Recent Nieuws woensdag 17 september, 2025 20:23
Wonen op één plek, dubbel adres – het trieste verhaal van Dré
Ze zijn er bijna twee: de 2 en de 19 die naast de voordeur van Dré Mathijssen hangen. Het ene huisnummer is van Baarle-Hertog (gewoon in België), het andere hoort bij Baarle-Nassau (helemaal Nederland). Twee landen, twee brievenbussen én ook twee maal belasting. En nu hij zijn huis kwijt moet, zitten daar natuurlijk twee notarissen en twee bankregels aan te komen.
Een Belg ontbijt, een Nederlandse eetpartner
De 62-jarige Dré ontbijt elke ochtend technisch gezien al in Vlaanderen, terwijl zijn vriendin Miep in Nederland haar koffie leegdrinkt. Douchen mag Dré nog net in het Belgische hoekje van de badkamer, maar de tuin ligt in vol zonlicht op Hollandse bodem. Door het midden van het raam in de keuken wordt de grens zichtbaar: precies dwars door zijn eigen huis loopt de internationale scheidslijn. Dré bevestigt het met de wijsvinger: “Ik zit meestal aan de Belgische kant. Dat is gewoon de leukste plek.”
Geboren in één huis, voortaan nergens meer
Hij werd bijna 63 jaar geleden, letterlijk binnen diezelfde muren geboren. Zijn moeder wilde absoluut dat haar kind “Belgisch” zou zijn, dus zorgde ze ervoor dat Dré op Vlaams grondgebier ter wereld kwam. Ze is een paar maanden terug overleden – en net dat heeft een domino-effect ingezet. Om het erfdeel te verdelen moet hij zijn geboortehuis verkopen. Met vier erfgenamen erbij, spuugt hij het er zacht uit: “Ik kan me dat simpelweg niet veroorloven.” Een snik klinkt er door zijn woorden.
Verkopen? Klap twee keer op de tafel
Een gewone huisverkoop is saai, maar dit verhaal kent een extra twist. De Belgische helft vraagt een Belgische notaris en een Belgische overdrachtsbelasting. De Nederlandse helft heeft een Nederlandse notaris nodig én diens taxatie-bonnetje. Banken kijken elkaar aan: er mag maar in één land worden geleend. Het andere deel moet je contant meepakken of elders geld voor vinden. Dré staat met het hoofdschudden terwijl de potentiële kopers al door het raam gluren.
Droom: terug als herberg
Dré en Miep zien nog een zilveren randje: hopelijk slaagt een koper er in het 400 jaar oude huis terug te brengen naar “voor 1900”. Het pand was ooit de herberg De Zwaan – gezelligheid en Belgische speciaalbieren inbegrepen. Toeristen wandelen nu al dagelijks langs de voordeur, smartphone in de aanslag: “Mag ik binnen om die grens te zien?” Dré bedankt beleefd – geen tours vandaag – en sluipt verder in zijn zoektocht naar een betaalbaar sociaal huurpand in België.
Makelaars draaien met spreadsheets terwijl het pand officieel nog nergens te koop hangt, maar het prijsplafond blijft tot dusver een groot vraagteken. Voor Dré blijft één ding vaststaan: één keer Belg ontbijten is goed, maar twee landen in één huis is nu écht teveel van het goeie.
Hoop opnieuw: eind 2026 wil Brabant weer bouw- en uitbreidingsvergunningen verstrekken
Twee jaar lang zat Wilma Dirken (VVD) als gedeputeerde Ruimte en Wonen met haar neus op de stikstofpuzzel. Telkens als één stukje leek te passen, viel er door een rechterlijke uitspraak of kabinetswijziging weer een ander stukje uit. Resultaat: een heleboel Brabantse bouwplannen en bedrijfsuitbreidingen liggen nog steeds stil. Toch heeft Dirken een voorzichtig prijsje: eind 2026 moet de provincie opnieuw gewone vergunningen kunnen afgeven.
