Recent Nieuws donderdag 06 november, 2025 20:27
De kleintjes zetten nog even een streep door verkennerswensen
Opgewekt begon verkenner Wouter Koolmees vandaag aan zijn ronde gesprekken met de ‘kleine jongens’ in Den Haag, maar hij mocht meteen een flinke portie njet-gevoelens incasseren. Een voor een trapt de leider van een formatie-flonkjerol tegemoet en zegt nagenoeg: “Dank, maar nee dank.”
DENK wil alleen spelen met links en de rest links laten liggen
DENK-baas Stephan van Baarle kreeg de primeur van de ochtend en legde meteen uit dat hij PVV en Forum voor Democratie “gewoon nee” vindt. Zelfs JA21 en VVD kunnen op z’n best op een vriendschap via LinkedIn hopen – een echte coalitie ziet Van Baarle niet zitten. Om zijn droomcoalitie toch rond te krijgen, zou hij minstens zeven(!) partijen nodig hebben. Kortom: makkelijk gaat het niet worden.
ChristenUnie: “Wij passen ons geduldig aan de zijlijn”
Mirjam Bikker van de ChristenUnie droeg haar drie zetels nederig voor de voeten. “Met drie zetels blijf je bescheiden.” Toch beloofde ze vanuit de oppositie bruggen te bouwen, zolang D66, VVD, CDA én GroenLinks-PvdA “elkaar maar eerlijk in de ogen durven kijken”. Kabinet? Niet aan de orde.
SP: “We hebben niet gewonnen, dus we gaan niet meedoen”
Jimmy Dijk van de SP was duidelijk: “Bescheidenheid past bij een partij die er niet bovenuit sprong.” Bovendien vindt hij zelfs een zogenoemd middenkabinet eigenlijk gewoon ‘centrumrechts in vermomming’. Dus helaas voor Koolmees: rode stoelen in het Torentje zitten er niet in.
SGP ziet breuklijn met D66 als Siberische kloof
We zijn nog geen haring eten aan het strand en SGP-leider Chris Stoffer slaat al de handen over elkaar. Hij stelt dat de verschillen met D66 “te groot” zijn. Zelfs als JA21 meedoet, smaakt dat voor hem niet. “Vijfde partij worden in zo’n samenraapsel? Niet aan mij besteed,” klonk het.
PvdD gunt de rechtstaat álle liefde
Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren hield het tijdens het gesprek vooral bij de vraag hoe andere partijen aankijken tegen de democratische rechtsstaat. Met wie ze uiteindelijk om tafel gaat, bleek ondergeschikt aan de vraag of die partij de natuur ook een warm hart toedraagt.
50PLUS (nu 2 zetels) hoeft niet per se aan de zijlijn
Jan Struijs van 50PLUS liet openstaan dat “twee zetels best cruciaal kunnen zijn”. Zijn partij positioneert zich “pal op de middenstip”, dus theoretisch sluit menig formatie-truc de deur niet. Toch blijft bescheidenheid de eerste reflex.
Volt hoopt op breed middenkabinet zonder smaakverlies
Eenmansfractie Volt, vertegenwoordigd door Laurens Dassen, dringt aan op een breed meerderheidskabinet van D66, VVD, CDA en GroenLinks-PvdA. Maar, waarschuwt hij, zonder visie wordt dat al snel “zouteloos” en schuift het alleen de problemen voor zich uit.
FVD gooit radicaal roer om: eerst stemming, dan pas ministers
Lidewij de Vos van Forum voor Democratie arriveerde met een splinternieuw voorstel: eerst laat je de Kamer per onderwerp stemmen en pas daarna zoek je ministers die uitvoeren wat een meerderheid wil. Haar ideaal: een “kabinet van wisselende meerderheden” dat per onderwerp schuift.
Weer gewoon treinen van Den Bosch naar Geldermalsen: spoor is klaar!
