Recent Nieuws zaterdag 20 september, 2025 20:24
Cyberaanval zorgt voor chaos bij inchecken op meerdere Europese luchthavens
Er is een cyberaanval geweest op het systeem van Collins Aerospace, een groot bedrijf dat technologie levert aan de luchtvaartsector. Die aanval treft vooral de elektronische incheck- en bagageafgiftesystemen op verschillende luchthavens in Europa. Het goede nieuws? De problemen blijven beperkt tot die specifieke processen – vliegtuigen kunnen nog wel gewoon opstijgen en landen.
Wel moeten passagiers nu extra geduld hebben. Op Brussels Airport, London Heathrow en Berlin Brandenburg Airport werkt veel niet automatisch meer. Inchecken en bagage afgeven moet vaak met hulp van medewerkers, handmatig. Dat kost tijd en zorgt voor wachtrijen.
Collins Aerospace laat weten dat ze er alles aan doen om het probleem snel op te lossen. “De storing zit alleen in de digitale check-in en bagagesystemen. We kunnen tijdelijk overstappen op handmatige procedures, dus alles draait door. Onze prioriteit is om alles weer volledig operationeel te krijgen”, zo klinkt het.
Goed nieuws voor reizigers vanuit Nederland: Schiphol en Rotterdam The Hague Airport melden geen problemen. Er lijkt geen impact te zijn op Nederlandse luchthavens.
Toch is de storing niet beperkt tot alleen de eerder genoemde drie grote hubs. Ook Dublin Airport en Cork Airport in Ierland ervaren hinder. Op Dublin was zelfs een terminal kort gesloten vanwege een veiligheidsmelding. De Ierse politie was ter plaatse, maar wil vooralsnog niets zeggen over wat er precies gebeurd is.
Volgens luchtvaartanalist Cirium zijn er tot nu toe 29 vluchten geannuleerd als gevolg van de problemen. Cirium houdt wereldwijd de luchtvaartstatistieken bij, dus hun cijfers zijn betrouwbaar.
Reizigers op de getroffen plekken worden gewaarschuwd: kom vroeger naar de luchthaven en wees voorbereid op vertragingen bij het inchecken.
Sonja draagt dezelfde tattoo als Lady Gaga – maar de reden erachter is zwaar
Sonja uit Gemert (57) heeft een tattoo die je misschien herkent van Lady Gaga. Dezelfde symbolische inkt op het lichaam, maar bij haar staat het niet voor glamour of artiestieke expressie. Nee, deze tattoo draagt een veel zwaardere betekenis: het is een teken van kracht, overleving en solidariteit met vrouwen die seksueel geweld hebben meegemaakt.
“Als ik ernaar kijk, voel ik trots. En kracht”, vertelt Sonja. Ze heeft al heel wat tattoos op haar arm – die noemt ze zelf haar ‘totempaal’ – maar deze bijzondere inkt springt er toch echt uit. Niet omdat hij spectaculair groot of gekleurde is, maar door wat hij betekent. En nee, het heeft niets te maken met fanatiek zijn voor de popdiva. “Lady Gaga is uniek, inspirerend, ja. Maar ik voel vooral verbonden met haar omdat zij iets soortgelijks heeft meegemaakt als ik.”
Een symbool van overleving
De tattoo staat voor steun aan slachtoffers van seksueel misbruik. Toen Sonja hem voor het eerst zag – op de schouder van Gaga – wist ze meteen: die moet ik ook. “Ik heb gevochten voor mijn jeugd. Deze tattoo vertelt dat verhaal.” Vanaf haar vierde werd ze mishandeld, samen met haar zusje en moeder. Haar vader? “Geen vader”, zegt ze fel. “We liepen twaalf jaar lang op onze tenen door huis. Bang. Altijd bang.”
