Sport Nieuws maandag 27 oktober, 2025 23:19
Geen ticket voor Van de Velde en Brouwer: Australië blokkeert visum voor WK beachvolleybal
De klap kwam hard aan, maar was niet onverwacht: Alexander Brouwer en Steven van de Velde hebben hun deelname aan het WK beachvolleybal volgende maand in Adelaide afgezegd. De Australische overheid stak namelijk een stokje voor het visum van Van de Velde, vanwege dat ene strafblad.
Oude veroordeling haalt duo in
In 2016 stond Van de Velde voor een Britse rechter. Hij kreeg vier jaar celstraf nadat was gebleken dat hij op 19-jarige leeftijd seks had gehad met een 12-jarig meisje. Ook al was er instemming, de wet zag het automatisch als verkrachting. Australië houdt sinds jaar en dag een ijzeren visumbeleid aan voor mensen met een dergelijk verleden – dus ook voor een sportman van 31 die sindsdien al twee Olympische Spelen speelde.
Tijd was te krap
De afwijzing kwam er ruim twee weken voor de aftrap van het WK in Adelaide. Volgens de technisch directeur van de Nederlandse volleybalbond, Heleen Crielaard, was het geen complete verrassing: “We hebben alle gevraagde papieren plus een uitgebreide ondersteunende brief aangeleverd. Toch besloot Australië om het visum niet af te geven. Balen? Jazeker, maar we slikken het besluit.”
‘Het was onvermijdelijk’
Van de Velde zelf is krijtstreep-realistisch. “Het team én ikzelf hielden al rekening met een afwijzing. We wisten dat het Australische beleid en mijn verleden botsen. Deze uitkomst accepteren we.”
Fluitconcerten in Parijs
Na zijn straf wist hij zich opnieuw in de internationale top te knokken. Afgelopen zomer stond hij samen met Matthew Immers op de Olympische Spelen, maar iedere match werd gepaard aan felle boegeroep. In de achtste finale ging het mis – na de nederlaag brak hij op de reserve-bank. In tranen vroeg hij zich af: “Is dit de moeite nog wel waard?” Met oude rot Alexander Brouwer als nieuwe maat vond hij echter opnieuw plezier in het spel en pakte hij dit seizoen nog EK-brons.
Spits-vraagstuk bij PSV: Willy zegt Til, René roept Pepi – en zo krijgen we een broederlijk debat
De afgelopen week was voor PSV-supporters één grote glimlach: eerst Napoli weggevaagd, daarna Feyenoord in eigen huis opzij gezet. Willy van de Kerkhof straalt nog na. “Zo’n week komt eens in de veertig jaar voor, denk ik.” Maar waar het allemaal mooier wordt, ontstaan er ook luxeprobleempjes. Neem nou de spits-positie: wie moet daar eigenlijk staan?
“Verkoop die andere spitsen maar”
Willy is lyrisch over de manier waarop Guus Til zich als spits staande houdt. “Laat hem daar gewoon staan,” zegt hij resoluut in de Willy en René Podcast. “We hebben nu zelfs drie spitsen over, kunnen we nog geld aan verdienen ook,” voegt hij lachend toe. Zijn stellige voorspelling: “Bosz gaat dit echt niet meer veranderen.”
“Pepi hoort gewoon in de basis”
René schudt het hoofd. Volgens hem heeft Peter Bosz al een vaste basis in gedachten – en daar hoort Ricardo Pepi zonder meer bij. “Zo simpel is het,” vindt hij. Willy blijft bij zijn punt: “Je kunt Til toch niet op de bank parkeren!” De discussie blijft lekker hangen, want beide heren vinden dat ze wel even trainer kunnen spelen.
Saibari en Schouten: geen discussie
Ismael Saibari krijgt van beide broers het predicaat ‘beste speler van de eredivisie’. Jerdy Schouten volgt op korte afstand. Vrees dat PSV Saibari al in de winter verliest, hebben ze niet. “Maar geniet er maar van zolang het duurt,” waarschuwt Willy. “In de zomer is hij waarschijnlijk vertrokken.”
Mauro Junior: “Niet zo knap, maar wel handig”
Willy ziet in Mauro Junior een moderne versie van zichzelf. “Hij is niet zo knap en niet zo lang, maar dat kan hij niks aan doen,” grapt hij. “Hij werkt keihard en doet meer dan zijn taak.”
