Recent Nieuws zondag 14 september, 2025 11:47
De rups die plastic verslindt – Frans legt uit!
Boswachter Frans Kapteijns is weer terug met een nieuwe Stuifmail vol natuurwonderen. Elke week deelt hij zijn kennis en beantwoordt hij vragen van luisteraars. Heb je ook iets gezien in de natuur wat je niet kunt thuisbrengen? Stuur je vraag dan naar [email protected]! De Stuifmail verschijnt iedere zaterdagochtend, inclusief een bijbehorende podcast die je hier kunt beluisteren: Heb jij dit ooit gezien, Frans?
Paddenstoel op een dennenappel
Herman van der Donk stuurde Frans een foto van een bijzondere paddenstoel die op een dennenappel groeide. Hij vroeg zich af of Frans dit ooit was tegengekomen. Het antwoord? Ja, zeker! Vooral langs de kust zie je dit verschijnsel, waarbij de paddenstoel op zeedennen groeit. De paddenstoel heet dan ook “zeedennenmycena”. Het hoedje is licht roodbruin en heeft een kegelvormige vorm. Mooi om te zien, en typisch iets voor natuurliefhebbers!
De gele rups gevonden!
Gerda liep tijdens een wandeling een rups tegen het lijf en wilde weten welke soort het was. Frans herkende de gele rups direct als de rups van de grote wasmot. Die naam kreeg ze pas later, toen men ontdekte dat er ook een kleine wasmot bestond. Beide behoren tot de familie van snuitmotten, maar er zijn wel duidelijke verschillen. De rups van de grote wasmot is geel, terwijl die van de kleine wasmot eerst grijs en later wit wordt. De spanwijdte van de kleine wasmot is maximaal 24 mm, terwijl de grote wasmot tot 41 mm kan bereiken.
Maar wat maakt deze rups nou echt bijzonder? Nou, hij kan plastic afbreken! Het gaat hierbij om polyethyleen, hetzelfde materiaal als bijenwas, maar dan kunstmatig. De rupsen verteren dit in een razendsnel tempo. Stel je voor: een rups die plastic eet! Volgens Frans is dat een van de redenen waarom deze soort zo opmerkelijk is.
Zit mijn tuin straks vol met wespspinnen?
Henny van de Voort vond een cocon van een wespspin in haar tuin en vroeg zich af of ze binnenkort overspoeld zou worden door honderden wespspinnen. Gelukkig hoeft ze zich daar geen zorgen over te maken. Zo’n cocon bevat weliswaar veel eitjes, maar zodra de jonge spinnetjes uitkomen, verspreiden ze zich direct. Ze gebruiken een trucje dat “ballooning” heet: ze spinnen een draad en laten zich door de wind meenemen. De cocon werd waarschijnlijk al in augustus gesponnen, en de jonge spinnen komen pas in maart van het volgende jaar naar buiten – mits het weer goed is. Dus grote kans dat er uiteindelijk geen een in haar tuin blijft.
Mooie foto’s – pyjamaschildwantsen aan het paren
Naast al het andere deelt Frans ook graag mooie natuurfoto’s. Deze keer zijn het de pyjamaschildwantsen, beter bekend als pyjamawantsen. Met hun rode en zwarte strepen lijken ze echt in gestreepte pyjamas te lopen. Een kleurrijke en aantrekkelijke verschijning in de natuur!
Natuurtip van Frans: van stapsteen naar stapsteen
Frans nodigt iedereen uit voor een combinatietocht van IVN Uden: van stapsteen naar stapsteen. De tocht vindt plaats op zaterdag 21 september van 10.00 tot 12.00 uur. Eerst fietsen, daarna wandelen langs drie natuurpareltjes. Je ontdekt waarom deze plekken zo belangrijk zijn en wat ze te maken hebben met nieuwe natuurgebieden en poelen. Natuurgidsen van IVN Uden leggen alles graag uit. De tocht is gratis, maar reserveren is handig. De start is op de Markt in Uden, bij het carillon van het Raadhuis. Klik hier voor meer informatie.
