Recent Nieuws zondag 24 augustus, 2025 18:32
De ArenA staat stil voor lieve Lisa (17)
Toen de klok in de Johan Cruijff ArenA op het kwartier tikte, gebeurde er iets bijzonders. Iedereen – van keeper tot eregast – ging staan en klappen. Op het wedstrijdscherm stond niet de score, maar een hartverscheurende boodschap: ‘Lieve Lisa, dappere strijder’, omringd door drie hartjes met het middelste gescheurd. Zevenentwintigduizend handen sloegen minstens een minuut lang op elkaar terwijl een spandoek met de woorden ‘Rust zacht Lisa’ langs de randen zwaaide.
Ze fietste langs de ArenA en werd een held
Lisa uit Abcoude was maar net 17. Ze kwam hier met broertje en ouders elke thuiswedstrijd kijken, maar afgelopen nacht was ze alleen op weg. Omstreeks 04.00 uur belandde ze bij de rotonde aan de Holterweg in Duivendrecht – letterlijk om de hoek van de ArenA – waar ze werd aangevallen tijdens een fietstocht naar huis. Ze wist alarmsignaal te geven en belde zelf 112, maar de hulp was net te laat. Haar lichaam werd aan de berm gevonden.
Eén arrestant, misschien meer slachtoffers
De politie nam donderdagavond een 22-jarige dakloze man in hechtenis op verdenking van een zwaar seksueel delict dat hij even verderop pleegde aan de Weesperzijde. Een dag later bleek dat hij ook wordt verdacht van de moord op Lisa én van een poging tot seksueel geweld op 10 augustus. De recherche sluit niet uit dat hij nog meer mensen heeft getroffen.
De club die haar serveerde, steunt nu haar familie
Ajax voelt de klap in de kleedkamer, de kantine, de kaartjeskassa. Wekenlang gebeurden de trainingen nog met glimlach, maar nu klinkt er stevig gesnik. “We staan pal achter haar familie én sturen een duidelijk signaal: dit soort zinloos geweld hoort nergens,” laat een woordvoerder weten.
En dus, net toen de wedstrijd Ajax-Heracles begon te borrelen, werd het stadion even stil. Geen gejuich, geen ‘Hup Ajax’, alleen een minuut applaus dat langer weergalmde dan de timer, gewijd aan dat ene meisje dat hier ooit de grootste Ajax-fan was.
Vietnam staat op springen: Kajiki is onderweg!
Voor miljoenen Vietnamezen is het een dag van aftellen. Tyfoon Kajiki dendert momenteel over de Zuid-Chinese Zee richting de centrale kust van Vietnam, en meteorologen schatten dat de tropische klap vandaag op de vroegste klappen. Met windvlagen tot 180 km/u is het geen kattenpoesje meer. De premier heeft al laten weten dat iedereen van Thanh Hóa tot Quang Trị zich moet schrap zetten – áls je nog in huis kunt blijven.
Op zee is alles al plat: sinds vanochtend mogen zeeschepen van de zeven kustprovincies absoluut niet meer uitvaren. Reden? “Ontzettend veel dodelijke slachtoffers en fikse schade.” De krant Tien Phong is er flets en eerlijk over. Zelfs Vietnam Airlines en VietJet hebben hun lijnvluchten maar in de ijskast gezet totdat het weer weer wat kalmeert.
Voor wie zich albezighoudt met nare déjà-vu-gevoelens: dat klopt. De autoriteiten vinden dat Kajiki grofweg dezelfde kracht heeft als Yagi, de supertyfoon die vorig jaar het land in duigen sloeg. Toen waren er honderden doden en ruim honderd mensen zoek in het niets – alleen al in Vietnam, Myanmar en de Filipijnen. Daarom grijpt de overheid nu hard in: ruim een half miljoen mensen zijn tijdelijk elders ondergebracht zodat ze niet tegen hun dak aan vliegen.
