Recent Nieuws zaterdag 18 oktober, 2025 11:44
Amerikanen massaal de straat op tegen Trumps machtsspel op ‘No Kings Day’
Er hangt spanning in de lucht – en niet alleen vanwege het weer. Op ‘No Kings Day’ zijn er volgens organisatoren demonstraties gepland op meer dan 2600 locaties verspreid over heel de Verenigde Staten. Miljoenen mensen schijnen zich aan te sluiten, van grote steden tot kleine gehuchten. Het is een landelijk protest tegen wat veel Amerikanen zien als een gevaarlijke uitbreiding van presidentiële macht onder Donald Trump.
Afgelopen zomer, ook al in juni, vond een vergelijkbare golf van protesten plaats. Toen was RTL-correspondent Erik Mouthaan ter plekke om verslag te doen. Hij beschrijft het beeld dat hij toen zag: “Het voelt een beetje als een ludieke actie. Je ziet gewone burgers langs de weg staan met borden in hun hand. In grotere steden komen tienduizenden bij elkaar, maar in dorpjes zijn het soms maar een handvol mensen – tien, vijftien misschien. Maar ze hebben allemaal iets waar ze kwaad om zijn.”
De naam ‘No Kings Day’ heeft wortels die diep gaan in de Amerikaanse identiteit. De VS zijn in de 18e eeuw ontstaan als een opstand tegen koninklijk gezag – specifiek dat van Groot-Brittannië. De grondleggers wilden geen monarchie, maar kozen bewust voor een republiek met checks and balances, een systeem dus om te voorkomen dat één persoon alle touwtjes in handen krijgt.
Maar nu, zo menen critici, passeert Trump die grenzen. Zijn beslissingen om de Nationale Garde in te zetten, klimaatregels af te schaffen en het immigratiebeleid radicaal te veranderen, worden gezien als signalen van een machtsmisbruik. En volgens Mouthaan is dat slechts het topje van de ijsberg.
“Trump zet oud-medewerkers zoals ex-veiligheidsadviseur John Bolton onder druk. Universiteiten krijgen instructies hoe ze les moeten geven. Musea worden gedwongen om kritische delen van de Amerikaanse geschiedenis minder prominent te tonen. Deze president test systematisch de grenzen van zijn macht – en doet dat op een agressieve manier. Het Hooggerechtshof zou kunnen ingrijpen, maar dat doet het niet.”
Ondertussen proberen Republikeinen de betogingen af te schilderen als ‘haatbijeenkomsten’. Mouthaan: “Veel Democraten kijken verbaasd op. Ze worden hier opeens bestempeld als terroristen. Zo werkt het in Amerika tegenwoordig: twee kampen die elkaar continu zwartmaken. Het land is diep verdeeld. Republikeinse kiezers horen dat iedereen die Trump bekritiseert gevaarlijk is, mogelijk lid van antifa of zelfs een bedreiging voor de natie.”
Toch benadrukken organisatoren en Democraten dat de protesten in juni grotendeels vreedzaam verliepen. Op de officiële website van No Kings staat duidelijk: “Geweldloos verzet is een kernprincipe van elk evenement.” Dat wil zeggen: geen botsingen, geen vernielingen – alleen stemmen laten horen.
Wat kunnen we vandaag nog verwachten? Mouthaan denkt dat er misschien iets belangrijks op komst is binnen de Democratische partij. “Ze zitten sinds Trumps terugkeer in zak en as. Er is geen duidelijke leider, geen krachtig front. Veel Democraten vinden dat hun partij te slap reageert. Misschien, tijdens deze protestgolf, komt er een gezicht naar voren dat de partij weer kan leiden.”
