Sport Nieuws donderdag 13 november, 2025 23:18
Vuurwerkstraf Feyenoord verminderd: fans mogen weer achter het doel tegen Sturm Graz
Goed nieuws voor de supporters van Feyenoord: de straf van de UEFA wegens het afsteken van vuurwerk tijdens de wedstrijd tegen Panathinaikos is flink versoepeld. Oorspronkelijk moest de club twee Europese thuisduels spelen met een lege Gerard Meijer Tribune, maar dat is nu teruggebracht naar slechts één wedstrijd.
De oorspronkelijke sanctie betekende dat de tribune dicht moest tijdens de duels met Celtic én Sturm Graz. Maar dankzij een succesvol beroep mag de tribune bij de wedstrijd tegen de Oostenrijkers gewoon vol zitten. De straf voor die bekerwedstrijd is omgezet in een voorwaardelijke maatregel, geldig voor een proeftijd van twee jaar. Schiet er dus niets meer af in De Kuip, dan blijft alles goed – maar bij herhaling kan de straf alsnog worden opgelegd.
De problemen ontstonden nadat er massaal vuurwerk was afgestoken door fans voor en tijdens de Europa League-wedstrijd tegen Panathinaikos. Daarbij had Feyenoord al een hangende voorwaardelijke straf liggen vanwege een soortgelijk incident in de Champions League tegen Bayern München. Die combinatie zorgde voor een zware eerste sanctie, maar kennelijk heeft de club overtuigend kunnen pleiten voor verlichting.
Op de eigen website roept de club fans nu op zich gedeisd te houden. “Supporters worden dringend gevraagd om zich aan de regels te houden en geen vuurwerk af te steken. Dat is belangrijk om verdere sancties te voorkomen.” Duidelijke boodschap dus: genieten mag, maar grenzen respecteren is een must.
AZ maanden zonder rechtsback Kasius na enkeloperatie
Kasius speelde op 2 november nog volledig mee in de uitwedstrijd tegen Sparta Rotterdam (0-1), maar sindsdien heeft hij moeten toekijken vanaf de zijlijn. De voormalig speler van onder andere FC Volendam en FC Utrecht was in de eerste paar maanden van het seizoen een vaste waarde in de ploeg van AZ, dat momenteel derde staat in de Eredivisie.
Alcaraz sluit sterk af: eindigt het jaar als nummer 1 op de wereldranglijst
De Spaanse tennisser Carlos Alcaraz heeft een flinke knipoog naar zijn fans gemaakt door het seizoen af te sluiten als topfavoriet op de ATP-ranglijst. Tijdens de ATP Finals in Italië liet hij zien waarom hij tot de absolute elite behoort: hij won al zijn groepswedstrijden zonder enkele nederlaag en kwalificeerde zich zo met overmacht voor de halve finales.
Een van de hoogtepunten? Zijn overtuigende zege op donderdagavond tegen Lorenzo Musetti, die hij in twee sets wegwijsde: 6-4 en 6-1. Het toernooi in Turijn blijft voor Alcaraz nog altijd een plek waar hij de grote prijs nog nooit wist te pakken – maar hij laat wel duidelijk merken dat hij er dit jaar serieus op uit is om dat te veranderen.
Alcaraz klom voor het eerst naar de nummer 1-positie op 12 september 2022, direct na zijn triomf bij de US Open. Maar het was geen rustige rit aan de top: na twintig weken moest hij de scepter toch laten gaan aan Novak Djokovic. Sindsdien ging het heen en weer tussen de Serviër en de jonge Spanjaard, terwijl ook Jannik Sinner steeds vaker in beeld kwam.
Inmiddels is het een spannende tweestrijd geworden tussen Alcaraz en Sinner. Laatstgenoemde pakte trouwens wel de titel bij de ATP Finals in 2024 én eindigde het voorgaande jaar als nummer 1 van de wereld. Toch is het deze keer Alcaraz die het jaar met de kroon op zijn hoofd mag afsluiten – een mooi gebaar na een seizoen vol ups en downs.
Koeman moet vanavond beslissen: Dumfries speelt vrijdag wel of niet tegen Polen
Denzel Dumfries staat met de voet in het zand voor de grote WK-kwalificatiewedstrijd van Oranje tegen Polen op vrijdagavond. Bondscoach Ronald Koeman gaat later vanavond langs bij de clubarts en maakt dan een definitieve keuze over of de rechtsback kan meespelen.