Gisteren deed de aannemer het laatste laswerk en ook de beschadigde overweg in Meteren is bijna helemaal in orde. Nu komt het ‘stille’ werk: alle seinen, wissels en andere systemen moeten weer opstarten en een grondige test krijgen. ProRail noemt dit stiekem het “minder zichtbare gedeelte”, maar het is minstens zo belangrijk.
Vannacht nog even doorwerken
NS laat weten dat er vannacht goederentreinen en testrijders over het spoor zullen rijden om alles te controleren. Ondertussen worden de eerste reizigerstreinen alvast klaargezet voor de dienst van morgen. Het mooie nieuws: bij aanvang van de dienstregeling morgenochtend kun je weer gewoon van Den Bosch naar Geldermalsen reizen zonder omweg.
Wat er gebeurde vorige week donderdag
Vorige week donderdag kwam een trein in botsing met een vrachtwagen die op de overweg bij Meteren stond. Vijf mensen liepen licht letsel op, het spoor en de overweg raakten flink beschadigd. ProRail spreekt van “een gigantische operatie” om alles weer te herstellen. De hele aanrijding is op camera vastgelegd – de beelden vind je hieronder.
De steen die twee dorpen verdeelt: wie mag pronken met de dikke kei?
Al twee eeuwen lang ligt er een dikke, zware steen tussen Oud-Gastel en Oudenbosch. Niet letterlijk – hij staat stevig in Oudenbosch – maar wel figuurlijk. De reusachtige zwerfkei werd in 1808 op een mysterieuze manier van Oud-Gastel ‘gejat’ en sindsdien pronkt hij bij de ingang van het plaatselijke museum. In Oud-Gastel snakken ze naar een comeback. “Hij is van ons en hij moet terug”, zegt Karel Bartelen van heemkundekring Het Land van Gastel. Zijn collega aan de andere kant van de dorpsgrens, Jan Bedaf, snapt de ophef niet: “Een steen is een steen, toch?”
Van klei naar kassa
De kolos werd ooit gevonden in de kleigrond van Oud-Gastel. Een blok van ruim vijf ton, mogelijk meegekomen met een gletsjer of achtergelaten als ballast van een schip. Toen de kei in de weg ging liggen voor een nieuwe straat, zag boer Akkermans zijn kans schoon. Met paard en wagen sleurde hij de reus mee naar Oudenbosch. Daar liet hij toekijkers voor een stuiver naar het ‘wonder’ kijken. Maar de animo ebde weg en de steen verdween onder de grond – tot een jezuïet hem in 1888 weer opdiepte.
Eeuwenoude vete
Sindsdien is de steen een soort mascotte voor Oudenbosch. Voor veel Gastelaren voelt dat als een veeg uit de pan. “Hij hoort gewoon hier, punt uit”, zegt Bartelen. Bedaf vindt dat de zaak allang verjaard is. “Hij heeft hier al op meerdere plekken gestaan. Bovendien zijn we nu één gemeente, Halderberge.” Toch blijft de wens om de kei terug te krijven leven. De heemkundekring uit Oud-Gastel biedt zelfs aan het transport te regelen. Bedaf ziet het ook wel zitten: “Laat ze er maar van genieten, zolang het maar geen steen des aanstoots wordt.”
Meteoriet, zwerfkei of ballast?
Wat de oorsprong ook is – meteoriet, gletsjerreus of scheepsballast – het verhaal blijft boeien. Bartelen: “Een steen van vijf ton als ballast? Dan zou dat schip als een blok lood voortbewegen.” Bedaf haalt de schouders op: “Hij komt uit Scandinavië, dat staat vast. Of hij nu van een gletsjer of een schip afkomt, we zullen het nooit met honderd procent zekerheid weten.”
Eén ding is zeker: de ‘dondersteen’ blijft voorlopig een steen des aanstoots tussen twee dorpen die eigenlijk al lang één familie zijn. Maar op een dag, wie weet, staat hij weer te shinen in Oud-Gastel. “En dan nemen we er met liefde een frikandel speciaal bij”, lacht Bartelen.