In de afgelopen tijd heeft ICE, de immigratiedienst onder leiding van Trump, opvallend hardhandig opgetreden. Gemaskerde agenten, invallen, gewelddadige uitzettingen – het zijn beelden die veel weerstand oproepen. Wat precies speelt, zie je in deze video:
Vuurwerkoverlast en dreigende sfeer in Raamsdonksveer leiden tot noodmaatregelen
Er hangt een gespannen sfeer in Raamsdonksveer, en dat is zacht uitgedrukt. Het begon met een incident waarbij een vrouw haar hondje aan het uitlaten was – een doodnormale avondwandeling die snel uit de hand liep. Ze sprak een groep jongeren aan omdat ze vuurwerk afstaken op straat, iets wat al genoeg irritatie veroorzaakte bij bewoners. Maar in plaats van rustig reageren, werd ze aangevallen.
Gisteren pakte de politie iemand op: een verdachte uit het dorp wordt ervan beschuldigd betrokken te zijn bij die mishandeling. En dan begint het pas echt raar te worden. In de dagen daarna zou de verdachte zelf zijn belaagd door een groep mensen. De politie bevestigt dit en vindt de ontwikkelingen erg verontrustend.
Wat nog veel erger is: beelden van de mishandeling circuleren nu over sociale media, samen met persoonlijke informatie van zowel slachtoffer als verdachte. Volgens de politie is dat gevaarlijk en onverantwoord. “Zo breng je mensen écht in gevaar”, waarschuwt de politie. Zowel het slachtoffer als de verdachte staat onder druk, en de autoriteiten proberen beide partijen te beschermen.
De boodschap van de politie is duidelijk: speel geen eigen rechter. Wie denkt dat hij of zij recht moet halen via eigen actie, loopt niet alleen anderen in gevaar te brengen, maar zichzelf ook. En bovendien: oproepen tot haat of geweld is gewoon illegaal.
Ook de gemeente Geertruidenberg, waar Raamsdonksveer onder valt, trekt aan de alarmbel. Burgemeester is bezorgd over de toestand: “Mensen durven niks meer te zeggen over vuurwerkoverlast, omdat ze bang zijn voor intimidatie of bedreigingen. Dat kan natuurlijk niet.” Daarom is er nu een noodverordening van kracht in delen van het dorp.
Wat betekent dat? Nou, er geldt een samenscholingsverbod – dus groepjes vormen op straat is verboden. Bovendien mogen mensen in die zone geen brandbare stoffen bij zich hebben, en gezichtsbedekkende kleding (zoals maskers of sjaals) is ook niet toegestaan. Kortom: de gemeente neemt het serieus en grijpt stevig in om de rust te herstellen.
Wenspoppetjes van liefde: Sonja en Silke zaaien glimlachen met elke gehaakte knuffel
Het idee dat je iemand die je niet kent een beetje geluk kunt geven met iets kleins? Dat is precies wat Sonja Koenders uit Cuijk doet – en ze vindt er zelf ook ontzettend veel voldoening in. Samen met haar dochter Silke verspreidt ze overal waar ze komt schattige, zelfgemaakte wenspoppetjes. Niet voor de show, maar puur om iemands dag even mooier te maken.
Sonja is gek op knutselen, en dankzij haar fibromyalgie heeft ze wel wat meer tijd tussen de middag dan de gemiddelde mevrouw. In plaats van daar somber van te worden, zet ze die rustmomenten in om haaknaalden flink te laten tikken. Het begon allemaal vrij bescheiden: twintig poppetjes, verstopt in de buurt, met een klein kaartje erbij. Maar wat als reactie kwam, raakte haar diep.
Eén verhaal blijft bij haar hangen: een vrouw die ongeneeslijk ziek is, vond zo’n poppetje – en vertelde dat ze er echt troost en geluk uit had geput. “Daar doen we het voor,” zegt Sonja warm. “Als zoiets kleins iemand kan raken, dan is elke minuut die ik haak het waard.”
Haar dochter Silke bedacht een mooi tekstje dat bij elk poppetje wordt gelegd, en samen zijn ze inmiddels al ruim 1700 exemplaren verder. De plekken waar je zo’n poppetje kan tegenkomen? Vanalles. Elke week legt Sonja er een stapel neer bij huisartsenpraktijken in Cuijk – want laten we eerlijk zijn: niemand gaat graag naar de dokter. Een klein poppetje kan daar net dat extra zetje vrolijkheid geven. En jawel: elke keer zijn ze binnen no-time weer weg.
