Recent Nieuws donderdag 09 oktober, 2025 20:25
De verborgen verhalen van de Maaslijn: waar Nierke en Tante Treintje de sterren waren
Als je ooit met de trein van Nijmegen naar Venlo rijdt, dan ben je onderweg op een stukje Brabantse spoorhistorie dat al sinds 1883 meegaat. De Maaslijn – zoals dit traject officieus heet – is niet alleen één van de drukste regionale verbindingen van Nederland, maar ook een lijn vol bijzondere verhalen. Van bijnaamde ‘Heilige Lijn’ tot familiekasboekjes en een legendarische vrouw die iedereen kende als Tante Treintje.
Waarom “Heilige Lijn”?
Begin eind negentiende eeuw was er nog geen spoor in zicht tussen Nijmegen en Venlo. Maar toen de plannen werden gemaakt, besloot men toch om door het Land van Cuijk te trekken – iets wat aanvankelijk helemaal niet de bedoeling was. Theo Hoefs, voorzitter van het Cuijks Archief, weet er alles van. Volgens hem viel het de arbeiders uit het westen op hoeveel kerken en kloosters er langs het traject stonden.
“Hier staat op elke hoek een kerk,” zo werd er destijds gezegd. Vanaf het moment dat je de Maas oversteekt bij Mook, zie je al een kerk in Katwijk. En als je het gebied weer verlaat bij Smakt? Dan kom je haast door een bedevaartkerkje heen. Geen wonder dus dat het spoor al snel de bijnaam Heilige Lijn kreeg. Voor de werklieden uit het noordwesten van Nederland was dit religieuze landschap behoorlijk indrukwekkend – en ongewoon.
Nierke en zijn kasboekje
De aanleg van de Maaslijn bracht veel werk met zich mee. Zo ook voor Wim Geurts’ overgrootvader, die in de volksmond bekendstond als Nierke. Die naam hoor je vandaag de dag nog vaak vallen in Vierlingsbeek. Nierke was meubelmaker en timmerman van beroep en richtte al in 1869 een eigen zaak op. Rond 1883 stapte hij over op de spoorwereld, waar hij onder andere wachtershuisjes bouwde langs de nieuwe lijn.
Jaren later, tijdens een verbouwing, vond Wim onder de trap een oud kasboekje van zijn overgrootvader. Vol potloodgetekende lijntjes, bedragen en aantekeningen over de kosten en opbrengsten van de spoorwerkzaamheden. “Voor mij is dat boekje net zo heilig als de Maaslijn zelf,” lacht Wim. “Het is een tastbaar stukje familiegeschiedenis én tegelijk een kijkje achter de schermen van hoe dit spoor hier ooit is neergelegd.”
Tante Treintje: de vrouw achter de spoorbomen
Terwijl de meeste banen bij de spoorwegen in die tijd voor mannen waren, was er gelukkig één opvallende uitzondering: Dina Muller uit Cuijk. Zij begon in 1921 als spoorwachter – en werd al snel de geliefde Tante Treintje genoemd. Haar taak? De spoorbomen met de hand openen en sluiten bij elke passerende trein.
Dat deed ze veertig jaar lang. In 1961 werd dat groots gevierd: ze kreeg een certificaat voor haar jarenlange dienst, het feest stond in de krant, en heel Cuijk vierde mee. Kort daarna verdwenen de handmatige spoorbomen echter uit het landschap – vervangen door automatische systemen. Met Tante Treintje verdween ook een beetje van de oude tijd.
De Maaslijn nu
Ook in 2025 is de Maaslijn nog steeds een belangrijke verbinding. Alles werkt tegenwoordig digitaal: wissels, seinen, spoorbomen. Maar dankzij mensen als Nierke en Tante Treintje blijft de menselijke geschiedenis levend. Het zijn juist hun verhalen die deze treinlijn meer maken dan alleen ijzer op rails.
