Recent Nieuws zaterdag 27 september, 2025 11:44
Elektrische vouwfiets teruggeroepen vanwege brandgevaar – dit model ging maar liefst 15 keer fout
Er hangt een serieuze waarschuwing boven een bepaald type elektrische vouwfiets: het model B20 van Windgoo. En terecht, want sinds juni vorig jaar zijn er in de regio Amsterdam maar liefst 47 branden geweest bij elektrische fietsen. Bij bijna de helft daarvan – 23 keer – was sprake van een elektrische vouwfiets, en in twintig van die gevallen betrof het een fiets van Windgoo. Van die twintig waren er maar liefst vijftien met het specifieke model B20.
De brandweer van Amsterdam-Amstelland deelde donderdag een waarschuwing uit over het brandrisico van deze fietsen, wat direct tot gevolgen leidde. Windgoo besloot niet alleen om het model B20 terug te roepen, maar heeft ook direct een verkoopstop ingesteld. Volgens het bedrijf geldt de actie uitsluitend voor het B20-model. “Het is ons oudste model, met een andere techniek dan onze andere e-bikes”, staat in een mededeling op hun website.
Maar het B20 is niet het enige model waarbij brand is ontstaan. De brandweer meldt ook drie incidenten met het type B3 en twee keer brand bij het model E20. Toch ligt de focus nu vooral op de B20, gezien het grote aantal problemen.
Windgoo vraagt gebruikers van het B20-model hun fiets zo snel mogelijk in te leveren voor controle. Het bedrijf belooft dat iedere klant een passende oplossing krijgt. “We nemen de zorgen rondom de B20 heel serieus. We begrijpen dat dit voor klanten onrustgevend kan zijn, en we doen er alles aan om dat gevoel weg te nemen”, aldus het bedrijf.
Overigens: zelfs als je geen B20 hebt, is oplettendheid geboden. Op de site waarschuwt Windgoo dat elektrische fietsen binnenshuis alleen mogen staan als ze niet zijn aangesloten op het stopcontact. Een kleine detail, maar wel cruciaal voor de veiligheid.
Wil je elke dag op de hoogte blijven van het belangrijkste nieuws? Meld je dan aan voor de dagelijkse update!
Wat is een stablecoin? En waarom maken experts zich zorgen?
Stel je voor: je hebt een digitale munt die niet schommelt als een boot op een stormachtige zee, zoals bitcoin dat doet. Die munt heet een stablecoin – oftewel een ‘stabiele munt’. Maar wat is het nou eigenlijk, en waarom roept het zoveel discussie op in de financiële wereld?
Hoe werkt een stablecoin?
Een stablecoin is in de kern een cryptomunt, dus een digitaal betaalmiddel dat beveiligd is met slimme codering. Alleen in tegenstelling tot bijvoorbeeld bitcoin of ethereum, die van dag tot dag kunnen schieten of storten in waarde, blijft een stablecoin relatief stabiel. Dat is precies het idee: geen stress over of je munt morgen de helft minder waard is.
Hoe lukt dat? Door koppeling aan iets met een vaste waarde – meestal een traditionele valuta zoals de Amerikaanse dollar of de euro. De uitgever van de stablecoin houdt dan bijvoorbeeld dollars of staatsobligaties in reserve. Zo kan je je stablecoins altijd weer inwisselen voor echte dollars of euro’s. Dit noemt men een ‘onderpand’. Daardoor voelt het een stuk betrouwbaarder dan andere cryptogeldvormen.
Er zijn ook uitzonderingen: sommige stablecoins zijn gekoppeld aan goud of graan. Maar de meeste, zoals Tether en Circle, gebruiken de dollar als anker. En dat is niet zonder gevolg, want daar heeft Europa weinig grip op.
Waar worden stablecoins voor gebruikt?
Stablecoins zijn handig voor allerlei dingen. Denk aan iemand die in het buitenland werkt en snel en goedkoop geld wil sturen naar familie thuis. Geen bankrekening nodig, geen hoge kosten. Ook handig als je tijdelijk in een ander land bent of er geen bank wilt of kan openen.
Maar het gaat verder dan alleen privégebruik. Beleggers en handelaren gebruiken stablecoins om winsten veilig te stallen of risico’s te spreiden. Stel je verdient veel met een cryptotransactie – in plaats van alles in een wisselende munt te laten zitten, zet je het om naar een stablecoin. Dan blijft de waarde min of meer gelijk.
Ook in internationale handel zijn ze handig, vooral in landen met een instabiele munt of hoge inflatie. En omdat je ze kunt programmeren, denk je aan toepassingen zoals een schip dat automatisch afrekent bij binnenkomst in de haven – bij leveranciers, douane, belastingdienst, alles via stablecoins. Dat spaart tijd én kosten.
