Recent Nieuws zaterdag 16 augustus, 2025 18:26
Vliegtuig van KLM keert om door orkaan Erin in Caribisch gebied
Een vliegtuig van de KLM moest halverwege de vlucht onverwacht keren, en dat komt allemaal door de naderende orkaan Erin. Het toestel was vertrokken onder de veronderstelling dat het veilig was om naar Sint Maarten te vliegen, zo laat een woordvoerder weten. Maar tijdens de reis bleek de orkaan sterker te worden dan verwacht.
Door die plotselinge weersverandering besloten de piloten dat het verstandiger was om terug te keren naar Nederland. Over het aantal passagiers aan boord wilde KLM niets kwijt, maar het ging om een Boeing 787-9 Dreamliner – een vliegtuig dat normaal gesproken ruimte biedt voor zo’n driehonderd mensen.
De reizigers hebben gelukkig niet lang hoeven wachten: ze vertrekken alsnog morgenochtend richting hun bestemming. Tijdens het hoogtepunt van de middag trekt orkaan Erin namelijk langs het noordoosten van Sint Maarten. Daarbij zijn windstoten tot wel 200 kilometer per uur mogelijk, en kan er zoveel regen vallen dat overstromingen zich kunnen voordoen.
En hoewel Sint Maarten nu in de schaduw staat van deze storm, is Erin eerder al actief geweest bij Kaapverdië. Daar veroorzaakte de orkaan al hevige weersomstandigheden op het eiland São Vicente. Meer hierover lees je in het originele artikel:
Onderwerp van artikel
Motorrijders eren overleden kameraad Donny met indrukwekkende stoet
Zaterdag was een emotionele dag voor veel motorrijders uit de regio, toen honderden leden van motorclub Demons MC Netherlands afscheid namen van hun dierbare ‘broeder’ Donny de Swart. Donny, die vorige zaterdag onverwacht overleed, werd in een grote motorstoet begeleid naar zijn laatste rustplaats. Zijn club riep via social media op om massaal aanwezig te zijn en dat werkte: rond tien uur ’s ochtends stond de Heistraat in Rijen volledig vol met motoren.
Bij het clubhuis, genaamd MagDat, verzamelden zo’n vijfhonderd mensen. De straat was afgezet met hekken en overvol geparkeerde motoren gaven het hele gebeuren een bijzondere uitstraling. In het clubhuis vond eerst een herdenkingsdienst plaats. Daarna vertrok een pick-up met de kist, gevolgd door een lange rij motorrijders richting het crematorium in Tilburg.
De nabestaanden kregen veel steunbetuigingen vanuit de motorrijdersgemeenschap en ook op social media reageerden mensen massaal. Donny wordt herdacht als een “echte topper”, “een rebel met een hart van goud” en simpelweg als “die gekke, maar superlieve en loyale Donny”. Na de motorstoet is hij om twee uur ’s middags in kleinere kring gecremeerd.
Bernards opa bouwde in 1926 al een boerderij met gerecycled materiaal
30 april 1926. Dat is de dag waarop de eerste steen van Bernards bijzondere boerderij aan De Eeuwsels in Veghel werd gelegd. Maar wie rondloopt in het pand, ontdekt dat er veel ouder spul dan die bouwjaar in de muren zit. Er zijn houten balken en stenen verwerkt die letterlijk eeuwen ouder zijn. Die kwamen uit de originele boerderij die net iets meer dan een jaar daarvoor volledig plat werd geslagen door een verschrikkelijke tornado.
Dat oudere gebouw had sinds 1436 (!) op dezelfde plek gestaan. En dan komt er dus op maandag 10 augustus 1925 opeens zo’n storm over Brabant binnen. Het is bloedheet, vrijwel windstil en de avond nadert. Hannes Vissers en zijn zoon Jan, destijds 7 jaar oud, staan koeien te melken op een paar honderd meter van hun huis. Ze hebben alle ramen en deuren opengezet vanwege de warmte. Ondertussen trekt in de verte een muur van zwarte wolken op.