Marnix worstelde met suïcidale gedachten, maar vond zijn glans weer terug
Stel je voor: je bent 33 jaar oud en hebt je hele leven al te maken gehad met mentale problemen. Zo gaat het met Marnix de Baat uit Klundert. Al vanaf zijn twaalfde worstelde hij met zijn hoofd, en op een eenzame middag op de skatebaan voelde hij zich zo beroerd dat hij dacht: ik wil niet meer leven. Dat was een moment waarop hij wél wakker schrok – en direct hulp zocht. En dat bleek gelukkig de beste keuze die hij kon maken.
Een lange weg naar beter
De afgelopen twintig jaar zijn voor Marnix een rollercoaster geweest. Hij kreeg te maken met hoofdpijn, buikpijn, paniek en een steeds groter wordende angst om gewoon de deur uit te gaan. Als jonge tiener werd er vaak weggewuifd wat hij voelde. “Eerst dachten ze dat ik zenuwachtig was voor de middelbare school. Later noemden ze het een winterdepressie.” Maar de klachten bleven. Jaar na jaar. Hij liep tientallen psychologen af, en ook zijn omgeving raakte ten einde raad.
Zelfs zijn moeder had het gevoel dat hij niet oud zou worden. “Ze zei ooit: ‘Hij wordt nooit ouder dan 24 jaar.’” Maar Marnix werd wel ouder – en hij kreeg zelfs een nieuw doel in het leven.
Het dieptepunt dat alles veranderde
Op een middag in Willemstad zat Marnix alleen op de skatebaan. Hij had vrienden gevraagd om langs te komen, maar niemand kwam opdagen. In dat moment voelde hij zich zo ellendig dat hij echt dacht: ik wil hier niet meer zijn. Maar gelukkig was er iets in hem dat wél wakker schrok. Hij zocht direct hulp bij het jongerenwerk. En dat veranderde alles.
“Een hulpverlener vroeg me ooit: wil je dood of wil je gewoon van je kutgevoel af? En toen besefte ik: ik wil niet dood. Ik wil gewoon niet meer zo voelen.” Dat was een keerpunt.
Hoe Marnix nu omgaat met zijn mentale gezondheid
Vandaag de dag gaat het met Marnix véél beter. Maar dat betekent niet dat het altijd makkelijk is. “Ik merk af en toe dat ik een terugval heb. Dan ben ik chagrijnig, moe, draaierig, en heb ik pijn op mijn borst.” Maar inmiddels kent hij die signalen goed en weet hij wat hij moet doen. “Dan plan ik bewust minder, ga ik sporten, of praat ik met mensen. Dat helpt.”
En sinds een jaar heeft hij ook zijn allerbelangrijkste motivatie gevonden: zijn zoontje Mace. “Als ik zijn glimlach zie, ben ik meteen weer blij. Dat is echt mijn reden om elke dag weer uit bed te komen.” Toch brengt vaderschap ook onzekerheden. “Soms vraag ik me af of ik wel een goede vader ben als ik me niet zo goed voel. Maar ik leef van dag tot dag en voel gewoon aan wat ik nodig heb.”
Wat Marnix jongeren wil leren
Tijdens de Wereld Suïcide Preventie Week benadrukt Marnix het belang van zijn verhaal. “Ik hoop dat jongeren die worstelen met donkere gedachten weten dat ze niet alleen zijn. Zoek iets wat je blij maakt – hoe klein ook. Een wandeling, een muziekje, een gesprek. Je hoeft niet meteen de hele wereld te veranderen. Maar vind jouw trigger.”
Marnix heeft zijn glans teruggevonden, na een lange en pijnlijke weg. En dat is precies waarom zijn verhaal zo belangrijk is.