Maar het stopt niet bij doktersposten. Vijftig poppetjes gingen onlangs naar de Voedselbank, andere liggen in het Maasziekenhuis in Boxmeer of verzorgingshuis Castella in Cuijk. Soms verschuilt zo’n pop zich tussen de nootjes in de Albert Heijn – en ja, dat kan tranen opleveren. “Een vriendin van me vond er eentje daar en kon het bijna niet geloven. Ze kreeg direct tranen in haar ogen,” lacht Sonja.
De familie speelt volledig mee. Iedereen heeft altijd een paar poppetjes in de tas. Of ze nu boodschappen doen in Duitsland, gaan wielrennen of op vakantie zijn – overal worden ze stilletjes neergelegd. Haar zoon nam er laatst een paar mee naar Polen – inclusief een vertaling van het tekstje in het Pools. En haar broer verstopt ze zelfs in Zuid-Afrika tijdens zijn werkreizen. Wereldwijde glimlachactie? Bijna!
Silke startte een Facebookpagina waar mensen hun bevindingen delen – en de reacties zijn hartverwarmend. Maar ook als Sonja iemand persoonlijk een poppetje geeft, bijvoorbeeld aan een ouder iemand met een rollator in Cuijk, is de impact duidelijk. “Mensen kijken je aan, verrast. Dan stralen ze. Dat bezorgt jou op zijn beurt weer een goed gevoel.”
Het maken kost tijd en een beetje geld, maar stoppen? Geen sprake van. “Het is mijn hobby. Ik doe het met heel veel liefde. Als ik zie wat het doet, wil ik gewoon blijven doorgaan.”
Duitse christendemocraten in beraad over samenwerking met AfD
Hoe lang kunnen de Duitse christendemocraten nog volhouden zonder ook maar één stap te zetten in de richting van de extreemrechtse AfD? Dat is de grote vraag waar partijleider Friedrich Merz en zijn topvrienden dit weekend intensief over nadenken, tijdens een gesloten bijeenkomst. In een voorproefje van een interview dat morgen verschijnt in de zondagseditie van de Frankfurter Allgemeine, laat Merz duidelijk weten: samenwerken met de AfD staat voor hem niet op tafel. “We moeten de verschillen juist scherper gaan afbakenen”, stelt hij. Volgens hem is de AfD bezig met niets minder dan het ondermijnen van de Duitse democratie.
Maar ja, niet iedereen binnen de CDU/CSU denkt daar hetzelfde over. Deze week pleitten drie voormalige partijtoppers ervoor om wat soepeler te zijn in de omgang met de AfD. En daarmee hebben ze een discussie weer helemaal opgelaaid – een debat dat al jaren speelt, maar nu harder dan ooit. De reden? De AfD is ondertussen de op één na grootste partij in het Duitse parlement, en in sommige peilingen zelfs nummer één. Hun invloed groeit, en het politieke midden krimpt. Daardoor wordt het steeds lastiger om besluiten door te drukken zonder op hun stemmen te leunen.
Tot nu toe houdt vrijwel elke andere partij de AfD op afstand. Ook de binnenlandse veiligheidsdienst heeft dit jaar geconcludeerd dat de partij duidelijk radicaal rechts is geworden. Dat betekent niet alleen dat er geen coalities worden gevormd, maar ook dat men liever géén wetsvoorstellen aannemen die mogelijk dankzij steun van de AfD doorgaan.
Toch zijn er binnen de CDU/CSU steeds meer stemmen die twijfelen aan die strikte ‘brandmuur’. Oud-secretaris-generaal Peter Tauber vindt dat de boycot juist contraproductief is. “Het moet ook kunnen dat we iets doen wat de AfD wel steunt”, zegt hij. En oud-CSU-minister Karl-Theodor zu Guttenberg benadrukt dat je de confrontatie moet aangaan, in plaats van alles direct af te wijzen met verwijzingen naar nazi’s. “Je onttovert zo’n partij niet met stilzwijgen.”