Waarom nu wél?
“Heel simpel: de natuur moet er weer beter voorstaan en de stikstofuitstoot moet dalen,” zegt Dirken. “We hebben concrete herstelprojecten in de pijplijn. Als we kunnen aantonen dat die effect hebben, moet de rechter volgens mij het vertrouwen teruggeven om gewoon weer te verlenen.” Ze wil vooral metingen en natuurgebieden koppelen aan harde cijfers: “Dan kunnen we keihard zeggen: minder stikstof, meer natuur, dus ruimte voor nieuwbouw.”
Het Rijk: geld en beleid, maar nu ook daden
Brabant heeft al heel lang een wensenlijst klaarliggen. Dirken somt op: extra natuur, schonere stallen, extra geluidsschermen, snelwegmaatregelen – en dat kost klauwen met geld. Met het Rijk is 2,6 miljard euro gemoeid. “Geef ons dat gordijn en laat ons ermee aan de slag. Wij weten precies waar de knelpunten zitten, hoe we ze aanpakken. Maar zolang Den Haag geen knopen doorhakt, kunnen we natuurlijk niks doen.”
Ze schudt haar hoofd om Prinsjesdag: “Er werd gezegd dat er nieuwe hoofdlijnen kwamen – niets. Terwijl boer, bouwer en bedrijf wachten. ZLTO heeft groot gelijk dat ze spreken van ‘stilstand’.”
Slapende dossiers en harde deadlines
De rechter heeft bedrijven die dachten “ach, het komt vast goed” intussen voor blokken gezet. Straks wil de rechtbank duidelijkheid: of oplossen, of handhaven. Dirken vreest dat het moment waarop de provincie toch moet ingrijpen steeds dichterbij komt. “Tot nu toe hebben we telkens onder de pet kunnen houden waarom ingrijpen nu nog niet nodig is. Maar blijft er te weinig gebeuren, dan moeten we – zo vermoed ik – op een gegeven moment toch overgaan tot actie.”
Een stabiel kabinet: wishlist voor 2026
Dirken kijkt alvast naar de verkiezingen van volgend jaar. “Heel Nederland, Brabant voorop, heeft een stabiel kabinet nodig dat snel doorpakt. Alleen met een helder regeerakkoord én zichtbaar Rijksgeld kunnen we in 2026 écht weer vergunningen uitgeven.”
Of het lukt? “We zijn op schema, maar we blijven afhankelijk van Den Haag,” sluit Dirken af. Tot die tijd blijft ze met een stapel dossiers doorploeteren – en duimen dat het lukt.
Dré moet zijn beroemde grenshuis verkopen: ’Dit doet zoveel pijn’
Twee landen, één voordeur
Stel je voor: je opent je voordeur en staat meteen in twee landen tegelijk. Bij Dré Mathijssen (62) is dat dagelijkse kost. Zijn huis in Baarle heeft niet één, maar twee huisnummers: nummer 2 voor het Belgische stukje en nummer 19 voor het Nederlandse. Handig? Niet echt. Zo betaalt hij dubbele belasting en moet hij nu, bij de verkoop, twee notarissen regelen. En dat terwijl hij het liefst gewoon zou blijven waar hij geboren is.
Geboren op de grens
Dré ziet er tegen op om zijn geboortehuis te moeten verkopen. Zijn moeder zorgde er 62 jaar geleden bewust voor dat hij op Belgisch grondgebierd ter wereld kwam – zo wilde ze Belgische kinderen. Nu zijn moeder er niet meer is, kunnen Dré en zijn broers en zussen de erfenis niet zomaar uitbetalen. “Ik kan het gewoon niet opbrengen,” zegt hij zichtbaar aangedaan. “Vier erfgenamen en ik kan mijn deel niet betalen. Dit huis is mijn leven, maar ik moet weg.”
