Sport Nieuws zondag 07 december, 2025 15:37
Wordt Max Verstappen weer wereldkampioen? Bij Marco in Nuenen giert de spanning!
Zondagmiddag in de mancave van Marco Kleij uit Nuenen: de sfeer is om te snijden. Acht vrienden zitten als vastgenageld voor het grote scherm, ogen strak op de Grand Prix gericht. De adem stokt bij elke bocht. Want vandaag draait alles om één grote vraag: wordt Max Verstappen opnieuw wereldkampioen?
De concurrentie is fel – Lando Norris en Oscar Piastri houden het spannend – maar bij Marco en zijn clubje is ‘hun’ Max natuurlijk de grote favoriet. “Ik heb mijn speciale racesokken aangetrokken, die moeten geluk brengen!” lacht hij breed, terwijl hij trots zijn slippers uitschop om het geluksritueel te tonen.
In deze mannenbunker is niets aan het toeval overgelaten. Het bier staat fris, de snackmandjes zijn gevuld tot de nok toe, en ja: ook de champagne ligt al koud in de koelkast. Voor het geval dat… je weet wel. Die legendarische avond van 2021, toen Max voor het eerst wereldkampioen werd, herinneren ze zich hier nog als de dag van gisteren. Champagne vloog er toen door de kamer, en iedereen hoopt dat geschiedenis zich vandaag herhaalt.
“De start is cruciaal”, vertelt Marco gespannen. “Als Max een goede ronde maakt en Norris ergens vast komt te zitten, dan hebben we goede kaarten. Maar het blijft balen tot de laatste meter.”
Ondanks de zenuwen heerst er ook veel gelach en gezelligheid. Dit is tenslotte meer dan alleen racen – het is een traditie geworden. En of het nu wint of niet, één ding is zeker: er zal flink worden geborreld. “Champagne of niet, het bier gaat sowieso rijkelijk vloeien”, grapt Marco.
Ook verder in Brabant kijken fans met kloppend hart mee. In Den Bosch bijvoorbeeld is Stadscafé de Basiliek volgelopen met enthousiastelingen. Antoine Koolen is er al de hele dag druk mee: “Ik voel het in mijn water: Max wint de race. Maar of hij daarmee ook het kampioenschap pakt? Daar moet je toch even voor bidden.”
Stamgast Ron Michielsen knikt bevestigend: “Het hangt echt af van wat Norris doet. Als die slim is, wordt het lastig voor Max.” Toch is iedereen blij met deze gezellige middag vol adrenaline, broodjes en gezamenlijke hoop.
Of de champagne vandaag écht ontkurkt wordt? Dat blijft tot het bittere eind spannend. Maar één ding is zeker: in Brabant wordt er fanatiek meegeleefd.
Marrit Steenbergen domineert in Polen en schrijft geschiedenis op het EK
Wat een weekje voor Marrit Steenbergen! De Nederlandse zwemster is letterlijk en figuurlijk de koningin van het Europese kampioenschap kortebaanzwemmen in Lublin, Polen. Ze pakte alweer twee gouden medailles – dit keer op de 200 meter wisselslag én de 100 meter vrije slag – en deed dat allebei in Europees recordtijd. Ja, je leest het goed: twee records op één dag.
Op de 200 meter wisselslag nam ze al na de eerste helft van de race zo’n flinke voorsprong dat haar concurrentes eigenlijk alleen nog maar moesten kijken hoe ver ze achterbleven. Ze zwom in 2.01,80 – drie honderdsten sneller dan het oude Europees record van de Hongaarse legende Katinka Hosszú, dat maar liefst elf jaar had gestaan. Alleen het wereldrecord van de Amerikaanse Kate Douglass (2.01,63) bleef net buiten bereik, maar dat geeft niet: dit was puur dominantie.
