Recent Nieuws woensdag 29 oktober, 2025 11:46
Oude flessenpost uit Eerste Wereldoorlog opgespoord op Australisch strand
Stel je voor: tijdens een gewone strandrit, waarbij je samen met familie wat afval gaat opruimen, vind je iets wat meer dan 100 jaar oud is. Dat overkwam Debra Brown in het zuidwesten van Australië – en het betrof geen gewoon oud flesje, maar écht oud: een glazen fles met daarin briefjes uit 1916, verstuurd tijdens de Eerste Wereldoorlog.
De fles spoelde begin oktober aan, en Brown vond hem tijdens een quadtocht met haar familie. Ze waren zoals altijd bezig om rommel van het strand te halen – “we kijken nooit weg van afval”, lacht ze tegen AP – en daar lag-ie dan: verstopt tussen het zand, klaar om eindelijk gevonden te worden.
Binnenin zaten handgeschreven boodschappen van twee Australische soldaten: Malcolm Neville (27) en William Harley (37). Zij schreven hun berichtjes op 15 augustus 1916, met potlood op papier, terwijl hun schip zich ergens op de Grote Australische Bocht bevond. Drie dagen eerder, op 12 augustus, was hun militaire vaartuig, de HMAT A70 Ballarat, vertrokken vanuit Adelaide. Hun bestemming? Het westelijke front in Europa, waar ze nodig waren om de troepen te versterken.
Harley liet een simpele, hoopvolle groet achter: “Moge de vinder zich net zo goed voelen als wij.” Neville schreef speciaal aan zijn moeder Robertina: “We hebben het goed hier, het eten is lekker. Behalve één maaltijd, die hebben we in zee gegooid.” Grappig genoeg: het papier was nat, maar de teksten zijn verrassend goed leesbaar gebleven.
Volgens Brown is de fles waarschijnlijk niet heel ver meegedreven. Ze denkt dat hij al snel na het loslaten aanspoelde en onder het zand in de duinen terechtkwam. Pas recente hoge golven zouden hem weer blootgelegd hebben. “Als hij lang op zee was gebleven of veel zon had gehad, was het papier allang vergaan,” legt ze uit.
Helaas zou Neville niet lang genoeg leven om de oorlog te overleven. Hij sneuvelde slechts een jaar nadat hij zijn berichtje in de fles stopte. Harley raakte wel twee keer gewond, maar haalde het einde van de strijd. Hij keerde terug naar Adelaide, waar hij in 1934 overleed aan kanker – volgens zijn familie een gevolg van gifgas dat de Duitsers gebruikten in de loopgraven.
Brown heeft inmiddels contact opgenomen met de nazaten van beide soldaten. Harley’s kleindochter Ann Turner reageert ontroerd: “We kunnen het bijna niet geloven. Het voelt als een wonder… alsof onze grootvader ons vanuit het graf heeft bereikt.”
Tientallen doden bij nieuwe Israëlische luchtaanvallen op Gaza – wapenstilstand toch weer van kracht?
Gisteravond sloeg de rust in Gaza opnieuw om in chaos. Bij zware Israëlische luchtaanvallen zijn tientallen mensen omgekomen, waaronder veel kinderen. Volgens bronnen die Al Jazeera raadpleegde in de Gazastrook, vielen er meer dan zestig doden, waarvan er 24 jonger waren dan twaalf jaar. Het persbureau AP meldt zelfs dat ziekenhuizen inmiddels spreken van maar liefst 81 overledenen.
Kort nadat deze cijfers bekend werden, liet het Israëlische leger weten dat het het staakt-het-vuren formeel heeft hervat. Ze benadrukten dat de aanvallen volgens de regels en richtlijnen zijn uitgevoerd. Toch gingen er nog bommen vallen – al vanochtend werden opnieuw bombardementen gemeld op verschillende plekken in Gaza.
De aanleiding voor de escalatie? Gisteren gaf Israël aan dat Hamas herhaaldelijk het bestand zou hebben geschonden. Premier Netanyahu geef daarop direct opdracht tot “zware vergeldingsacties”. Dat bevel kwam vlak nadat Israëlische media meldden dat Palestijnse militanten zouden hebben geschoten op Israëlische soldaten. Hamas ontkent elke betrokkenheid.
De aanvallen troffen onder andere een huis in het drukke vluchtelingenkamp Bureij, een gebouw in de wijk Sabra in Gaza-Stad en een auto in Khan Younis. Beelden na afloop tonen puin, rouwende families en medisch personeel dat zich haast tussen gewonden door.
