Sport Nieuws maandag 27 oktober, 2025 15:35
Verstappen pakt weer podium én gooit de WK-titelstrijd helemaal open
Max Verstappen is in Mexico zomaar weer op het podium beland – en dat terwijl de gevarenzone leek te heten. Vanaf plek 5 schoot hij als een komeet richting de eerste chicane, sneed even het gras mee (geen straf!), rammelde een halve ronde later tegen Lewis en reed daarna met één pitstop, steeds op jacht, naar plek 3.
Hij heeft nu 36 punten minder dan nieuw koploper Lando Norris, die de race naar zich toetrok en Piastri – voorheen lijstaanvoerder – mooi voorbij schoof in die WK-stand.
Oliver Bearman werd de verrassing van de dag: hij profiteerde van het Hamilton/Verstappen-contact en schoof naar P4, waar hij bleef. Piastri reed nog terug tot P5, maar zag dus vijftien WK-punten aan zijn neus voorbij flitsen.
Wil je alle details en de stand met je eigen ogen zien?
Bekijk origineel artikel
Corbeau duikt ‘magisch’ onder de twee minuten: “Met één goede maand kan ik nog harder”
Als eerste mens ooit plongde Caspar Corbeau afgelopen weekend door de magische grens van twee minuten op de 200 meter schoolslag. Zijn chrono stopte op 1.59,52 – bijna een halve seconde onder die felbegeerde limiet en ruim scherper dan het oude wereldrecord (2.00,16 van Rus Kirill Prigoda sinds 2018). “Tijdens de race dacht ik vooral: laat ik niet te veel in die tijd kijken”, lacht de 24-jarige Amerikaan die voor Nederland uitkomt. “Ik zag Shin Ohashi naast me en dacht: hij zit nog best dichtbij. Een 2.01 zou al vet zijn, maar toen kwam die 1.59 in zicht – onwerkelijk.”
Het PR-je kwam er in het Canadese Toronto, waar de wereldbeker kortebaan werd gehouden. Corbeau had op de 100 meter al laten zien dat hij dit najaar in vorm was, dus een stunt op de dubbele afstand lonkde. Alleen: zijn voorbereiding was verre van ideaal. “Ik zou eind augustus starten, maar werd ziek – week weg. Teruggekomen, opnieuw ziek – nog een week weg.” Resultaat: amper drie weken volledige training vooraf. “Als ik dit kan neerzetten met een slappe voorbereiding, wat kan er dan nog meer als alles wél soepel loopt?”
De blik gaat nu al naar de EK lange baan in Parijs, over ruim een jaar. Coach en zwemmer spraken meteen af: de volgende stap is 1.58. “Met één goede maand in het vat moet dat haalbaar zijn”, klinkt het ambitieus.
Gouden Harrie: de Brabantse supersprintster legt vier keer het snelste kloppende hart van de wereld stil
Harrie Lavreysen uit Luyksgestel draaide zondag in Chili eenvoudigweg het enige sprintslotje dat nog niet op zijn eigen glanzende kastje lag. De Brabander schudde de Brit Matthew Richardson in twee heats af en tikte daarmee weer de wereldtitel sprint aan: zijn vierde van dit WK én zijn vierde op rij in Santiago. “Ik voelde me als een soort gemalen panter – soepel, krachtig en klaar om te bijten.”
De magische vier – nog nooit eerder een sprintkoning die alles inpakte op één wereldkampioenschap
Eerder pakte hij al goud op de teamsprint (met Roy van den Berg en Jeffrey Hoogland), de keirin én de kilometer tijdrit. Zijn eigen doel om die vier gouden boeien dit jaar allemaal te verzamelen rekende hij na de keirin af als “misschien een beetje brutaal, maar waarom ook niet?” In de finale tegen Richardson – die vorig jaar nog voor een andere vlag reed – bevestigde hij dat zelfverklaarde brutaaltje met (letterlijk) vlag en wimpel.
Koningsnummer? Liever keizerlijk nummer, zo blijkt
De individueel sprint is dé klassieker van het baanwielrennen: twee ridders in glimmend carbon, één baan, geen plek om je te verschuilen. “Aan de start denk je even: wat als… Maar dan slaat dat om in: wat als ik gewoon gas blijf geven tot mijn longen piepen? En dan win je”, aldus een uitgelaten Lavreysen. Richardson had eerder dit seizoen z’n 200-m record gepikt, maar in de man-tegen-man eindigde alles waar het hoorde: achter de Nederlandse fenomeen.
Zevende sprint-werf, historische turf
Met zeven wereldtitels op dit onderdeel hoeft Lavreysen alleen nog het – sinds 1986 – Japanse decenniumrecord van Koichi Nakano (tien gouden plakken) in zicht te houden. “Weet je wat leuk is? Ik hoef géén record te verbreken om elke race een week lang met een gouden glimlach wakker te worden.”
Sifan weer in de race om wereldtitel – kan ze haar kroon nog een jaar langer houden?