En het blijft niet bij Vietnam alleen. Zuid-China loopt ook warm. Op vakantie-eiland Hainan zijn al 20.000 bewoners en toeristen veilig gesteld en duizenden vissersboten kregen de order terug naar de haven. De lokale overheid knipperde onmiddellijk naar het hoogste waarschuwingsniveau én tilt de hulpdiensten op naar het zwaarste plan. Dus als je daar zit en je hoort ineens luide sirenes: niet twijfelen, maar rennen.
Bosbrand Mierlo: flinke rook boven natuurgebied
Het was even schrikken zondagmiddag in Mierlo: er sloeg ineens vuur in een stuk bos ter grootte van een voetbalveld. Een lap grond van zo’n 2500 m² – vijftig bij vijftig meter – brandde volledig uit tussen recreatiepark ‘t Wolfsven en golfbaan De Gulbergen.
De brandweer kwam met drie bluswagens, twee grote watertanks en een officier ter plaatse. Eerst zagen bewoners dikke rook boven het woud hangen, maar intussen is het vuur grotendeels geblust. De laatste gloeiende plekken worden nog ondergespoten, dan kunnen de natuurwacht en de brandweer pas meten hoeveel schade er precies is.
Een dorp dat gewoon zelf feestje bouwt: dit is de ultieme diy-kermis van Ulicoten
Zet je grote reuzenrad en dure botsauto’s maar opzij. In Ulicoten bouwen ze al tien jaar hun eigen mini-kermis: een zweefmolen, handgemaakte spelletjes en zelfs een schommelschip. Het geheim? Geen dure exploitanten, maar zo’n zeventig vrijwilligers die samen knutselen, bakken en schommelen.
En het resultaat? “Niemand doet het zo leuk als wij!”
De kermis dreigde te verdwijnen – het dorp zei: nou niet dus
Toen de vaste kermisexploitant tien jaar geleden besloot Ulicoten te skippen – te weinig winst in zo’n klein dorp – barstten de boel los. “We gingen het zelf doen, punt uit,” vertelt Angela Boomarts, een van de mensen die er het vuur in bleef.
Ze belde zich suf om een zweefmolen te regelen – eerst wilde niemand langskomen – maar met een overdosis Brabantse tros kreeg ze ’m toch het dorp in gerold.
Zelf timmeren, bakken en schommelen
De attracties zijn een ode aan creatief volksvermaak: een vishut met een wasmachinemotortje als krachtbron, een schietkraam uit eigen werkplaats, een schommelschip dat je met de hand in beweging houdt.
Jeanny straalt bij het eendjesvissen: “Alles zelfgemaakt, lekker betaalbaar en kinderen met een big smile; meer hebben we niet nodig.” Vrijwilligster Rianne heeft nog steeds geen genoeg van dat schommelschip. “Zolang ik ze kan helpen blijf ik hangen. En taart hoort er natuurlijk bij.” Zondag kregen de eerste bezoekers dan ook een punt om het tienjarig ‘overlevingsfeest’ te vieren.
Kleine gemeenschap, groot hart
Monique komt jaarlijks, gewoon omdat Ulicoten er zo’n fijne boel van maakt. “Als hier iets te doen is, staat iedereen op. Niemand buitensluiten dus we doen het zelf. Simpel.”
Juf Els ziet de dorpstrots terug op het feestterrein: “De mensen gaan door het vuur voor elkaar om het bruisend te houden.” De 12-jarige Noud verbaast zich elke keer: “Ze maken attracties die je nergens anders ziet!”
Gewoon gezellig, zonder poespas
Geen dure polsbandjes of mega-terrein – gewoon een terras vol ouders die een biertje drinken terwijl kids vrolijk hossen. Iedereen kijkt op elkaars kroost, precies zoals vroeger.
Kortom: Ulicoten heeft geen mega-kermis nodig. Ze hebben de allergezelligste diy-kermis van Brabant – gemaakt door het dorp, voor het dorp.
Vier generaties draagdoosjes: opa, pa, Harrie én de kleine Hans
Zaterdag stond er dikke feestvreugde in de kazerne van Sint-Michielsgestel. Het lokale vrijwillige korps bestaat namelijk negentig jaar – en met hen viert ook de familie Immers een soort ‘mini-eeuwfeest’. Gewoon, omdat ze al vier generaties lang met rood spuitwater in de aderen zitten.
Harry, Hans, Harrie en … jawel, weer een Hans
Zo veel voornamen heb je soms niet nodig om een compleet vlamverhaal te vertellen:
- Harry – de allereerste held van het stel, dertiger jaren en geen brandwachtenspullen noch lidkaart ter wereld.
- Hans – de opgegroeide zoon, in 1957 aangesloten omdat “iedere zoon gewoon meeging”.
- Harrie – sinds 1982 mannetje plafond voor de nachtalarmen en cadettenles.
- De jongste Hans – anno 2021 verfrissend groen in het team, en tegelijk garantie dat het nageslacht de slang nog steeds niet laat slippen.
“Wij weten echt niet beter,” zegt Harrie met een grijns. “Toen ik geboren werd, stonden er twee dingen vast: installatietechniek (alle familie-mannen timmeren en solderen) én de brandweer. Dat zat er al in.”
Zo ging dat vroeger: natte handdoek om
In de begindagen staken ze nog een natte theedoek voor hun mond om de rook uit de longen te houden. Overal aan en rubber laarzen – meer had je niet. Nu: ademlucht, brandvrije pakken, keiharde trainingsschema’s. “Het werk is zwaarder geworden, maar eind goed, al goed. Er is nog nooit een brand blijven liggen,” knipoogt Harrie, die zichzelf inmiddels bij de groep ereleden heeft laten indelen.
Echte-teamgeest: elke cent vliegt in de clubkas
Wat Sint-Michielsgestel bijzonder maakt? Het geld dat vrijwilligers verdienen, blijft 100 % binnen de vereniging. Geen zakgeld, wel clubweekendjes, reisjes en kartonnen kaartavonden met de oude garde. “En later komen die knullen van nu ook weer bij ons op de bank voor een bakkie. Altijd gezellig.”
Negentig kaarsjes, vier generaties Immers, honderden gebluste brandjes – en één eindeloze clubgeest. Proost!
Wah, even geen zege voor Van der Poel in de Renewi Tour
Mathieu mist beker én ritzege door superdag van Arnaud de Lie
Dat gaat dus niet door, pakje glorie
Voor Mathieu van der Poel zat er zaterdag geen feest in tijdens de laatste dag van de Renewi Tour. De 30-jarige Alpecin-Deceuninck renner trok vol gas door het stratenplan van Leuven, maar ploegmaat Arnaud De Lie bleek uiteindelijk net iets scherper. De Belg sneed als eerste de meet, pakte daar nog wat extra seconden bij én hield daarmee de leiderstrui stevig vast. Van der Poel moest genoegen nemen met plek twee, zowel in deze rit als in de eindstand.
Een wisselvallig weekend in België
• Van der Poel liet eerder wel zien wat hij in huis had door in etappe drie De Lie af te troeven.
• Daarmee leek de eindzege binnen bereik, maar vandaag kantelde het weer.
• De 23-jarige De Lie kruipt uit zijn voorjaarsdip en bevestigt zijn status met de tweede ritzege dit seizoen (na Ster van Bessèges).
Stiekem geen groot drama
Ook al baalt Van der Poel natuurlijk een beetje; eigenlijk was deze Renewi Tour vooral een voorbereidingsblok. Over drie weken staat het WK mountainbike op de kalender en dat is waar zijn hoofd al lang naar uitkijkt. Hij kon dus prima zonder druk fietsen en koesterde deze ritten door Nederland en België als stevige training.
Voor wie telt
• 2020? Toen pakte Van der Poel nog de eindwinst in het toenmalige BinckBank-maandje.
• 2022 en 2023 greep Tim Wellens de trofee.
• Nu 2024 dus: de eer is aan De Lie en Van der Poel sluit af met een harde, maar sportieve tweede plek.