Tijdens de training dinsdag moest Dumfries het veld verlaten – hij ging zelfs met blote voeten aan de kant zitten, wat geen goed teken is. De speler van Internazionale kampt met een lichamelijke klacht, maar precies wat er aan de hand is, heeft niemand hardop gezegd. Wat wél duidelijk is: Dumfries is een onmisbare kracht in het Nederlands elftal.
Toch weet Koeman al wie zijn back-upplan is. “Als Dumfries niet kan, komt Lutsharel Geertruida op rechtsback”, liet hij weten. Geertruida is expres opgeroepen voor die positie, zodat er zo min mogelijk geschoven hoeft te worden in de ploeg. Zo blijven Virgil van Dijk en Jurriën Timber naast elkaar in het hart van de defensie – iets wat Koeman belangrijk vindt.
Eerder dacht je misschien: Timber naar rechts, zoals hij doet bij Arsenal? Maar volgens Koeman zou dat twee posities moeten veranderen. “Dan schuif je alles door. Dat willen we liever vermijden.” Dus blijft Timber centraal, samen met Van Dijk.
Het nieuws over Dumfries komt bovenop andere tegenslagen. Wout Weghorst (blessure) en Quilindschy Hartman (ziekte) vielen al af voor deze interlandperiode. Wie Welgevonden wordt opgeroepen als vervanger voor Weghorst? Dat is Emmanuel Emegha, de 22-jarige spits van Straatsburg. Voor hem is het een grote stap: dit is namelijk zijn eerste oproep voor het Nederlands elftal.
Oranje mag niet verliezen als ze zeker willen zijn van een WK-ticket. Winnen vrijdag tegen Polen, en de zaak is rond. Als het niet lukt, dan is er nog een laatste kans op maandag tegen Litouwen.
René Lange (66) behaalt zeldzame toppositie in de ‘harde’ wereld van jiujitsu
René Lange uit Linden is geen jonge gast meer, maar in de wereld van jiujitsu is hij wel een echte uitschieter. Op zijn 66e verdiende hij onlangs de achtste dan – een enorme prestatie die maar weinig mensen in Nederland kunnen claimen. Sterker nog: er zijn hier slechts drie actieve jiujitsugeleerden met zo’n hoge graad. “Ik hoop dat ik dit nog jaren vol kan houden,” lacht hij. “Totdat mijn leerlingen straks zeggen: ‘Die ouwe hoeft echt niet meer op de mat.’”
Zijn reis begon pas op zijn achttiende, toen hij als kelner in Nijmegen na werk een sportclub binnenliep. Jiujitsu trok hem direct. Niet omdat hij zo’n vechter wilde worden, maar omdat hij zichzelf beter wilde verdedigen en wat zelfzekerheid kwijt wilde. En ja, misschien had hij ook wel een beetje genoeg van zichzelf steeds klein te voelen.
Wat hem vooral fascineerde? De veelzijdigheid van de sport. “Jiujitsu is eigenlijk de basis van heel veel andere vechtsporten,” legt hij uit. “Haal je de trappen en stoten weg, dan krijg je judo. Maar bij ons mag bijna alles – het is een hele gemene sport, eerlijk gezegd. Je zou het bijna kunnen vergelijken met het kooivechten van vroeger.”
Toch was wedstrijdvrijen nooit zijn ding. Zijn grote droom? Eens die zwarte band om de heupen hebben. “Ik stond onderaan de berg, en bovenop zag ik die kerel met de zwarte band. Leek me onbereikbaar. Maar langzaam werd de top dichterbij.” Toen hij die eerste dan eindelijk haalde, opende zich een compleet nieuwe wereld. Hij ging meedenken over examens op districtsniveau, volgde de lerarenopleiding – ook al dacht zijn eigen leraar destijds dat het niets voor hem was. “Weinig steun, veel tegenwerking. Maar ik gaf niet op.”
Nu, jaren later, heeft hij de achtste dan behaald, mede vanwege zijn jarenlange inzet voor de sport. Buiten de sportschool draagt hij ook in zijn beroepsleven de principes van jiujitsu met zich mee. Of hij nu werkte in een tbs-kliniek, docent was bij de politie in gevaarbeheersing of trainingen gaf in weerbaarheid via zijn eigen bedrijf – discipline en controle waren altijd belangrijk.
