Recent Nieuws dinsdag 23 september, 2025 11:50
Chaos op Kopenhagen Airport: mysterieuze drones zorgen voor stilleggen vliegverkeer
Grote paniek vanmorgen op de internationale luchthaven Kastrup bij Kopenhagen. Meerdere drones vlogen rond het vliegveld, waardoor alle vluchten tijdelijk moesten worden stilgelegd. De Deense premier spreekt zelfs van de “ergste aanval op onze infrastructuur tot nu toe”. Spannend detail: niemand weet wie de drones bestuurde en waar ze precies vandaan kwamen.
De politie vermoedt dat iemand hiermee gewoon de capaciteiten van de drones aan het testen was. Geen fijn idee als je weet dat er zo’n 20.000 reizigers zijn getroffen door deze actie. Ongeveer 35 vluchten werden gecanceld of moesten omvliegen. De luchthaven is inmiddels weer open, maar het onderzoek logt nog op volle toeren.
Samenwerking met buurlanden
De Deense politie werkt samen met Zweden en Noorwegen om deze zaak op te lossen. En dat is niet zonder reden: afgelopen nacht werden er ook al drones gespot boven Oslo Airport. Coincidence? We think not! Daar moest de luchthaven ook tijdelijk dicht.
Russische link?
Twee weken geleden gebeurde iets vergelijkbaars in Polen, waar Russische drones het luchtruim schonden. Of er nu ook een Russische connectie is, durft niemand te zeggen. De premier sluit “geen enkele optie uit”. De politie houdt alle mogelijkheden open.
Materiaal eruit, rekening van €40 miljard (!) er in
Ruim 60.000 dames hebben de teller bij elkaar opgelopen tot een gigantisch bedrag. In totaal eisen ze een schadevergoeding van 40 miljard euro van het Amerikaanse bedrijf Allergan, omdat ze last hadden (of nog steeds hebben) van problemen met hun borstimplantaten.
Zó spoorde: de protheses waar het om draait zijn in 2018 van de Europese markt gehaald. Reden? Het risico op een bijzondere vorm van lymfeklierkanker (BIA-ALCL) bleek een stuk groter dan gedacht. De vereniging van claimende vrouwen laat weten dat veel van hen daarnaast ook kampen met chronische vermoeidheid, pijn en vage auto-immuunklachten – met én zonder harde diagnose.
Riet is een van hen. In 2020 kreeg ze vocht in haar borst en geen enkele arts die het kon verklaren. “Na een echo kwamen er opeens allemaal mensen binnen,” vertelt ze. “Toen wist ik: hier klopt iets niet.” En inderdaad, scènes volgden: vocht wegzuigen, echo, vocht wegzuigen, echo… uiteindelijk het zenuwslopende telefoontje: “Ik heb heel vervelend nieuws, het is lymfeklierkanker.”
Staat Allergan straks met de billen bloot? Volgens Kirsten Maes, advocaat aansprakelijkheidsrecht, staat of valt alles met één belangrijke vraag: Zijn die implantaten wel of geen “gebrekkig product”? Het bedrijf heeft enkele weken om een inhoudelijk verweer te leveren.
A58 weer vrij na ongeluk bij Wouwse Plantage
Goed nieuw voor iedereen die richting Roosendaal moet: de linkerbaan van de A58 bij Wouwse Plantage is weer vrijgegeven. Door een ongeluk was die dinsdagochtend een tijdje dicht, waardoor het verkeer rond halfnegen bijna drie kwartier vertraging had. Rond 09.30 uur was de file helemaal verdwenen. Wat er precies is gebeurd, is nog niet bekend.
Groene beloftes zonder kiezershype: het akkoord dat bijna niemand schreeuwt
“De uitdagingen voor een nieuw kabinet om de klimaatklus te klaren zijn mega-groot, maar de kiezer heeft het kennelijk niet zo hoog op z’n lijstje staan,” zegt politiek verslaggever Irene de Kruif. “En dat merk je: veel partijen tillen het thema evenmin naar de top.” Liever pushen ze nu dossiers als de woningmarkt of gezondheidszorg. Althans: op straat en op socials klinkt dat.
Recent onderzoek van het RTL Nieuwspanel (juli) laat het cijfermatig zien: amper 26 procent van de ondervraagden vindt dat de campagne vooral over klimaat moet draaien. Op de ranglijst belandt het onderwerp keurig op plek 10, ver onder zaken als “betaalbaar wonen”, “spoedzorg” en “asiel”. Tijdens de vorige verkiezingen, in 2023, stond klimaat nog op plek 6 (34 procent). De shift is duidelijk: bij veel linkse kiezers vroeger dé reden om een rood potlood te pakken, nu alleen nog Bij1-liefhebbers, PvdD-stemmers en Volt-fans die er kippenvel van krijgen.
Handtekeningenfestijn in Den Haag
Vandaag gebeurt er toch iets bij het Binnenhof: een ‘stembusakkoord’ met veel groene inkt. Alleen GroenLinks-PvdA, D66, SP, ChristenUnie en Volt zetten hun krabbels eronder. Hun plan heeft de focus op bedrijven: stop de stiekeme CO2-uitstoot met een heffing die afgelopen zomer nog sneuvelde én verplicht bedrijven straks om zich aan het Parijse klimaatakkoord te houden. Milieudefensie juicht: “Zo leggen ze zichzelf én de kiezer alvast een paar essentiële maatregelen op.”
Tof, maar in de coulissen waarschuwen de wetenschappers: nieuwe rapporten tonen dat de doelstelling om opwarming “ruim onder de 2 graden” te houden steeds ijler wordt. Intussen rollen wereldwijde plannen voor nieuwe olie-, gas- en kolenprojecten uit de printers. Nederland mist 2030-doelen waarschijnlijk ook; alleen met forse, pijnlijke ingrepen komt een kabinet er nog in de buurt.
Conclusie: de druk op het stadhuis is gigantisch, maar op straat hoor je er nog weinig lawaai over. Waarom je nu al een groen akkoord tekent zonder megafonische kiezers achter je, blijft voorlopig een politiek mysterie.
Van toffe piratenvlag tot Gen-Z protestsymbool: zo sneeuwde Luffys vlag de wereld in
18 september: miljoenen Fransen slenteren door Parijse straten met protestborden, kettingen en doodshoofdvlaggen. Wie denkt dat die laatste gewoon een klassieke piratenslinger is, heeft de popcultuur gemist. Voor wie One Piece kent is het de Straw-Hat-vlag – het icoon van hoofdpersonage Monkey D. Luffy – en razendsnel uitgegroeid tot dé protestvlag van Gen-Z. Sinds de tekening vorig jaar opdook bij jongerenprotesten in Japan, zweeft hij boven demonstraties in Indonesia, de Filipijnen en Nepal.
Van Japanse campus tot nationale “dreiging”
De beweging kreeg pas écht explosieve kracht deze zomer. Een groep boze vrachtwagenchauffeurs in Indonesië spande de One Piece-vlag halverwege de estafette-staking. Het antwoord van de regering? Geen vloot rustomaten, maar een stempel: “bedreiging voor de nationale eenheid.” Soldaten trommelden door de straten en trok charges tegen iedereen die de vlag droeg. Amnesty International sprong er bovenop en kaartte het brute optreden fel aan.
Pancakes, corruptie en de digitale jongeren aldaar
De vlag vloog door. Studenten in de Filipijnen namen hem mee tijdens grote anti-corruptiemarsen. In Nepal ploft hij keihard neer tijdens massale protesten nadat de regering Facebook en YouTube uit de lucht gooide. Reden: jongeren gebruikten de platoformen om de luxe levensstijl van politieke grootheden te dissen in een land dat kampt met gigantische armoede. De beelden gingen viral; rellen escaleerden en het leger trad op. Er vielen doden.