Nederlandse dj (28) draaide in Kyiv tijdens recordaanval met drones: “Na een uur naar de schuilkelder”
Een onverwacht berichtje
Dion, een 28-jarige dj uit Nederland, draait normaal gesproken in steden als Madrid en Kopenhagen. Maar laatst kreeg hij iets wat hij totaal niet zag aankomen: een uitnodiging om op te treden in Kyiv, de hoofdstad van Oekraïne. Samen met zijn vriend Maarten besloot hij om op avontuur te gaan. Vanuit Warschau stapten ze op de trein naar de grens, en na elf uur reizen en een paar flinke controles kwamen ze aan in Kyiv.
Een stad vol leven
Toen ze voor het eerst de stad instapten, waren ze met stomheid geslagen. “De stad is prachtig,” vertelt Dion. “Er is veel groen, de straten zijn schoon, mensen lopen met hun hond of zitten op terrasjes in unieke outfits. Het voelde bijna bruisender dan Amsterdam.” Hij merkte bijna geen verschil met een Europese stad in vredestijd. Totdat het eerste luchtalarm afging.
Luchtalarm en schuilkelders
“Bij aankomst hadden we meteen een app gedownload die meldt wanneer er drones of raketten worden afgevuurd,” zegt Dion. “Tien minuten voordat we naar het festival wilden vertrekken, ging die af. Pas toen drong het echt tot me door: we zijn hier in oorlogsgebied.” Het duo besloot om zich eerst in een schuilkelder te verstoppen, voordat ze later alsnog naar het festival gingen.
Muziek midden in de oorlog
Bij aankomst op het festival merkte Dion direct de energie van het publiek. “De sfeer was bijna magisch,” zegt hij. “Mensen hadden echt moeite gedaan met hun kleding en straalden levenslust uit.” Toch zijn niet alle reacties positief. Terwijl jongeren in Kyiv feesten, staan honderden kilometers verderop soldaten klaar in de loopgrachten.
Middelvinger naar Poetin
Oekraïne-verslaggever Chris Colijn legt uit: “Voor de oorlog was Kyiv op weg om het nieuwe Berlijn te worden. Met deze festivals laat het land zien dat het leven doorgaat, ondanks Rusland. Het is bijna een middelvinger naar Poetin: wij blijven leven, feesten en werken.” Volgens Colijn draagt het uitgaansleven ook bij aan de economie en wordt er vaak geld gedoneerd aan het leger.
Nieuwe dreiging in de avond
Tijdens zijn set op het podium kreeg Dion plots een melding via de app: er waren drones in aantocht. “De managers wilden de muziek stilleggen en ik zag op de kaart dat ze dichterbij kwamen dan me lief was.” Dion besloot daarom om zijn set te stoppen en naar de schuilkelder te gaan. “Iedereen begreep het en was juist dankbaar dat ik alsnog had willen draaien.”
Een nacht vol spanning
Later die avond, terug in het hotel, volgden er meer meldingen. “Die nacht vuurde Rusland meer dan 800 drones af,” zegt Dion. “Rond drie uur ’s nachts kregen we zelfs een melding over ballistische raketten. Toen stroomde de bunker vol met mensen van het hotel.” De ervaring liet bij hem en Maarten veel twijfel achter, maar ook diepe dankbaarheid.
Terugblik en toekomstplannen
“Van familie en vrienden kregen we gemengde reacties,” vertelt Dion. “We wisten niet goed waar we aan begonnen. Achteraf denk ik: wat een intensieve ervaring. Ik heb er veel van geleerd.” Of hij nog eens terugkeert? “De organisator vroeg of ik mijn set alsnog wil afmaken. Ik heb ja gezegd, maar wel onder betere omstandigheden.”
Ineens zit je partner in de gevangenis – een verhaal van verdriet, onzekerheid en zoeken naar steun
Stel je voor: je partner wordt ineens opgepakt en opeens zit hij in de gevangenis. Wat dan? Katja (niet haar echte naam) weet er alles over. Haar man zit vast, al wil ze niet zeggen waarvoor veroordeeld. “Het voelt alsof je leven op zijn kop wordt gezet. Je denkt: dit gebeurt toch niet echt? Maar ineens moet je wel verder. Je bent niet degene die straf krijgt, maar jij voelt de gevolgen ook dagelijks.”
