Sport Nieuws dinsdag 23 september, 2025 15:33
De veertienjarige Eindhovense die plots wereldkampioen Muay Thai werd
Stel je voor: je staat op 12 juli 2024 in de finale van het WK Muay Thai in Abu Dhabi en je maakt volgende week net pas je veertiende verjaardag mee. Jaimely Pruijmboom voelde de spanning van haar kruin tot haar tenen. “Eerlijk, ik begin zelfs aan mezelf te twijfelen. Het gevoel van ‘nu moet het gebeuren’ is huizenhoog”, vertelt ze.
Van ooit ‘gewoon voor de lol’ naar wereldtop
Eigenlijk begon het vier jaar geleden nog als een leuk klusje; via haar nicht kwam Jaimely in aanraking met de Thaibokssport. “Zin om te toernooien? Nul bij nul was nul.” Tot haar coach verrassend zei: “Je bent klaar om het veld in te gaan.” Ze knikte en het werd al snel haar ding. Twee WK’s eerder verliet ze zonder prijs, maar in 2024 knalde ze in de klasse 12/13 jaar tot 46 kg simpelweg iedereen weg.
Dreunen, knock-outs en absolute opluchting
Ze omschrijft het dieptepunt én hoogtepunt van haar leven tot nu toe: “Halve finale gehaald? Stil vertrouwen. Maar voor die eindstrijd krijg ik het écht benauwd. Dan geef ik keihard trappen en stoten richting hoofd, mijn tegenstandster is overrompeld en de scheidsrechter grijpt in met een technische knock-out. Bam, wereldtitel binnen. Bizar!”
Lokale held op werelds podium
Terug in Eindhoven staat de teller van trainingen in de sportschool inmiddels op kamervullend. “Voeding, rust én hoofd op tijd uit; zonder mindset kom je nergens.” Cash eruit slaan wil ze niet. “Muay Thai in Nederland betaalt geen rekeningen, in Thailand misschien wel. MMA iets anders misschien, maar vanaf nu blijf ik in mijn Muay-Thai bubbel.”
Respect voor, en van iedere bokser
In de ring is afrekenen normaal, persoonlijk nooit. “Ik krijg klappen, ik geef er terug, maar nadien geven we elkaar altijd een hand. Die sport is een spel van schaken met lichaamsdelen en vreselijk leuk.” Met de titel op zak droomt ze hardop: “Die wereldtitel de komende jaren gewoon houden – de meisjes eronder hebben gewaarschuwd dat ik eraan kom.”
Dembélé steelt de show: PSG-ster wint Gouden Bal en laat Yamal achter zich
Dat werd een spannende avond in Parijs! Ousmane Dembélé heeft de Gouden Bal binnengesleept, de ultieme erkenning voor de beste voetballer van het afgelopen seizoen. De Franse aanvaller van Paris Saint-Germain liet daarmee niemand minder dan Lamine Yamal achter zich. De 17-jarige Spaanse sensatie van Barcelona moest genoegen nemen met de Kopa Trophy, de prijs voor de beste speler onder de 21.
De verkiezing wordt elk jaar georganiseerd door France Football en UEFA, en de winnaar wordt bepaald door honderd internationale journalisten uit alle toplanden volgens de FIFA-ranglijst. Dembélé kreeg de meeste stemmen, mede dankzij zijn knappe seizoen bij PSG. Rodri, vorig jaar nog winnaar, moest dit keer het onderspit delven.
Nederland was ook vertegenwoordigd in de uitslag. Denzel Dumfries, die met Internazionale de Champions League-finale haalde, eindigde op een knappe 25e plek. Virgil van Dijk, die met Liverpool de Engelse titel prolongeerde, kwam op plaats 28 binnen.
Albies maakt zich nog geen zorgen over Curaçao-team
Terwijl zijn seizoen in de MLB op slot is gegaan door een beschadigde hand, is de tweede honkman wel al bezig met zijn agenda volgend jaar: de Curaçao-sterspeler heeft namelijk laten weten zich op te geven voor het Koninkrijksteam dat in maart 2026 (van 6 t/m 11 maart) in actie komt tijdens de World Baseball Classic in Miami.