“De lucht wordt supersomber en dan begint het hard te waaien,” vertelt Bernard het verhaal dat hij van zijn vader regelmatig heeft gehoord. Schuilen is er niet bij, want ze staan midden in het weiland. Dus moeten ze het gewoon ondergaan. Binnen een paar minuten is de orkaan weer voorbij, en lopen vader en zoon terug naar huis. Onderweg zien ze al afgerukte takken en hopen zand die zijn meegenomen door de wind. Als ze thuiskomen, blijkt het huis volledig ingestort.
Voor de familie Vissers is het pech: terwijl andere huizen in de buurt wel schade hebben maar nog bewoonbaar zijn, is hun boerderij volledig vernietigd. Herbouwen is de enige optie. En dat geldt niet alleen voor hun woning. De tornado trok een vernielingspad van Uden tot Denekamp. In Brabant raakte Langenboom behoorlijk toegetakeld, evenals delen van Zeeland. Meer dan honderd gebouwen gingen eraan, twee mensen kwamen om.
Via een nationaal steunfonds werd geld ingezameld voor de wederopbouw – er stroomden uiteindelijk miljoenen guldens binnen. Of de familie Vissers gebruikmaakte van dit fonds? Bernard weet het niet. “Mijn vader sprak daar nooit over. Ik denk eerlijk gezegd van niet. Zij waren niet gewend om hulp van de overheid te krijgen. Tegenslagen hoorden er gewoon bij, was hun instelling. En dan wil je ook geen rompslomp met papierwerk.”
Hannes laat zich echter niet lang tegenhouden. Al snel na de ramp diende hij een bouwaanvraag in, die in november 1925 goedgekeurd werd. En precies op 30 april 1926 – de verjaardag van zijn zoon Jan – wordt de eerste steen gelegd. Dat moment is geen toeval, legt Bernard uit: “Die datum kozen ze expres, omdat het mijn vaders verjaardag was.”
De bouwkosten liepen destijds op tot 10.000 gulden (zo’n 4500 euro nu). Om toch wat te besparen, werden stenen en hout uit het puin van de oude boerderij hergebruikt. “Het was crisis. Bouwmateriaal uit Duitsland was relatief goedkoop. Mijn vader vertelde dat als ze wat langer hadden gewacht, ze het pand misschien zelfs voor de helft van de prijs hadden kunnen neerzetten. Maar de crisis bleef maar toenemen.”
Door dat zuinigen op materialen zie je nu overal elementen terug die ouder zijn dan de boerderij zelf. En dat maakt het gebouw uniek. Terwijl veel Brabanders na die storm nog jarenlang in paniek de kelder in doken bij elke harde wind, lieten Hannes en Jan zich niet flikken. “Die hadden geen greintje angst, waren bijna roekeloos. Mijn vader liep vaak op klompen over het dak en viel regelmatig van de ladder tijdens het plukken van appels. Maar niks gebroken, hoor. Altijd geluk gehad.”
Martijns verhaal in Maori-inkt: “Ik draag mijn strijd op mijn huid”
Martijn van Bijsterveld uit Breda is een echte Brabander. Rood-wit geblokt hart, friet met joppiesaus én hij fluit Guus Meeuwis mee alsof-ie zijn tweede natuur is. Toch heeft hij zichzelf diep verbonden gevoeld met iets wat heel ver weg ligt: de Maori-cultuur. Die komt oorspronkelijk uit Nieuw-Zeeland en staat bol van spirituele betekenis. En dat zie je terug op zijn huid.
Martijn draagt namelijk een tattoo-sleeve vol symboliek – gemaakt door Whatutiri Hiko Hiko, een echte Maori-chief. Die ontmoette hij voor het eerst in Tilburg. Wat begon als een korte kennismaking, groeide uit tot een sterke vriendschap. Inmiddels heeft Martijn drie keer onder de naald gelegen bij Whatutiri. “We hebben een klik”, zegt Martijn. “Die man is nu echt een goede vriend van me.”
Maar deze tattoos zijn niet zomaar wat versiering. Ze vertellen zijn hele levensverhaal. “De chief wilde eerst alles over me weten: wie ik ben, waar ik trots op ben, wat ik mooi vind aan mezelf én wat minder mooie kanten. Alles werd omgezet in patronen op mijn arm. Geen tekening van tevoren, gewoon puur gevoel en vakmanschap.”