In de praktijk blijkt het beeld al wat grijzer. Begin dit jaar was het Merz zelf die, vlak voor de verkiezingen, een strenger migratieplan indiende – met medewerking van de AfD. En op lokaal niveau gebeurt er al vaker wat samenwerking. Toch is er ook veel weerstand. Binnen de CDU/CSU wordt gewaarschuwd dat samenwerking met de AfD zowel slecht is voor Duitsland als voor de eigen partij. Een lid van de SPD legt de vinger op de zere plek: “Geschiedenis leert dat als de conservatieven naar rechts schuiven, het land mee schuift.” En dus is er angst dat de AfD op die manier ‘genormaliseerd’ wordt.
Merz krijgt trouwens al langer de wind van voren omdat hij volgens velen té veel lijkt te buigen naar extreemrechts, vooral op het vlak van migratie. Deze week nog kreeg hij flink kritiek nadat hij in Brandenburg zei dat er in het straatbeeld “nog altijd dit probleem” is met migranten. Hij voegde eraan toe dat de minister van Binnenlandse Zaken massale uitzettingen aan het regelen is. Een regeringswoordvoerder moest daarna snel benadrukken dat Merz’ woorden volgens hem absoluut niet racistisch waren.
Intussen liet het eigen wetenschappelijk bureau van Merz’s partij weten dat samenwerking met extreemrechts meestal meer nadelen dan voordelen heeft. Ze keken naar andere christendemocratische partijen in Europa – inclusief Nederland – en zagen dat pogingen om rechts-populistische partijen ‘temmen’ via samenwerking vaak averechts werken. Denk maar aan het CDA, dat in 2012 een zware nederlaag kreeg, onder andere vanwege de interne twist over steun aan de PVV. Kortom: “Samenwerking leidt eerder tot verzwakking van de christendemocraten.”
De AfD zelf ziet die verdeeldheid als een kans. Partijleider Alice Weidel stelt dat de christendemocraten zichzelf in een hoek manoeuvreren door de AfD te blijven buitensluiten. “Ze zijn gedwongen samen te werken met Groenen, SPD en Linkse – partijen waar ze vaak totaal anders over denken. Het enige wat hen bindt, is dat ze ons uit de macht willen houden.” En dus concludeert Weidel: het is maar een kwestie van tijd totdat de CDU/CSU toch zal moeten samenwerken met de AfD. Want volgens haar is dat nu juist de makkelijkste weg om weer aan de macht te komen.
Verdachte laat kunstbeen achter na arrestatie in Zaanstreek
De politie in de Zaanstreek heeft een vermoedelijke winkeldief opgepakt – maar pas later ontdekten ze dat hij onderweg iets belangrijks was kwijtgeraakt: zijn kunstbeen. Het werd pas opgemerkt toen de man al in de cel zat. Hoe het precies kon gebeuren dat niemand het eerder zag, blijft even mysterieus.
Toch had het been een eigen avontuur gehad: tijdens de vlucht of bij de aanhouding was het ding gewoon achtergebleven – keurig achter het politievoertuig gevonden tijdens een korte controle. “Blijkbaar had hij tijdens zijn vlucht al zijn beste beentje voorgezet en daar gelaten”, schrijft de politie met een knipoog op sociale media. Grappig bedoeld, maar niet iedereen lacht mee.
Ondanks de bizarre situatie heeft de politie het kunstbeen netjes teruggegeven. “Gelukkig loopt alles weer zoals het hoort”, zo klinkt het. Op Facebook reageren gebruikers massaal met flauwe moppen. Corrie vindt dat de verdachte gewoon te hard van stapel liep. Tako hoopt dat hij morgen met het juiste been uit bed stapt, en Jan is vooral blij dat hij gepakt is: “Hij had echt geen poot om op te staan zo.”
Maar niet iedereen vindt het grappig. Juanita noemt de post respectloos, gezien de ernst van een mogelijke winkeldiefstal. Of de verdachte uiteindelijk iets had gestolen, is nog onduidelijk.
