
Recent Nieuws donderdag 14 augustus, 2025 20:28
Vier lichamen gevonden in de Seine bij Parijs
Treinreiziger ontdekt eerste lichaam
Een treinreiziger schrok zich rot toen hij vanuit de trein een hoofd in de Seine zag drijven. Hij alarmeerde meteen de politie, die een grootschalig onderzoek startte. Al snel vonden ze niet alleen het lichaam dat de getuige had gezien, maar nog drie andere lichamen.
Vier mannen van Afrikaanse afkomst
De vier slachtoffers zijn allemaal mannen, vermoedelijk van Afrikaanse komaf. Hoe ze in het water terecht zijn gekomen, is nog een raadsel. Volgens de politie lagen de lichamen waarschijnlijk al een paar dagen in de rivier, want ze waren flink in ontbinding.
Geen duidelijke sporen van misdrijf
De lichamen werden gevonden in Choisy-le-Roi, een voorstad ten zuidoosten van Parijs. Een lokale agent vertelde dat deze plek niet bekend staat als een plek waar vaak zelfmoorden plaatsvinden. “Ik werk hier al jaren en dit is de eerste keer dat ik zoiets meemaak,” zei hij. De politie sluit voor nu geen enkel scenario uit, maar heeft nog geen aanwijzingen voor een misdrijf.
Rivieromstandigheden mogelijk oorzaak
Experts denken dat de stroming van de Seine de lichamen naar deze plek heeft meegevoerd. Het onderzoek loopt nog, dus hopelijk komt snel meer duidelijk over wat er precies is gebeurd.
De ultieme versie van ‘glamperen’: dit is de duurste caravan van Europa
Luxe op wielen in Grave
Hou je van kamperen, heb je geld te besteden en wil je indruk maken op de camping? Dan moet je naar Grave. Drie jaar geleden stond hier al de grootste en duurste caravan van Europa te koop, en nu is er nóg een exemplaar dat die titel verdient. Deze is iets korter, maar volledig op maat gemaakt – ideaal om een week lang off-grid te leven. En ja, daar hangt wel een prijskaartje van €160.000 aan. Koopje? Volgens de verkoper wel, want nieuw kostte deze caravan precies een jaar geleden nog €243.000.
Waarom zo duur?
De vorige eigenaar liet hem volledig personaliseren met allerlei high-end opties. “Hij heeft hem maar één keer gebruikt,” vertelt Thijs Hoeben, een medewerker van de zaak. “Toen hij naar Dubai verhuisde, kon hij hem niet meenemen, dus nu staat hij weer te koop.” En wat krijg je voor dat geld? Alles wat je je maar kunt wensen:
- Een luxe bed
- Airco en vloerverwarming
- Twee televisies
- Een keuken met alle gadgets
- Ingebouwde stofzuiger
- Een toilet dat je ontlasting verbrandt (!)
“Geen gedoe meer met een afvaltank naar het toiletgebouw slepen,” legt Thijs uit. Ook heeft de caravan een geavanceerd elektrisch systeem met krachtige accu’s, waardoor je een week lang zonder stroom kunt leven.
Niet voor beginners
Met een lengte van 10,50 meter is dit geen caravan voor onervaren bestuurders. Ter vergelijking: een gemiddelde caravan is zo’n zes meter. Dit exemplaar is dan ook de op één na grootste van Europa. De allergrootste? Die staat óók in Grave.
“Een SUV trekt hem prima, maar met een Polo wordt het lastig,” grapt Thijs. En nee, zo’n dure caravan blijft niet lang in de showroom staan. “Hij gaat snel weg. We hebben klanten van over de hele wereld die voor dit soort luxe komen.”
Voor wie is dit iets?
Niet voor de gemiddelde kampeerder, volgens Thijs. “Door de lengte mag je niet overal staan, en elke weekend weg is ook niet praktisch.” Meestal wordt hij gekocht als:
– Rijdend vakantiehuis
– Mobiel kantoor
– Of door standbouwers voor beurzen en kermissen.
Dus, wie durft?
Herdenking krijgt meer betekenis voor Giulia dankzij oma’s Indië-verhaal
Een verhaal dat het verleden tastbaar maakt
Giulia Jongbeker (23) uit Eindhoven had nooit veel stilgestaan bij haar familiegeschiedenis in Indonesië. Tot haar oma, Joyce Radesy (79), haar meenam in haar jeugdherinneringen aan Jakarta. Over hoe ze als kind plots moest vertrekken, zonder afscheid te kunnen nemen, en over een bootreis vol verdriet. “Ik heb de hele reis gehuild,” vertelt Joyce. Voor Giulia werd die geschiedenis ineens heel echt.