Politie spiedt vanuit touringcar: 70 automobilisten betrapt met telefoon tijdens rijden
De politie in Den Haag heeft op een bijzondere manier gecontroleerd of automobilisten hun telefoon gebruiken achter het stuur – vanuit een touringcar. Ja, je leest het goed: agenten zaten onopvallend in een busje dat tussen het gewone verkeer meereed, en konden zo makkelijk de cabines van andere voertuigen in kijken. Het resultaat? 70 mensen die flink in de fout gingen door tijdens het rijden te bellen of te appen.
De actie werd uitgevoerd door de Verkeerspolitie van de Eenheid Den Haag. Zij leggen uit dat ze vanuit de touringcar veel beter kunnen zien wat er in auto’s, vrachtwagens en bestelbusjes gebeurt dan vanuit een politieauto. “Je kunt gewoon veel beter naar binnen gluren zonder op te vallen,” schrijven ze. De boete voor vasthouden van je telefoon tijdens het rijden is sinds begin dit jaar opgekrikt tot 430 euro. En daar is een goede reden voor: volgens de politie zijn afleiding door de telefoon elk jaar de oorzaak van honderden slachtoffers in het verkeer.
De 70 betrappers werden niet direct aangehouden door de touringcar zelf, maar door politiewagens of motoragenten die vlakbij reden. Zodra de collega’s in de bus iemand met de telefoon in de hand zagen, gaven ze direct door waar de overtreding plaatsvond.
Dit soort acties doet de politie al langer. In 2019 ging RTL Nieuws zelfs mee op pad tijdens zo’n controle-uitje in een touringcar. En de waarschuwing is duidelijk: telefoongebruik tijdens het rijden is een grote afleider. Je ziet minder borden, reageert trager en creëert daardoor gevaarlijke situaties.
Jacco Klapwijk, verkeersagent bij de Eenheid Den Haag, benadrukt het risico: “Het gebruik van je smartphone achter het stuur maakt de kans op een ongeluk ruim zes keer groter.” Uit onderzoek blijkt dat er jaarlijks tientallen doden en honderden zwaargewonden vallen door ongevallen waarbij telefoongebruik een rol speelt. Daarom startte de overheid in 2018 de bekende MONO-campagne, om mensen bewust te maken van de gevaren van hun mobiel tijdens het rijden.
Intussen blijken ook de zogenoemde focusflitsers – camera’s die specifiek op telefoongebruik letten – flink rendabel te zijn. Alleen al in de eerste maanden van dit jaar brachten ze ruim 5 miljoen euro aan boetes op.
En ja, het verbod geldt natuurlijk niet alleen voor automobilisten. Ook fietsers mogen geen appjes sturen of hun playlist aanpassen terwijl ze onderweg zijn. Maar laten we eerlijk zijn: de verleiding is groot. Wie wil er nou niet snel even kijken wie er gebeld heeft?
Kunstwerk voor Kaatje: zij gaf alles voor ‘haar’ kinderen
Deze maand is het alweer een kwart eeuw geleden dat zuster Marie-Adolphine uit Ossendrecht heilig werd verklaard. Voor wie het niet direct weet: dat is eigenlijk Kaatje Dierkx, de enige Nederlandse vrouw die ooit tot heilige is uitgeroepen. En nu krijgt ze eindelijk ook een plek in het hart van haar geboortedorp – letterlijk én figuurlijk. Zaterdag wordt namelijk een kunstwerk met haar beeltenis plechtig ingezegend.
“Het is bewust heel eenvoudig gehouden,” vertelt Johan den Ouden, voorzitter van de Stichting Zuster Marie-Adolphine. “Geen glans, geen franje. Eigenlijk precies zoals zij zelf was.” Volgens hem geeft het monument Marie-Adolphine nu ook echt een gezicht. “We herdenken haar natuurlijk al jaren in de kapel en de kerk, maar nu staat ze straks gewoon tussen de mensen, midden in het dorp.”
Kaatje werd in 1866 geboren als dochter van de lokale bakker in Ossendrecht. Als jonge vrouw koos ze voor een leven in dienst van anderen en trad toe tot de Zusters Franciscanessen in Antwerpen. Maar haar roeping leidde haar uiteindelijk veel verder weg: naar China, als missionaris. Daar werkte ze onder zware omstandigheden, onder andere in een weeshuis voor meisjes.