Nog geen anderhalf uur later, en amper vijf minuten nadat ze haar goudmedaille had ontvangen, stond Steenbergen alweer op de startlijn – dit keer voor de 100 meter vrije slag. En wat deed ze? Uiteraard weer goud pakken, en ook hier verbeterde ze het Europese record. Met een tijd van 50,42 sloeg ze het oude record van de Zweedse Sarah Sjöström uit 2017 van tafel. De Franse Beryl Gastaldello moest genoegen nemen met zilver (50,60), de Italiaanse Sara Curtis werd derde (51,26). Onze Milou van Wijk eindigde als vijfde in 51,89 – ook voor haar een persoonlijk hoogtepunt.
Met deze overwinningen staat Steenbergen nu op maar liefst vijf gouden medailles in Lublin. Daarnaast pakte ze al zilver en brons met de gemengde estafettes. Kortom: ze heeft bijna alles gewonnen waar ze aan meedeed. In totaal telt ze nu dertien Europese titels (zes op korte baan) en vier wereldtitels (waarvan één op korte baan). Niet slecht voor een 25-jarige Friezin die zichzelf blijkbaar ook wel eens verrast.
“Ik verbaas mezelf heel erg hier”, zei Steenbergen vanuit Polen. “Dit voelt echt fantastisch. Als ik met deze tijden kan racen, dan weet ik dat ik ook op WK-niveau kan meedoen. En dat ik deze week zo door blijf gaan, geeft me veel vertrouwen in mijn conditie en uithoudingsvermogen.”
En dan komt het mooiste: ze heeft nu records gezwommen die ooit toebehoorden aan absolute zwemlegendes – zoals Hosszú, Sjöström, en zelfs Ranomi Kromowidjojo, die nog altijd het Nederlandse record op de 100 meter vrije slag bezit. “Het voelt echt bizar om ineens in dezelfde rij te staan als die meiden”, vertelde Steenbergen. “Dat hun records nu van mij zijn… dat ik sneller ben dan zij toen? Dat slaat nergens op, maar het is wel zo.”
Omdat ze zich wilde sparen voor haar dubbele finale-op-dag, liet Steenbergen de series van de 50 meter vrije slag links liggen. Daardoor kregen Milou van Wijk en Valerie van Roon hun kans – en die grepen ze met beide handen. Beiden zwommen persoonlijk record: Van Roon plaatste zich als vierde (23,74), Van Wijk als vijfde (23,75). Ook Maaike de Waard (tweede tijd op 50 meter rugslag) en Tessa Giele (vijfde) hebben zondag nog een kans op medailles.
Bij de mannen haalde Koen de Groot de finale van de 50 meter schoolslag met 26,08 – de zesde tijd. Jason van den Berg (26,30) strandde net buiten de top 8. Corbeau (ziek) en Kamminga (onbekend reden) trokken zich terug.
Een bijzonder moment vandaag: de Poolse tweeling Michal en Krzysztof Chmielewski plaatste zich beide voor de finale van de 200 meter vlinderslag – en wel in exact dezelfde tijd: 1.51,66. Vorig jaar stonden ze al samen op het podium op het EK in Belgrado. Nu doen ze het weer – opnieuw een uniek familiemoment voor thuispubliek.
Evy Rozeboom (2.09,05) werd tiende op de 200 meter vlinder en miste de finale, maar verbeterde wel haar persoonlijk record. Bij de mannen op de 50 meter vrije slag strandden Kenzo Simons (21,10) en Van den Berg (21,19) in de halve finales. Simons miste de finale op slechts twee honderdsten.
Zondag staat er nog een laatste medaillekans voor Steenbergen: de 4×50 meter wisselslag. Als alles meezit, kan ze haar verzameling uitbreiden naar acht EK-medailles in één week. Niet slecht, hè?
FC Utrecht laat weer winst glippen en moet genoegen nemen met gelijkspel tegen Twente
Opnieuw punten laten liggen: FC Utrecht heeft het voor de tweede keer in korte tijd niet klaargespeeld om een voorsprong om te zetten in drie punten. Dit keer was het FC Twente dat in de slotminuten nog een punt wist weg te pakken, waardoor het uiteindelijk 1-1 werd in Stadion Galgenwaard.