Waarom is de ECB bang voor chaos?
Toch kijkt de Europese Centrale Bank (ECB) met argusogen naar de groei van stablecoins. Want er is nog nauwelijks regelgeving. Iedereen mag er nu een uitgeven, maar wie controleert of er echt genoeg onderpand achter zit? Wat als iedereen tegelijkertijd zijn stablecoins wil inwisselen? Als de uitgever dan niet genoeg reserves heeft, kan dat leiden tot een run – net als bij een bankcrisis.
En als zo’n crash komt, kan dat doorwerken in het hele financiële systeem. Econoom Arnoud Boot waarschuwt: als het misgaat, hebben heel veel partijen tegelijk last van de gevolgen. En uiteindelijk zou de belastingbetaler daarvoor opdraaien.
Daarbij vindt de ECB het ook vervelend dat stablecoins vooral gekoppeld zijn aan de Amerikaanse dollar. Zij heeft daar geen invloed op. Geen grip op rente, inflatie of stabiliteit. Terwijl juist die instrumenten cruciaal zijn voor economisch beleid.
Europa wil zelf een stablecoin
Om dat tegen te gaan, werken Europese banken samen aan een eigen versie: een euro-stablecoin. Deze zou rond de tweede helft van 2026 beschikbaar moeten komen, gekoppeld aan de euro. Een flinke stap, want nu is maar liefst 98 procent van alle stablecoins gekoppeld aan de dollar.
De ING ziet vooral kansen in snellere en goedkopere internationale betalingen. En met programmeerbare betalingen kun je creatief zijn – zoals dat schip dat automatisch alles afrekent. Klanten zullen de euro-stablecoin kunnen gebruiken via hun gewone bankapp, maar het wordt geen spaar- of beleggingsproduct. Wel kan de bank rendement halen op het geld dat klanten storten om stablecoins te kopen.
Het initiatief hoopt dat steeds meer Europese banken meedoen. Samen willen ze een alternatief bieden dat veilig is, onder toezicht staat, en gebaseerd is op de euro – in plaats van de dollar.
Kevin rent zich door Brabant: drie runs op rij, maar het publiek is zijn brandstof
Van de ene halve marathon naar de volgende – Kevin uit Breda laat zich niet snel tegenhouden. De 34-jarige hardloper zet komende weken alles op alles om drie Brabantse wedstrijden achter elkaar af te maken. Eerst de Tilburg Ten Miles, dan een week later de Bredase Singelloop, en als klap op de pan volgt zondag 12 oktober de halve marathon in Eindhoven.
Maar wat maakt dat hij telkens weer over die finishlijn komt? Volgens Kevin is het niet alleen de training of de wilskracht. Nee, het zijn vooral de mensen langs de route. “In Breda dragen ze je gewoon,” zegt hij met een glimlach. “Het publiek hier in Brabant is echt uniek. Je voelt die energie, die steun. Dat heb je niet overal.”
Hij heeft al veel wedstrijden gelopen, ook buiten de provincie, maar nergens voelt het zoals hier. “In Eindhoven, Tilburg, en zeker in Breda – daar word je letterlijk meegetrokken door het applaus en de cheers. Dat is geen extraatje, dat is dé sleutel tot slagen.”
Toch is dit drietal runs geen grapje, zelfs niet voor iemand die goed getraind is. Zijn aanpak? Veel kilometers draaien, voldoende rust nemen, en sinds kort ook geen alcohol meer. “Ik vind het allemaal niet zo’n enorme prestatie hoor,” zegt hij nuchter. “Het is gewoon leuk. En juist dat plezier maakt dat ik er weer voor ga.”
Na de laatste meter in Eindhoven weet hij al wat hij gaat doen: een lekker biertje – of misschien wel een paar. “En daarna?” vraagt hij lachend. “Gewoon weer trainen met de groep. Wedstrijden zijn mooi voor een goede tijd, maar samen trainen en nieuwe doelen stellen, dat is net zo leuk.”
Wat komt er daarna? Zijn oog is gericht op Rotterdam. “Dan wil ik het ‘huisrecord’ verbreken bij de marathon,” vertelt hij plagend. In zijn sportieve familie is het record nu nog in handen van zijn moeder. “Maar wie weet wie er volgend jaar bovenaan staat?”