Toen ze achttien was en begon te werken bij een drukkerij, zagen collega’s de blauwe plekken. Zij stuurden haar naar een vertrouwensarts, die haar hielp inzien dat vluchten mogelijk was. “Ik ben thuisgekomen en heb tegen mijn moeder gezegd: dit wil ik niet meer.” Samen smeedden ze een plan – stil, heimelijk, doodeng. “Mijn zusje en ik deden alsof we gingen stappen. Ondertussen gooiden we spullen over de schutting. Mijn moeder ‘ging een brief posten’… en kwam nooit meer terug.”
Die avond zocht haar vader hen nog. “Hij kon niet verkroppen dat we hem te slim af waren”, zegt ze bitter. “We hebben de dood in de ogen gekeken, die avond én in al die jaren ervoor. Maar we hebben het overleefd.”
De achtervolging hield nooit op
Haar vader bleef haar achtervolgen – vooral in haar hoofd. Ze hadden aangifte gedaan, maar na twee jaar tbs stond hij weer buiten. Twintig jaar later, toen Sonja 39 was, belde haar moeder paniekerig: hij stond voor de deur. Voor het eerst voelde ze geen angst, maar woede. “Ik sprong op mijn fiets, reed erheen, schold hem uit, gooide zijn scooter om en schreeuwde dat ik zijn kind niet was!” Het was een keerpunt. “Na al die jaren kon ik eindelijk verweren.”
Maar de littekens bleven. Op haar 42e belandde ze in een burn-out. “Ik dacht dat ik alles had verwerkt. Maar vechten was als kind mijn enige bescherming. Dat maakte me geen fijn mens: ik sloot mensen buiten, had een grote mond. Terwijl ik zo helemaal niet ben.” Maandenlang traumatherapie volgde. “Ik dacht altijd: ik was niet bang. Maar mijn geest loog tegen me.”
Tijdens een sessie speelden ze de vlucht na. “En ineens herinnerde ik me: we dook achter een bushokje terwijl hij voorbijreed. Potverdorie… wat was ik bang!” Vanaf dat moment liet ze haar schild los. “Trauma kan je onbewust een ander mens maken. Therapie heeft me daarvan gered.”
Een tattoo dicht bij het hart
De tattoo op haar borstbeen, vlak bij haar hart, herinnert haar elke dag aan die kracht. Die twaalf jaar, de vlucht, de therapie die haar leven weer draaglijk maakte. “Ik heb aan zelfmoord gedacht. Maar ik had de kracht om door te gaan. Die heb ik nog steeds”, zegt ze trots.
Inmiddels werkt Sonja als vrijwilliger voor de Merel van Groningenfoundation, die jongeren helpt die slachtoffer zijn van sexting, grooming of loverboys. Ze volgt het nieuws – zoals de dood van de 17-jarige Lisa in Abcoude – met zorg. “Toen wij aangifte deden, moesten wij bewijzen dat het waar was. Dat is hard. Als je zo kwetsbaar bent…” Volgens haar moet het anders: “De politie moet zeggen: ‘fijn dat je gekomen bent’, serieus zijn, vertrouwen geven. Als je online om hulp kunt vragen, wordt de drempel lager.”
Haar boodschap aan anderen die lijden onder trauma? “Geloof me: je hebt meer kracht dan je denkt.” Met haar tattoo geeft ze nu steun aan anderen – net zoals de tattoo van Lady Gaga dat ooit voor haar deed.
Duizend jongeren schreeuwen hun frustratie eruit met muziek tegen de woningcrisis
Zaterdag was het raak in Eindhoven: zo’n duizend jongeren kwamen samen om op hun eigen manier aandacht te vragen voor de groeiende woningschaarste. Maar vergeet stille marsen met bordjes – dit was een protest met volume. De binnenstad stond bol van harde beats, luide muziek en een duidelijke boodschap: we hebben er genoeg van.
“Misschien zien mensen dit als een feest, maar dat is het niet,” legt Rigo van Son (21) uit, één van de initiatiefnemers. “Vandaag de dag is demonstreren niet meer alleen maar een bord vasthouden. Wij doen het op onze manier: door lawaai te maken, zodat ze ons écht horen.” En hij spreekt uit ervaring. Ondanks een baan van 27 uur per week en wat hij noemt een ‘redelijk inkomen’, lukt het hem gewoon niet om zelfstandig te gaan wonen. Dus woont hij nog thuis bij zijn ouders.