“Papa rook nog naar styling-gel en confetti – en hij glimlachte stralend in zijn prinsenpak.”
Chinouk en Bjarne halen een half jaar na zijn plotse dood herinneringen op aan hun vader Fred, beter bekend als Prins Fred I. Tien jaar lang stond hij fier met zwaaiende scepter bovenaan de carnavalswagen in ‘Put en Buntland’. Nu is die vrolijke plek leeg – maar carnaval gaat tóch door, alleen soberder en zonder nieuwe prins. De hartsvrienden dragen Fred mee in een foto onder de arm én zijn steek en staf voor op de bühne.
Van supermarkt-held tot prins van het dorp
Toen er tien jaar borrelnooit een vrijwilliger meldde om prins te worden, riep Fred van Ginneken: “Ik doe het wel even!” Geinig detail: hij had gehoopt dat het één jaar zou blijven. “Papa wilde het eerst maar één keer doen, maar toen kreeg hij de kick en was hij verkocht”, vertelt Chinouk, terwijl haar broer bevestigend knikt.
In de Jumbo of de Plus kwam het gezin nooit verder dan de chipsgang. “Hee Prinsss!” klonk het aan alle kanten. Kinderen joegen op selfies, volwassenen wilden even buurten. Fred nam voor iedereen de tijd om een praatje te maken. Zijn glimlach was het dorpstype: breed, brutaal en altijd in voor een lolletje.
De nacht dat alles stopte
In mei spatte de lucht plots open: een gescheurde aorta. Fred overleed op 54-jarige leeftijd. Bjarne: “350 mensen in de bloemige zaal – dat zegt alles over papa.” Chinouk: “Het voelt alsof hij zo weer binnenkomt lopen met een zak snoep en een carnavalskraker.”
Elf-elf-fever, altijd al in zijn hoofd
Elf november – een heilig getal. Fred telde vanaf oktober al af, zette alles op paal; zelfs de stofzuiger verdrong hij voor pakpapier en confetti. “Zijn ogen straalden dan, alsof de sterretjes uit z’n oren kwamen”, zegt Bjarne. “Als we thuiskwamen lag er nog confetti tussen de bankkussens maar hij zat al klaar voor het volgende stuk.”
Daarom lag hij opgebaard zoals hij het liefst was: in vol ornaat, tussen konfetti-krulletjes en met een stiletto in zijn haar. “Een vreemde troost”, haalt Chinouk adem, “maar het leek alsof hij knipoogde: ‘Het komt goed, feest gewoon door.’”
Geen nieuwe prins, wel een nieuwe kapstok vol liefde
De carnavalsorganisatie besloot uit pure eerbied geen nieuwe prins te kiezen. Carlo van Hoof, alias nar Ko, legt uit: “We dragen hem mee in ons hart én op een metersgrote foto. De steek en scepter gaan gewoon mee op reis, hij zit er echt nog een beetje bij.”
Adjutant Sabina Stokmans: “Dit voelt als opa’s terug-mijn-voetbal-zetten; het groeit in stilte.” Ook adjudant: “Ruwe emotie verwerken we samen. De optochten, de lampionnen, ze gaan door – kleiner misschien, maar met extra glinstering.”
Een traan op de wang, een schrobbelaer in de hand
Chinouk laat deze editie alle buurdorpen links liggen. “Ik blijf dit jaar thuis. Het zal confronterend worden, zeker, maar zo blijf ik dicht bij papa. Mensen omarmen elkaar nu nog feller.”
Bjarne heft zijn glas – al was het maar virtueel: “Papa plantte ooit een zaadje, en wij zijn dat nu. Ik hoor ‘m roepen: ‘Proost, schrobbelaer erbij!’”
Handje voor handje door het puin: zussen, broers én vier kids nog steeds zoek
Piccolo stukje verhaal: Mustafa Abu Hadrous balanceert tussen brokken beton in Khan Younis. Hier woonde zijn zus met haar man en vijf kinderen – tot ze in februari gebombardeerd werden. Mustafa vond drie van hen terug, maar vier kinderen liggen er nog ergens begraven. Iedere steen die hij optilt, is een nieuw stukje hoop én verdriet.
Dat verhaal herhaalt zich op duizenden plekken in Gaza. Familieleden struinen huizen af die ooit thuis waren en nu louter puin zijn. Volgens Asaad Al-Saqqa van de Palestijnse burgerbescherming zitten er nog ruwweg 10.000 mensen onder die bergen steen; het waren er “bijna 500” in de eerste twee weken na het staakt-het-vuren, maar er blijft dus véél werk liggen.
Geen graafmachines, alleen handen
De gammele werkdag: acht mannen met schoffels, harken en blote handen. Mustafa wijst waar de vier kinderen waarschijnlijk liggen, en de ploeg begint te graven. Traag, maar gestaag. Al-Saqqa klinkt gefrustreerd: geen zwaar materieel, geen eigen technici voor ontplofte bommetjes, en dus geen garantie dat ze de restjes vinden. Israel laat uitsluitend toestemming toe voor machines die lichamen van omgekomen gijzelaars moeten loswrikken – niet voor de talloze Palestijnse gezinnen die nog wachten.
Extra struikelblok: oorlogsrestjes
Naast puin: mogelijk onontplofte raketten en granaten. De burgerbescherming heeft geen ervaring ermee. Eén foutje en het hele team vliegt de lucht in. Dat dempt het tempo nog meer. Asaad: “We weten niet hoe we ermee om moeten, dus we tasten ieder stukje steen af alsof het een bom kan zijn.”
Laatste strohalm: de wereld
Ze vragen hulp, maar de internationale gemeenschap schiet (nog) tekort. Zonder graafmachines én zonder bommendeskundigen blijft de zoektocht mankracht-en traag. Het VN-schatje is 60 miljoen ton puin – met alleen de handen dus een onbegonnen karwei.
Mustafa kijkt nog één keer naar het ingestorte huis. Zijn zus, haar man en hun oudste dochter liggen er al; de vier jongens wachten nog steeds op een waardig graf. Voorlopig blijven ze daar waar ze zijn – midden tussen de brokken huis dat ooit een thuis was.
Grote schoonmaak in Rotterdamse haven: drie verdachten van mensensmokkel gepakt
Gisteren viel de Arbeidsinspectie binnen bij een Rotterdamse havenbedrijf en dat liep behoorlijk uit de klauw: drie personen zijn meegenomen omdat ze ervan worden verdacht mensen Nederland binnen te smokkelen en vervolgens zonder papieren aan het werk te zetten. Volgens de inspectie zou het trio al vijf jaar bezig zijn met deze praktijken, waarbij buitenlandse werknemers zonder geldige verblijfs- of werkvergunning werden ingezet in de bouw.
Illegale werknemer bleek medeplichtige
Een van de gearresteerden is zelf een werknemer van een bouwbedrijf, maar bleek al jaren illegaal in Nederland te verblijven. Tijdens de actie werden ook een bedrijfspand en twee woningen doorzocht. Daar troffen agenten zes mensen uit Oezbekistan en Algerije aan die eveneens zonder verblijfsvergunning in Nederland verbleven en in de bouw werkten. Deze groep is overgedragen aan de Vreemdelingenpolitie.
Niet de eerste keer dat dit bedrijf in opspraak komt
Volgens regiozender Rijnmond is dit niet de eerste keer dat het bedrijf in de problemen komt. Bij eerdere controles van de inspectie werden al vier illegale werknemers ontdekt. Ditmaal is er dan ook stevig opgetreden: een bedrijfsbus en twee auto’s zijn in beslag genomen. Een van de auto’s heeft een nieuwwaarde van maar liefst 410.000 euro – een flinke tik voor de verdachten.
