Recent Nieuws woensdag 03 december, 2025 11:45
Een nieuw begin: Suzan & Freek zijn papa en mama geworden
Heb je het al gezien? Op hun Instagram deelt het duo een hartverwarmend berichtje: afgelopen zondag om precies 23:11 uur kwam hun zoontje ter wereld. “We stromen over van liefde voor Sef, voor elkaar en voor het leven,” schrijven ze. De naam Sef doet natuurlijk meteen denken aan Suzan & Freek, maar of dat echt de verklaring is, houden ze lekker voor zichzelf.
Een jaar vol pieken en dalen
2024 is voor het koppel een rollercoaster geweest. In mei liet Freek weten dat hij uitgezaaide longkanker heeft en dat er helaas geen genezing meer mogelijk is. Precies in datzelfde bericht maakten ze ook het goede nieuws bekend: ze verwachten hun eerste kindje. Meteen gooiden ze de handrem op: optreden en andere werkzaamheden werden on hold gezet.
Toch besloten ze in juni, na overleg met de dokters, om weer het podium op te gaan. Op 27 juni stonden ze alweer te stralen tijdens Concert at Sea op de Brouwersdam. Het publik ging uit z’n dak met een minutenlang applaus, terwijl Suzan & Freek geëmotioneerd hun eerste noten speelden sát het slechte nieuws.
“Waarom heb ik nú weer 0 euro op m’n rekening?!” – wanneer elke euro wél telt
🎒 Elke 4 van de 5 jongeren krijgt een knoop in z’n maag als het woord “geld” valt. Een mega-grote groep (64%) heeft al eens ruzie gehad met rood staan en een andere 14% zit standaard met een lege portemonnee als de maand nog niet voorbij is. KidsRights liet State of Youth NL 3.004 jongeren (12 t/m 29 jaar) aan de tand voelen en dit was de bittere waarheid.
De grote 18-klap
Het klappenstuk zit ‘m vooral in de leeftijd 18-24. Op je achttiende krijg je ineens de sleutels van:
– een frisse zorgverzekeringsfactuur
– welkom bij de studielening
– abonnementen jungle
– achteraf-betalen-knopjes
– een pasje voor online roulette
Volgens onderzoeker Paula Smith (UvA & Hogeschool Inholland) schieten veel jongeren hier regelrecht in zonder buffer of handleiding. Vroeger had dit vooral te maken met een krappe thuissituatie of taalachterstand, nu ramt een financiële kater bijna elke student, sprinter of werknemer.
TikTok zegt “shop nu”, je bankrekening zegt “nee-ee”
Scrollen, swipen, kopen. Zo gaat het in 48% van de gevallen helemaal mis: je was van plan alleen rond te kijken en stapt toch met een dure jas de deur uit.
36% koopt iets om zich even beter te voelen en 31% wil simpelweg niet buiten de groep vallen. Social media fungeren als oneindige etalage, en dan kan bijna niemand nee zeggen.
Wat draait er door je hoofd als je nachts ligt te piekeren?
- “Kom ik ooit aan een huurhuis?” (50%)
- “Wat als m’n fiets weer in de prullenbak ligt?” (40%)
Die kriebels leiden niet alleen tot slapeloze nachten, maar ook tot fulltime stress, schaamte en schuldgevoel. Het gevolg? Je duikt weg in het nú (laten we bestellen!) in plaats van na-denken over lange-termijn-toekomstplannen.
Jongeren hebben al een wishlist klaar liggen
De mantra van de ondervraagden: geef ons kennis!
– ouders, praat thuis over geld
– scholen, bouw financiële lesstof in
– overheid, meer subsidies voor huur & college én coulantere studieschuld-regels
– verbod op misleidende Black-Friday-reclames
– werkgevers: hogere stagesalarissen en eerder een vast contract
Smith stipt nog even aan dat onze cultuur lenen normaal heeft gemaakt: van studieschuld tot creditcards – alles kan op laten lopen. Maar in beleidsland zitten jongeren zelden aan tafel terwijl juist zij zulke frisse ideeën hebben. “We moeten stoppen met schulden van jongeren wegzetten als persoonlijk falen. Het is een maatschappelijk probleem.”