Toen tijdens de Bokseropstand gewelddadige bendes door het land trokken – en alles wat ‘westers’ was vernietigden – bleef Kaatje bij haar kinderen. Ze weigerde te vluchten, ondanks het gevaar. Dat moedige besluit kostte haar uiteindelijk haar leven: in 1900 werd ze met een zwaard onthoofd.
In de katholieke wereld wordt ze sindsdien herdacht als symbool van trouw, liefde en enorme moed. In 2000 noemde paus Johannes Paulus II haar heilig, samen met 119 andere martelaren uit China. “Stel je voor: ze wist dat het daar levensgevaarlijk was, en toch ging ze,” zegt Den Ouden. “Voor die tijd was dat ongelooflijk dapper. Een krachtige vrouw, zonder twijfel.”
Het nieuwe kunstwerk, ontworpen door Paul Versijp uit Bergen op Zoom, komt naast de bestaande kapel ter ere van Marie-Adolphine. Het moet volgens Den Ouden vooral een plek worden om even stil te staan – en misschien wel om je te laten inspireren. “Haar boodschap? Kijk elkaar aan, heb wat voor elkaar over, en geef elkaar ruimte. Eenvoudig, maar krachtig.”
En er is nog meer: op zaterdag verschijnt er speciaal voor de inzegening een gratis glossy over het leven van zuster Marie-Adolphine – en waarom haar verhaal vandaag nog steeds relevant is.
De man die namens Hamas aan tafel zit in Sharm-el-Sheikh
Het eerste steuntje is er: er hangt een akkoord tussen Hamas en Israël in de lucht. Maar de echte harde werk begint nu pas. De komende dagen wordt er verder geknokt over de details – wie doet wat, wanneer, en onder welke voorwaarden. En op dat front is één naam echt cruciaal: Khalil al-Hayya.
Hij is geen onbekende in de wereld van gewapend verzet en politiek spel: al jaren speelt hij een hoofdrol binnen Hamas. Sommigen noemen hem zelfs een soort ‘ontsnappingskunstenaar’. Want terwijl Israël tijdens zijn lange conflict met Hamas talloze leiders uit de weg heeft geruimd – thuis in Gaza of zelfs in het buitenland – bleef al-Hayya telkens net buiten bereik. Dat gaf hem niet alleen overlevingscred, maar ook meer invloed binnen de beweging. Al kostte het hem wel enorm veel: hij verloor al vele familieleden aan Israëlische aanvallen.
Al-Hayya werd geboren in Gaza en studeerde islamitische wetenschappen in Jordanië en Soedan. Als twintiger sloot hij zich eind jaren ’80 aan bij Hamas, precies tijdens de Eerste Intifada (1987-1993) – toen Palestijnen massaal protesteerden tegen de Israëlische bezetting. Wat begon als vreedzaam verzet, escaleerde al snel tot rellen en bloedige aanslagen. Hamas was toen nog een radicale nieuwe kracht, een alternatief voor de PLO van Yasser Arafat.
Binnen Hamas klom al-Hayya snel op in de politieke tak. De afgelopen jaren was hij vaak degene die publiekelijk het woord voerde. Zo zei hij in april 2024 dat de gewapende vleugel van Hamas openstaat om de wapens neer te leggen – maar dan wel in ruil voor een soevereine Palestijnse staat. Zijn droom? Een staat die de Gazastrook én de Westelijke Jordaanoever omvat, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad.
Al-Hayya geldt al lang als één van de belangrijkste diplomaten van Hamas, misschien zelfs dé belangrijkste. Hij heeft al meerdere malen onderhandeld met Israël en staat nu officieel als hoofdonderhandelaar van de Hamas-delegatie. Ook tijdens de recente besprekingen in Sharm-el-Sheikh. Volgens Hamas-expert Joas Wagemakers heeft hij daar een duidelijk doel: niet alleen een einde aan de oorlog in Gaza en een volledige terugtrekking van het Israëlische leger, maar ook garanties van de Verenigde Staten dat Israël de oorlog niet weer oppakt zodra de Israëlische gijzelaars zijn vrijgelaten. Die garantie is er vooralsnog niet.