Een verkoop met extra obstakels
Een huis verkopen dat half in België en half in Nederland ligt, blijkt een administratieve nachtmerrie. Je hebt twee notarissen nodig, betaalt overdrachtsbelasting in beide landen én kunt maar in één land een hypotheek krijgen – alleen voor het deel dat in dat land ligt. De rest moet je contant bijpassen. “Banken doen moeilijk, makelaars weten niet goed hoe ze het moeten aanpakken,” zegt Dré. Ondertussen kijken honderden toeristen dagelijks naar zijn voordeur, maar hij laat niemand binnen. “Het is geen attractie, het is mijn thuis.”
Droom van een herberg
Samen met vriendin Miep hoopt Dré dat het 400 jaar oude pand ooit weer een herberg wordt, zoals vroeger. “Het heette De Zwaan. Het zou prachtig zijn als iemand het restaurert en er een gezellige plek van maakt.” Zelf zoekt hij intussen wanhopig naar een sociale huurwoning in België, maar ook dat is geen sinecure. “Ik wil gewoon blijven waar ik thuis hoor, maar dat lukt niet.”
De 800-jarige Heilige Eik uit Den Hout strijdt om de titel Boom van het Jaar
Wie Den Hout binnenkomt, kijkt meteen recht in de holle romp van de Heilige Eik. De dikste zomereik van Nederland schijnt bijna acht eeuwen oud te zijn, en nu wil hij ook nog eens de landelijke verkiezing Boom van het Jaar winnen.
Een levend dorpswapen
De boom woont al zo lang op de kruising Vrachelsestraat/Achterstraat dat hij haast familie is geworden. Anwoonster Anita Razenberg kijkt er vanuit haar raam dagelijks tegenaan: “Het blijft een wonder dat-ie hier nog staat. Deze eik verdient alle bescherming die hij kan krijgen.” Haar buurman Jimmy Wolff, die hem heeft aangemeld voor de prijs, ziet toeristen constant stoppen voor een selfie. “Sommigen duiken zelfs de holle kast in, omdat ze denken dat er iets magisch gebeurt.”
Bliksem, kluizenaars en paling
Volgens boswachter Sips stond de plek al in de Romeinse tijd bekend als bijeenkomstplaats. Vandaar de naam Heilige Eik. Verhalen doen de ronde: bliksem die insloeg, een afgebroken tak en een kluizenaar die paling rookte in de holte – waardoor de binnenkant zwart kleurde. Koos van Arendonk weet het zeker: “Den Hout zonder deze boom? Onmogelijk.”
Brabands trots in finale
De zomereik is de Brabantse kandidaat in een strijd met elf andere provinciewinnaars. Stemmen kan nog tot 7 oktober; op 14 oktober valt het verdict. Vorig jaar ging de eer naar de Marialinde in Oisterwijk, dus Brabant heeft een titel te verdedigen.
Nachtelijke ramkraak juwelier Den Bosch: bivakmuts-daders spoorloos
Tijdens het donkere uurtje tussen dinsdag en woensdag is er flink huisgehouden bij een juwelier aan de Kerkstraat in Den Bosch. De daders gooiden niet zomaar een baksteen door de ruit: er knalde vuurwerk, er reden scooters rond en er lag zwaar gereedschap klaar om binnen te komen. Met een rolluik dat flink beschadigd is en een kapotte ruit wisten ze toegang te krijgen tot de winkel. Binnen werden meerdere vitrines opengebroken, maar of er daadwerkelijk iets is meegenomen, durft de politie nog niet te zeggen.
De vuurwerksalvo’s zorgden voor een dikke rookwalm, waarna het Team Explosieven Veiligheid (TEV) werd ingeschakeld om alles veilig te stellen. De daders, gehuld in bivakmutsen, zijn ervandoor gegaan in de richting van de Parade. Van hen ontbreekt tot nu toe elk spoor. De politie is een uitgebreid onderzoek gestart en vraagt getuigen of mensen met camerabeelden om zich te melden.
De 800-jarige held van Den Hout: deze eik wil ‘Boom van het Jaar’ worden
Van blikseminslag tot trouw-locatie
Stel je voor: een boom die met bliksem is getroffen, huizenhoge stukken mist én nog jaloersmakende bruidsreportages in zijn stam levert? De Heilige Eik in Den Hout heeft het allemaal overleefd. Het enige dat-ie nog niet heeft: het felbegeerde ‘Boom van het Jaar’-zegeltje. Nou ja, tot nu! De oudste zomereik van Nederland hangt nu gewoon in de race namens Brabant.
Een dorp zonder boom? Onmogelijk!
Als je Den Hout binnenrijdt, kun je niet om hem heen: een kolossale eik vol mossig rimpelijk hout. Van binnen is-ie hol – een grot waar zelfs een bruidegom per ongeluk een backstage-paradijs van maakt – en buiten is-je ooit zweetriet vereeuwigd in familiefoto’s. Iedereen kent hem; iedereen gebruikt hem. Anita Razenberg kijkt er elke ochtend tegenaan: “Hij blijft er sta-zen, wonder boven wonder. Deze eik verdient een muurtje van bescherming.”
Koos van Arendonk was al lid van ‘team Heilige Eik’ toen hij nog speelgoideauto’s reed: “Den Hout óhne boom is net spaghetti zonder kaas. Kan gewoon niet.” Jimmy Wolff, woonachtig schuin tegenover de reus, heeft hem aangemeld bij de verkiezing van SBNL Natuurfonds: “Een boom die van binnen weggeëet is, maar nog steeds Kentucky-fried-bladeren produceert? Fantastisch. Als mensen stoppen om een kiekje te maken, zie je ze twijfelen: ‘Gaat die holte me nu geluk brengen of valt-ie zometeen om?’ Beide zijn prima content.”
Heilig? Ach, schuld van de Romeinen
De naam Heilige Eik klinkt zweverig, maar is eigenlijk gewoon geschiedenisles in één woord. Boswachter Sips weet het zeker: “Ooit, ver voor haringhandel en TikTok-filters, kwamen Romeinen hier al samen om recht te spreken. Die plek was hey-sis -belangrijk.” Vandaag de dag gebeurt dat rechtspreken voornamelijk als stelletjes zweren dat ze níet gaan scheiden – voor de foto dan.
Mythes en roet: palingrook en bliksem
De verhalen rond de eik zijn net zo hol als zijn stam: flaporen boordevol bouwvak-sagen. Boswachter Sips tipt: “Bliksem heeft hem ooit flink verwarmd, een enorme tak viel eraf.” Jimmy Wolff voegt er nonchalant een rookbommetje aan toe: “Er doet een dorpsverhaal de ronde dat een eenzame kluizenaar hier paling heeft gerookt. Komt er donkere rook uit? Ja. Logisch, de boom is binnen net zo zwart als mijn moeders oude BBQ.”
Waarom Den Hout zo trots is
En dan nu het zonnige nieuws: ondanks hittegolven en klimaatgedoe blijft Mr. Eik perkamentfris in blad. Boswachter legt uit: “Eiken gooien met droogte wel eens wat takken overboord om zichzelf te redden. Deze is strakker dan een gabber op hakken.”
Op dit moment strijdt de Heilige Eik samen met elf andere bomen door het hele land om de felbegeerde titel. Elke provincie mag er één afvaardigen, dus Brabant heeft hem. Stemmen kan (nog even snel!) t/m 7 oktober via de website van SBNL Natuurfonds. Op 14 oktober horen we of onze zomereik zich met recht de allergrootste kan noemen. In 2023 won de Marialinde uit Oisterwijk – nu is het Den Hout’s beurt.
Time to vote, boom-buddies!
