Recent Nieuws zaterdag 11 oktober, 2025 11:45
Contant betalen in de winkel? Dat kan steeds vaker via een automaat
Ondanks dat pinnen en contactloos afrekenen inmiddels bijna vanzelfsprekend zijn, zijn er nog flink wat mensen die gewoon liever met cash betalen. En dat is niet gek: bij ruim één op de vijf transacties in Nederland haalt men nog steeds de portemonnee tevoorschijn. Om die groep klanten goed te bedienen, zien we steeds meer betaalautomaten verschijnen waar je gewoon biljetten en muntstukken kunt inwerpen – net als vroeger, maar dan zonder caissière.
Een groot speler in dit verhaal is Brink’s, het bedrijf dat deze automaten ontwikkelt en plaatst. Volgens directeur Bas Rodenberg heeft het bedrijf alleen al vorig jaar zo’n 3000 nieuwe cashbetaalautomaten neergezet in Nederland. Klanten kunnen ze kopen of huren. In de afgelopen drie jaar is het aantal geplaatste automaten ongeveer gehalveerd toegenomen. Totaal staan er nu ruim 15.000 van dit soort apparaten verspreid over het land.
Hoe werkt het precies? Bij ongeveer de helft van de automaten stop je zelf geld in de machine, die automatisch wisselgeld teruggeeft als dat nodig is. Daarnaast zijn er ook modellen waarbij je aan een medewerker betaalt, maar het geld direct in een beveiligde kluis verdwijnt die bij de automaat hoort. Soms zie je ook situaties waarbij er wel een caissière aanwezig is, maar jij toch via de automaat betaalt – zo blijft er nog een beetje menselijk contact, terwijl het proces grotendeels geautomatiseerd is.
Terwijl veel winkels massaal overstappen op zelfscankassa’s (waar meestal alleen gepind kan worden), kiezen steeds meer juist voor een combinatie: scannen én contant betalen via automaat. Denk aan Albert Heijn: in bijna de helft van hun ruim duizend winkels kun je nu ook cash afrekenen bij de zelfscankassa. Supermarkt Dirk gaat nog een stap verder: in al hun 134 filialen is contant betalen mogelijk. Bij Plus lukt dat in zo’n 150 van de 460 vestigingen.
Andere ketens zijn ook aan het experimenteren. Vomar zit nog in de testfase, maar wil binnenkort ook meedoen. Ikea biedt cashbetaling via automaat in al haar veertien fysieke winkels, Coolblue in alle negentien stenen winkels. Ook bij The Game Box (amusementshallen), diverse Shell-tankstations en sommige tabakswinkels kun je tegenwoordig cash afrekenen.
Het fenomeen komt zelfs in de horeca binnen. Zo kun je bij De Hoge Heide in Vlijmen – een plek waar je onder andere kunt bowlen en padellen – gewoon contant betalen via een automaat. Ook in een aantal Center Parcs-vestigingen kun je in de supermarkten en horecagelegenheden cash gebruiken bij de automatische kassa’s.
Waarom kiezen mensen eigenlijk nog voor contant? Retailconsultant Eelco Hos noemt drie redenen. Ten eerste zijn er mensen met een strak budget, bijvoorbeeld iemand die bewust 50 euro per week apart zet in cash voor boodschappen. Dan heb je minder kans om door je limiet heen te gaan. Ten tweede zie je regionale verschillen: in steden als Den Haag, Volendam en Katwijk wordt relatief veel contant betaald. Ook in beroepsgroepen zoals bouw, visserij en horeca circuleert vaak veel cashgeld. En ten derde: sommige mensen vinden het gewoon prettiger. “Er zijn gasten die gewoon liever een briefje of muntje overhandigen,” zegt Peter de Ruijter, eigenaar van De Hoge Heide.
Zijn zaak accepteerde jaren geleden alleen pinbetalingen, maar dat leidde tot rompslomp tijdens het afrekenen. Daarom besloot hij een cashautomaat in te zetten. “De veiligheid voor mijn team is belangrijk, en klanten waarderen het dat ze weer cash kunnen gebruiken.”
Die automaten zijn trouwens best slim: elke munt en elk biljet wordt automatisch gecontroleerd op echtheid. Het geld verdwijnt direct in een kluis die alleen de leverancier kan openen. Dat maakt overvallen zinloos. Bovendien valt fraude weg, kan er geen fout gemaakt worden met wisselgeld, en hoeft niemand na sluitingstijd nog met geld door de winkel te lopen. Winkels kunnen er zelfs voor kiezen om het geld automatisch op hun rekening te laten storten, of Brink’s regelt dat de kluis op vaste momenten wordt geleegd.
Anton van Rinsum, eigenaar van twee Plus-supermarkten en twee cadeauwinkels, vindt het vooral ’s avonds een enorme uitkomst. In zijn kleinere winkels wordt zo’n 30 procent van de betalingen in cash gedaan. “Medewerkers zijn er blij mee.”
Maar het is natuurlijk niet voor iedereen rendabel. Volgens Hos moet een winkel een minimale omzet halen met cashbetalende klanten, anders wegen de kosten niet op tegen de voordelen. Wel kun je als supermarkt kosten besparen als je daardoor een extra bandkassa kunt schrappen – maar alleen als het om een tweede kassa gaat. Een reguliere kassa blijft altijd nodig.
Peter de Ruijter twijfelt nog wel eens of hij zonder cashautomaat omzet zou missen. De aanschaf is duur, geeft hij toe. Maar uiteindelijk vindt hij het het waard: “Voor de veiligheid van mijn team en voor de klanttevredenheid.”
PSV-voetballer Perisic brengt ontroerend bezoek aan verdrietige familie: “Hoop dat dit jullie steunt”
Het was een emotionele middag in het Philips Stadion, waar Ivan Perisic van PSV niet alleen als voetballer indruk maakte, maar vooral als mens. De Kroatische international verraste deze week een rouwende familie op een manier die niemand had zien aankomen.
Eerder dit jaar, in april, verloor de familie hun vader en man bij een tragisch motorongeluk. Sindsdien worstelen ze met het verdriet – maar ook met hoop. Want drie van de kinderen zijn grote fans van Perisic. Alleen al tijdens de fandag in juli hadden ze er alles voor over om een foto te maken met hun idool. Helaas stond Perisic toen aan de andere kant van het stadion, en liep het niets uit.
De zus van de overleden man liet zich daar echter niet door ontmoedigen. Ze schreef een brief naar PSV, waarin ze het verhaal van de familie uitlegde. En blijkbaar raakte die brief doel. Want kort daarna kregen de nabestaanden een uitnodiging voor een lunch in het stadion, onder het voorwendsel dat ze een prijs hadden gewonnen.
Terwijl de familie rustig aan het eten was, ging plotseling de deur open. “Hi guys!”, klonk het. En daar stond dan ineens Ivan Perisic zelf. De reacties spreken boekdelen: een meisje draait zich geschokt om, een jongen legt zijn hand voor de mond van pure verbazing. “Smakelijk eten,” lacht Perisic, terwijl hij direct bij hen komt zitten.
Hij laat weten dat hij geen moment heeft getwijfeld om langs te komen. “Dit is echt het minste wat ik voor jullie kan doen,” zegt hij zichtbaar ontroerd. “Blijf sterk. Voor jullie moeder, opa en tante. Ik hoop dat jullie hier kracht uit kunnen halen.”
Er werd flink gefotografeerd, natuurlijk met de favoriete voetballer centraal. En als klap op de vuurpijl kregen de kinderen ook nog een gesigneerd shirt cadeau. Een gebaar dat veel meer is dan alleen een trui – het is herkenning, warmte, en een klein beetje troost in een zware tijd.
Noord-Korea toont imponerende nucleaire raket tijdens grote militaire parade
Gisteren liet Noord-Korea op indrukwekkende wijze zien dat het serieus blijft maken van zijn militaire macht. Tijdens een grootse parade in Pyongyang, gehouden ter ere van de 80ste verjaardag van de Koreaanse Arbeiderspartij, werd de Hwasong-20 voor het oog van de wereld getoond – een raket die volgens het regime hun ‘meest krachtige nucleaire wapendrager’ is.
De Hwasong-20 is een intercontinentale ballistische raket (ICBM), wat betekent dat hij de ruimte bereikt voordat hij weer terugvalt naar een doel op aarde. Met een geschat bereik van zo’n 15.000 kilometer kan deze raket theoretisch delen van de Verenigde Staten bereiken. En ja, hij is ontworpen om een kernkop te dragen, wat hem extra gevaarlijk maakt.
Noord-Korea is normaal gesproken sterk afgeschermd van de buitenwereld, maar leider Kim Jong-un komt de laatste tijd vaker naar buiten. Begin september was hij zelfs in China, waar hij samen met Chinese president Xi Jinping en Russische president Vladimir Poetin een militaire parade bijwoonde in Peking. Dat bezoek lijkt hem blijkbaar nog meer vuur onder de kont te hebben gegeven om zijn leger en nucleair programma verder uit te bouwen.
Ook de band met Rusland speelt hier een rol. Noord-Korea steunt Moskou in de oorlog tegen Oekraïne, onder andere met wapens en mogelijk ook soldaten. Die samenwerking lijkt beide landen strategisch sterker te maken.
Naast de imposante Hwasong-20 werd er ook de Hwasong-11Ma gepresenteerd – een kortere, maar razendsnelle ballistische raket. Hij vliegt wel vijf keer sneller dan het geluid én kan een onvoorspelbare baan volgen, waardoor het lastig wordt voor vijandelijke systemen om hem neer te halen. Volgens analisten lijkt deze raket sterk op de Russische Iskander, die regelmatig wordt ingezet in Oekraïne.
Het Noord-Koreaanse regime beweert dat de Hwasong-20 al negen keer succesvol is getest. Internationale experts kunnen dat echter nog niet bevestigen. Er is zelfs twijfel of de raket die gisteravond door Pyongyang reed wel echt functioneel was – CNN suggereert dat het misschien een lege schaalmodel was.
Toch was de reactie van het publiek overduidelijk: staatsmedia melden dat toeschouwers massaal in gejuich uitbarstten toen de raket langskwam op het Kim Il-Sung-plein, genoemd naar de opa van Kim Jong-un en grondlegger van het regime. Naast de raketten werden ook verbeterde Cheonma-20 tanks getoond, die volgens de propaganda een ‘enorme aanvalskracht’ zouden hebben om elke vijand te vernietigen.
Hieronder zie je beelden van diezelfde paradesfeer tijdens Kim’s bezoek aan China begin september.
Duizenden ambtenaren de laan uit tijdens Amerikaanse overheidssluiting
In de VS zijn al meer dan 4000 overheidsmedewerkers hun baan kwijtgeraakt door de huidige shutdown – de tijdelijke sluiting van federale overheidsdiensten. De meeste ontslagen vallen bij het ministerie van Financiën en het ministerie van Volksgezondheid. Dit gebeurt terwijl duizenden andere ambtenaren gewoon niet worden uitbetaald, omdat er sinds 1 oktober geen geld meer beschikbaar is voor overheidsuitgaven.
De reden? Er is in de Senaat geen akkoord gesloten over de begroting. Shutdowns komen eigenlijk regelmatig voor in de Verenigde Staten, maar wat dit keer opvalt, is dat er nu ook massaal wordt ontslagen – iets wat normaal gesproken niet gebeurt tijdens zo’n crisis. Zo verliezen bijvoorbeeld 1400 medewerkers bij Financiën en 1100 bij Volksgezondheid hun functie. Ook bij bekende instanties als de belastingdienst IRS en het Centrum voor Ziektebestrijding (CDC) zijn banen verdwenen.
President Trump wijt alles aan de Democraten. Volgens hem zijn zij begonnen met de impasse en zegt hij dat de ontslagen medewerkers sowieso niet geschikt waren: “Velen van hen hadden hier nooit moeten werken.” Maar de Democratische leiding kaatst terug. Chuck Schumer, leider van de Democraten in de Senaat, noemt de situatie “opzettelijke chaos” en benadrukt dat niemand Trump dwingt om dit te doen.
Ook vakbonden zijn furieus. Zij stellen dat het ontslaan van personeel tijdens een shutdown illegaal is en hebben daarom een rechtszaak gestart. Komende woensdag buigt een rechter zich over de kwestie – mogelijk met grote gevolgen voor hoe de overheid hiermee omgaat.
Een Brabantse gitaarlegende die telkens door brand werd getroffen
Je kent ze misschien wel van horen zeggen: de Egmond gitaren. Niet bepaald de Rolls-Royce onder de gitaren, maar wel een instrument dat in de jaren zestig overal opdook – van Nederland tot ver daarbuiten. En hoewel de kwaliteit vaak te wensen overliet, speelden toppers als Paul McCartney, Brian May en zelfs George Harrison van The Beatles erop. Ja, echt waar!
Deze iconische gitaren rolden van de band in een fabriek in Best, Brabant. Elk jaar verlieten er zo’n 100.000 exemplaren de productielijn, en die werden verscheept naar vrijwel elk continent. De grote troef? De prijs. Voor slechts 25 gulden (ongeveer 11 euro) kon je er al eentje bezitten. Een echte koopjesgitaar dus, perfect voor beginnende muzikanten of iedereen die gewoon eens wilde tokkelen.
Maar goed… kwaliteit? Daar had je wel wat bijzonders mee. “Er werd altijd grapjassend gezegd dat je er beter een pijl en boog van kon maken,” lacht Loekie Ruissen-Egmond, kleindochter van oprichter Uilke Egmond. En ja, sommige modellen waren inderdaad niet makkelijk bespeelbaar – de hals trok vaak scheef, waardoor het akkoorden spelen een uitdaging was.
Toch kenden deze gitaren wereldwijde bekendheid. Het exemplaar dat George Harrison ooit van zijn vader kreeg, werd in 2003 verkocht voor een verbijsterende 397.000 euro! En terwijl Harrison het instrument ooit omschreef als “een goedkope, afschuwelijke gitaar”, vond hij het destijds wel prima om mee te oefenen.
Alles begon in de jaren dertig, toen Uilke Egmond met pensioen ging als stationschef en zich stortte op muziek. Hij richtte muziekwinkel Musica op in Valkenswaard en begon samen met zijn zoon Gerard met de productie van akoestische gitaren in Eindhoven. Maar de Tweede Wereldoorlog gooide roet in het eten: een van hun fabriekjes werd in 1942 volledig verwoest tijdens een bombardement. De zaak kwam stil te liggen, maar de familie gaf niet op.
Na de oorlog groeide het bedrijf flink. Zonen Dick en Jaap stapten in, de winkel verhuisde naar Eindhoven, en tegen halverwege de jaren vijftig produceerden dertig medewerkers wekelijks vijfhonderd instrumenten onder de naam Musica.
Toen Uilke in 1959 overleed, besloten zijn zonen het bedrijf een nieuwe impuls te geven. Ze bouwden een gloednieuwe fabriek aan de Randweg in Best. Grote plannen, groot enthousiasme. Totdat het noodlot toesloeg: nog geen paar maanden voor de opening vloog hun oude fabriek aan de Frankrijkstraat in brand.
Loekie herinnert zich de chaos nog goed: “Mijn ouders waren totaal ontredderd. Met al dat hout, zaagsel, mensen die rookten en het lakken – de kans op brand was natuurlijk groot. Strenge regels hadden ze destijds niet. Het was een andere tijd.” Volgens haar was het waarschijnlijk een kortsluiting. “Je kunt wel zeggen dat brand onze familie heeft achtervolgd.”
Toch gaven ze niet op. In mei 1960 opende de nieuwe fabriek in Best haar deuren. En het liep goed: jaarlijks verlieten 100.000 gitaren – nu onder de naam Egmond – de productie. In 1967 werkte er zelfs tweehonderd man, en de omzet lag op een indrukwekkende 4,1 miljoen gulden. Een fortuin voor die tijd.
Maar zoals het gaat met successen: het duurde niet eeuwig. Vanuit Azië kwam steeds meer goedkopere concurrentie. De broers probeerden het tij te keren met duurdere, betere modellen, maar het hielp niet. In 1976 ging het bedrijf failliet.
En dan, bijna symbolisch, de laatste slag: de lege fabriek in Best vloog ook in brand. Weer. Brand, voor de derde keer, had het laatste woord.
Wie meer wil weten over dit bijzondere stukje Brabantse muziekgeschiedenis kan tot en met 16 oktober terecht in de Weeffabriek in Geldrop. Daar is een expositie over de Egmond-gitaar, compleet met activiteiten en verhalen uit de gloriejaren.
