Recent Nieuws vrijdag 26 september, 2025 11:45
Vader van overleden Nina: ‘Pesters moeten weten wat ze aanrichten’
Het verhaal van Nina raakt veel mensen. Het ging om een 14-jarig meisje uit Helmond dat in april van dit jaar haar leven beëindigde. Haar dood schudde niet alleen haar familie en vrienden, maar ook de samenleving. Inmiddels is het een halfjaar geleden, maar voor haar vader Slawek voelt het alsof het gisteren was.
In een emotioneel interview met Omroep Brabant vertelt hij hoe zwaar het gemis nog steeds is. “We huilen elke dag om haar,” zegt hij. Voor buitenstaanders leek Nina een gelukkig tienermeisje – met blonde krullen, een stralende lach en dromen voor de toekomst. Maar achter dat glimlachje verborg zich een diepe pijn die niemand zag aankomen.
“Bij Nina ging het altijd goed,” herinnert haar vader zich. Ze reageerde op vragen met een simpel ‘goed’, net zoals ieder kind doet als je ‘hoe was school?’ vraagt. Paardrijden was haar grote passie, vooral tijdens vakanties in Polen waar haar ouders vandaan komen. “Dat deed ze het liefst,” zegt Slawek.
Maar toen haar moeder Monica op een dag thuiskwam omdat Nina niet op school was, brak alles open. Voor het eerst durfde ze te vertellen dat ze werd gepest. Ze begon te huilen. Daarna sprak ze weer over de komende vakantie en beloofde zelfs spaghetti te koken voor het gezin. De ouders hadden geen idee wat er écht speelde.
Twee uur later kreeg Slawek het telefoontje dat elke ouder vreest: zijn dochter was overleden. Sindsdien worstelen hij en zijn vrouw met de vraag: Waarom? Waarom koos hun lieve meisje voor deze weg?
De politie in Nederland startte geen onderzoek, omdat het om suïcide ging. Maar de ouders lieten wel de telefoon van Nina onderzoeken in Polen en vonden later ook haar dagboeken. Wat daar in stond, breekt het hart: “Terwijl ik zat te huilen, zaten zij mij uit te lachen. Alle liefde die ik nog had, ging dood.”
Via een vriendin kwam Slawek er ook achter dat een jongen tijdens de pauze achter Nina aanliep en riep: ‘Nina kanker’. De school had één melding over pestgedrag ontvangen en had Nina daarna begeleid. Maar voor Slawek is dat lang niet genoeg.
Hij snapt niet dat de politie niet met de betrokken kinderen mocht praten, uit angst voor stress. In Polen gaat men volgens hem veel serieuzer om met pesten. “Daar is het strafbaar. Kinderen gaan niet de cel in, maar krijgen wel uitleg, spreken met psychologen en leren wat hun gedrag doet met anderen.”
Slawek hoopt dat Nederland ooit dezelfde koers vaart. Hij roept scholen op om beter toe te zien. “Leraren moeten niet in de pauze in de kantine zitten koffiedrinken of op hun telefoon zitten. Ze moeten rondlopen, luisteren, oog hebben voor wat er speelt.”
Om zijn verdriet een plek te geven, maakte hij een nummer. De tekst gaat over “zeven schaduwen die de oorlog verklaarden in het hoofd van een meisje”. Een meisje dat pas 14 was. Hij hoopt dat pesters door dit nummer beseffen wat hun acties kunnen veroorzaken.
“We krijgen Nina er niet mee terug,” zegt hij. “Mijn vrouw huilt elke dag. Ik huil soms in de auto, als ik muziek hoor waartoe ze vroeger in de woonkamer danste… muziek waarop ze nooit meer zal dansen.”
In de Week tegen Pesten deelt hij zijn verhaal, in de hoop dat anderen wakker geschud worden. “Pesters moeten weten wat ze iemand aandoen. Dat dit tot zo’n tragedie kan leiden.”
Familie van gepest meisje (14) huilt nog steeds: ‘Waarom heeft ze dit gedaan?’
Het verhaal van Nina uit Helmond raakt veel mensen. Ze was pas 14, had blond krullend haar, een warme lach en leek de wereld nog voor zich te hebben. Maar achter dat glimlachje zat veel meer pijn dan iemand kon zien. In april stapte ze uit het leven – een keuze die haar familie tot op de dag van vandaag niet begrijpt.
Haar vader, Slawek, vertelt nu, een halfjaar later, met gebroken stem hoeveel verdriet er nog altijd is. “We huilen nog iedere dag om haar,” zegt hij. “Elke ochtend word ik wakker en denk: waar is ze? Waarom is ze er niet meer?”