Dest leerde het harde lessen
Sergiño Dest mocht tegen Napoli pas invallen omdat hij te laat was voor de bespreking. Volgens Willy en René was dat een terechte les. “Juist omdat het zo’n topwedstrijd werd, baalde Dest vast extra,” denkt Willy. “De volgende keer staat hij gewoon op tijd.” René herinnert zich nog hoe hij vroeger met het hele team al om zes uur voor de tv zat voor Die Sportschau, zodat niemand te laat kwam.
Confetti, beschuit en bloedneuzen
Het vertraagde begin tegen Feyenoord – door een sfeeractie met papiersnippers – deed de broers terugdenken aan oude tijden. René: “In 1978 lag het veld ook vol papier tijdens de WK-finale. Toen begon de wedstrijd later omdat Passarella klaagde over het gips om mijn hand.” Zijn oplossing: “Pierre van den Akker er nog extra tape omheen, zodat ik een paar tikken uit kon delen. De eerste bloedneus was voor Passarella zelf.”
Een ander stukje nostalgie: tijdens een uitwedstrijd in Groningen kregen ze rollen Bolletje-eierbeschuit naar het hoofd geslingerd – reclame die René en Willy destijds maakten met niemand minder dan Anton Geesink. “We moesten vijf minuten wachten tot al dat beschuit was opgeruimd,” lacht René.
Roosendaal zwaait af van legendarische Draai van de Kaai: ‘Een eind in mineur’
Het doek valt na 44 jaar: het bekende wielercriterium Draai van de Kaai in Roosendaal stopt ermee. Dat nieuws maakte de organisatie gisteravond bekend – en dat gebeurde “met pijn in het hart”. Steeds hogere kosten en dalende interesse laten de stekker eruit trekken.
De Draai van de Kaai behoort tot de oudste en bekendste (prof)wielercrits in Brabant die na de Tour de France worden verreden. Afgelopen dinsdag, nog maar één dag voor de 44ste editie, hoopte voorzitter Cor Verbogt dat in 2026 opnieuw zou worden geracet en gefeest. Nu is duidelijk: die editie is meteen de laatste.
“Hoewel we jarenlang een geweldige steun van onze sponsoren hebben, wordt een topevenement als dit steeds duurder en complexer. De kosten vliegen omhoog en zijn bijna niet meer op te brengen”, schrijft Verbogt in een persbericht dat ook secretaris Joep van Rijswijk ondertekend.
Tourrenners willen snel naar huis, gages stijgen
Het aanprijken van Tour-renners wordt steeds moeilijker. Kort na de Ronde van Frankrijk willen ze liever met hun familie zijn. Als ze wél te boeken zijn, tikken de bedragen hoger aan. Daarnaast maakt de nieuwe kalender van de Tour de Femmes het nagenoeg onmogelijk om vrouwelijke toppers op de startlijst te krijgen – terwijl sinds 2001 vrouwen standaard mee-reden.
Muziekfeest en parkeergarage gooien roet in het eten
Ook thuis in Roosendaal loopt de organisatie tegen muren op. Het muziekevent dat jarenlang de kas spijkerde, valt steeds lastiger te organiseren. Komende jaren verdwijnt het huidige evenemententerrein sowieso om plaats te maken voor parkeerplekken in de binnenstad en langs het havengebied. “Hoe positief die plannen voor de stad ook zijn, ze maken het organiseren van een grootschalig festijn logistiek bijna onmogelijk”, aldus Verbogt en Van Rijswijk.
Het stokje gaat definitief neer, na 44 jaar strijd door vrijwilligers, sponsors en de gemeente. Eindhovenaar Bert Oosterbosch won de eerste editie in 1980; de Belg Tim Merlier zette gisteren zijn handtekening op de laatste erelijst.
Caspar Corbeau zwemt eerste 1.59 ooit en schrijft geschiedenis
Wauw, wat een knaller! Caspar Corbeau is dit weekend de eerste mens die de 200 meter schoolslag in het kortbad onder de twee minuten zwom. Zijn tijd: 1.59,52 – dik 0,6 seconde onder die mythische grens én ruim onder het oude wereldrecord (2.00,16 van Kirill Prigoda uit 2018). De 24-jarige zwemmer noemt het zelf “magisch” en verklapt dat hij nog lang niet klaar is.