Eerder nog nooit uitgekomen voor de Antilliaanse herenploeg, maar nu lijkt het erop dat voor het eerst zijn kunsten te bewijzen op het hoogste landenteamniveau. In pool D schaft hij meteen potige tegenstanders – de Dominicaanse Republiek, Venezuela, Nicaragua en Israël.
De selectie staat onder leiding van niemand minder dan voormalig Braves-held Andruw Jones. Een nieuw hoofdstuk voor Albies in de kleuren van het Koninkrijksteam dus.
Nederland steeds positiever over topsport, maar valkuilen blijven: wat de cijfers nu zeggen
Volgens het onderzoek dat vandaag verscheen vindt meer dan de helft van de volwassen Nederlanders dat topsport netto iets goeds toevoegt aan ons land. Die beoordeling is gezet met 7 of hoger. Sinds 2020 is het positieve imago weer een tiende omhoog gekropen—niet rampzalig, maar toch het geknalde oranjegevoel blijft overheersen.
Trots, passie én iedereen in oranje
Wat noemen mensen positief? Gewoon de basisingrediënten: trots, passie, plezier en de warmbloedige saamhorigheid in helderoranje shirts. Volgens het rapport scoorde geen enkel landsexcuus zo hoog als de woorden: “Wij hebben echt iets áán topsport in Nederland.”
De stille achterkant
Nu hangt er natuurlijk ook een klein, donker wolkje boven het plein. Ongeveer 8 procent van de ondervraagden juicht niet en shockeert liever met een lijstje nadelen: agressie op tribunes, milieu-impact, en het idee dat topsporters enkel de kloof tussen arm en rijk nog groter maken.
Inside view: kijk op de trainingsvelden
Ook de sporters en coaches zelf geven vaker voldoende cijfers. Acht tot negen van de tien talenten, topsporters, coaches en technisch directeuren drukken op de 7, de 8 of zelfs een 9. En er is een opvallende lijn te tekenen: van 2013 tot nu steeg hun score gestaag. Dus wat de buitenwereld denkt, is wat de sporters zelf ook ervaren: het sportklimaat wordt beter, zij het met hortjes en stootjes.
De temmer van de tijger
Maar willen we nu het hele sprookje geloven? Negen van de tien talenten voelen zich veilig, maar problemen kriebelen er nog steeds tussendoor. De grote vinders zijn de vrouwelijke topsporters die relatief vaak intimidatie of machtsmisbruik aangeven. De mannen krijgen vooral online scheldpartijen en ruzie over rugnummers.
En de coaches? Die worstelen vooral met de vraag: waar ligt eigenlijk die dunne lijn tussen superfanatiek en grensoverschrijdend? Sommige sporters halen er dagen over na te denken, terwijl anderen nog nooit een verte hebben gezien.
Brisant rapport: vrolijk wielerfeestje in Kigali is volgens mensenrechtenorganisatie stiekem PR-show
Dus, deze week is Kigali het middelpunt van de wielerwereld. Vrouwen en mannen strijden zaterdag en zondag om de regenboogtrui op de weg, en de internationale wielerunie (UCI) juicht dat Rwanda haar “opmerkelijke transformatie” viert. Lekker positief verhaal, zou je denken.
Nou, Human Rights Watch gooit daar even flink roet in het eten. Volgens de organisatie is het WK wielrennen een mega-dekmantel. Achter al die glimmende fietsen en flitsende camera’s neemt het bewind van president Paul Kagame namelijk een flinke schep kritiek niet zo nauw. Mensen met een mening verdwijnen spoorloos of worden erger. Moorden, intimidatie, jij noemt het.
Kortom: prachtig sfeertje, schaamteloze regenboogverf op de straten, maar volgens de mensenrechtenwachters is het vooral een heuse schijnvertoning.