Nina leek zo’n gewoon meisje. Rustig, lief, zorgzaam. Thuis deed ze alsof alles goed ging. Als haar ouders vroegen hoe school was, antwoordde ze altijd: “goed”. Niemand zag aan haar af wat er werkelijk speelde. Paardrijden was haar grote passie – samen met haar moeder Monica reed ze graag in Polen, waar de familie oorspronkelijk vandaan komt.
Maar dan kwam de dag dat alles anders werd. Nina bleef thuis van school. Haar moeder kreeg een telefoontje en ging naar huis. Voor het eerst brak het verhaal open: ze werd al lang gepest. En toen begon ze te huilen. Het was een moment van opluchting, maar ook van onrust. Want daarna sprong Nina weer over op plannen voor de vakantie en beloofde zelfs spaghetti te maken voor het hele gezin.
Twee uur later kreeg haar vader het bericht dat zijn dochter er niet meer was. “Ik kan het nog steeds niet bevatten,” zegt Slawek. “Waarom? Waarom heeft ze gekozen voor deze weg? Dat vragen we ons elke dag.”
De politie in Nederland stelde geen onderzoek in, omdat het om suïcide ging. Maar de ouders lieten wel de telefoon van Nina onderzoeken – in Polen. Daarnaast vonden ze haar dagboeken. Wat daar in staat, doet huiveren. “Terwijl ik zat te huilen, zaten zij mij uit te lachen. Alle liefde die ik nog had, ging dood.” Ook hoorde Slawek van een vriendin dat een jongen tijdens de pauze achter Nina aanliep en schreeuwde: “Nina kanker!”
De school zegt slechts één melding te hebben gehad over pestgedrag, waarna Nina begeleiding kreeg. Maar voor haar ouders is dat bij lange na niet genoeg. “Hoe is het mogelijk dat niemand meer zag wat er speelde?” vraagt Slawek zich af. Hij vindt het onacceptabel dat de kinderen die pestten nooit serieus zijn aangesproken. “De politie mocht niet met ze praten, want dat zou stress veroorzaken. Maar wat denken ze dat haar stress heeft gedaan?”
In Polen gaat men volgens hem heel anders om met pesten. “Daar is het strafbaar. Kinderen gaan niet meteen de cel in, maar moeten wel psychologen spreken, lessen volgen over wat pesten doet, en worden serieus aangepakt op school.” Slawek hoopt dat Nederland hier ook eens iets mee doet. “Leraren moeten in de pauze niet in de kantine zitten koffiedrinken of op hun telefoon zitten. Ze moeten rondlopen, luisteren, oog hebben voor de kinderen.”
Als manier om zijn verdriet te uiten, heeft hij een lied gemaakt. De tekst snijdt door de ziel: “Zeven schaduwen die de oorlog verklaarden in het hoofd van een meisje: een zorgeloos meisje dat pas 14 jaar oud was.” Hij wil dat pesters écht beseffen wat hun acties kunnen veroorzaken. “Wij krijgen Nina er niet mee terug. Maar misschien voorkomen we dat dit een volgende keer gebeurt.”
Zijn vrouw huilt nog iedere dag. Hijzelf breekt soms midden in de auto als hij een lied hoort waarop Nina vroeger danste in de woonkamer. “En nu zal ze nooit meer dansen.”
Slawek deelt zijn verhaal tijdens de Week tegen Pesten, via Omroep Brabant, in de hoop dat mensen eindelijk serieus nemen wat pesten met een mens kan doen. “Pesters moeten weten wat ze iemand aandoen. Want dit… dit mag nooit meer gebeuren.”
Trump zet stappen om de doodstraf terug te brengen in Washington D.C.
Trump heeft een memorandum getekend dat de weg vrijmaakt voor de terugkeer van de doodstraf in Washington D.C. Het gaat om een officiële instructie aan openbare aanklagers om de federale wetten over executies volledig toe te passen – vooral bij wat hij noemt “de ergste soorten misdaden” die in de Amerikaanse hoofdstad worden gepleegd.
Tijdens een korte uitspraak in het Oval Office zei Trump: “Als je iemand vermoordt, of als je een agent of wetshandhaver om zeep helpt, dan is dat levenslang… of beter nog: de doodstraf. Hopelijk denken mensen daar goed over na en doen ze het niet.”
Een maand geleden al liet hij weten dat hij de doodstraf wilde herinvoeren voor moordenaars in de hoofdstad, en nu heeft hij er dus formeel iets mee gedaan. Alleen: in Washington D.C. bestaat de doodstraf sinds 1981 niet meer. De stad is technisch gezien geen staat, maar een aparte federale district met een unieke positie binnen de VS. Hoewel er wel een burgemeester en een gemeenteraad zijn, heeft het Amerikaanse Congres ook invloed op belangrijke beleidszaken – waaronder justitie.