Haar eerste bezoek aan de gevangenis was iets wat ze nooit zal vergeten. “Ik had geen idee wat me te wachten stond. Je moet je melden, je spullen in een kluisje stoppen, langs de beveiliging… en telkens valt er een zware deur achter je dicht. Dat geluid, die sfeer – het maakt je klein en hulpeloos. En niemand kijkt je echt aan, laat staan dat iemand je uitlegt wat je kunt verwachten. Ik stond er helemaal alleen mee.”
Katja is niet de enige die dit voelt. Veel partners, ouders en kinderen van gedetineerden worstelen met de onzekerheid, de regels en het verdriet. Dat is precies waarom er nu iets is opgezet bij de gevangenis in Dordrecht: een caravan als ontmoetingsplek voor achterblijvers. Beppie van der Linden van Aandacht voor Achterblijvers legt uit waarom dit zo belangrijk is: “Mensen voelen zich vaak overlooked. Ze zijn niet degene die iets fout hebben gedaan, maar ze dragen wel de gevolgen. Met deze caravan willen we laten zien: we zien je, we horen je en je verhaal doet er toe.”
De caravan is elke woensdagmiddag van half drie tot half vijf open. Daar kunnen mensen terecht voor een kop koffie, een luisterend oor of gewoon even iemand om mee te praten. “Soms is het genoeg om even te zitten en te voelen dat je niet de enige bent. Andere keren wordt er echt gepraat over verdriet, schaamte of onzekerheid over de toekomst. Wij luisteren zonder te oordelen en helpen waar we kunnen,” zegt Van der Linden.
Katja beaamt dat zo’n plek hard nodig is. “Ik had van alles opgezocht voor ik voor het eerst ging bezoeken, maar niemand vertelt je echt wat je moet weten. Zo dacht ik serieus dat ik geen bh met beugels mocht dragen, omdat dat metaal bevat. Gelukkig legden de beveiligers me later uit dat dat voor hen ook niet mag. Het zijn kleine dingen, maar ze maken het allemaal extra stressvol.”
Het bezoek zelf duurde 2,5 uur, maar het voelde als een dag vol emoties. “Je vertrekt vroeg, bent uren onderweg, en daarna moet je zien te herstellen van alles wat je hebt meegemaakt. Soms moet je zelfs even stoppen omdat het te veel wordt. Dan maakt zo’n caravan écht verschil. Iemand die zegt: ik snap dat dit zwaar is. Dat maakt het al iets lichter.”
Van der Linden ziet vaak hoe de gevangenschap van een dierbare het thuisfront volledig op zijn kop zet. “Er is verdriet, schaamte, boosheid, maar ook praktische zaken die ineens je verantwoordelijkheid worden. Denk aan financiën, contact met de kinderen, afspraken maken voor bezoek. De relatie met de gedetineerde staat onder druk, en tegelijk moet je sterk zijn voor anderen.”
Een moeder belde haar bijvoorbeeld huilend op omdat haar 19-jarige zoon vastzat na een ernstig geweldsincident. “Ze was kapot van verdriet, maar moest ook sterk blijven voor haar andere kinderen. Door te praten kon ze even ademhalen. Samen keken we naar welke hulp ze verder nodig had.”
Het project is nog jong, maar de reacties zijn positief. “Mensen zeggen: wat fijn dat jullie er zijn. Het is nieuw, dus het duurt even voor iedereen eraan gewend is, maar de drempel wordt steeds lager.” Aandacht voor Achterblijvers hoopt dat dit initiatief zich uitbreidt naar andere gevangenissen in Nederland. “Zo ver we weten, is dit de eerste ontmoetingsplek bij een gevangenis die op deze manier aandacht geeft aan de mensen die achterblijven. En het maakt echt verschil.”
Automobilisten zijn woest over spitsafsluiting Leursebaan: ‘Te bizar voor woorden!’