Man verkracht ex in haar eigen huis en moet ruim zes jaar de cel in
Een 41-jarige man uit Liempde heeft van het gerechtshof in Den Bosch een flinke straf gekregen voor de verkrachting van zijn ex-vriendin. Hij moet maar liefst zes jaar en negen maanden achter de tralies, en daarnaast krijgt hij tbs met dwangverpleging. Het vonnis viel vrijdag. De gruweldaad speelde zich af in maart 2021 in Boxtel, waar de vrouw werd verkracht en beroofd van haar vrijheid – en dat allemaal in haar eigen huis.
Het hof oordeelt dat de man haar op brute en vernederende wijze heeft misbruikt. In tegenstelling tot de eerdere veroordeling door de rechtbank – die hem in 2021 ‘slechts’ drie jaar cel gaf plus tbs – is de straf nu aanzienlijk strenger. Toch ging de man zelf in beroep, samen met zijn advocaat die zelfs pleitte voor vrijspraak. Maar het hof was niet geïmponeerd.
Zieke kat? Gewoon een valstrik
De man had een plan klaarliggen om bij zijn ex te komen. Hij vertelde haar dat haar kat ziek was en in een schuur lag. Dat bleek een leugen. Zodra ze arriveerde, overviel hij haar, sleurde haar het huis binnen en deed de achterdeur op slot. Vervolgens dwong hij haar naar de zolder, waar hij haar verkrachtte. Ze weigerde seks en zei duidelijk dat het tussen hen voorbij was. Hij niet.
Er was sprake van volledig onvrijwillige seks. De vrouw verzette zich, wilde zich niet uitkleden, en werd uiteindelijk op gewelddadige wijze misbruikt. Medische onderzoeken lieten zien dat de verwondingen ‘niet normaal’ waren – een sterk bewijs van de heftigheid van de aanval.
Hof: “Het slachtoffer heeft dit door hem meegemaakt”
Tijdens het proces bleef de verdachte alles ontkennen. Hij speelde de onschuldige, klaagde zelfs over hoe zwaar hij het had gehad sinds de aanklachten. Maar het hof was duidelijk: “Het is niet de verdachte die iets is overkomen, maar juist het slachtoffer.” Die vrouw gebruikte tijdens de zitting haar spreekrecht en vertelde hoeveel pijn het nog steeds doet. Ze kampt met ernstige psychische klachten: angst, concentratieproblemen, stress. Daarom kreeg ze ook een schadevergoeding van ruim 15.000 euro.
Straf opgehoogd, maar wel korting vanwege lange procedure
Het Openbaar Ministerie had telkens vijf jaar cel geëist, zowel bij de eerste rechtszaak als in hoger beroep. Uiteindelijk kreeg de man toch meer: zes jaar en negen maanden. Het hof concludeerde dat hij letterlijk zevenënhalf jaar had ‘verdiend’, maar besloot negen maanden af te trekken omdat de beroepsprocedure onterecht lang duurde.
Wat iedereen wél unaniem zag: tbs met dwangverpleging is noodzakelijk. De man heeft al meerdere veroordelingen voor huiselijk geweld en verkrachting achter de rug. Psychologisch onderzoek wijst uit dat hij verslaafd is aan cocaïne, vrouwvijandig is, narcistische trekjes heeft en nauwelijks empathie toont. De kans dat hij opnieuw een seksueel delict begaat, wordt beschouwd als groot.
Na de verkrachting ging hij er direct vandoor. Nu moet hij dus jaren de cel in – en daarna intensieve behandeling ondergaan.
De kloof tussen arm en rijk in Eindhoven groeit mee met de tech-economie
De schaarste bij de voedselbank in Eindhoven neemt flink toe, terwijl de regio juist wordt overspoeld met miljarden voor technologiebedrijven. Dat is het beeld dat Rob van der Horst, voorzitter van de Voedselbank Eindhoven, schetst. Terwijl er grote plannen zijn om techgiganten zoals ASML verder uit te bouwen, ziet de voedselbank juist een stijgende nood onder mensen die aan de andere kant van de maatschappij belanden.
“Ondanks alle mooie toekomstdromen rond ASML, maken wij ons wel zorgen,” zegt Van der Horst. “We gaan ervan uit dat het aantal mensen dat bij ons aanklopt alleen maar gaat toenemen.” Maandag viert de voedselbank haar twintigste verjaardag – begonnen als een klein initiatief uit een garagebox waar vijfentwintig mensen terechtkonden. Nu? Een heel ander verhaal.
“Ik ben ruim een jaar geleden voorzitter geworden en toen hadden we 450 gezinnen op onze lijst,” vertelt hij. “Nu zijn dat er alweer 630. We voeden momenteel zo’n 1300 mensen per week. Dat is geen klein cijfer.”