Trump maakte eerder al gebruik van die juridische marge toen hij in augustus het leger naar de stad stuurde. Zijn reden? Een hard optreden tegen wat hij ‘uit de hand gelopen criminaliteit’ noemde. Ironisch genoeg tonen politiecijfers juist aan dat geweldsmisdrijven sinds 2023 flink zijn gedaald.
Ondertussen bereidt het ministerie van Justitie zich ook voor op harde maatregelen tegen gevangenen die onder Biden waren bevrijd uit de dodencel. Minister van Justitie Pam Bondi verklaarde dat deze gedetineerden nu worden overgeplaatst naar extra beveiligde gevangenissen. “Ze worden behandeld alsof ze de rest van hun leven in de dodencel doorbrengen,” zo stelde ze. Volgens CNN is Bondi ook bezig met het onderzoeken van mogelijkheden om de doodstraf weer landelijk terug te brengen.
Momenteel kennen 27 staten in de VS nog steeds de doodstraf, maar in zeven daarvan geldt een tijdelijk verbod (een moratorium) op executies. Ook de federale overheid en het leger hebben de bevoegdheid om de doodstraf op te leggen – iets wat Trump duidelijk wil benutten.
Als eerste op de hoogte van het laatste nieuws
Twee Nederlandse tieners opgepakt vanwege verdenking van spionage voor Rusland
Stel je voor: je zoon is 17, zit op de havo, speelt hockey en is gek op gamen. En dan opeens word je geconfronteerd met de politie – omdat hij wordt verdacht van spionage voor Rusland. Dat overkwam twee Nederlandse families, nadat hun zoons waren aangehouden op verdenking van verkennende acties voor een buitenlandse mogendheid.
Omdat beide jongens nog minderjarig zijn, doet het Openbaar Ministerie (OM) er erg stil over. “Ze zijn gisteren voorgeleid”, laat een woordvoerder weten tegen RTL Nieuws. “Op basis van de ernst van de verdenking is besloten dat één van de twee nog twee weken in voorarrest blijft, terwijl de ander onder bepaalde voorwaarden thuis mag verblijven.”
Wat precies hun rol was, moet verder onderzoek uitwijzen. Wel wordt gesproken over het gebruik van een wifisniffer – een tool waarmee je draadloos netwerkverkeer kunt opvangen en analyseren. Of ze daadwerkelijk hebben gespioneerd of juist verkennende handelingen uitvoerden als voorbereiding op een mogelijke hack, is nog niet duidelijk.
Volgens De Telegraaf kwamen de aanhoudingen na een tip van de AIVD. Er zou al geruime tijd onderzoek lopen, maar hoe lang precies? Dat wil justitie niet zeggen. Wat wel bekend is: de twee jongens zouden een specifieke route hebben gelopen door Den Haag, langs gevoelige locaties zoals Europol, Eurojust en de Canadese ambassade. Daarbij zouden ze mogelijk netwerkinformatie hebben verzameld.
De vader van de jongen die nog vastzit, vertelt aan de krant dat zijn zoon via Telegram benaderd zou zijn om deze opdrachten uit te voeren. Hij beschrijft zijn zoon als een echte gamer, slim met computers en gefascineerd door hacking – maar absoluut geen slechterik. “Hij gaat gewoon naar school, speelt hockey en slaapt nog met een knuffel. Wie denkt nou dat zoiets bij jou thuis kan gebeuren?”
Voor de ouders komt het als een donderslag bij heldere hemel. “We proberen onze kinderen te wapenen tegen alle gevaren: drugs, alcohol, social media. Maar wie rekent er nu op dat je kind wordt benaderd voor spionage? Dat staat echt niet in de opvoedboeken.”
Brabant zendt hart onder de knie met emotioneel lied over verlies
De 25-jarige Rosa Spruit uit Eindhoven is dé gezicht en stem van Omroep Brabant bij de derde editie van het Regio Songfestival. Op 1 november staat ze in Arnhem in de schijnwerpers met haar nummer Geen woorden op papier – een rauw eerlijk lied dat gaat over verdriet, afscheid en de angst om iemand kwijt te raken.
