Entertainment Nieuws zaterdag 27 september, 2025 19:32
Irene maakt zich zorgen om zieke zoontje Dirk: “We hebben geen idee hoe zijn leven eruit gaat zien”
Dirk is er, maar de dokters kunnen nog nergens vertellen hoe hij oud wordt, of hij ooit zal lopen, of zelfs maar zal praten. De bijna driejarige van schaatsvedette Irene Schouten heeft een genmutatie waar nog maar elf (!) andere kindjes op de wereld last van hebben. “We snappen gewoon niet wat de prognose is”, zegt Irene. “Google gaf ’s nachts géén antwoord – uiteindelijk zei Koen: en nu stop je, we moeten door.”
Piekeren en googlen tot diep in de nacht
De eerste paar maanden na de bevalling zat Irene hele nachten met haar telefoon in de hand, hopend op een doorbraak op internet. De mutatie werd pas in 2022 ontdekt, dus er was letterlijk niets te vinden. Resultaat: veel gehuild en nog meer vragen. Haar man gooide uiteindelijk de stekker eruit: “Echt, nu ga je slapen. Morgen is er weer een dag.”
Kleine overwinningen: van buikje rollen tot terugrollen
Tegenwoordig brengt Dirk zijn dagen in een medische opvang waar hij precies de zorg krijgt die hij nodig heeft. Nederland is goed geregeld, weet Irene – en dat geeft haar een klein beetje ademruimte. Dirk leert nu bijvoorbeeld op zijn buik rollen en dan weer terugdraaien. Voor Irene een gigantische stap: “Kijk, hij draait! Ik was zó trots.” Maar diep vanbinnen weet ze dat hij nooit ‘normaal’ zal functioneren. “We hopen dat hij een paar stapjes maakt en daarmee een beetje mee kan met de maatschappij, al zal dat al moeilijk genoeg zijn.”
Blij met het stapje van vandaag
Daarom focust Irene op vandaag, niet op wat er nog komen gaat. “Elk nieuw bewegingje, elk geluidje – we vieren het.” Hun toekomst is één grote vraag, maar ze proberen die vraag even niet te stellen.
Minouche van der Gijp: “Ik trek nu écht een grens – het moet klaar zijn”
Ze post wat op haar privé-Instagram en opeens knalt het land erover. Minouche van der Gijp is er klaar mee. “Krijg ik weer een stortvloed aan haat, ophitsing en dreigementen zodat ik mijn kids moet waarschuwen om extra voorzichtig te zijn. Dat is ziek.” Op haar verhaal laat ze vandaag weten dat de lol eraf is: de volgende die haar bedreigt, krijgt meteen de politie op zijn dak.
“Je mag me een enorme trut vinden of een linkse ‘whatever’, maar intimideren en ophitsen is strafbaar.”
Ze heeft er geen boodschap aan dat haar updates worden opgepikt door kranten en programma’s. “Ik lul gewoon op mijn eigen account, voor vrienden, familie en volgers. Niet om de nationale talkshows te voeden.” Bovendien stoort ze zich er mateloos aan dat ‘de vrouw van’ nog steeds als wild-vrij-middelpunt wordt gezien. “Omdat mijn man op tv verschijnt, mogen journalisten zomaar modder over mij gooien? Echt niet meer.”
Gelukkig was er ook een vrolijke noot: haar René is met de Vandaag Inside-crew genomineerd voor de Gouden Televizier-Ring. In een ding is ze duidelijk: wie met modder gooit, krijgt nu rechtstreeks een proces.
Dwayne Johnson was “bang van” zijn zwaarste rol ooit: Mark Kerr in The Smashing Machine
“Het is de rol van mijn leven geworden” – en dat merkte hij op alle vlakken.
Van stoer naar kwetsbaar
De acter worstelde met zichzelf. Hij is nu eenmaal de koning van de actiefilms, maar hier wil hij geen enge kaskraker van maken. Dus besloot hij zijn dappere hart te volgen: “Er stond een klein stemmetje dat zei: dim die lichten, duik die diepte in.” En dat deed hij.
Nu niet meer opbergen
Mark Kerr’s levensverhaal is serieus zwaar: knokken in kooien én knokken met verslaving. “Ik heb al m’n bagage netjes opgeborgen, net zoals veel mannen doen,” vertelt Dwayne. “Tot ik besefte: dit is helemaal niet oke voor mezelf. Dit moest eruit.”
Premiere in zicht
De film kruipt de Nederlandse bioscopen in op 3 oktober. Of je nu een MMA-fan bent of gewoon nieuwsgierig hoe The Rock zijn emotionele pantser laat vallen, dit is een avondje cinema die je anders naar hem laat kijken.
