Entertainment Nieuws dinsdag 18 november, 2025 19:32
Johnny Knoxville trapt voor de derde keer in het huwelijksbootje: “Ik ben de aller-, aller-, aller-blijste man ter wereld!”
“Er is géén groter nieuws dan dit!” zo trapt Jackass-kopstuk Johnny Knoxville zijn bericht af. Gisteren gaf hij zijn jaword aan zijn grote liefde Emily – en dat werd gevierd met een intiem gezelschap. De ster klinkt nog steeds als een kind in een snoepwinkel: “Vandaag zijn Emily en ik getrouwd. Ik ben de gelukkigste en blijste kerel in het universum.”
De beste ‘ceremoniemeester’ ooit
De man achter de mis had niemand minder dan cultregisseur John Waters in de hand. Knoxville en het filmpop-icoon zijn al jaren dikke vrienden, dus wie anders zou zo’n memorabel moment mogen inwijden? “Het was een kleine ceremonie met familie, vrienden en de beste voorganger ooit,” schrijft hij op Instagram. “Dankjewel, John Waters – we houden zoveel van je!”
Van Jackass-truc tot ‘to have and to hold’
Knoxville is inmiddels oudgediende op huwelijksgebied. Tussen 1995 en 2008 was hij gehuwd met Melanie Lynn Cates, die fanaten wel kennen van meerdere Jackass-producties. Samen kregen ze in 1996 hun dochter Madison. In 2010 stapte hij opnieuw in het huwelijksbootje met Naomi Nelson, met wie hij een zoon (Rocko) en een dochter (Arlo) verwierf. Nu, eind 2022 nadat hij een scheiding had aangevraagd, is de teller dus alweer op drie beland.
Code oranje: genoeg vuurwerk?
De geniale gekkigheid van Johnny staat bekend om fysieke klappen, maar liefdesgevolgen pakken soms nog harder uit. Na twee huwelijken ging hij er toch weer voor. Het blijft afwachten of het derde huwelijk de charme brengt – tot nu toe lonkt er in ieder geval veel enthousiasme van zijn kant. Fans reageren massaal op zijn post met felicitaties en hartjes-emoji’s. Bij de Jackass-crew zal men ongetwijfeld al brainstormen over een grappige ‘best-man stunt’ – al mag hij deze keer misschien maar beter zelf op dat kerkelijk bankje blijven zitten.
Slowhand gaat jars! Eric Clapton in 2026 naar de Ziggo Dome
Hey liefhebbers van die gave oude gitaren: goed nieuws! De meester himself, Eric Clapton, komt in mei 2026 eindelijk weer onze kant op. Dan hijst hij de Ziggo Dome in Amsterdam op z’n achtste (!) decennium met die iconische Fender in z’n handen. Stiekem dacht je dat de man het wel had gehad, maar Slowhand blijft maar doorgaan – en wij mogen meekijken.
Wie de carrière van deze Brit even op een rijtje zet, krijgt meteen al zin in één lange roadtrip door het rockarchief. The Yardbirds, John Mayall’s Bluesbreakers, Cream, Derek and the Dominos… Het was alsof hij elk decennium een nieuw super-groepje nodig had om zijn riffs kwijt te kunnen. En wat nog? Zijn solo-albums vulden onze platenkasten (eh, streaminglijstjes) alsof de orgelpuntjes waren gespoten met notenlijm. Met tientallen Grammy’s en een bewierookte plek in de Rock & Roll Hall of Fame is ‘ric’ inmiddles een levende legende – en we mogen hem eindelijk weer live meemaken!
Kaartjes voor deze unieke show gaan vrijdag in de verkoop. Dus zet je wekker, smul van extra koffie, en claim die plek voor je beste air-guitar-moment in 2026.
Tom en Joe zijn terug waar het allemaal begon: “Dit is onze radiodroom!”
Na twee jaar bij 3FM zwermen Tom de Graaf en Joe Stam weer uit naar Qmusic. Vanaf begin september zijn ze daar te horen met een gloednieuwe show – en ze kunnen haast niet wachten.
“Het is alsof je weer op je oude kot binnenstapt,” lacht Tom. “Joe en ik begonnen jarenlang als sidekicks bij Mattie & Marieke, dus deze stap voelt echt als thuiskomen.” Joe knikt enthousiast: “Die deuren van Qmusic zijn ons nog vertrouwd, nu mogen we er zelf het stokje overnemen. Mega veel zin in!”
Het duo kreeg destijds de bijnamen ‘Tom van de intercom’ en ‘Joe Stagiair van de show’ mee, maar nu staan ze voor het eerst volledig aan het roer. “Dat we samen onze eigen programma mogen maken, dat was altijd een droom. En die droom komt gewoon uit,” zegt Tom.
Luisteraars kunnen zich dus verheugen op de hernieuwde chemie tussen de twee, maar dan in een vers jasje. Mis het nieuwe avontuur dus niet!
Hoe Rob denkt dat Meilandjes binnen een paar jaar toch weer op tv duiken: “Verdienen met een beetje gelazer is simpelweg hun abc’tje”
De badkamer hangt nog steeds zonder spiegel, de Marktstraat doden ze met dooie doedelzakken, en nog steeds staat dat roze huis vol stof. Toch verwacht showkenner Rob Goossens dat we de Meiland-familie binnen drie jaar gewoon weer op SBS6 zien schreeuwen terwijl ze een bouwblunder proberen op te lossen. Waarom? “De enige plek waar ze makkelijk centen krijgen zonder echt te werken is nou eenmaal de televisie.”
Pluggen oversteken? Niet nodig
Gisteren miste Montana voor de zoveelste keer het hart van de muur, Martien vergat de pluggen en Leroy smeerde purschuim tegen een lekkage die je liever met baksteen wilde zien dan met sponsvormig schuim. Gewoon, een doorsnee avond thuis dus. Maar de grootste eye-opener voor kijkers blijft hoe ze zonder meubel-*, kluservaring of gezond verstand toch ieder seizoen weer een onbekend landhuis opknappen. Een mens denkt meteen: als deze mensen m’n huis komen verbouwen, ren ik harder weg dan een tapasplank terug naar Barcelona.
Fans aan de deur? Strak overgeslagen
De Meilandjes rekenden zich – aldus Rob – vermoedelijk rijk dat ze na het stoppen van het RTL-lifestylekoninkrijk lekker op een bank Talpa-miljoenen konden gamen. Maar er zit een zwakte in het plan: talenreizen, bakvormen en kussens kosten centen en, nog belangrijker, aandacht. Erica kroop zelfs naar John de Mol voor een camerarolletje in Gooische Vrouwen. Niet gekregen. wat dat zegt over zelfbeeld én financiële ademruimte.
Junglelijntje alvast vol, film geregeld
Gevolg: de familie schuift gewoon door naar het volgende gimmickklus-project. Tribe to Survive – want wie heeft er geen zin om in een Colombiaanse jungle te survivallen zonder zonnebrandfactor 50? – ziet de Meilandjes straks bij deelnemerslijst. En er verschijnt ook nog een Meiland-speelfilm. Rob’s voorspelling: “Ik zou liegen als ik zei dat ik nieuwsgierig ben, maar wees gerust: ik lig al klaar met een timer hoe lang het duurt voordat ze roepen dat ‘de hypersloop der tv-roep’ hun ineenbladerde.”
De ultieme uitsmijter
Zijn rekensom: binnen hooguit drie jaar horen we het wel weer: “We kregen zóveel berichtjes dat de kijker ons terug wilde, dus hier zijn we weer met de grootste verbouwing ooit!” Spaar je irritatiequota dus nog even; want vaak begint het met sissen van een boor op een woensdagavond – gevolgd door nota bene Marktplaats-advertenties.
Eminem trekt badpakkenfabrikant Swim Shady voor de rechter
Marshall Mathers – voor de meesten beter bekend als Eminem – is er niet blij mee dat een Australisch merk de naam Swim Shady gebruikt voor een kledinglijn. Hij vindt dat het label een graantje meepikt van zijn wereldberoemde alter ego Slim Shady. De kledingboer had eerder dit jaar in de VS een aanvraag ingediend om die naam officieel te registeren en kreeg groen licht. Daarop klaagde Eminem het bedrijf in september aan. Volgens de Amerikaanse regels moet Swim Shady nu uiterlijk volgende week reageren op het verzoek van zijn advocaten.
Rechtbankpapieren laten zien dat Eminem de naam Slim Shady al in 1999 als handelsmerk vastlegde, rond de release van zijn gelijknamige plaat. De rapper kreeg de definitieve doorbraak in 2000 met The Real Slim Shady en won meteen een Grammy voor beste rap-optreden. Kortom: Swim Shady komt een stuk te laat met zijn naamspelletje.
De nacht die Estelle Cruijff nog altijd achtervolgt
Ruim tweeënhalf jaar na die ene woeste avond huilt de herinnering nog steeds sommige nachten mee. Estelle Cruijff raakte tijdens een brute overval niet alleen haar horloge en ring kwijt, ze verloor ook haar gevoel van veiligheid – voorgoed, zo lijkt het.
Noch spullen noch schaduw
Estelle loopt nu nooit meer zonder iemand naast haar door donkere straten. “Ik doe letterlijk geen enkel duur sieraad meer om,” zegt ze met een zucht. “Zonde eigenlijk, maar het kan gewoon echt niet meer.” Het allerergste is niet wat ze werd afgenomen, maar wat hen werd aangedaan. Geslagen, geschopt en zo bang dat haar knieën trilden – dat beeld brandde zich in haar hoofd.
Stapje voor stapje terug
Ze probeerde het stapsgewijs aan te pakken. “Eerst durfde ik zelfs mijn eigen oprit niet af. Daarna dwong ik mezelf om telkens één lantaarnpaal verder te lopen.” EMDR-therapie hielp om het beeld van de overval een soort kast in haar hoofd te stoppen, maar het raam gaat soms nog open. “Kleine steegjes doe ik helemaal niet meer,” bekent ze.
Recht en onrecht
De daders draaiden enkele jaren celstraf, maar de precieze duur weet ze niet. “Tijdens de rechtszaak werd ik zo misselijk, mijn maag sloeg om. Het voelde alsof er een slot op mijn nek klikte; ik kon de details gewoon niet aanhoren.”
Geen sorry nodig
Als Humberto vraagt of ze de daders ooit nog onder ogen zou willen komen – voor een excuus of zo – schudt ze resoluut nee. “Mensen die zoiets kunnen doen, hebben geen empathie. Gedane zaken nemen geen keer.”
Wat er nog overblijft
Wat wel blijft, is haar bitterne mantra die sinds die nacht door haar hoofd galmt: “Je hoort met je tengels van andermans spullen af te blijven.”