Iedereen praat over de Brainportregio als een bruisend innovatiecentrum, waar banen worden gecreëerd en economisch succes wordt gevierd. Maar volgens Van der Horst heeft die groei ook een keerzijde: “Hoe meer mensen er goed verdienen, hoe groter de kloof wordt met wie het minder goed gaat. En dat laatste groeit mee. Als er tienduizenden nieuwe werknemers komen, zoals nu gepland bij ASML en hun toeleveranciers, dan komt daar ook meer druk op de maatschappelijke infrastructuur.”
Die groei trekt vooral hoogopgeleide professionals aan met een goed inkomen. Tegelijkertijd worstelen anderen met scheidingen, schulden of gezondheidsproblemen – situaties die snel kunnen escaleren. “Die ‘multiplier’ werkt niet alleen positief voor wie veel heeft, maar ook negatief voor wie al kwetsbaar is,” legt Van der Horst uit.
In Eindhoven leven ongeveer 10.000 mensen in armoede. Toch maakt lang niet iedereen gebruik van de voedselbank. Soms is dat uit schaamte, soms door gebrek aan mobiliteit of slechte bereikbaarheid. De voedselbank probeert nu actief deze mensen te vinden, omdat ze weten dat hulp nodig is – zelfs al wordt die niet gevraagd.
Maar helpen wordt steeds lastiger. Supermarkten doen alles om voedselverspilling tegen te gaan, wat betekent dat er minder restproducten beschikbaar zijn voor de voedselbank. En dan is er nog een groot probleem: transport.
De voedselbank ligt namelijk in de nul-emissiezone van Eindhoven – een gebied waar alleen elektrische of waterstofvoertuigen mogen rijden. Hun eigen vrachtwagens draaien echter op diesel. “We halen elke dag eten op, dus we moeten erdoorheen. Gelukkig hebben we door een rechtszaak even uitstel gekregen, maar uiteindelijk moeten we onze vier bestelwagens vervangen door elektrische exemplaren.”
Dat kost flink wat geld: tussen de 750.000 en 1 miljoen euro. “Dat is natuurlijk geld dat we liever direct zouden besteden aan voedselhulp voor mensen in nood. Dus dit is echt een heet hangijzer.”
Binnenkort start een grote actie om het nodige bedrag bij elkaar te krijgen. Want één ding is duidelijk: terwijl de techwereld blijft groeien, groeit ook de behoefte aan basisnoden.
Van de ene halve naar de andere: Kevin blijft rennen voor de lol (en een biertje)
Van de ene Brabantse stad naar de volgende – Kevin uit Breda is dé man van de momenteel hardlopers. De 34-jarige sportfanatiek staat zondag aan de start van de Tilburg Ten Miles, maar laat zich daar niet uitscheiden. Want precies een week later? Dan rent hij mee in de Bredase Singelloop. En alsof twee grote wedstrijden op rij nog niet genoeg zijn, wil hij zondag 12 oktober ook nog eens de halve marathon in Eindhoven afronden.
Maar waar haalt hij die energie vandaan? “Het publiek!” roept Kevin enthousiast. “In Brabant word je echt gedragen door de mensen langs de route. Dat voelt anders dan wanneer je ergens verderop in het land loopt. Hier klapt iedereen, juicht iedereen – dat duwt je gewoon over de finish.”
Hij loopt al jarenlang wedstrijden in heel Nederland, maar benadrukt telkens weer hoe bijzonder het is wat er gebeurt tijdens de loopwedstrijden in Tilburg, Breda en Eindhoven. “Dat geluid, die sfeer… het maakt écht uit. Het publiek is echt de belangrijkste factor.”
Toch is het niet alleen de steun van buitenaf die hem op de been houdt. Kevin werkt keihard aan zijn conditie: veel kilometers draaien, goed rusten én – jawel – hij heeft sinds kort de alcohol laten staan. “Ja, ik weet het, lastig,” lacht hij. “Maar het helpt wel. Al zegt hij meteen: “Ook al train je als een beest, zo’n driedubbele periode is altijd zwaar. Zelfs voor iemand die goed in vorm is.”
En wat doet hij direct nadat hij over die laatste finishlijn in Eindhoven stapt? “Lekker een biertje. Of misschien wel een paar.” Het klinkt als een beloning – en terecht. Maar wie denkt dat Kevin daarna even pauzeert, vergist zich flink. “Ik ga gewoon weer trainen met de groep. Nieuwe doelen stellen, nieuwe wedstrijden plannen. Dat is toch het leuke ervan?”
Zijn volgende grote droom? Het gezinsrecord verbreken bij de marathon van Rotterdam. “Mijn moeder heeft ‘m nu nog op haar naam staan. Maar volgend jaar? Wie weet draait dat om!”
