Sport Nieuws dinsdag 07 oktober, 2025 23:20
Otterspeer droomt van Olympische Spelen met nieuw schaatsproject
Dinsdag werd in Alkmaar een gloednieuw schaatsproject gelanceerd, en daar zit geen mindere dan Janneke Ensing-Otterspeer achter als coach. De ploeg telt namen als de voormalige Nederlandse kampioenen op de sprintafstanden, Isabel Grevelt en Michelle de Jong, maar ook een hoop jonge, beloftevolle talenten. Ook Daan van der Elst maakt deel uit van het team – hij komt uit voor België en heeft via de ploegaftocht wellicht een kans om zich te plaatsen voor de komende Winterspelen.
Otterspeer stapte afgelopen voorjaar als actief schaatsster af, maar was al snel weer betrokken bij het wereldje. Niet lang na haar afscheid kreeg ze contact van Ian Steen, met wie ze zou gaan samenwerken aan een eigen team. “Ik zat net op retraite en was even helemaal offline. Toen ik er weer uit kwam, zag ik dat Ian had laten weten dat Staan als hoofdsponsor aan boord was”, vertelt ze. Goed nieuws: die sponsor wil er vijf jaar bij blijven. Ook CTS Group springt in en is voor twee seizoenen aan boord.
Onderwerp van artikel
Elisa Longo Borghini pakt zege in Tre Valli Varesine na knappe strijd met Demi Vollering
Gisteren was het raak voor Elisa Longo Borghini in de Koers van de Drie Valleien. De Italiaanse renster, rijdt voor UAE Team ADQ, heeft de vijfde editie van de Tre Valli Varesine gewonnen. Na 137 kilometer, van Busto Arsizio naar Varese, was ze in de sprint net te sterk voor niemand minder dan Europees kampioene Demi Vollering.
De race begon pas echt op gang toen op zo’n 60 kilometer van de finish de echte actie losbarstte. Er vormde zich een kopgroep met daarin namen als Kimberley Le Court, Yara Kastelijn, Cat Ferguson en Elise Chabbey. Die dames pakten een voorsprong van ruim een minuut, maar FDJ – de ploeg van Vollering – liet het niet zomaar gebeuren. Ze hielden de situatie goed in de gaten.
Vollering maakte samen met Longo Borghini de sprong naar voren, waarna ook andere favorieten weer aansloten. Wat volgde was een reeks aanvallen, waarbij zowel de Nederlandse als de ervaren Italiaanse stevig in de wedstrijd bleven. Uiteindelijk kwamen ze samen aan bij de slotfase, en kon Longo Borghini in de sprint de doorslag geven.
Op de derde plaats eindigde Zwitserse Noemi Rüegg, die het beste was uit het achtervolgende pakket.
Feyenoord-vrouwen klauteren naar gedeelde derde plek dankzij zege op Utrecht
Wat een momentje voor Feyenoord Vrouwen: na een flinke knokpartij in Utrecht pakte het team drie cruciale punten en klimde daarmee naar de gedeelde derde plaats in de Eredivisie. Op sportpark Zoudenbalch werd FC Utrecht met 2-0 verslagen, en dat voelt extra goed omdat het de allereerste overwinning is op deze tegenstander sinds Feyenoord in 2021 promoveerde naar het hoogste niveau.
Het duel was technisch gezien al van de vierde speelronde, maar werd nu pas ingehaald. En wat een wedstrijd werd het. In de openingsfase leek het erop dat Utrecht de boel zou domineren. Een hoekschop met een hakje van Lena Mahieu – terug van schorsing – zorgde voor flipperkastachtige taferelen voor het Feyenoord-doel. Gelukkig bleef de bal net voor de lijn, anders had het heel anders kunnen aflopen.
Maar Feyenoord liet zich niet uit het veld slaan. Halverwege de eerste helft kwam het tot leven. Via een ingooi aan de linkerkant kreeg Kokona Iwasaki de bal van Justine Brandau toegespeeld, sprintte weg en maakte klinisch af. De Japanse international, één van de drie Japanse speelsters in de ploeg, zorgde voor de openingstreffer.
Dan het drama: acht minuten voor rust moest Lotje de Keijzer met een zware blessure per brancard het veld verlaten. De stilte bij de thuisfans was te snijden. Toch wist Feyenoord die emotionele dreun te absorberen.
Na rust viel er weinig te beleven, tot de slotfase. Invaller Kirsten van de Westeringh kreeg eerst pech – eerst kopte ze de bal op keeper Femke Bastiaen, dan schoot ze net naast – maar ze blikte terug. In de 75e minuut legde ze de bal perfect klaar voor Dechamaily Lont. Die had twee weken eerder een penalty gemist tegen Ajax, maar deze keer liet ze zich niet kisten: 0-2!