Maar volgens hem heeft hij nog geluk. “Veel vrienden van me kunnen niet terugvallen op hun familie. Die klappen van plek naar plek, slapen op banken… Het is eigenlijk dakloosheid, alleen noemt niemand het zo.” En dat raakt dieper dan alleen een slechte woonomgeving. “Het bepaalt hoe je leven eruitziet. Vrienden willen graag op zichzelf, maar kunnen dat gewoon niet. Dat vind ik heftig.”
Met de verkiezingen in het vooruitzicht wil Rigo nu gehoord worden. “Ik heb het gevoel dat wij jongeren steeds weggedrukt worden. Alsof niemand echt luistert. Daar moeten we nu iets aan doen.”
Ook Robin, een andere deelnemer, is kritisch. “De situatie is fucked up. Er zijn mensen met veel geld die profiteren van deze crisis, terwijl wij geen kans krijgen. Iedereen verdient toch een plek om te wonen?”
Jeannot Keser ziet nog een ander nadeel: het culturele leven in de stad verdwijnt. “Als jongeren geen plek vinden om te wonen, dan blijven ze ook niet hangen. En dan gaat de stad haar dynamiek verliezen. Ruimte is schaars, en als je het niet kunt betalen, ben je gewoon buitengesloten.”
Samar (18), studente in Eindhoven, knikt. Zij worstelt al maanden met het vinden van iets betaalbaars. “We hebben weinig tijd om bij te werken, en dan zijn de huurprijzen alweer astronomisch. Het is gewoon triest.”
Juno, ook actief in het protest, hoort hetzelfde verhaal bij vriendinnen in andere studentensteden. “Ze hebben nog steeds niks gevonden, omdat alles te duur is. Ze reizen elke dag uren heen en weer, zitten van ’s ochtends tot ’s avonds vast – en hebben daarna geen energie meer over.”
Rigo hoopt dat dit protest het onderwerp weer op de kaart zet. “De laatste tijd leek het alsof iedereen het liet zakken. Ja, het probleem was er, maar niemand deed er iets mee. Nu zorgen we dat het weer het gesprek van de dag wordt.”
En Samar? Zij gelooft in kracht door geluid. “Hoe harder we zijn, hoe sneller ze luisteren. Hopelijk draagt dit protest een klein beetje bij aan verandering.”
Man rijdt ruim 80 km/u te hard en denkt écht dat snelheid helpt bij lege tank
Een 47-jarige automobilist heeft vrijdag flink indruk gemaakt op de verkeerspolitie – maar niet op een goede manier. Die man werd namelijk gesnapt terwijl hij met volle vaart van Den Bosch richting Veghel racete, en dan hebben we het over exact 168 kilometer per uur. Op de N279 geldt daar een limiet van tachtig. Dus ja, hij zat er behoorlijk naast: liefst 88 kilometer boven de toegestane snelheid.
De verkeerspolitie Oost-Brabant zag de BMW met Duitse nummerplaten vrijdagmiddag al aankomen – letterlijk én figuurlijk. Niet alleen reed de bestuurder extreem hard (gemiddeld 168 km/u), hij haalde ook meerdere keren auto’s rechts in en bleef zo’n beetje aan de bumper kleven van de auto voor hem, soms op minder dan een meter afstand. Geen ideale situatie, dus besloten de agenten om de wagen te stoppen.
Het bleek een Roemeense man uit Tilburg achter het stuur te zitten. Vanwege het gevaarlijke gedrag en de extreme snelheid is zijn auto meteen in beslag genomen én zijn rijbewijs afgepakt. Maar wat dacht je dat hij als reden opgaf? Dat hij geen diesel meer had – en dat hij daarom juist sneller moest rijden. Ja, echt waar. Volgens hem zou harder rijden helpen om toch nog ergens te komen voordat de tank helemaal leeg was. De politie laat weten dat ze die uitleg ‘vrijwel onmogelijk’ vinden.
