Recent Nieuws dinsdag 16 december, 2025 11:44
We zijn er: Nederland heeft nu officieel meer opa’s en oma’s dan tieners en kleuters bij elkaar
Gisteren meldde het CBS iets bijzonders: wie begin dit jaar in Nederland rondkeek, zag voor het eerst meer 65-plussers dan jongvolwassenen en kinderen onder de 20. Tel je de wiegjes én de studentenkamers bij elkaar op, dan komen we op 3,72 miljoen jonge koppen. Het grijze leger klokte af op 3,76 miljoen. Voor het eerst in onze geschiedenis is de balans dus doorgeschoven naar boven.
En het gat wordt alleen maar wijder
Volgens de rekenmeester van het land telt Nederland rond 2070 zo’n 4,1 miljoen jonge mensen. Dat klinkt best okay, tot je hoort dat er dan 5,4 miljoen 65-plussers rondlopen. De 80-plussersgroep explodeert helemaal: van dik negenhonderdduizend nu naar ruim twee miljoen zestig jaar verder. Café ‘100-Plus’ verdubbelt bovendien van zo’n 4400 bezoekers op dit moment naar meer dan 38.000 bezoekers in 2070. Kortom, de verjaardagstaart moet steeds meer kaarsen krijgen.
Meer jarigen, minder baby’s
Waarom gebeurt dit? We worden simpelweg ouder – de dokter, het eten en de leefstijl doen wonderen – maar het kraambed blijft ijzig leeg. Voor het laatst kregen we in 2002 ruim 200.000 nieuwe Nederlanders, terwijl het vorig jaar nog maar 166.000 waren. In de tussentijd liep de verblijfsvergunning van migratie lekker door, dus we groeiden wel, maar tegelijk krijgen én krijgen we nu eenmaal minder kroost.
Wat betekent dat voor ons dagelijks leven?
Stel je voor: in 2070 staan er 20,6 miljoen mensen op de fiets, maar het aantal werkenden staat (relatief) op een zijspoor. Meer gepensioneerden, minder handen aan het bed, minder leraren, minder vuilnisophalers. Vooral de zorg zucht nu al onder personeelstekorten, en die kloof groeit alleen maar terwijl tegelijkertijd iedereen meer zorg lijkt te gaan gebruiken.
En let op: het CBS geeft nuchter toe dat er een boel variabelen zijn. Stijgt de levensverwachting nog harder? Blijft het kindertal dalen? Komt er een nieuwe migratiegolf? Deel van de huidige immigranten vertrekt na een paar jaar, verwacht het bureau, maar niemand heeft echt glazen bol.
Het OM laat het erbij zitten: geen hoger beroep tegen Marco Borsato
Je kent het gevoel wel: een zaak sleept maanden of zelfs jaren aan je knagt, en dan gebeurt er eindelijk iets. De rechter sprak Marco Borsato vrij: niet genoeg bewijs dat hij tussen september 2014 en januari 2015 ontucht had met een minderjarige. Het Openbaar Ministerie eiste vijf maanden cel, maar de rechter trapte daar dus niet in. Vrijdagochtend kwam het verlossende woord: geen hoger beroep. Daarmee blijft de vrijspraak definitief.
Waarom stopt het OM?
Eerst wilde het OM rustig het vonnis doorspitten. Later nuanceerden ze: “De kans dat het Hof tot een veroordeling komt is ‘zeer klein’.” Twee heikele punten zaten de aanklagers dwars:
-
Betrouwbaarheid van het slachtoffer
Het OM gelooft nog steeds dat het meisje geloofwaardig vertelt wat er gebeurd is. De rechtbank vond alleen dat haar verhaal “niet onbetrouwbaar” is – en daarmee klaar. Zonder positieve bevestiging dat haar woord klopt, tover je nou eenmaal geen veroordeling uit de hoge hoed. -
Steunbewijs valt uit elkaar
Het OM had getuigen, WhatsApp-gesprekken, geluidsfragmenten, gezichtsuitdrukkingen én een dagboek. Volgens aanklagers vormen al die stukjes samen een puzzel die wijst naar schuld. De rechtbank bekeek elke puzzelsteen los van de ander en zag daardoor geen solide geheel. Hoewel het OM die redenatie niet onderschrijft, erkent het wel: “De rechtbank legt haar oordeel juridisch steengoed uit.”
Tranen in de rechtszaal
Toen het woord ‘vrijspraak’ viel, kon Marco Borsato zijn emoties amper bedwingen. De zanger verliet de zaal met een rood hoofd en natte ogen. Buiten zei hij kort maar krachtig dat hij opgelucht was. Geen slapstick, geen stoer geblaat: gewoon stilte en een traan.
Einde verhaal, zegt het OM
Aan nieuw bewijs valt niets meer te sleutelen; alles is al uitgekamd. Als het OM wél in hoger beroep was gegaan, had het Hof precies hetzelfde dossier moeten doornemen. Nu blijft de vrijspraak in stand en krijgt Marco Borsato eindelijk de rust – en de rechtszekerheid – waar hij jaren op gewacht heeft.
Het privéarchief van Geert Teis: na tachtig jaar eindelijk terug in Groningen
Stel je voor: je opa schrijft in 1919 Grönnens Laid, het volkslied van heel Groningen, en daarna verdwijnt al z’n persoonlijke spullen in een donker zoldervak. Precies tachtig jaar nadat Geert Teis (echte naam: Gerhard Willem Spitzen) overleed, rollen die spullen er ineens weer uit. Niet ver van huis – bij zijn kleinzoon in het Gelderse Buren – maar dankzij een omweg via Renesse en een spontaan idee van RTV Noord-reporter Derk Bosscher komen ze nu alsnog naar Groningen terug.
Kleinzoon Boudewijn, een liedjesschrijver én bewaker van het familie-verleden
Boudewijn Spitzen, zelf bekend van liedjes voor Ramses Shaffy en Liesbeth List, had al die jaren een kant-en-klaar Geert Teis-museum op zolder liggen. Schooldipoma’s, stapels privéfoto’s, oorkondes, de wandelstok van zijn opa – het lag er allemaal in bakken. Niemand keek er echt naar, tot impresario Eric Alferink en cabaretier Bert Visscher er in Renesse toevallig over praatten. Bosscher luisterde mee, sloeg aan het schakelen en binnen de kortste keren zaten hij, Alferink en Groningstalig kenner Jur Engels in de auto richting Buren.
‘Dichter bij Teis ga je niet komen’
Ze veegden de zolder leeg en staken alles netjes in dozen. Volgens Engels geeft het archief een intiem, piekfijn beeld van een man die duidelijk van zijn succes genoot. “Zoveel foto’s van zichzelf én zijn familie, vergezeld van vrolijke diploma’s en gedenkschriften – het bevestigt: Geert Teis vond het best leuk om beroemd te zijn.” Foto’s uit die tijd zijn sowieso zeldzaam, dus dit is zeldzaamheid in het kwadraat.
Waar gaat alles naartoe?
De papieren en foto’s reizen meteen door naar de Groninger Archieven. De tastbare spulletjes – denk aan de wandelstok, een sigarenkistje, meer oorkondes – zoeken nog een definitieve plek. Het Streekhistorisch Centrum is een optie, maar dat moet nog officieel worden. Feit is dat Groningen nu eindelijk weer een stukje dichter bij de man is die het volkslied schreef.
Tunnelvisie van justitie? Advocaat: er was niks mis met de stint
De stint is niet spontaneous uit een sprookje veranderd in een loopbrug. Volgens advocates Knoops kon ‘ie technisch gewoon niet ‘op hol slaan’ – de remmen werkten prima en een mechanisch mankement valt uit te sluiten. Bovendien laten beelden zien dat de bolderkar niet tot stilstand kwam op de spoorwegovergang op die bewuste 20 september 2018. Een trein raakte de elftalwagon, waarna Fleur, Kris, Dana en haar zusje Liva omkwamen. Hun oudere zus Indy en een begeleidster raakten zwaargewond.
“Kwestie van tijd voor het ongeluk gebeurde”, zegt justitie
Het Openbaar Ministerie eiste gisteren vijf jaar cel tegen beide ondernemers. Hun betoog: de verdachten wisten dat de stint rammelde aan de veiligheid, maar staken dat in de doofpot. En dus stond er te vroeg ‘Bericht uit Ommen’ op de agenda.