Achteraf betalen is de nieuwe lokkern
AFM telde vorig jaar al bijna 600.000 koop-now-pay-later-aankopen door minderjarigen via Klarna, Riverty en co. De aanbieders hebben een leeftijdscheck toegevoegd, maar die valt te foppen in 2 tellen. Klinkt als een open deur, maar nog steeds klapt ‘m dicht op het moment suprême.
Kortom: swipen is leuk, maar wanneer de rekening komt moeten we samen checken wie er aan de knoppen zit. Volgende keer die verleiding? Even ademhalen, tellen tot 10 en denken aan je toekomstige bankrekening. Of, nog beter: zwijgen en doorgaan – met een lesje geldzaken, natuurlijk.
‘Klimaatdividend’ voor elk huishouden: zo moet Nederland alsnog zijn klimaatdoelen halen
Eerlijk delen, eerlijker betalen
Volgens de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur (Rli) is het huidige verduurzamingsbeleid vooral voordelig uitgepakt voor wie het al breed had. Subsidies voor warmtepompen en elektrische auto’s? Leuk als je een koophuis hebt en een flink spaarpotje. Voor huurders en mensen met een smalle beurs bleef het grotendeels toekijken. Daardoor zijn de klimaatdoelen verder uit zicht en woedt er steeds meer onvrede.
Hoe het klimaatdividend werkt
Stel: elk huishouden krijgt jaarlijks een vast “budget” van – zeg – €2.000. Dat is belastingvrij en representeert de hoeveelheid CO₂ en andere vervuiling die je in principe zou mogen veroorzaken. Ga je met je eigen uitstoot ónder dat bedrag zitten? Dan hou je geld over. Schiet je er juist overheen? Dan betaal je er netjes voor. Kortom: minder vervuilen = meer geld in je portemonnee. Duurzame keuzes worden ineens financieel aantrekkelijk, en bedrijven worden gedwongen om schoonere alternatieven te bouwen.
Waarom Nederland nú kan beginnen
Canada en Zwitserland doen het al: het systeem is niks nieuws. De Rli vindt dat Nederland niet hoeft te wachten op een Europees dikke-streep-onder plan. We kunnen morgen beginnen met kleine stapjes – bijvoorbeeld door een verplicht energielabel voor alle huurwoningen, zodat niemand meer in een koude, vochtige en dure energievreter hoeft te wonen.
De buikpijn die er nu nog is
• Twee derde van de Nederlanders (74%) maakt zich zorgen over de gevolgen van klimaatverandering, en bijna 9 op de 10 vinden natuurbehoud essentieel.
• Toch knipmunt veel mensen strak als ze horen wat isolatie, een warmtepomp of dubbel glas kost.
• “Waarom moet de doorsnee-Nederlander krom liggen, terwijl grote bedrijven gewoon door kunnen blijven stoken?” – dat gevoel lekt door alle wijken.
Tijd voor een ander verhaal
De Rli hoopt dat het klimaatdividend precies datgene is wat de boel weer recht trekt: iedereen hetzelfde basisbudget, lagere inkomens beschermd, en daadwerkelijke rekening als je wél veel vliegt, veel vlees eet of veel brandstof slurpt. Minder ongelijkheid, meer draagvlak – en uiteindelijk een haalbare weg naar al die klimaatdoelen die nu nog in rook opgaan.
Sfeer op Groningse ziekenhuisafdeling keihard onderuit, dokters uiten zorgen om patiënten
Medewerkers van het lab waar in Groningen al het weefsel, bloed en uitstrijkjes van patiënten wordt onderzomen, trekken nu publiek aan de bel. Ze voelen zich weggezet door het management, zitten met een brok in de keel en zijn bang dat foutjes door de stress steeds vaker gaan gebeuren. Hun conclusie is simpel: als de boel zo doorgaat, komt er een moment dat een patiënt verkeerd wordt behandeld.
In een stevige brief – de tweede in korte tijd – klagen pathologen, analisten en labmedewerkers van het Martiniziekenhuis over intimidatie, geheimzucht en een algehele angstcultuur. “We krijgen geen informatie, maar worden wel op ons werk afgerekend”, klinkt het. Beslissingen die het dagelijks werk raken worden van bovenaf opgelegd zonder overleg. Wie iets durft te zeggen, maakt volgens de groep kans op represailles. Daarom willen ze anoniem blijven; collega’s die het met hen eens zijn durven nog minder uit de school te klappen.