En dan hadden we nog even de papieren niet gehad. De man reed met een buitenlandse auto zonder de juiste ontheffing van de Belastingdienst – want wie langer in Nederland met een buitenlands kenteken wil rijden, moet daarvoor toestemming aanvragen. Dat had hij niet gedaan. Daar komt nu ook nog een boete bij kijken.
Twee rijstroken afgesloten door ongeluk op snelweg A2
Er is gisteren een ongeval gebeurd op de A2, precies tussen Utrecht en Den Bosch bij knooppunt Empel. Dat laat de ANWB weten. Door het incident zijn er meteen twee rijstroken tijdelijk dichtgegaan.
Daardoor liep het verkeer flink vast – wie daar moest passeren, kon rekenen op minstens een half uur extra vertraging. Gelukkig zijn er geen details bekend over gewonden, maar het spul zorgde wel voor behoorlijke rommel op de weg.
Woonprotest met veel kabaal: ‘Hoe harder we schreeuwen, hoe sneller ze luisteren’
Zaterdag trokken zo’n duizend jongeren de straat op in Eindhoven – niet voor een feestje, maar om herrie te maken over iets wat steeds meer knalt: het gebrek aan betaalbare woningen. Alleen maar stilletjes een bord vasthouden? Dat is voorbij. Deze generatie wil gehoord worden, en dus vulde de binnenstad zich met luide muziek, bonkende beats en volle stemmen.
“Mensen zien dit misschien als een groot feest, maar nee hoor: dit is protest”, zegt Rigo van Son (21), één van de organisatoren. “Tegenwoordig moet je lawaai maken om aandacht te krijgen. Een spandoek omhoog houden werkt gewoon niet meer.” Rigo weet waar hij het over heeft. Hij verdient een redelijk inkomen en werkt 27 uur per week, maar zelfstandig wonen? Daar komt hij simpelweg niet uit. Dus woont hij nog thuis bij zijn ouders.
“Persoonlijk heb ik het goed getroffen,” geeft hij toe. “Maar ik zie genoeg vrienden die van de ene bank naar de andere klappen. Ze hebben nergens echt een plek. Technisch gezien zijn ze niet dakloos, maar dat is precies wat het is.”
Het gaat volgens Rigo niet alleen om een eigen plek, maar ook om vrijheid. “Vrienden willen graag op zichzelf gaan wonen, maar kunnen dat gewoon niet. Dat raakt me. En ik voel me al lang genegeerd. Nu er weer verkiezingen aan komen, is het hoog tijd dat wij onze stem laten horen.”
Robin, ook aanwezig bij het protest, noemt de situatie “fucked up”. “Rijke mensen profiteren van de crisis, terwijl jongeren geen kans krijgen. Iedereen moet toch recht hebben op een dak boven het hoofd?”
Jeannot Keser ziet nog een ander gevolg: het culturele leven in de stad sterft weg. “Als je geen plek kunt betalen, ben je er gewoon niet. Je hebt geen ruimte om dingen te doen, om samen te komen.”
Samar (18), studente in Eindhoven, worstelt al maanden met het vinden van een betaalbare kamer. “We hebben weinig tijd om bij te werken, en dan zijn de huurprijzen alsnog onhaalbaar. Het is gewoon triest.”
Juno, ook actief tijdens het protest, hoort hetzelfde bij vriendinnen in andere studentensteden. “Ze hebben nog steeds niets gevonden, omdat alles te duur is. Ze reizen elke dag uren heen en weer, zitten de hele dag op school of stage, en hebben daarna geen energie meer over. Zo kan het niet doorgaan.”
Rigo hoopt dat het protest het onderwerp weer op de kaart zet. “De laatste tijd leek het alsof iedereen het liet vallen. Ja, het probleem was er, maar niemand deed er wat mee. Nu zeggen wij: dit mag niet verder.”
Samar sluit daar mooi op aan: “Hoe luider we zijn, hoe sneller ze luisteren. Hopelijk draagt dit protest een klein beetje bij.”