Het verhaal in het kort
Automobilisten uit Etten-Leur zijn behoorlijk geïrriteerd door een nieuwe maatregel in buurgemeente Breda. De Leursebaan wordt tijdens de ochtendspits afgesloten voor autoverkeer, en dat zorgt voor veel discussie. De reden van de gemeente Breda? Het verbeteren van de leefbaarheid in woonwijk Prinsenbeek. Maar de automobilisten denken dat dit helemaal de verkeerde kant op gaat.
Boete dreigt
Sinds kort zijn er camera’s geplaatst langs de Leursebaan die kentekenplaten scannen. Wie zonder ontheffing tussen 7 en 9 uur ’s ochtends over deze weg rijdt, kan vanaf november rekenen op een flinke boete van 120 euro. En dat terwijl dagelijks zo’n 1800 automobilisten deze route nemen.
Robert Prins uit Etten-Leur is er eentje van. Hij moet deze weg hebben voor zijn werk in Breda. “Te bizar voor woorden,” zegt hij. “We moeten straks kilometers omrijden via de snelweg, terwijl we nu gewoon door kunnen rijden.”
Petitie groeit hard
Ondertussen groeit de petitie tegen de spitsafsluiting als kool. Inmiddels zijn er al meer dan 1500 handtekeningen verzameld, en de teller loopt nog steeds verder.
Er is ook zorgen over het zogenaamde domino-effect: het verkeer zal nu via andere wegen naar de snelweg moeten, en dat zou juist voor extra files en gevaarlijke situaties kunnen zorgen. Sandra Snel, die ook dagelijks gebruik maakt van de Leursebaan, maakt zich daar dan ook druk over. “Je krijgt sluipverkeer op wegen die daar niet op zijn berekend. En fietsers lopen straks het risico om letterlijk van hun sokken gereden te worden. Dit moet je echt niet willen.”
Gemeente Breda: “Voor leefbaarheid en woningbouw”
De gemeente Breda geeft toe dat de maatregel vervelend is voor mensen die gewend zijn om door Prinsenbeek te rijden. Maar volgens hen is het nodig om de leefbaarheid van het dorp te verbeteren en woningbouw mogelijk te maken. “We hebben alternatieven voor forensen: er zijn goed ingerichte hoofdwegen, snelfietspaden en het openbaar vervoer.”
Automobilisten uit Etten-Leur vinden dat de gemeente Breda de verkeerde mensen treft. “Het is niet ons verkeer dat het dorp volledig verstopt,” zegt Robert Prins. “Het grootste deel van het verkeer komt juist vanuit Prinsenbeek zelf.”
Reacties uit regio en politiek
Zowel Etten-Leur als Moerdijk heeft de gemeente Breda gevraagd om de spitsafsluiting toch nog tegen te houden. Zij vinden dat de gevolgen van de maatregel onevenredig op de regio worden afgewenteld. Ook D66 in Breda stelt kritische vragen over de aanpak.
De gemeente Breda heeft inmiddels zo’n 140 zienswijzen ontvangen, waarvan het grootste deel uit Etten-Leur komt. “Dat laat zien dat het onderwerp leeft, en dat nemen we serieus. We kijken zorgvuldig naar alle reacties en nemen dit mee in onze afwegingen,” laat de gemeente weten.
Halfjaarproef
De spitsafsluiting geldt vooralsnog voor een half jaar. Daarna zal de gemeente Breda een definitief besluit nemen. Of dat betekent dat de weg weer open gaat, of dat de maatregel permanent wordt ingevoerd? Dat moet nog blijken.
Tot zover de updates. Houd de site in de gaten voor meer nieuws over deze ontwikkeling.
Van Henny Huisman tot Bon Jovi: waar carnavalskrakers hun inspiratie vandaan halen
Carnaval zonder meezingers? Dat is bijna ondenkbaar. Maar wist je dat veel van die vrolijke nummers hun oorsprong vinden in klassiekers van jaren geleden? Soms zelfs internationaal! Van Henny Huisman tot Bon Jovi, we zetten een aantal bekende carnavalskrakers op een rijtje en vertellen waar ze precies vandaan komen.