Ondanks de nieuwe geweldsuitbarstingen lijkt de internationale gemeenschap nog vertrouwen te hebben in het akkoord. De Amerikaanse president Trump zei tijdens een vlucht naar Zuid-Korea: “Ze hebben een Israëlische soldaat gedood, dus reageren de Israëli’s. En terecht. Als je aangevallen wordt, moet je terugslaan.” Hij benadrukte dat het staakt-het-vuren volgens hem niet in gevaar is.
Maar ter plekke vertelt het een ander verhaal. In iets meer dan twee weken is het wapenstilstandsakkoord al meerdere keren doorbroken – door beide kanten. In die periode vielen alweer vele tientallen dode Palestijnen in Gaza. Ook drie Israëlische militairen verloren hun leven.
Carolien Willemen, een Vlaamse arts die werkt voor Artsen zonder Grenzen in een veldhospitaal in Deir-al-Balah, voelt de spanning dagelijks. “De angst komt meteen weer terug”, zegt ze. “Mensen hier leven in pure paniek. We zien weer kleine kinderen binnenkomen… dood. Een jaar oud. Of een broer van een collega die niet meer in leven is. Dit is geen politiek spelletje – dit is de realiteit.”
Willemen coördineert de medische hulp op het terrein en ziet hoe moeilijk het blijft. Hoewel er nu wat meer hulpgoederen binnensluipen vergeleken met haar eerdere missie in juni en juli, is het lang niet genoeg. “We zien wellicht iets meer eten op de markt, maar we blijven kinderen behandelen met acute ondervoeding. En dan heb je nog de tenten – of eigenlijk: het gebrek eraan. De nachten worden kouder. Mensen slapen nog steeds in tijdelijke constructies die niks tegen de winter kunnen.”
De hoop op duurzame rust blijft fragiel. Maar terwijl buiten de spotlights over woorden wordt gefronst, worstelt Gaza opnieuw met de menselijke prijs van een gebroken bestand.
Een jaar na de Valencia-overstromingen: woede over ondernemerschap en roep om gerechtigheid
Het is alweer een jaar geleden dat de regio Valencia door een natte hel ging. Op 29 oktober 2024 begon het die ochtend al hard te regenen, maar pas laat in de avond werd er écht gewaarschuwd. Het resultaat? Zware overstromingen, modderstromen en uiteindelijk 229 doden. Onder hen ook Silvana Lochi, een Nederlandse vrouw die in Spanje woonde. Haar dorpsgenoten denken nog steeds aan haar – met verdriet, maar ook met boosheid.
Angel, iemand die Silvana goed kende, vertelt in een emotionele video hoeveel ze voor de gemeenschap betekende. En precies daar draait het nu om: een jaar later is de pijn nog levendig, en de frustratie groter dan ooit. Vooral tegenover regiopresident Carlos Mazón. Die moet het ontzettend ontgelden. Volgens een peiling van El País vindt maar liefst 71 procent van de Valencianen dat hij moet opstappen. Afgelopen weekend gingen tienduizenden mensen de straat op. Met levensgrote poppen van Mazón in een gevangenisoutfit of met bloed aan zijn handen. Op spandoeken en T-shirts staat het duidelijk: ‘Mazón crimineel’ en ‘Ze zijn niet gestorven, ze zijn vermoord.’
“We willen dat Mazón samen met zijn hele regering aftreedt,” zegt demonstrante Pilar Marqués tegen Reuters. “Hij neemt geen verantwoordelijkheid voor dit bloedbad. We eisen gerechtigheid – of zelfs celstraf.”
Veel mensen buiten de regio vragen zich af: kon je dan niet gewoon uit het raam kijken en zien dat het misging? Maar volgens Spanje-correspondent Richard Hogenkamp was dat juist bij de zwaarst getroffen dorpen niet mogelijk. In Paiporta, waar 45 mensen stierven, viel die dag bijvoorbeeld geen druppel regen. Het noodweer speelde zich vooral af in de bergen ten westen van Valencia. Al dat water stroomde via de hellingen naar beneden, recht op de dorpen af. En hoe gevaarlijk het was? Dat wisten alleen de autoriteiten – zij kregen meldingen van meteorologen.
Mazón zelf blijft ontkennen dat hij schuld heeft. Hij zegt dat de ernst van de situatie niet op tijd duidelijk was, en dat hij te weinig informatie kreeg van de nationale weerdienst. Maar er loopt een rechtszaak, en die werpt steeds meer vragen op. Hoe ging het nou eigenlijk die dag?