Maar wacht, roept Knoops – dit is klassieke tunnelvisie!
De advocaat spreekt de aanklagers tegen: “Na het ongeluk werd er meteen een onderzoek geopend, uitgaand van het idee dat het wel aan de stint moet liggen. In juridische kringen noemen we dat creëren van tunnelvisie.”
In de rechtszaal: boetes én beschuldigingen over gesjoemel
Justitie blijft bij haar verhaal: al sinds mei 2017 was de gashendel een probleem, en in 2014 werd de noodknop weggelaten. Bedrijfsboetes van 225.000 en 135.000 euro én beschuldigingen van valsheid in geschrifte vlogen over de balie. Volgens de aanklagers hebben de verdachten een keuringsrapport ‘op kwalijke wijze gemanipuleerd’ – testen zouden zijn uitgevoerd op een ander voertuig dan de stints die rondreden in Nederland.
In consistente tegenstrijdigheid gaven de verdachten vorige week toe dat de handleiding klopte als een lekke band. Ze beweerden dat de stint voldoet aan Europese veiligheidsrichtlijnen, terwijl dat duidelijk niet klopt.
Dubbel klopjacht in West-Brabant: politie valt weer twee huizen binnen
Twee keer ram-ram, nu in Wouw én in Bergen op Zoom. De politie stormde dinsdagochtend opnieuw huizen binnen, maar waarom? Dat houden ze nog even stil. De deur van een woning aan de Plantagebaan in Wouw lag er na afloop helemaal aan flarden, en aan de Fianestraat in Bergen op Zoom stond half de straat op zijn kop: afzetlint, brandweer én een EOD-team erbij. De explosieven-dienst is inmiddels weer vertrokken, maar het terrein blijft dicht.
Dit is al de tweede ronde van invallen vandaag. Eerder op dinsdag werden in Helmond en Eindhoven ook twee huizen binnengevallen en lukte de politie twee arrestaties. Of deze acties allemaal met elkaar te maken hebben? Geen idee. De woordvoerder belooft dat we “ergens de komende dagen” meer horen.
Jan Boezeroen (92) overleden – het flesje is nu écht leeg 😢
We moesten het gisteren allemaal even verwerken: Brabantse hitkid Jan Boezeroen is op maandagmiddag op 92-jarige leeftijd ingeslapen. Zijn dochter Kitty Goverde deelde het verdrietige nieuws met Omroep Brabant na een kort ziekbed.
‘De Fles’ en de rest van zijn repertoire
Ooit gewoon Johnny Goverde uit Steenbergen, maar voor velen voor altijd de kerel die in 1970 met één geslaagde zet de kroeg op z’n kop zette. Z’n dikste hit? De Fles – en hij zong ’m tot op het laatste podium. “Daar kom je niet onderuit,” zei Jan keer op keer tegen onze Brabant-presentator. “Zolang ik nog kan bewegen, blijft ’ie erin.”
Daarnaast bleven liedjes als Ze Zeggen, Oei Oei en He, he kijk daar ’ns jarenlang op automatische piloot in ons hoofd hangen. Tip: proberen er een te neuriën zonder mee te swingen is onmogelijk.
Tussen radio-wieg en motorkap
Hij zat in de auto en — zoals-ie het zelf beschreef — “ineens kwam er iets binnen.” Geen fancy apps of notaties op lijntjes, gewoon wat krabbels op een papiertje. Een refreintje, en klaar was het liedje.
Van Disco Johnny tot De Piraten
Voor hij Jan Boezeroen heette, probeerde hij het al onder de naam Disco Johnny. Later rolde hij mee met Brabants Bont (Yvonne, Jack & co) en vormde hij het duo De Piraten met eerst Cock van der Palm en vanaf ’76 Frans Vullings. Soms nam je zijn platen mee naar huis, soms speelde hij zijn eigen toko in Steenbergen of Zevenbergen — en als het moest ging hij de studio in met zijn eigen apparatuur. Tegenwoordig hoor je hem vooral op piratenzenders, vrolijk als altijd.
Thuis in Venray
Jan woonde tot het einde in Venray. Zijn fles is nu leeg, maar de herinneringen zitten nog vol.