Utrecht probeerde nog iets terug te doen. Lobke Loonen schoot net naast en bij de rebound raakte Dieke van Straten de lat. Er was zelfs nog een strafschop voor de thuisploeg, nadat Ankari Takeshige volgens de scheidsrechter een tegenspeelster omhaalde. Loonen benutte hem koud, waarmee ze haar vierde treffer van het seizoen noteerde.
Toch geen blijfmoment: Feyenoord hield stand en pakte een belangrijke overwinning. Voor het eerst sinds hun promotie hebben ze Utrecht verslagen – en dat smaakt naar meer.
Onderwerp van artikel
Tallon Griekspoor is in Shanghai flink door het lint gegaan na een pijnlijke nederlaag op een masterstoernooi. De Nederlander, momenteel nummer 31 op de wereldranglijst, moest zijn petje strijken tegen Valentin Vacherot – een man die pas op plek 204 staat. Het duel eindigde in drie sets: 6-4, 6-7 (1), 4-6, en duurde bijna tweeënhalf uur. Het was pas rond middernacht plaatselijke tijd afgelopen.
Een paar dagen eerder leek alles nog goed te zitten. Toen speelde Griekspoor tegen Jannik Sinner, de nummer twee ter wereld, en had hij geluk dat de Italiaan opgaf toen het 1-1 stond in sets. Maar nu dus dit: onderuit tegen een speler die veel lager op de ranglijst staat.
Na afloop kon de Haarlemmer zijn frustratie nauwelijks bedwingen. “Het laat weer eens zien dat ik voor een waardeloze sport gekozen heb”, liet hij verbitterd weten in gesprek met Ziggo Sport. “Morgen wil ik vast weer tennissen, maar op dit moment ben ik er wel klaar mee.”
Met deze uitschakeling is er geen Nederlandse meer over in Shanghai. Eerder ging al Jesper de Jong eraf, maandag in de derde ronde tegen Félix Auger-Aliassime uit Canada.
De wedstrijd tegen Vacherot begon redelijk goed voor Griekspoor. Hij pakte een vroege break en hield die voorsprong tot het einde van de eerste set. Geen enkele breakkans daarna – het werd een kwestie van doorspelen, en dat lukte.
In de tweede set kreeg Vacherot drie breakkansen in de vierde game, maar Griekspoor herstelde zich van een 0-40 achterstand en behield zijn service. Later, bij 5-5, leek de kans gegrepen: Griekspoor had maar liefst zes mogelijkheden om de service van de Monegask te breken. Alleen: Vacherot bleef standvastig. Uiteindelijk ging de tiebreak volledig zijn kant op – Griekspoor won slechts één punt.
In de beslissende set werden de games korter, tot in de negende game eindelijk een break viel. En jawel: die ging naar Vacherot. Daarna verloor Griekspoor bijna alle grip op het spel. Op het eerste matchpunt sloeg de Frans-Monegask toe.
“Die zes kansen in de tweede set mag je gewoon niet laten liggen. Dat is gebeurd”, zo reageerde Griekspoor. “Dan hoort het nooit zover te komen dat het een derde set wordt. Ik snap zelfs niet hoe ik deze wedstrijd heb verloren. Ik weet niet hoelang dit me blijft dwarszitten, maar het doet pijn. Dit was echt matig.”
Onderwerp van artikel
Elisa Longo Borghini pakt zege in Tre Valli Varesine, Wiebes sprint naar overwinning in Wallonië
Gisteren was het raak voor Elisa Longo Borghini: de ervaren Italiaanse reed de vijfde editie van de Tre Valli Varesine helemaal naar binnen. Op de 137 kilometer tellende koers van Busto Arsizio naar Varese was ze in de slotfase gewoonweg sterker dan Europees kampioene Demi Vollering. De 33-jarige renster van UAE – die deze wedstrijd al eens won in 2022 – liet zien dat ze ook nu nog tot de beste behoort.
Maar Nederland moest gelukkig niet lang wachten op een feestje. Want later op dezelfde dag zorgde Lorena Wiebes voor glans in de Binche-Chimay-Binche. De sprintster van SD Worx was na ruim 120 kilometer in Wallonië duidelijk de snelste en pakte haar 25e overwinning dit seizoen. Een knappe prestatie, zeker gezien de concurrentie.
In de Tre Valli Varesine begonnen de serieuze acties zo’n 60 kilometer voor de finish. Toen sloeg een sterke kopgroep met onder anderen Kimberley Le Court, Yara Kastelijn, Cat Ferguson en Elise Chabbey toe. Met een voorsprong van iets meer dan een minuut leek het even spannend, maar FDJ – de ploeg van Vollering – hield alles goed in de gaten. De Zuid-Hollandse haalde samen met Longo Borghini de ontsnapping in en daarna kwam ook de rest weer bij.