Om kwart voor 7 ’s ochtends zette AEMET (het Spaanse weerinstituut) de waarschuwing op oranje. Amper een uur later: rood – het hoogste niveau. Tegen de middag begonnen de eerste overstromingen. Toch kondigde Mazón om 13.00 uur tijdens een persconferentie aan dat het noodweer rond 18.00 uur zou afnemen. Wat daarna gebeurde, is een belangrijk onderdeel van de zaak: beweert men dat Mazón urenlang zat te lunchen met een journalist, zonder te reageren op berichten of telefoontjes. Hijzelf zegt dat hij slecht bereik had in het restaurant. Maar zijn verklaringen kloppen niet altijd. Hogenkamp merkt op: “Hij doet tegenstrijdige uitspraken. Pas recent veranderde hij zelfs het tijdstip waarop hij het restaurant zou hebben verlaten. Dat maakt het steeds lastiger voor hem.”
Of hij nou echt zat te eten terwijl mensen stierven – het beeld zit vast. En dat is genoeg voor veel inwoners. Zoals één demonstrant het samenvatte: “Als hij er toen niet was, hoeft hij nu ook niet te blijven.”
Pas om kwart over 8 ’s avonds werden de eerste noodwaarschuwingen per sms verstuurd. Om half 10 pas erkende Mazón: “We hebben te maken met een ongekende situatie.” Dan begint de hulp pas echt op gang te komen. Veel te laat, vinden de meeste mensen.
Sindsdien is Valencia opnieuw bedreigd door hevig noodweer – eind september en ook twee weken geleden. Deze keer werd er wel massaal gewaarschuwd, en bleven de mensen binnen. Hogenkamp: “Bestuurders zeggen dat ze geleerd hebben van de ramp. Maar veel burgers denken juist: als ze toen gewaarschuwd hadden, hadden we slachtoffers kunnen voorkomen.”
Een jaar later is de roep om gerechtigheid luider dan ooit.
Ouderemeis (80) na wandeling op eiland teruggevonden: tragisch einde na achterblijven door cruiseschip
Een schokkend incident op een afgelegen Australisch eiland heeft de cruisebranche in het zonlicht gezet. Een 80-jarige vrouw die tijdens een excursie met een cruiseschip was meegegaan voor een wandeling, is dood teruggevonden nadat ze per ongeluk was achtergelaten.
De vrouw maakte deel uit van een groep passagiers van het cruiseschip Coral Adventurer, dat afgelopen zaterdag een stop maakte op Lizard Island — op zo’n 250 kilometer ten noorden van Cairns. De groep was onderweg naar de hoogste top van het eiland, Cook’s Look, een populaire plek voor foto’s en uitzicht. Maar toen het schip rond zonsondergang vertrok, bleek de oudere mevrouw niet aan boord te zijn.
Pas uren later realiseerde de bemanning zich dat iemand vermist was. In paniek keerde het schip terug naar het eiland, maar de vrouw was nergens te bekennen. De zoekactie begon direct. Volgens ooggetuige Traci Ayris, die met een ander vaartuig in de buurt voer, zag ze zaterdagnacht rond middernacht een helikopter met een krachtige schijnwerper het wandelpad afzoeken. Ze vertelt tegen de Australian Broadcasting Corporation (ABC) dat er daarna ook een groepje van ongeveer zeven mensen met zaklampen het eiland op ging om te zoeken. Helaas werd de zoektocht al om drie uur ‘s nachts gestaakt.
Zondagochtend kreeg de reddingsploeg helaas het ergste te horen: het lichaam van de vrouw was gevonden, vlakbij het pad waar ze had gewandeld. Ayris merkt op dat de sfeer direct veranderde: “We wisten dat ze dood was, omdat ze iedereen meteen terugriepen van de zoekactie.”
De Australian Maritime Safety Authority (AMSA) heeft nu een onderzoek gestart. De bemanning van het cruiseschip zal worden gehoord zodra het schip later deze week in Darwin aanmeert.
Mark Fifield, directeur van reisorganisatie Coral Expeditions, verklaarde dat medewerkers contact hebben opgenomen met de nabestaanden van de vrouw. Hij benadrukte dat het bedrijf de familie steun biedt na wat hij noemde een “tragische gebeurtenis”.
Wie laat gaat stemmen, komt gegarandeerd nat thuis
Als je woensdag nog moet gaan stemmen, dan is het verstandig om dat vroeg te doen. Want wie het tot het laatste moment uitstelt, loopt gegarandeerd door de regen. Dat zegt weerman Floris Lafeber van Weerplaza.