Twee zussen maken prentenboek over verdriet én hoop na verlies van een baby
Stel je voor: je bent nog klein, en je wordt ineens grote broer of zus. Je kijkt er al zo lang naar uit! Maar dan… gebeurt het ondenkbare. De baby overlijdt. Het hele gezin is gebroken. En dan, niet veel later, komen mama en papa met nieuws: er komt opnieuw een baby aan.
Wat moet je daar als kind nou mee? Blij zijn? Verdrietig blijven? Bang zijn dat het weer misgaat? Of bang zijn dat je de overleden broertje of zusje vergeet? Die tegenstrijdige gevoelens zijn enorm lastig – vooral voor jonge kinderen die nog niet goed kunnen uitleggen wat er in ze omgaat.
Dat wisten de zussen Renate uit Heeswijk-Dinther en Ramona uit Mariahout maar al te goed. Zij besloten: hier moet iets aan gedaan worden. Samen hebben ze daarom een prentenboek gemaakt, speciaal voor kinderen die een babybroertje of -zusje hebben verloren – en daarna opnieuw een zwangerschap meemaken in huis.
Waarom dit boek ontbrak
Er zijn wel genoeg leuke en fijne boeken om kinderen over de dood te vertellen – denk aan verhalen met Kikker of Woezel & Pip. Maar niets wat echt aansluit bij de unieke situatie waarin een kind eerst verdriet heeft om een overleden baby, en daarna weer moet wennen aan de komst van een nieuw broertje of zusje.
“Er was gewoon niks wat specifiek ging over broertjes en zusjes die een kindje in het gezin verloren hebben, en daarna toch weer mogen genieten van een nieuwe baby,” vertellen de zussen. “Het gaat juist om die dubbele emotie: je mag blij zijn én verdrietig. Je mag houden van degene die je kwijt bent én je verheugen op degene die eraan komt. Maar dat is verwarrend. Voor iedereen, maar zeker voor kinderen.”
Eigen ervaring als drijfveer
Voor Renate was het persoonlijk. Twee jaar geleden werd haar zoontje Mees te vroeg geboren. Hij leefde twee dagen, maar overleed uiteindelijk aan een hersenbloeding. Haar andere kinderen, Sepp en Suus (toen drie en vier), waren er kapot van. Toen Renate later opnieuw zwanger werd, was de reactie van de kinderen duidelijk: stilte.
“Ze reageerden gewoon niet,” zegt zus Ramona. “Ze wisten niet wat ze ermee aan moesten. Hoe praat je daarover? Wat betekent dit?”
Ze begonnen te zoeken naar een kinderboek dat hen kon helpen – een boek over een ‘regenboogbaby’. Zo noemen mensen vaak een kind dat geboren wordt na het verlies van een eerdere baby. Maar niets vonden ze dat echt sloeg. Dus besloten ze: wij doen het zelf.
Uitgevonden: ‘Max, Bo en de regenboogbaby’
Het resultaat? Max, Bo en de regenboogbaby – een liefdevol prentenboek dat nu verschijnt tijdens de Baby Loss Awareness Week, een week waarin wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor babysterfte.
In het verhaal overleidt broertje Jip kort na de geboorte. Max en Bo maken samen met hun ouders een herdenkingsplekje voor hem in huis. Later vertellen papa en mama dat er een nieuwe baby onderweg is. Vanaf dat moment komen alle vragen naar boven:
– Gaat deze baby ook dood?
– Vergeten we Jip dan?
– Mag ik blij zijn terwijl ik nog steeds verdriet heb?
Het boek werkt met simpele taal en herkenbare plaatjes – waaronder gezichten die verschillende emoties uitbeelden. Kinderen kunnen daarmee aangeven hoe ze zich voelen, zonder woorden te hoeven vinden. Dat maakt het makkelijker voor ouders om het gesprek aan te gaan.
Echt effect gezien
Renate las het boek voor aan haar eigen kinderen. En het werkte. “Ik zag meteen dat het een opening gaf,” vertelt ze. “Ze stelden direct vragen over de dood. Over Mees. Over de nieuwe baby. Plotseling was het gesprek er.”
Haar hoop? Dat andere families er ook baat bij hebben. “Gelukkig gaat het bij de meeste bevallingen goed. Maar als het misgaat, is het fijn als er iets is wat helpt. Iets wat kinderen helpt om hun gevoelens te benoemen – zonder schuld of verwarring.”