Mirte heeft darmklachten én wordt straks jouw steun in het ziekenhuis
Mirte Versloot (31) is één van de allereerste mensen in Nederland die zich laat opleiden tot professioneel ervaringsdeskundige op het gebied van maag-, darm- of leverziekten – oftewel MDL. En dat is niet zomaar een titel: ze weet precies waar ze het over heeft, want ze kent die klachten maar al te goed uit eigen lijf.
Al van jongs af aan worstelt Mirte met prikkelbaar darmsyndroom (PDS). Bij deze aandoening zit het probleem niet in de darmen zelf – medisch gezien is er niets kapot – maar in de communicatie tussen hersenen en darmen. Dat klinkt misschien raar, maar het betekent wel dat je last kunt hebben van buikpijn, diarree en extreem veel moeheid, zonder dat er een duidelijke ziekte achter zit. En daar hadden artsen vroeger weinig antwoorden op.
“Ik dacht vaak: had ik nou maar galstenen of een ontsteking, dan kon er tenminste iets worden gedaan”, vertelt Mirte. “Zo voelde je je gewoon onzichtbaar.” Uiteindelijk werd het zo erg dat ze moest stoppen met werken en bij familie in Apeldoorn ging wonen. De trap oplopen? Al te zwaar. Buikpijn en energietekort beheersten haar dag.
Maar Mirte gaf niet op. Ze begon haar herstel actief aan te pakken – via voeding omgooien én hypnotherapie. Die laatste klinkt misschien esoterisch, maar bleek echt helpen: door haar hersenen rustiger te trainen, stuurden ze minder alarmmeldingen naar haar darmen. Een kleine verandering, met grote gevolgen.
Tijdens dit proces miste ze één ding heel erg: iemand die wist hoe het voelde. Iemand die niet alleen medische uitleg gaf, maar ook gewoon begreep. “De zorg in Nederland is goed, maar soms past-ie gewoon niet bij wat je écht nodig hebt”, zegt ze. Zeker als je klachten niet ‘meetbaar’ zijn.
Dat is precies waarom zij nu meedoet aan een pioniersopleiding bij het Summa College in Eindhoven. Vijftien patiënten met maag-, darm- of leverproblemen krijgen binnen een jaar training om hun eigen ervaring in te zetten voor anderen. Het idee komt niet uit het blauw: patiënten zelf vroegen erom. In Nederland heeft namelijk zo’n 4 miljoen mensen met een vorm van MDL te maken – en steeds meer willen niet alleen medicijnen, maar ook menselijke steun.
De opleiding is een combinatie van werk en studie. Mirte doet stage in een ziekenhuis in Amersfoort, terwijl ze studiedagen volgt in Eindhoven. Daar vult ze de MDL-arts aan: hij zorgt voor de diagnose, Mirte voor de persoonlijke begeleiding. “Patiënten kunnen na consult een keer met mij praten. Dan bespreken we wat ze gehoord hebben, leggen we behandelingen uit, of kijken we naar alternatieven zoals voeding of therapie.”
Waar artsen vaak focussen op symptomen en pillen, gaat Mirte verder. “Veel mensen weten niet eens dat er opties zijn buiten medicijnen om. En wij ervaringsdeskundigen hebben tijd – tijd om luisteren, uitleggen, geruststellen.”
Nog doen niet alle ziekenhuizen mee. Veel van Mirtes medestudenten werken bij patiëntenorganisaties of welzijnsinstellingen. “Er wordt nog flink over nagedacht waar deze rol precies thuishoort.” Maar één ding is duidelijk: patiënten voelen zich serieus gesteund. “Ze herkennen zich in mijn verhaal. Ze krijgen hoop. En dat is iets wat je niet uit een medisch dossier haalt.”
De opleiding is mogelijk gemaakt door initiatiefnemers als het MDL-fonds, de Stomavereniging en de PDSB. En Mirte? Zij is op weg naar een toekomst waarin ziek zijn niet alleen wordt behandeld, maar ook écht wordt begrepen.