De Kapotte Kachels vs ABBA: clash van de eeuw?
Als je dacht dat ABBA alleen maar hits maakte, dan heb je nog niet gehoord van het juridische gevecht met De Kapotte Kachels. Hun carnavalsnummer Dikke Pens (Clap Your Pens) is namelijk gebaseerd op de melodie van Take a Chance on Me, en dat vonden ABBA (of althans hun rechthebbende partijen) niks leuk. Het nummer is inmiddels van Spotify gehaald. Maar De Kapotte Kachels geven niet op: ze willen het liedje terug via een bodemprocedure. En ja, dit is niet de eerste keer dat oude hits een carnavalsmake-over krijgen!
Met z’n allen: van Henny Huisman naar carnavalsfeest
Wie ooit de Mini Playbackshow keek, kent het nummer Met z’n Allen van Henny Huisman als vertrouwd slotnummer. Maar in 2001 werd het al eens opnieuw bekeken door The Cooldown Café. Vorig jaar echter werd het echt carnavalstraditie: de Tilburgse groep Veul Gère gaf het een volledige make-over, met hulp van Henny zelf. Zo ontstond Carnavallen met z’n allen: Vrij Dáánse!
Luister hieronder de carnavalsversie:
[Carnavallen met z’n allen: Vrij Dáánse! – Veul Gère]
Vrij Dáánse! Wat is de inspiratie hierachter?
Hoewel je direct denkt aan carnaval bij Vrij Dáánse!, is de oorsprong van het nummer misschien minder bekend. De melodie komt namelijk van Dans les yeux d’Émilie van Joe Dassin uit 1978. Veul Gère wist dit prachtige Franse nummer nieuw leven in te blazen, maar ook Heddewellus liet zich inspireren door Dassin. Hun versie heet Ons Destiny. En ja, je moet echt een beetje Frans liefhebben om het origineel te kennen!
[Dans les yeux d’Émilie – Joe Dassin]
Ons Moeder Zeej Nog: een Brabants meezingnummer met Britse wortels
Het Brabantse volkslied Ons Moeder Zeej Nog van Jan Biggel heeft ook een oudere oorsprong. De muziek is namelijk gebaseerd op To Whom It Concerns van Chris Andrews uit 1965. Wie had dat gedacht?
[To Whom It Concerns – Chris Andrews]
Ferry de Roze Flamingo: van Portugal naar Brabant
Quim Barreiros, een bekende accordeonspeler uit Portugal, inspireerde Barry Fest en Tim Schalkx voor hun nummer Ferry de Roze Flamingo. En ja, dat klinkt misschien even vreemd, maar luister maar even naar het origineel:
[A Outra – Quim Barreiros]
De Hut Verbouwen: van Bon Jovi naar carnaval
Vieze Jack had geen schroom om de wereldhit Livin’ On A Prayer van Bon Jovi onder handen te nemen voor zijn nummer De Hut Verbouwen. En het wordt nog gekker: het carnavalsnummer is later zelfs omgevormd tot een harde hardstyleversie. Luister zelf:
[Livin’ On A Prayer – Bon Jovi]
[De Hut Verbouwen – Vieze Jack]
Handjes Handjes Bloemetjesgordijn: de moeder aller carnavalsremakes
Lamme Frans zorgde met Handjes Handjes Bloemetjesgordijn voor een meezinger die iedereen kent. Maar wist je dat de melodie komt uit 1880? Het origineel heet Funiculì Funiculà en is geschreven door Luigi Denza. De bekendste uitvoering komt van Luciano Pavarotti.
[Funiculì Funiculà – Luciano Pavarotti]
Dus, de volgende keer dat je meezingt tijdens carnaval, bedenk dan eens dat je eigenlijk meezingt met ABBA, Bon Jovi of zelfs een Italiaanse operaster. Carnaval is écht een mix van traditie én wereldmuziek!