De eerste waarschuwing leverde vorige maand weinig op. Nu eisen ze opnieuw een open gesprek, want “onze concentratie lijdt, fouten sluipen binnen en dan gaat de patiënt de dupe worden”. De Raad van Bestuur zegt intussen dat een snelle check geen gevaar voor patiëntveiligheid heeft opgeleverd, maar kondigt wel een “zorgvuldig onderzoek” naar de sociale werkdruk aan. Kort daarna wil de directie met de afdeling rond de tafel.
“Ik was al weg toen de tweede klap viel,” zegt minister van Defensie Hegseth
Minister van Defensie Hegseth laat weten dat hij er niet naast stond toen de omstreden tweede aanval op een zogenaamde ‘drugsboot’ gebeurde op 2 september in de Caribische Zee.
Hij keek nog wel mee via een beeldverbinding toen de eerste raketten afgevuurd werden, maar daarna snelde hij door naar een volgende meeting. “We hebben op het Pentagon genoeg werk te doen,” verklaarde hij gisteren. Dus nee, hij heeft geen overlevenden gezien of er aanspraak op gemaakt dat het verdergaande vuur gestopt werd.
Waarom het nu plots zo lelijk ruikt in Washington
Het hele verhaal kwam boven water nadat The Washington Post onthulde dat twee mensen nog dobberden op flarden van de boot na die eerste raketregen. Operationeel baas Admiral Bradley zou hebben beslist om gewoon door te schieten. Democratisch senator Tim Kaine viel daar prompt over: “Dit rookt naar een regelrechte overtreding van onze eigen strijdregels en het internationaal recht – als het klopt, komt het verdacht dicht bij een oorlogsmisdaad.”
Hegseth: ik hoorde het pas achteraf
Hegseth bevestigt dat hij pas uren later op de hoogte raakte van het tweede bevel. “Admiraal Bradley nam de juiste beslissing om de boot definitief tot zinken te brengen en de potentiële bedreiging uit te schakelen,” aldus de minister.
Morgen gesprek achter gesloten deuren
Admiral Bradley heeft een gesprek met parlementsleden op donderdag, alleen zonder camera’s. Intussen deelde president Trump de beelden van de botsing – en verscheidene daarna volgende – op zijn eigen sociale-mediakanaal.
Serie van aanvallen zonder bewijs, maar met dodelijke afloop
Die slag op 2 september was niet het enige incident. De Amerikaanse marine heeft de afgelopen periode zeker tachtig mensen verloren bij dit soort acties in het Caribisch gebied en op de Stille Oceaan. Bewijs dat die als drugskoeriers te boek staan ontbreekt. Trump: “Als je ons vergiftigt, blaas ik je op. Dat is de enige taal die ze snappen.”
Kleine redding in Wenen: meisje van 6 brengt dankzij handig signaal eind aan ontvoering
Afgelopen zondag draait in Wenen verkeer in Rudolfsheim-Fünfhaus op zijn kop. Een botsing totaal ontketent een hele reeks gebeurtenissen die niemand aan zag komen.
Verdacht gedrag na een ongeluk
Twee auto’s stoten op elkaar—niks bijzonders op het eerste gezicht. Maar de bestuurder van de ene wagen, een 39-jarige Irakese man, kan zijn papiertje niet voorleggen. De andere chauffeur ruikt onraad en draait snel politienummer 133.
De drie slachtoffers achterin
Toe de agenten aankomen, krijgen ze bij de kofferbak doorzoeken een schok: achterin de wagen zit een vrouw doodstil, houdt een baby vast én een 6-jarig meisje steekt haar hand op—duim plat op handpalm, de vier andere vingers eroverheen: het universele SOS-gebaar dat steeds meer kinderen leren via sociale media. De agenten kennen het.
Recht uit de koker
De vrouw barst even later los. Zojuist is ze met haar kinderen ontvoerd, zegt ze; de man—de vader van haar kinderen—vloog op haar af met een mes en dwong ze in te stappen. Ondanks een bestaand contactverbord voelde ze geen andere optie, tot de botsing en het simpele maar krachtige signaal van haar dochtertje.
Gevolgen
De 39-jarige werd ter plekke in de boeien geslagen, de vrouw en kinderen veilig naar een opvanglocatie gebracht. Wat begon als een ongeluk, eindigt met vrijheid achter één bewogen handgebaar.