Een strijd tegen pijn
Martijn worstelt al jaren met erfelijke artrose. Op 43-jarige leeftijd kreeg hij een heupprothese ingezet. Maar daar ging van alles mis. Na de operatie kreeg hij verschrikkelijke pijn in zijn been. Uiteindelijk kon hij amper nog lopen. Hij raakte zelfs zo slecht dat hij bijna twee jaar in een rolstoel zat. “Het was een hel,” vertelt hij openhartig. “Ik slikte de zwaarste pijnstillers die er zijn. Ik voelde me afwezig, wanhopig.”
Tijdens die donkere periode had hij tranen in zijn ogen toen hij smekend voor een arts stond: “Snijd me open, want er moet iets zijn.” Gelukkig kwam uiteindelijk een orthopeed hem helpen. Die deed onderzoek en ontdekte dat een bacterie zich had genesteld in zijn heup. De prothese moest er weer uit en Martijn moest zonder heup verder. Daarna volgden maanden antibiotica en herstel. Nu kan hij weer lopen – en dat voelt als een overwinning.
Tatoeages die vertellen wie hij is
Zijn tatoeage vertelt precies wat hij heeft doorgemaakt. Sommige patronen staan voor verdriet en pijn, andere voor kracht en bescherming. Zelfs het pad van zijn kinderen is erin verwerkt. “Het is spiritueel en zegt veel over wie ik ben. Deze sleeve draagt mijn strijd. Ik kijk er iedere dag naar en weet dan: ik heb het gehaald.”
Martijn draagt zijn verhaal dus letterlijk op zijn huid. Met trots. En elke lijn op zijn arm is een stukje van hemzelf – getekend door een vriend, en gemaakt met respect voor zijn geschiedenis.
Verkeersruzie op A16 bij Breda leidt tot gevecht en chaos
Gisteren is het op de A16 bij Breda behoorlijk uit de hand gelopen. Twee automobilisten raakten slaags na een verkeersruzie, en dat midden op de snelweg. Gelukkig waren er agenten in de buurt die toevallig langsreden bij knooppunt Princeville. Die zagen dat er mensen op de weg stonden en gingen kijken wat er aan de hand was.
Daar bleek dat twee bestuurders hun auto’s op de linkerrijstrook hadden stilgezet en elkaar te lijf waren gegaan. Beide partijen kregen nadien medische controle in een ambulance. Een van de betrokkenen moest zelfs mee naar het bureau voor een drugstest.
Tijdens de afhandeling werd de linkerrijstrook afgesloten met een rood kruis, maar veel automobilisten negeerden dit gewoon en reden door over die rijbaan. Daardoor kregen liefst vijftien mensen een boete op hun dak.
De oorzaak van de ruzie is nog steeds onduidelijk. Wat wel duidelijk is: het gebeuren zorgde voor een file van maar liefst acht kilometer lang tussen de Belgische grens en Breda. De vertraging liep op tot zo’n twintig minuten.
Demonstratie tegen geweld in Gaza leidt tot beklad monument op de Dam
Tijdens een protest op de Dam in Amsterdam tegen het geweld in Gaza, besloot een 24-jarige betoger om iets krachtigs te spuiten op het oorlogsonderzoeksmonument: “Never again is now”. Met die actie wilde hij volgens eigen zeggen aandacht vragen voor de situatie in Gaza. De man is daarna aangehouden en wordt verdacht van vernieling.
Een van de organisaties achter de demonstratie, de Internationale Socialisten, heeft afstand genomen van de bekladding. Ze noemen het gedrag van de betoger ‘smakeloos’, maar voegen er ook aan toe dat het niet per se een grensoverschrijdende daad was. Er is immers geen blijvende schade ontstaan — het graffiti kan weer worden weggehaald.
De betoging maakte deel uit van een bredere beweging. In verschillende landen, inclusief Israël zelf, groeit de kritiek op het beleid in Gaza. Steeds meer mensen vinden dat er dringend iets moet veranderen.