Spits na pensioendatum al elf jaar extra: ‘Tijd om echt te stoppen’
‘Ik ben al elf jaar over de pensioendatum, ik voel dat het er de tijd voor is’ – zo kondigde Frits Spits dit week zijn afscheid aan. Met de knipoog van zijn onmiskenbare warme stem vertelde hij zijn luisteraars dat hij per 1 januari stopt.
Natuurlijk kwam het besluit zwaar aan, erkent hij. “Natuurlijk gaat me dat aan het hart, maar ik weet zeker dat u mijn beslissing ook zult begrijpen.” Zijn reden is simpel: hij wil niet nog even doorgaan totdat hij ‘niet voldoende kan bijdragen’ aan De Taalstaat. Voor hem is het programma nu eenmaal het wonder van de taal: dus wil hij het podium op tijd af met nog volle overgave.
Alle lof die hij afgelopen week kreeg, raakte hem zichtbaar. “Dank voor alle mooie woorden deze week, ik ben er verlegen van geworden,” glimlachte Spits. “Af en toe, dat mag u best weten, sprong er een traan in mijn ogen.” Volgens hem bewijst het maar weer hoe krachtig taal kan zijn, precies de reden waarom dit programma überhaupt bestaat: “kortom, wij doen het samen om u en mij te laten genieten van woorden.”
Dat luisterplezier wil hij tot en met 31 december onverminderd doorzetten: “voor dat programma blijf ik mijn uiterste best doen, dat beloof ik u.” Frits presenteert De Taalstaat sinds januari 2014, nadat hij eerder al programma’s als De Avondspits, Tijd voor Twee en Met het Oog op Morgen met zijn kenmerkende stijl verzorgde.
Vleesdag overloopt de boekhouding én festivals in het buitenland
Hoe gaat een normale actie voor dierenrechten compleet uit de hand lopen?
In Vleesdag – de nieuwste horrorfilm van Martijn Smits – zien we een bont clubje dierenactivisten dat een varkensfokkerij binnenvalt. Hun plan? De dieren bevrijden en de boer aan het schandpaal nagelen. Alleen hadden ze gerekend zonder het boerengezin, dat zegt: “Je valt óns huis binnen? Dan krijg je een vee-enge tegenreactie.”
Puur op locatie, zonder franjes
Geen studiowandjes of nepblod: alles is opgenomen in échte hokken en slachthuisruimtes van een varkenshouderij die de overheid net had opgekocht. Vieze trouwens, maar dat hoort erbij – de 18+ Kijkwijzer laat niets aan de verbeelding.
Niet in Utrecht, wel wereldwijd
Gek genoeg bleef Vleesdag buiten de boot bij het Nederlands Film Festival dat vrijdagavond van start ging in Utrecht. Geen probleem: buitenlandse festivals gretiger dan een wolf op lamskoteletten. Van Noord-Amerika tot Azië: de film loopt als een tierelier (of biefstuk, kies maar).
Paniek en applaus tijdens kick-off van Nederlands Film Festival
Tijdens de spannende slotscène van de openingsfilm gisteravond in de Utrechtse Stadsschouwburg werd plotseling “Is er een dokter?” geroepen. Een bezoeker was onwel geworden en dus werd direct actie ondernomen. Om de hulpverleners (arts én AED-gangers) vrije doorgang te geven, besloot de organisatie volgens protocol de zaal te ontruimen – terwijl de aftiteling nog liep. Ruim 830 genodigden moesten naar buiten, maar het goede nieuws kwam al snel: de persoon in kwestie knapte weer op. Cast en crew kregen daarom nog een uitbundig applaus in de foyer, alsof het de afterparty was. Volgens een woordvoerder van het Nederlands Film Festival is zo’n situatie tijdens een openingsavond “bijna niet eerder vertoond”.
De film die dit alles teweegbracht is Voor de meisjes van regisseur Mike van Diem (Kepler Film), met Noortje Herlaar, Fedja van Huêt, Thekla Reuten en de Vlaamse acteur Valentijn Dhaenens in de hoofdrollen. Het verhaal draait om twee stellen die op vakantie een dramatisch ongeluk meemaken en met z’n allen in een schier onmogelijke spagaat terechtkomen. Vanaf 2 oktober is de film in alle Nederlandse bioscopen te zien.
Het Nederlands Film Festival zelf beleeft dit jaar zijn 45e editie en duurt nog tot en met 3 oktober, wanneer de Gouden Kalveren – dé Nederlandse filmprijzen – worden uitgereikt.