Rosa, die al jaren actief is als singer-songwriter, kent Brabantse luisteraars misschien nog van haar hit Tussen stad en platteland, dat regelmatig opduikt in de Brabantse Top 100. Maar met haar nieuwe nummer gaat ze dieper dan ooit. Geen woorden op papier ontstond in een zware tijd binnen haar relatie. “Ik schreef het uit angst om iemand die ik liefheb te verliezen”, vertelt ze. “Maar eigenlijk gaat het veel breder: over relaties die eindigen, over mensen die zijn overleden, of gewoon over het missen van iemand die er wel fysiek is, maar toch ver weg voelt.”
Toen Rosa het nummer voor het eerst speelde – alleen met gitaar in een klein vergaderzaaltje – raakte ze de jury meteen. Maarten Kortlever, radiochef bij Omroep Brabant en jurylid, herinnert zich het moment nog goed: “We voelden meteen dat gemis. Het was rauw, krachtig en ontzettend trefzeker.” Al snel was de keuze gemaakt: Rosa zou Brabant gaan vertegenwoordigen. “Ze verdient een groter podium”, vond de jury unaniem.
Samen met haar team ging Rosa de studio in om het nummer verder te laten groeien. En dat is gelukt: waar het begon als een intiem gitaarliedje, barst het nu open met drums en volle klank. “Vooral dat moment dat alles loskomt, dat vind ik prachtig”, zegt de jury. “Het voelt alsof het verdriet ineens ruimte krijgt.”
Voor Rosa is het lied meer dan muziek – het geeft haar kracht. “Als ik het zing, voel ik mezelf sterker worden. En ik hoop dat anderen zich erdoor herkend voelen. Dat ze weten: je hoeft dit niet alleen te dragen. Emoties delen mag. Moet zelfs.”
Haar grootste wens? Dat mensen zich begrepen voelen door haar lied. “Dat is het mooiste wat er kan gebeuren.”
Ondertussen is Geen woorden op papier de hele week tipplaat op Omroep Brabant Radio, wat betekent dat het extra vaak wordt gedraaid.
Feran en Angelique: balsemer-duo wordt viral met grimmige humor op TikTok
Feran Heijboer (51) en Angelique van Hoek (42) zijn inmiddels een bekend gezicht op TikTok – en nee, het heeft niets te maken met dansmoves of comedysketches. Hun specialiteit? Een kijkje geven achter de schermen van hun bijzondere werk: het balsemen van overledenen. En het publiek vindt het duidelijk interessant, want hun filmpjes spelen goed in.
Het stel werkt dagelijks als balsemer en besloot een paar maanden geleden om hun werk eens in beeld te brengen. Wat begon als een idee om meer aandacht te krijgen voor hun vak, groeide razendsnel uit tot een kijkcijferhit. “We hadden nog geen intro gemaakt of ineens hadden we al duizenden views”, vertellen ze verbaasd. Inmiddels worden ze zelfs herkend op straat. “Dat voelt best gek, maar ook ontzettend leuk.”
Annie is altijd meegaand
In de meeste filmpjes gebruiken Feran en Angelique een pop die ze ‘Annie’ noemen. Die staat braaf op de behandeltafel en laat zich zonder morren balsemen, hechten en opmaken. “Annie geeft altijd toestemming”, grapjen ze lachend. Want ondanks de macabere setting nemen ze het allemaal met een flinke portie humor.
Ze benadrukken wel dat ze nooit zomaar een echt lijk filmen. Alleen in uitzonderlijke gevallen, zoals tijdens een crematie, doen ze dat – en dan alleen met expliciete toestemming van de nabestaanden. “We respecteren iedereen enorm. Het gaat hier om mensen die net zijn overleden, dus dat nemen we heel serieus.”
Werk achter de schermen
Wat doet een balsemer eigenlijk precies? Feran en Angelique laten het zien: het lichaam reinigen, make-up aanbrengen, speciale vloeistoffen gebruiken om het tijdelijk te conserveren. Zo ziet de overledene er rustig en verzorgd uit tijdens de uitvaart, wat nabestaanden helpt bij het afscheid nemen.
“Mensen denken vaak dat het donker en eng is, maar wij ervaren het juist als een mooi en respectvol proces”, leggen ze uit. Ze willen met hun video’s juist het taboe rond de dood doorbreken. “Er is zo veel mogelijk in Nederland, maar veel mensen weten niet wat er allemaal kan. Door alles te tonen – natuurlijk met waarschuwingen voor confronterende beelden – worden mensen nieuwsgierig. We krijgen elke keer weer vragen en suggesties, en daar gaan we graag mee aan de slag.”
Likes én lijk
De vraag rijst natuurlijk: is het nou meer om de lijk… of om de likes? “Lijken natuurlijk”, antwoorden ze met een knipoog. “Maar de likes zijn ook hartstikke leuk.”