“Pas bij de muur besefte ik wat ik had gedaan”
“Tijdens de race dacht ik echt niet dat het ging lukken”, lacht Corbeau. “Ik keek op de 100 meter en zag Shin Ohashi in de baan ernaast nog dicht bij me. Die heeft al vaker 2.03 gezwommen, dus ik dacht: als ik 2.01 tik, ben ik al superblij.” Toen hij echter de muur raakte, floepte er een 1.59 op het bord. “Toen wist ik pas echt: holy shit, dit is echt gebeurd!”
Drie weken training en toch goudwaardig
De voorbereiding was eigenlijk een ramp. Corbeau zou op 30 augustus beginnen voor de wereldbeker in Canada, maar werd twee keer achter elkaar ziek en lag telkens een week uit het water. Resultaat: amper drie weken effectieve training. “Als ik dit al kan met zo’n rommelige voorbereiding, dan weet ik zeker dat er nog meer rek in zit”, knipoogt hij.
Volgende stop: 1.58 en Parijs 2026
Het WK kortbaan ligt nog even stil, dus Corbeau kijkt al vooruit naar de EK langebaan in Parijs in 2026. Samen met zijn coach maakte hij meteen een nieuw plan: “We gaan voor 1.58.” Als hij dit weekend al 1.59,52 haalt met drie weken training, kan 1.58 echt geen fabeltje meer zijn.
Sportwereld baalt: kabinetten behandelen sport als een leuke bijzaak
Tussen alle kruistochtsitstuaties en begrotingstijdlijnen door valt op: geen enkele politieke partier heeft echt een pét&familie-plan voor sport en bewegen. Veel praten, weinig geld. Topsport en breedtesport moeten ¨hand-in-hand¨ naar de tweede divisie als Den Haag haar zegje niet doet, zegt adviesorgaan NLsportraad.
Toch knopen de formats overal fraaie balletjes, maar als het erop aankomt – concrete euro’s, structurele regelingen – wordt het doodstil. Sportcoach Tom van ’t Hek bijt van zich af: “Welk coalitie er ook uit de hoge hoed komt, het dossier sport en bewegen moet bovenop de stapel. Keiharde beloftes, niet weer zo’n halfbakken a4’tje dat ergens in een overlegkamer blijft liggen.”
Hij stoort zich aan het gemak waarmee partijen zich tijdens toernooien scharen achander de vlag, maar daarna verdwijnen als een vermoeide spurt. “Bewegingsarmoede groeit, een kwart van de kids is te zwaar, en sport wordt gereduceerd tot een ‘ach-laten-we-zondag-ff-baltrappen-levensstijltje’. Zonde. Sport is vaccin tegen zorgkosten.”
Geen visie op topsport, wél champagne na elk medaillefeest
Oud-toproeister Inge Janssen bijt haar lip af. “Om podiumplaatsen te halen moet je structuur hebben, geen feeërieke quotes in verkiezingsprogramma’s.” Volgens haar bungelt het budget voor topsport nu al jaren onderaan de put. Denk aan 20 miljoen extra om internationaal mee te blijven kunnen – op een rijksbegroting een lachertje, zegt ze, maar zonder dat geld valt Nederland straks uit de olympische subtop.
Janssen mist duidelijke keuzes: “We vragen een weerbare samenleving, maar wie moet die fysieke basis überhaupt nog kunnen leveren als scholieren geen gym krijgen omdat er geen tijd en ruimte is?” De ex-sportvrouw drukt op de noodknop: investeren in sport is niet langer een luxe; het is een noodzaak om de zorgkosten niet te laten exploderen.
De ongemakkelijke waarheid: sport komt er gewoon bekaaid vanaf
Van ’t Hek bladert de partijprogramma’s door. “Sport en bewegen staan erin, onderaan, tussen natuurbeleid en vakantiesubsidies.” Hij schudt het hoofd. “Iedereen is er voor, niemand betaalt ervoor.” Kleine clubs klagen over verloederende accommodaties, docenten zien bewegingsuurtjes sneuvelen en gemeenten snijden sportsubsidies omdat het thema ¨niet urgent¨ heet.
Zijn boodschap aan de nieuwe formateurs is simpel: klap de sport niet in een hokje rechts van het politieke spectrum. Koppel het direct aan vier grote dossiers: onderwijs, gezondheidszorg, defensie en ruimtelijke ordening. En doe het nu. “Topsucces béterft iedereen. De branche zit klaar met plannen, maar heeft lef nodig van Den Haag.” Anders blijven we strullen met een land waar na elk olympisch feestje de telefoon platligt, maar de voorraad krijt in de kantine op is.