Wat volgde was een intense strijd met meerdere aanvallen. Uiteindelijk bleven juist Vollering en de Italiaanse overeind, waardoor ze samen richting de finish reden. In de sprint had Longo Borghini net wat meer benen en pakte de zege. De Zwitserse Noemi Rüegg werd derde.
Ondertussen toonde Lorena Wiebes in Binche-Chimay-Binche opnieuw waarom ze één van de beste sprintsters is. Net als in 2022 was ze ook nu de snelste. Haar ploeg hield de situatie perfect onder controle en op de kasseien vlak voor de finish was Wiebes alert genoeg om zelf de sprint te openen. Alleen Lara Gillespie van UAE kon enigszins volgen, maar de Ierse kwam nooit echt gevaarlijk dichtbij.
Derde werd Maria Giulia Confalonieri, die deze wedstrijd afslotte als afscheidswedstrijd. En Charlotte Kool, die sinds haar overstap van Picnic PostNL naar Fenix-Deceuninck geen wedstrijd meer had gereden, eindigde als vierde. Goed nieuws dus voor de Nederlandse sprintster, die pas terugkeerde nadat ze tijdens de Tour de France was gestopt.
Vanmiddag staat er overigens ook nog wegrace-actie op het programma voor de mannen in beide klassiekers.
Johan (72) bereikt magische mijlpaal met honderdste marathon in Eindhoven
Voor Johan van Litsenburg is de ASML Marathon Eindhoven dit jaar écht speciaal. Zondag staat hij namelijk op het punt om iets te doen wat maar weinig mensen ooit halen: zijn honderdste marathon voltooien. En waar doet hij dat? In Eindhoven, de stad waar het allemaal begon.
De 72-jarige hardloper uit Duizel kijkt met een glimlach vooruit naar die finishstreep. Maar laten we eerlijk zijn: stoppen is geen optie. “De marathon,” zegt hij warm, “is voor mij gewoon een magische afstand.” Hij heeft ze allemaal bewaard, trouwens – elke medaille van elke marathon die hij ooit afliep. Met trots toont hij zijn collectie, elk stukje metaal met een eigen verhaal erachter.
Zo was zijn allereerste marathon in Apeldoorn, terug in 1983. New York liet de grootste indruk achter – “dat gevoel, die sfeer, onvergetelijk”. En dan die keer in de Franse Alpen, midden door adembenemende natuur. Of hij nou in Nederland of ver weg aan de start staat, de marathon blijft voor hem een unieke uitdaging.
“Het is een afstand die niet iedereen aankan. Misschien moet je wel een beetje gek zijn om mee te doen – veel mensen denken dat in elk geval. Maar ik ken het niet anders dan elk jaar weer die 42,195 kilometer af te leggen. En als je het gedaan hebt? Dan heb je zo’n gelukzalig gevoel dat je alles vergeet.”
Tot 2019 stond zijn teller op 79 marathons. Toen ontstond de gedachte: waarom niet de 100 halen? “80 leek me al mooi, maar toen dacht ik: waarom niet gewoon doorgaan tot 100? Ik kon het niet over twintig jaar uitsmeren – wie weet hoe lang ik nog kan lopen. Dus besloot ik om per jaar zeven of acht marathons in te plannen. Dat moest lukken.”
En nu is het moment daar: de honderdste. Een ‘magisch getal’, noemt hij het. Johan heeft sowieso een zwak voor cijfers. Zo liep hij zijn zestigste marathon op zijn zestigste verjaardag – tijdens de Amsterdam Marathon. Zijn 25e was in Apeldoorn, precies tijdens de 25e editie van dat evenement. Dus ja, 100 voelt extra bijzonder. Maar stoppen? Geen sprake van. “Ik blijf zo lang mogelijk doorgaan.”
Eindhoven is geen willekeurige keuze voor deze mijlpaal. Het is zijn geboortestad, waar hij ruim een kwarteeuw woonde en waar hij nog steeds ontzettend veel mensen kent. De Marathon Eindhoven heeft hij al achttien keer gerund – en elke keer weer geniet hij van de sfeer, de toeschouwers en de pure liefde voor de sport.
Ook op zijn 72e is Johan fysiek topfit en vol energie. Mentale veerkracht is cruciaal, want een marathon loopt niet altijd soepel. Soms protesteert het lijf even – dan wandelt hij rustig een stukje om daarna weer verder te kunnen.
“Het allerbelangrijkste? Geloof hebben dat je de finish haalt. Als je dat vasthoudt en niet twijfelt, dan lukt het. En elke keer geeft dat een enorm trots gevoel.”