“Al-Hayya hoopt eigenlijk op een compleet nieuw politiek proces”, zegt Wagemakers van de Universiteit Utrecht. “Waarbij de Palestijnen daadwerkelijk zelfbestuur krijgen in Gaza, en waarin dat ook door Israël, de Palestijnse Autoriteit en de rest van de wereld wordt geaccepteerd.” Zo kan Hamas tegenover hun achterban zeggen dat alles wat er gebeurd is, toch ergens voor heeft gezorgd. Maar realistisch gezien? “Dat gaat zo snel niet lukken”, vindt Wagemakers. “En het staat bovendien haaks op het oude Trump-vredesplan.”
De vraag is natuurlijk: hoe zit al-Hayya er emotioneel bij aan die tafel? In 2007 verloor hij bij een Israëlische luchtaanval op zijn huis in Gaza zijn vrouw, drie kinderen en drie broers. Hijzelf was toevallig niet thuis. Het Israëlische leger beweerde later dat het doelwit vijf Hamas-militanten waren, maar ontkende dat zij specifiek op zijn woning hadden gemikt.
Precies een maand geleden moest hij opnieuw rouwen: toen werd ook nog eens één van zijn zonen gedood tijdens een raketaanval in Doha, Qatar – een operatie die veel verbazing en woede veroorzaakte, niet alleen in de Arabische wereld, maar zelfs bij Israëls bondgenoot Amerika. Al-Hayya overleefde ook dit bombardement.
“Ik weet niet hoeveel dat persoonlijke verdriet doorspeelt in de onderhandelingen,” zegt correspondent Olaf Koens. “Maar het is duidelijk: het persoonlijke is altijd politiek. Je moet onderhandelen met je vijand, en het is logisch dat mensen aan tafel zelf slachtoffer zijn geweest. Eigenlijk kun je haast niemand vinden die geen familie heeft verloren.”
Beide kampen staan onder enorme druk om tot een duurzaam staakt-het-vuren te komen. “Er zijn oneindig veel manieren waarop het mis kan gaan,” waarschuwt Koens. “Maar er is eigenlijk maar één resultaat goed genoeg: een echte, duurzame vrede waar beide partijen mee kunnen leven.”
Toch blijft het wantrouwen groot. Hamas vreest dat ze met het vrijlaten van de gijzelaars hun enige onderhandelingskaart kwijtraken. En in Israël is de angst groot: wie garandeert dat er na de terugtrekking niet gewoon een nieuwe groep opduikt die in feite Hamas 2.0 is?
De komende dagen zal moeten blijken of al-Hayya erin slaagt om die beloofde garanties binnen te halen, en wat er daarna gebeurt. Een moeilijke weg, maar misschien de enige kans op iets wat op vrede lijkt.
Dode vrouw in woning Zaandam: politie vermoedt misdrijf
Een vrouw is vanochtend overleden in een woning in Zaandam, en de politie denkt dat er meer achter zit dan het eerste leek. Volgens hen is het waarschijnlijk dat ze slachtoffer is geworden van een misdrijf. Het 58-jarige slachtoffer uit Amsterdam werd rond half tien ’s ochtends zwaargewond aangetroffen in een huis aan de Pinasstraat. Helaas hielp reanimeren niet meer – ze overleed ter plekke.
Wat er precies is gebeurd binnen die muren, weten we nog niet. De omroep NH meldt dat de recherche hard bezig is om de toedracht te achterhalen. Daarbij zijn ze ook op zoek naar een verdachte man die mogelijk iets met de zaak te maken heeft. Hij zou tussen de 35 en 45 jaar oud zijn en vluchtte weg op een omafiets. Of hij de vrouw kende, is voor nu onduidelijk.
De politie roept mensen op die iets gezien of gehoord hebben om informatie door te geven. Iedere tip kan helpen om het plaatje completer te maken.
Verkiezingsprogramma’s onder de loep: wat kosten die plannen écht?