Sifan Hassan is er weer bij! De Olympische kampioene ligt op koers om voor de tweede keer op rij verkozen te worden tot beste wegatlete ter wereld. Vorig jaar schreef ze als eerste Nederlandse geschiedenis door zowel de titel voor beste wegatlete én de overall wereldatlete van het jaar binnen te slepen. Nu staat ze opnieuw op de shortlist van vijf, zo meldt World Athletics.
De concurrentie is dit jaar niet mals. Tigst Assefa, de Ethiopische die op de marathon bovenaan de wereldranglijst staat, wil de trofee graag inpikken. Ook de Keniaanse trio’s Peres Jepchirchir (wereldkampioene marathon) en de halve-marathonfenomeen Agnes Ngetich doen mee. Spaanse zijde komt van race-walker María Pérez, die eerder dit jaar Europees atlete van het jaar net aan Femke Bol moest laten.
Hassan zelf maakte dit seizoen al indruk met een overwinning op de marathon van Sydney eind augustus. En alsof dat nog niet genoeg is, staat ze zondag voor het eerst ooit aan de start van de klassieke 42,195 kilometer in New York. Of ze haar titel prolongeert? Het zal spannend worden, maar één ding is zeker: Sifan blijft ons verbazen.
Willy en René: “Een week om in te lijsten”
Willy van de Kerkhof straalt van oor tot oor. PVS maakte korte metten met Napoli, stuurde Feyenoord in De Kuip met de hakken over de sloot én kroop naar de kop van de Eredivisie. “Zoveel kriebels tegelijk heb ik in dertig-tien jaar nauwelijks meegemaakt”, lacht hij. Daardoor is de stemming tussen Willy en zijn broer René volledig op roze wolkjes… be halve over één vraag: wie moet er nou in de punt hangen?
De spitsenstrijd: mag Guus Til blijven staan?
Willy zou Guus Til morgen nog op laten draven. “Laat die gast lekker staan, beste Ge-He dat hij het doet. We hebben zo veel spitsen dat we er bijna kansloos drie moeten verkopen — denk aan wat daar binnen rolt!” Minpunt volgens René is dat Bosz al een kant-en-klaar elftal in petto heeft, en daar hoort volgens hem routinier Pepi gewoon in thuis. Willy wuift het weg: “Pepi of niet, je kunt een spelende Til niet opeens op de bank parkeren!”
De blijvertjes die geen discussie nodig hebben
Ismael Saibari? Twee handen omhoog. “Beste speler van de hele competitie”, roept René. “Met Jerdy ernaast in hartje middenveld.” En ja, PSV gaat Saibari vast niet al verloren weeks. Al zegt Willy: “We profiteren er nog even van; ergens na dit seizoen tikt de grote transferklok wel weer.”
Even later houdt hij zijn oog vast op Mauro Júnior. “Hij is kleiner dan ik en wat minder knap — sorry Mauro, je kunt er niks aan doen — maar hij werkt hard en zet zich extra in. Een moderne editie van ikzelf, zonder klak.”
Te laat = niet gezien
Whoops: Sergiño Dest mocht tegen Napali pas langskomen toen de tweede helft al op gang was, omdat hij de wedstrijdbespreking verzweefde. Enorm terecht, vinden beide broers. “Hij zal nu weten hoe laat het is”, grinnikt Willy. René herinnert hoe zijn team vroeger altijd om zes uur al klaar zat, omdat om acht uur Die Sportschau op tv stond. “Dan wilde iedereen tijdig voor de buis liggen!”
Papiertjes, bolletjes en oude herinneringen
Door het sfeergeblaas met de confetti kwam de Feyenoord-kraker later op gang. Vrij onverwacht bracht dat René meteen terug in ’78: “Precies zo ging het ook op dat WK in Argentinië. Papier één grote bende.” Willy: “Plus dat Passarella kwam mopperen over het gips om René zijn hand! Uiteindelijk heeft René hem toch even een knietje verkocht.”
En natuurlijk kwam de Bolletje-Eierbeschuit-reclame langs: “Iemand riep ‘ik wil bolletje’, en voor je het weet kwam er een bakkerjkolonne rollen beschuit aanvliegen. Scheids moest vijf minuten pauze nemen om alles op te ruimen. Weet je nog, René?” “Alsof ik het zie gebeuren!”
De Bruyne vloog meteen uit de lucht (en blijft nu even op de grond)
Het zag er direct al slecht uit: een sprint, een schokkende beweging en plots lag hij op de mat. Maandagochtend werd Kevin De Bruyne in het Pineta Grande Hospital in Castel Volturno onderzocht met een MRI. De uitslag viel niet mee: een fikse scheur in de hamstring van zijn rechterbovenbeen. Napoli bevestigt dat de Rode Duivel al is gestart met zijn revalidatie, maar een precieze terugkeerdatum is nog niet bekend.
Voor de club betekent het een kras door de planning, al kregen de fans even later wél reden tot juichen. Dankzij een 3-1 zege op Inter schoot Napoli naar de top van de Serie A. Een fijne meevaller: vorige week ging het nog volledig mis tegen PSV (6-2 nederlaag). Overigens lopen bij de Italiaanse kampioen ook Noa Lang en Sam Beukema nog in en uit elkaar rond.