“Wacht je tot 19.00 uur of later? Dan wordt het een natte boel”, waarschuwt hij. “Vooral in het westen begint het al rond vier uur ’s middags te regenen. Een paar uur later is het helemaal kletsnat in die regio.”
De eerste stembureaus openen al om kwart over vijf in de ochtend – en daarvoor ziet Lafeber weinig reden tot bezorgdheid. “Dan kan er hier en daar een buitje vallen, maar over het algemeen blijft het droog.” De temperatuur ligt voor deze tijd van het jaar net iets onder het gemiddelde: zo’n 13 tot 14 graden. En goed nieuws: het waait gelukkig niet hard.
Maar vanaf het einde van de middag trekt de regen langzaam richting het oosten. Na zeven uur ’s avonds kan het vrijwel overal gaan regenen. “Er valt tussen de 5 en 10 millimeter regen in een paar uur tijd. Dat is best veel op zo’n korte periode”, legt de weerman uit.
Gelukkig houdt het snel weer op. Donderdag wordt namelijk een stuk aangenamer: droog weer met veel zon en weinig wind. Ook vrijdag ziet er volgens de weersverwachting goed uit. Maar wie het weekend alvast wil plannen, moet mogelijk weer de paraplu mee naar buiten nemen.
Verkiezingen: Hoe lastig is stemmen eigenlijk voor mensen met een beperking?
De grote dag is daar: vandaag mogen we allemaal stemmen bij de Tweede Kamerverkiezingen. De meeste stembureaus zijn open van half acht ‘s ochtends tot negen uur ‘s avonds, dus er is genoeg tijd om je stem uit te brengen. Maar wist je dat niet iedereen dat even makkelijk kan doen? Ondanks dat het verplicht is dat stembureaus toegankelijk zijn voor mensen met een lichamelijke beperking, blijkt dat toch niet overal zo te werken.
Van de ruim 10.000 stemlokalen in Nederland zijn er minstens 224 gewoonweg niet geschikt voor mensen in een rolstoel of met andere fysieke beperkingen. En dan valt één gemeente extra op: Waalwijk. Daar is meer dan de helft van de stembureaus onbereikbaar voor mindervaliden. Niet echt ideaal als je gelijke kansen voor iedereen wilt. Wil je weten hoe het ervoor staat in jouw gemeente? Er is een overzicht beschikbaar waarin je kunt checken hoeveel procent van de stembureaus toegankelijk is.
Politici op pad – en op selfie
Ook de grote namen zijn vandaag actief geweest. Rob Jetten, lijsttrekker van D66 en geboren in Uden, ging vroeg aan de slag – maar niet in Brabant. Hij koos voor een wijkcentrum in Den Haag, waar hij nu woont. Net als Laurens Dassen van Volt, afkomstig uit Knegsel, die zijn stem uitbracht in poppodium Paard, ook in Den Haag. Beiden wonen inmiddels ver van hun geboortedorp, maar dat neemt niet weg dat ze trots zijn op hun roots.
In stembureaus vol journalistencamera’s glimlachen de lijstrekkers breed terwijl ze hun stembiljet in de bus doen. Dassen neemt daarna rustig de tijd voor een stemfie – een selfie tijdens het stemmen, voor wie het nog niet wist. Jetten poseert nog even met enthousiaste kiezers. Een beetje show, een beetje democratie.
Esmah Lahlah: “Ik heb amper geslapen”
Esmah Lahlah, Kamerlid en nummer twee op de lijst van GroenLinks-PvdA, bracht haar stem uit in Tilburg-West, in wijkgebouw Reinevaer. Ze straalt een warme glimlach uit, maar geeft toe: “Ik heb amper geslapen. Echt maar een paar uur. Het is een spannende dag.” Als voormalig wethouder in Tilburg heeft ze jarenlang armoede op de kaart gezet. Nu hoopt ze in Den Haag weer hard aan de slag te kunnen. “Grote maatschappelijke problemen hebben twee jaar lang stilgestaan. Ik kan op één hand tellen hoe vaak armoede en bestaanszekerheid besproken zijn. Ik kan niet wachten om daar weer werk van te maken.”
Lahlah kwam onlangs in het nieuws omdat bleek dat ze had gesolliciteerd als burgemeester van Tilburg – iets wat lekte en zelfs een officiële aangifte opleverde. Toch benadrukt ze vandaag dat haar focus volledig op Den Haag ligt. “Dat was een droom die voorbij kwam. Ik had dingen misschien anders kunnen doen, maar mijn inzet voor Den Haag is er de afgelopen maanden zeker niet minder op geworden.”