Wie wil er nou echt flink investeren in nieuwe huizen? Wie knipt er op zorg of sociale voorzieningen? En bij welke partij loopt de staatsschuld de boel uit de hand? Morgen komt daar duidelijkheid over. Dan schuift het Centraal Planbureau (CPB) namelijk aan met de doorrekeningen van de verkiezingsprogramma’s. En dat is best belangrijk, want dit geeft een stuk beter inzicht in wat al die mooie beloften eigenlijk echt betekenen.
Want laten we eerlijk zijn: in verkiezingsprogramma’s hoor je vaak vage zinnen als “de belasting moet omlaag”, “meer geld naar onderwijs” of “we gaan duurzamer leven”. Mooie woorden, maar wat houdt dat nou precies in? Het CPB heeft daar geen geduld voor. Zij dwingen partijen om echt concreet te worden – via een Excel-bestand waarin staat: dit gaan we uitgeven, en dit is waar het geld vandaan komt.
Daarna volgt een soort pingpong: partijen passen hun plannen aan als blijkt dat ze financieel niet kloppen of dat de gewenste effecten uitblijven. Uiteindelijk ligt er een vergelijkbaar beeld voor alle meedoenende partijen. Zo kunnen kiezers écht zien wat de gevolgen zijn. Wordt de koopkracht hoger of lager? Wat doet het met werkloosheid of ongelijkheid? En schuiven ze de rekening gewoon door naar toekomstige generaties?
Belangrijk detail: meedoen is vrijwillig. Dit keer doen GroenLinks-PvdA, VVD, D66, CDA, SGP, ChristenUnie, Volt, JA21, NSC en waarschijnlijk BBB mee. Maar twee grote namen ontbreken: PVV en SP.
De PVV vindt dat het CPB hun plannen niet goed begrijpt. Wilders was in het verleden al kritisch, vooral toen het bureau andere cijfers gaf over migratiebeleid en een eventuele ‘nexit’. Toch zijn hun plannen wél doorgerekend – alleen dan door Wim Suyker, een gepensioneerde CPB-econoom. Zijn conclusie? Een flinke toename van het overheidstekort. De PVV-rekenmeester Tony van Dijck zei vorige week in een debat dat die berekening ook niks voorstelt. Volgens hem wordt er te weinig gerekend met besparingen, zoals door een asielstop of het inkrimpen van de overheid.
Ook de SP doet niet mee. Zij vinden dat hun fundamentele ideeën – zoals radicale veranderingen in zorg en onderwijs – niet goed te vangen zijn in de economische modellen van het CPB. Ze presenteerden eerder deze week hun eigen alternatieve doorrekening, gemaakt door drie experts naar eigen keuze. Alleen: die is niet te vergelijken met die van het CPB. Andere methode, andere focus, geen aandacht voor langetermijneffecten.
Het CPB erkent zelf trouwens dat hun modellen niet perfect zijn. Daarom kijken ze dit keer ook naar extra dingen, zoals het effect op opleidingsniveau (“menselijk kapitaal”), het klimaat, stikstofdoelen en het investeringsklimaat. Maar uiteindelijk blijven het modellen, met een behoorlijke marge van onzekerheid. Dus de exacte cijfers in euro’s zijn niet het allerbelangrijkste. Het gaat vooral om vergelijkbaarheid en concretisering.
En ja, die cijfers worden straks ook gebruikt als ammunitie in de campagne. Denk aan uitspraken als: “Bij jullie gaat dit groepje mensen er hard op achteruit” of “jullie bezuinigen de zorg kapot”. Dat hoor je de komende weken zeker terug.
Maar het stoppen niet na de verkiezingen. Ook tijdens de formatie en bij het maken van het regeerakkoord spelen die CPB-cijfers een grote rol. Doorgerekte plannen maken onderhandelen nu eenmaal makkelijker. BBB deed twee jaar geleden nog niet mee, maar nu wel. Hun reden? Destijds deden drie van de vier uiteindelijke coalitiepartijen niet mee, en dat remde het formatietraject af. BBB wil dit keer geen tijd verspillen.
Wat er precies uitkomt en waar de grootste verschillen liggen, weten we morgen. Vanaf 10.00 uur presenteert het CPB de resultaten. Benieuwd? Vanaf vandaag volgt de NOS de campagne live. Lees het hier:
