Recent Nieuws dinsdag 23 september, 2025 07:36
Caravan en twee auto’s in brand – Brabantse hulp voorkomt grotere ravage
Gisterenavond kreeg de brandweer van Grave een dringende melding: in Velp, een dorp in Gelderland, stonden een caravan en twee auto’s in lichterlaaie. De brandweer uit Brabant schoot direct op af, maar toen ze ter plaatse kwamen, was het al te laat om de voertuigen nog te redden. De caravan en beide wagens waren volledig verwoest.
De brand had zich razendsnel verspreid. Niet alleen de voertuigen vlogen in brand, ook een stuk van de tuin, de oprit en zelfs de gevel van het nabijgelegen huis raakten in de fik. Om de situatie onder controle te krijgen, werd extra hulp ingeroepen. Vanuit Uden kwamen een blusvoertuig en een waterwagen ter plaatse om de brand te doven en te voorkomen dat het vuur verder zou overslaan.
Volgens de brandweer is de brand waarschijnlijk begonnen bij één van de auto’s. Wat precies de oorzaak is, wordt nu onderzocht door de politie. Brandstichting wordt vooralsnog niet uitgesloten.
Nederland en Oeganda dicht bij deal voor asiel-‘terugkeerhub’
Er is flink wat beweging in de gesprekken tussen Nederland en Oeganda over een zogeheten terugkeerhub voor asielzoekers die hun zaak in Nederland hebben verloren. Hoewel er nog geen officiële handtekening op papier staat, zijn de onderhandelingen volgens het ministerie al aardig gevorderd. Wanneer precies een akkoord wordt gesloten, is nog onduidelijk – daar wil men niet vooruitlopen. Maar minister Van Weel zou wel positief gestemd zijn over de stand van zaken.
Het idee achter de hub? Afgewezen asielzoekers uit Afrikaanse landen in de buurt van Oeganda tijdelijk opvangen in dat land, als eerste stap richting terugkeer naar hun thuisland. In de praktijk blijkt het vaak lastig om mensen daadwerkelijk terug te sturen, omdat ze zelf niet meewerken of omdat hun herkomstland hen weigert. Een hub in Oeganda zou daar een oplossing voor kunnen zijn.
Het plan kwam eigenlijk pas vorig jaar oktober ter sprake, tijdens een bezoek van destijds minister Klever (PVV) aan Oeganda. Hij presenteerde het als een heel pril idee – zo pril, dat premier Schoof er pas achteraf van hoorde. Toch heeft het concept sindsdien steeds meer vorm gekregen.
Nederland is hiermee een soort pionier binnen de Europese Unie. Terwijl andere EU-landen ook nadenken over dergelijke hubs, probeert Nederland als eerste concrete afspraken te maken met een derde land. In andere Europese hoofdsteden kijken ze dan ook met grote belangstelling mee: lukt dit, en onder welke voorwaarden?
Maar zo’n hub zit niet zonder juridische addertjes. Nederland moet zich houden aan internationale verdragen. Het kabinet benadrukt daarom dat mensenrechten absoluut gewaarborgd moeten zijn. Er moet duidelijk zijn hoe lang iemand maximaal in de hub verblijft, en de opvang moet aan strenge kwaliteitseisen voldoen. Anders kan de Nederlandse rechter al snel ingrijpen.
Ook Oeganda moet natuurlijk iets terugkrijgen. Daarom zal Nederland waarschijnlijk een flinke financiële bijdrage moeten leveren. Hoeveel geld er nodig is en hoeveel mensen Oeganda bereid is op te vangen, is nog niet bekend. Vermoedelijk begint het met een beperkt aantal personen.
Volgens politiek verslaggever Roel Schreinemachers ligt het Van Weel veel aan om de deal snel af te ronden. “De VVD wil namelijk in de komende verkiezingscampagne laten zien dat ze resultaten boeken in de strijd tegen illegale migratie.” Daarom is er de afgelopen weken extra vaart gezet achter de onderhandelingen.
De verwachting is dat tijdens een ontmoeting in New York een intentieverklaring op ministersniveau wordt afgesproken. Dat zou een belangrijke stap zijn, maar het betekent nog niet dat alles geregeld is. De details moeten daarna nog verder worden uitgewerkt.
Concreet betekent dit: de eerste afgewezen asielzoeker zal zeker niet meer voor de verkiezingen van 29 oktober vanuit Nederland naar Oeganda gaan. Maar de lange discussie over de terugkeerhub komt er wel weer een stuk dichterbij.
Caravan en twee wagens verloren in grote brand
Gisterenavond heeft zich een heftige brand voorgedaan in Velp, waarbij een caravan en twee auto’s volledig zijn verwoest. De voertuigen stonden geparkeerd vlakbij een woning aan de Steegschenhofscheweg, maar de vlammen grepen zo snel om zich heen dat ook delen van het huis raakten.
Volgens de brandweer is de brand waarschijnlijk ontstaan bij één van de auto’s, al is nog niet duidelijk hoe het precies kon gebeuren. De politie doet onderzoek naar de oorzaak en laat brandstichting vooralsnog niet helemaal buiten beschouwing.
Toen de hulpdiensten arriveerden, was er al niets meer te redden. De melding kwam binnen bij de brandweerpost in Grave, maar omdat de situatie ernstig was, werden ook extra middelen opgeroepen uit Uden – onder andere een blusvoertuig en een waterwagen. Samen probeerden ze te voorkomen dat het vuur verder zou overslaan naar de woning, maar helaas vatte ook de tuin, oprit en een stuk van de gevel vlam.
Geen extra voordeel voor noodopvang asielzoekers: waarom veel mensen het verkeerd zien
Je hoort het wel eens: als er een noodopvang voor asielzoekers komt, krijgt die automatisch voorrang boven andere plannen in de gemeente. Alsof iedereen anders moet wachten terwijl de opvang supersnel door alle procedures heen gaat. Maar klopt dat eigenlijk wel?
Uit onderzoek van Omroep Brabant in Kaatsheuvel blijkt: nee, niet echt. Er is geen sprake van dat een noodopvang voorrang krijgt op bijvoorbeeld jouw verbouwingsvergunning of andere aanvragen waar gewone inwoners op zitten te wachten. Toch leeft die perceptie hardnekkig – en dat is precies het probleem.
Snel, maar terecht?
In februari 2024 opende een noodopvang aan de Dodenauweg in Kaatsheuvel. De aanloop daarvoor was intensief, en er gingen geruchten over mogelijke misstanden. Daarom vroeg Omroep Brabant in maart 2024 via een Woo-verzoek om documenten bij de gemeente Loon op Zand. Een jaar later zijn ruim zesduizend pagina’s openbaar gemaakt. Misstanden? Die zijn er niet. Wel wordt duidelijk hoe snel alles gegaan is: van vergunningen tot praktische regelingen.
Bestuurskundige Martijn van der Steen legt uit waarom dat kan: “Het is een uitzonderlijke situatie, dus worden er uitzonderlijke maatregelen genomen. Dat betekent niet dat er voorrang wordt gegeven. Het gaat hier om nood – en dan gelden andere spelregels.”
Communicatie is cruciaal
Een grote les uit het onderzoek? Goede communicatie met omwonenden is essentieel. In Kaatsheuvel organiseerde de gemeente bijeenkomsten, deelde informatie via sociale media en stapte de toenmalige burgemeester Hanne van Aart actief in op kritische reacties.
Van der Steen vindt dat positief: “Het gesprek aangaan is belangrijk. Luister naar de boosheid, de angst, de frustratie. Laat mensen vertellen wat ze dwarszit. Maar luisteren betekent niet dat je alles doet wat ze vragen. De opvang komt er alsnog – maar nu met meer begrip.”
Toch gaat het niet overal goed. In Maashorst bijvoorbeeld liepen inwoners naar de rechter omdat ze zich buitengesloten voelden. Later bleek dat ambtenaren hadden aangeraden om juist veel inwoners te betrekken – advies dat bewust genegeerd werd door het bestuur.
Korte termijn vs. lange termijn
Veel gemeenten zijn bereid om tijdelijke noodopvang te faciliteren. Maar als het gaat om duurzame opvanglocaties, schrikt men terug. Dan is het geen noodsituatie meer, maar een politiek besluit met langdurige gevolgen – en daarbij komt vaak felere oppositie.
Dat zag je begin maart dit jaar weer in Berlicum, waar actievoerders eieren, fakkels en zwaar vuurwerk gooiden tegen de komst van een azc. Varkenspoten werden zelfs aan een hek gehangen. Dergelijke incidenten tonen aan hoe gevoelig het thema ligt.
Meer duidelijkheid van hogerop
Volgens Van der Steen zou de landelijke overheid meer moeten doen. Denk aan een wet zoals de Spreidingswet – of een opvolger daarvan, die na de verkiezingen in oktober mogelijk wordt ingevoerd. Zo kunnen gemeenten verplicht worden om hun steentje bij te dragen, en wordt de last eerlijker verdeeld.
“Dan kunnen gemeenten beter organiseren, én beter met hun inwoners praten,” zegt Van der Steen. “En vooral: dan weet iedereen waar hij of zij aan toe is.”
Vrouw veroordeeld voor moord op eigen kinderen – lichamen jarenlang verstopt in koffers
Het klinkt als een gruwelijke nachtmerrie: twee jonge kinderen, 6 en 8 jaar oud, vermoord door hun eigen moeder. En dan nog eens: hun lichamen jarenlang verstopt in opslag, verborgen in koffers. Dat is precies wat er volgens de Nieuw-Zeelandse autoriteiten gebeurde in een zaak die pas in 2022 echt aan het licht kwam.
De vrouw achter deze schokkende daad is Hakyung Lee, een 45-jarige Zuid-Koreaanse vrouw die destijds in Nieuw-Zeeland woonde. Volgens justitie bracht ze haar kinderen om in 2018, mogelijk door hen een dodelijke dosis voorgeschreven medicijnen te geven. Wat er daarna gebeurde, is haast onvoorstelbaar: ze verstopte de lichamen in koffers en stopte alles weg in een opslagruimte.
Pas toen die opslag in 2022 werd verkocht via een online veiling, werden de resten ontdekt. De nieuwe koper opende de dozen – en vond tot zijn afgrijzen menselijke overblijfselen. De politie werd direct ingeschakeld, en zo begon een lugubere zoektocht naar de waarheid.
Lee had intussen haar naam veranderd en was teruggekeerd naar Zuid-Korea. Maar nadat er bewijs tegen haar werd gevonden, werd ze uitgeleverd aan Nieuw-Zeeland in 2022. Daar staat ze nu terecht voor dubbele moord, met een mogelijke levenslange celstraf als vonnis.
Haar advocaat stelt dat ze niet toerekeningsvatbaar was op het moment van de moorden. Volgens hem worstelde Lee zwaar met haar geestelijke gezondheid sinds de dood van haar man in 2017. Hij zegt dat ze zelfmoord wilde plegen – en haar kinderen meenam uit ‘bescherming’, omdat ze dacht dat ze hen niet alleen kon achterlaten.
Lee heeft de moord op haar kinderen toegegeven, maar blijft benadrukken dat ze niet schuldig is vanwege haar mentale toestand. Of de rechtbank daar uiteindelijk in mee zal gaan, moet nog blijken. De zaak trekt veel media-aandacht in Nieuw-Zeeland en roept weer vragen op over psychische hulpverlening en hoe snel signalen worden opgepakt.