Al meer dan dertig jaar runt hij samen met zijn vrouw Budoschool Kihon in Cuijk, waar nu zo’n honderd mensen regelmatig trainen. “Het is een gezellige club, hard wordt er getraind. Soms zitten er rotzakjes tussen, maar daar ga ik juist voor. Ik word vaak gevraagd hoe ik een klas van 25 à 30 kids rustig krijg, terwijl ouders thuis al moeite hebben met twee kinderen. Nou, discipline helpt. En respect.”
Voor Lange is jiujitsu veel meer dan alleen vechten. Het geeft kinderen motoriek, leert ze valbreken, maakt ze mentaal sterker. “Ze leren durven zeggen wat ze niet willen. Dat is cruciaal. We leven in een rare tijd. Vroeger kreeg je een paar klappen en was het klaar. Nu schoppen ze je tegen je hoofd als je ligt, of steken ze je neer. Dan zeg ik tegen mijn leerlingen: je moet wel helemaal koekoek zijn om zoiets te doen.”
Deze Brabantse voetballers dromen van WK-glorie: ‘Het wordt een totale gekkigheid’
Suriname én Curaçao staan op het punt om geschiedenis te schrijven. Beide landen willen voor het eerst ooit naar het WK voetbal – en ja hoor, ook hier uit Brabant zitten er spelers tussen die dat droomscenario werkelijkheid willen maken.
Neem bijvoorbeeld Justin Lonwijk uit Tilburg. De 25-jarige middenvelder speelt normaal voor Fortuna Sittard, maar zodra de nationale ploeg roept, stapt hij in het vliegtuig richting Suriname. En hij doet dat met een glimlach: “Als we het WK halen, wordt het een gigantisch feest in Suriname. Dans, muziek, overal feest. Daar gaan we voor.”
Lonwijk merkt dat het WK-droom al lang in Suriname leeft – veel langer dan in Nederland. “Wij zijn al heel vroeg begonnen met dit proces. Toen werd er hier nog een beetje om gelachen, maar nu kijken ze er ook serieus naar.” Het verschil tussen thuis in Sittard en het voetbal in Suriname? Nacht en dag. “Het stadion is kleiner, maar de sfeer? Ongekend. Er wordt getrommeld, gedanst, de hele wedstrijd door. Dat geeft energie.”
En die lange vlucht? Geen probleem meer. “Eerst had ik last van jetlag, maar inmiddels weet ik hoe ik mijn lichaam moet instellen. Het is een eer om Suriname te mogen vertegenwoordigen.”
Met bondscoach Stanley Menzo aan het roer staat Suriname bovenaan in hun poule. Donderdagavond om elf uur Nederlandse tijd speelt de ploeg tegen El Salvador, en dinsdagnacht volgt de clash tegen Guatemala. Drukke week dus – en met goede uitzichten.
Maar ook Curaçao heeft alle aandacht. Met één punt achterstand op Jamaica, de huidige koploper, zit het team van Dick Advocaat dichtbij. RKC-middenvelder Godfried Roemeratoe (26) gelooft er hard in. “De sfeer in de groep is top. Iedereen is hongerig. Op Curaçao praat iedereen over de ploeg, op straat, in de kroeg, overal. Op de tribunes is het één groot feest. Als we slagen, wordt het een totale gekkigheid – op het eiland én hier in Nederland.”
Dan is er nog Kevin Felida van FC Den Bosch. Die werd eerst niet opgeroepen, maar dankzij blessures bij anderen mag hij nu alsnog meedoen in Willemstad. Al heeft hij al zeventien interlands achter zijn naam, het WK was nooit een serieuze optie – totdat nu. “Ik dacht nooit dat dit echt kon gebeuren. Ja, het helpt natuurlijk dat Canada, Mexico en de VS al binnen zijn als organisatoren. Maar wij staan maar één punt achter. We hebben Jamaica thuis verslagen, dus de volgende keer wordt het fifty-fifty.”
En als hij moet kiezen: promotie met Den Bosch of het WK met Curaçao? “Tactisch gezien zeg ik: allebei. Den Bosch is een fantastische club, maar het is ook een enorme eer om voor mijn moederland te spelen.”