Tot acht minuten voor tijd leek Utrecht op weg naar een welverdiende zege. Victor Jensen had netjes de 1-0 op zijn naam gezet na rust, zijn eerste treffer sinds hij terug is van een hamstringblessure die hem sinds augustus aan de kant hield. Voorafgaand aan het doelpunt waren er al genoeg kansen geweest, maar zoals zo vaak dit seizoen ontbrak er net dat beetje afwerking. Veel voorzetten, weinig koppen of voeten in de buurt – typisch Utrecht op dit moment.
Na Jensen’s treffer leek de ploeg van Ron Jans eindelijk door te pakken. Siebe Horemans kreeg zelfs de kans op de 2-0, maar Mats Rots redde de dag voor Twente door de bal van op de lijn te halen. Ironisch genoeg zou Rots kort daarna zelf scoren: acht minuten voor tijd schoot hij koudbloedig langs doelman Vasilis Barkas en maakte daarmee de 1-1 vast.
Utrecht raakte in paniek, en Twente rook bloed. In de slotfase stond het thuispubliek met de handen voor de ogen, maar Barkas reddde met een paar belangrijke reflexen zelfs een mogelijke nederlaag. Uiteindelijk bleef het bij een punt – beter dan niets, maar het smaakt toch zuur.
De wedstrijd had ook een emotionele lading. Twintig jaar geleden overleed oud-FC Utrechtspeler David Di Tommaso op slechts 26-jarige leeftijd in zijn slaap. Ter herdenking droegen de spelers speciale shirts met een gedenkbadge, en aanvoerder Nick Viergever kreeg een unieke armband. In de vierde minuut – Di Tommaso’s rugnummer – volgde een staande ovatie uit alle sectoren van het stadion. Een mooi gebaar, ook al konden de spelers op het veld daarna niet echt indruk maken met hun voetballende kracht.
Feyenoord maakt het makkelijk van PEC Zwolle dankzij scherpschutter Ueda
Gisteren was het raak in De Kuip, waar Feyenoord een comfortabele zege pakte tegen een overrompelde PEC Zwolle. En de grote held? Geen ander dan Yuya Ueda, die weer eens liet zien waarom hij dit seizoen zo verschrikkelijk moeilijk te stoppen is.
Met vier doelpunten op zijn naam droeg de Japanner massaal bij aan een 6-1-overwinning. Het begon al snel: na iets meer dan tien minuten zette hij de thuisploeg al op voorsprong, dankzij een voorzet van Gonçalo Borges. Die verving Gaoussou Diarra in de basis en kreeg direct zijn beloning via Ueda’s kop.
Het werd alleen maar erger voor de Zwollenaren. Quinten Timber vond Ueda met een fraaie steekpass en die rondde knap af – 2-0 binnen twintig minuten. Niet veel later stond Timber zelf achter de bal voor een strafschop, nadat Ueda in de zestien werd neergehaald. Koelbloedig benutte Timber: 3-0.
Vlak voor rust kopte Ueda opnieuw raak, dit keer van een voorzet van Gijs Smal. Hattrick compleet. En tien minuten na rust deed hij het wéér met het hoofd, nu aangespeeld door Luciano Valente. Zijn achttiende doelpunt dit Eredivisie-seizoen – topscorer blijft scoren.
Na de hattrick werd Ueda vervangen voor Casper Tengstedt, die nog even de score opdreef naar 5-0. In de slotseconden kreeg PEC nog een klein troostje via Shola Shoretire, die via een indirecte vrije trap in het strafschopgebied raak schoot. Maar dat kon niets meer veranderen aan het resultaat.
De overwinning geeft Feyenoord flink wat momentum mee richting de belangrijke komende weken. Denk aan de return tegen FCSB in de Europa League en natuurlijk dé topper: de uitwedstrijd bij Ajax. Wel een smetje: aanvoerder Sem Steijn viel in als invaller, maar moest kort daarna geblesseerd het veld verlaten. Lijkt op een hamstringblessure.
Door deze drie punten staat Feyenoord nu weer op zes punten van koploper PSV, dat eerder op zaterdag al met 2-0 won van sc Heerenveen.
Volledig Nederlands feest op de 500 meter – Kok weer de koningin
Femke Kok laat dit seizoen gewoon niets los op de 500 meter. Ook dit weekend in Thialf was ze wéér niet te stoppen en pakte ze goud met een tijd van 37,00 seconden. Ze won zondagmiddag met een flinke voorsprong op haar landgenotes, wat het podium helemaal Nederlands maakte. Dit was alweer haar vijfde wereldbekerzege op rij op de kortste sprintafstand dit seizoen – ongelofelijk dominant.
Naast Kok stonden ook Jutta Leerdam (zilver in 37,36) en Marrit Fledderus (brons in 37,53) op het erepodium. Een mooi moment voor het Nederlandse shorttrackteam, of eigenlijk: longtrack, want we hebben het natuurlijk over schaatsen. En dan nog wel voor eigen publiek in een uitverkocht Thialf.
Kok kwam al binnen als een echte ster – nog voor ze iets had gedaan – en kreeg direct een warm applaus van het publiek. Bij het voorstellen ging het pas echt los. Die energie leek haar extra vleugels te geven. Ze moest het opnemen tegen Leerdam, die trouwens eerder dat weekend nog supersterk was op de 1.000 meter, maar Femke liet zich niet raken.
Haar tijd van 37,00 was echt top: slechts drie honderdsten langzamer dan haar eigen baanrecord. En ja, dat wereldrecord op de 500 meter staat al langer op haar naam. Dus je zou kunnen zeggen: ze is gewoon dé nummer één op dit moment.
De Japanse Yuko Yoshida was de beste buitenlander en eindigde op een vierde plek. Angel Daleman, die gisteren nog een juniorenbaanrecord neerzette op de 1.500 meter, werd zondag zesde met een tijd van 37,68.
In de voorlaatste rit kregen Anna Boersma en Marrit Fledderus het tegenover elkaar. Boersma begon sneller, maar haar 37,93 was uiteindelijk niet genoeg. Fledderus reed juist steeds harder, zette de snelste tussenronde neer en wist daardoor dat er minimaal brons aan zat te komen. Toch hing het even in het midden: zou ze hoger eindigen? Maar toen Kok én Leerdam onder haar tijd uitkwamen, was de medaillekleur duidelijk: brons.
Eén ding is zeker: Femke Kok blijft winnen alsof het niets is. Dit was alweer haar elfde wereldbekerzege op rij. Als dat geen koningin is…
Lucinda Brand rijdt met overmacht naar wereldbekerzege op Sardinië
Lucinda Brand heeft gisteren weer eens laten zien waarom ze één van de grootste namen in het veldrijden is. Op het slijmerige parcours van Sardinië pakte ze een onbedreigde overwinning in de wereldbekerwedstrijd. De 36-jarige Nederlandse reed van begin tot eind met een koele kop en liet haar concurrentes geen schijn van kans.
Aniek van Alphen, die vorige week in Flamanville wél de hoofdrol had (toen Brand er niet bij was), moest uiteindelijk genoegen nemen met plek twee – twintig seconden achter de leidster. Shirin van Anrooij kwam op 33 seconden als derde over de streep. Duidelijke tijden, duidelijke boodschap: Brand is in topvorm.
Voor Brand was het alweer haar vijfde zege op rij én de 51ste keer dat ze op het podium stond. Na de finish kon ze de emotie nauwelijks verbergen. “Het lag aan een thuissituatie,” vertelde ze kortweg, zonder daar verder op in te gaan. Wat er precies speelde, liet ze in het midden.
Al in de eerste ronde zette Brand de toon. Ze nam direct het initiatief, maar moest eerst flink ploeteren op het drassige terrein. Pas na zo’n kwartier rijden brak ze definitief weg. Vanaf dat moment was de wedstrijd eigenlijk beslist – niemand kon nog in de buurt komen.