De Luff-vibe: rebelse piraten, geen bommetjes
“Waarom net die vlag?” vraag je je misschien af. In One Piece vechten Luffy en zijn bemanning tegen de schimmige Wereldregering, beschermen ze arme dorpen en laten ze zich niet tegenhouden door corrupte elites. Conclusie: een perfect icoon voor Gen-Z die het gevoel heeft dat zij het nakijken hebben. Daarmee sluit de vlag aan bij eerdere popcult-sympathievlaggen:
– het Guy-Fawkes-masker (V for Vendetta) dat Anonymous iconisch maakte
– de drie opgestoken vingers uit Hunger Games die massaal opdoken in Thailand, Myanmar en Hongkong.
De Straw-Hat verovering: cijfers
Hoe groot is One Piece eigenlijk?
– 515 miljoen verkochte mangadelen in 61 landen – meestverkochte mangaserie ooit
– sinds 1997 gaat hij onafgebroken door
– ~1000+ afleveringen van de animatieserie, nog steeds groeiend
– Fandom dat inmiddels decennia lang meedoet aan cosplays, conventies en nu dus ook demonstraties.
Django’s avondje in Carré: een traan, een lach en Brabants geluid in het hartje van Amsterdam
Maandagavond was het zover: Django Wagner mocht het legendarische Koninklijk Theater Carré een vrije versie van zigeunerjazz, carnavalskrakers en Brabants plezier voorzichteren. Voor de Nuenense artiest geen sluitingstijd of stampvol cafés, maar in plaats daarvan steeds vaker het knusse, gerespecteerde theater met rode zijde stoelen en glanzende kroonluchters.
De setlist leek wel een all-you-can-sing: Kali krijst de hele zaal los
Meteen al bij het eerste akkoord van Kali galmt de hele zaal mee: “Kali! Ik mis je Kali!”. Niet alleen de Belgische en Brabantse fans, maar ook de Amsterdamse volkszangerflats klappen, brullen en zwieren mee. Het wordt één groot feest, mét klappertap en mandoline. Django loopt het podium af en straalt dat Brabantse brede glimlach die zijn fans al jaren kennen. “Het liefst was ik nog een uurtje blijven zingen”, zegt hij later achter zijn stekelige haren. “Echt geweldig.”
Ode aan Sinticultuur: mini-woonwagen en zigeunertonen op het ‘chique’ podium
Tussen de oranje fluwelen gordijnen blinkt een piepkleine woonwagen, compleet met dakje en tuintje. Gewoon, omdat Django het wilde. Samen met het Rosenberg Trio gaat hij daarna in de Sinti-taal en laat hij horen waar hij heeft gewoond, wie hij is. “Die moet ik laten horen, hè?” zegt hij kortweg, schijnbaar niet in de war van het geflikker van alle smartphoneflitsers.
Ambities in de theaters van Noord-Brabant
Na Carré smult de zanger en had hij wel zin in meer theatrale hoogstandjes. Het Parktheater in Eindhoven en het Chassé Theater in Breda komen als logische volgende stappen ter sprake. Eigenlijk is het een open uitnodiging aan elk Brabants zaaltje. “Het volgende optreden mag net zo goed in een piepklein theater zijn. Dan leg ik er zelf wat bij, dat maakt me niet uit. Als het maar knus en mooi is.”
Een hoos aan herkenning én een traan achterin de rij
Zijn vader zat trots op rij veerte, zichtbaar blij. Maar zijn moeder, altijd zijn allergrootste fan, keek toe vanaf een wolk. “Dat was wel even moeilijk,” zegt hij ontroerd, meteen gevolgd door die typisch Wagnersche nuchterheid: “Maar ik weet dat ze vanuit de hemel heeft gekeken. Ze is vast trots.”