Elk jaar wordt op 15 augustus het einde van de Japanse bezetting van Indonesië herdacht. Een verhaal dat volgens Giulia doorverteld moet worden. “Vroeger praatten we hier nooit over,” zegt ze. “Maar nu mijn oma haar verhaal deelt, vind ik het juist interessant. Het helpt me begrijpen wie ze is.”
Het plotselinge vertrek
Joyce’s verhaal begint in 1958. Indonesië was toen al onafhankelijk, maar Nieuw-Guinea stond nog onder Nederlands bestuur. De sfeer werd grimmig. “Ik zag anti-Nederlandse leuzen op muren gekalkt,” herinnert ze zich. Haar ouders besloten: het was tijd om te vertrekken.
Op een dag stond er zomaar een busje voor de deur. “Ik moest instappen, zonder afscheid te nemen van mijn vriendinnen,” vertelt Joyce. “In de haven stapten we op de boot. Ik stond aan de reling, zag mensen zwaaien, en zwaaide terug. Maar ik heb de hele reis gehuild.”
Het zwijgen van de eerste generatie
Joyce’s moeder had veel meegemaakt: de Japanse bezetting, de onafhankelijkheidsstrijd, en de emigratie naar Nederland. Toch sprak ze er bijna nooit over. “Ze verborg het voor ons,” zegt Joyce. Maar soms brak het door. “Dan smeet ze met pannen en potten.”
Giulia kende haar overgrootmoeder nog. “Ik herinner me haar als rustig, niet angstig.” Joyce lacht: “Dan heeft ze het goed verborgen.”
Verhalen maken geschiedenis levend
Voor Giulia veranderde alles toen ze oma’s verhaal hoorde. “Eerder was het abstract, maar nu voelde het echt.” Drie jaar geleden ging ze voor het eerst naar de herdenking. “Toen snapte ik het nog niet goed. Nu wel.”
Joyce vindt het belangrijk dat jongeren vragen stellen. “Vraag je opa of oma: waar was jij in de oorlog? Wat deed je toen?” Giulia merkt dat het onderwerp bij leeftijdsgenoten niet altijd leeft. “We hebben het er niet vaak over. Maar misschien als ik het aankaart wel.”
Een verhaal dat blijft
Voor Joyce is één ding duidelijk: “Je geschiedenis maakt wie je bent.” Giulia begrijpt dat nu ook. “Het voelt soms als iets van vroeger, maar het verleden zit in het heden. Daarom is het belangrijk om erover te praten.”
Lichaam van man uit water gehaald in Breda: Politie vermoedt ongeval
Wat is er gebeurd?
Donderdagmiddag is het lichaam van een man uit het water van de Mark in Breda gehaald. De politie denkt dat het om een noodlottig ongeval gaat en niet om een misdrijf. Omdat er geen sprake is van een misdaad, wordt de identiteit van de man niet vrijgegeven. Zijn familie is of wordt op de hoogte gebracht.
Wanneer en waar?
Het is nog onduidelijk wanneer het ongeluk precies is gebeurd. Rond half twee ’s middags kwam de melding binnen dat er een dode in het water lag, vlakbij de Koning Willem Alexanderbrug. Het verkeer over het water werd meteen stilgelegd. Tegen vier uur hadden duikers het lichaam geborgen.
Wat gebeurt er nu?
Het lichaam is naar een onderzoeksruimte gebracht, waar de identiteit en doodsoorzaak zijn vastgesteld. De politie houdt het verder bij een tragisch ongeval.
Door oma’s verhalen ziet Giulia (23) de Indië-herdenking anders
Een familiegeschiedenis die tot leven komt
Giulia Jongbeker (23) uit Eindhoven had nooit veel nagedacht over haar familieachtergrond in Indonesië. Tot haar oma, Joyce Radesy (79), haar meenam in haar jeugdherinneringen aan Jakarta. Over een plotseling vertrek zonder afscheid, een bootreis vol verdriet en een leven dat in één klap veranderde. “Ik heb de hele bootreis gehuild,” vertelt Joyce. Voor Giulia werd die geschiedenis opeens heel echt.
Op 15 augustus wordt het einde van de Japanse bezetting herdacht. Een verhaal dat volgens Giulia doorverteld moet worden. “Vroeger spraken we hier nooit over,” zegt ze. “Maar nu oma haar verhaal deelt, vind ik het juist interessant. Het helpt me haar beter te begrijpen.”
Het plotselinge vertrek
Joyce’s verhaal begint in 1958. Indonesië was toen al onafhankelijk, maar Nieuw-Guinea stond nog onder Nederlands bestuur. De spanningen liepen op. “Op weg naar school zag ik anti-Nederlandse leuzen op de muren,” herinnert ze zich. Haar ouders besloten dat het gezin moest vertrekken.
Op een dag stond er zomaar een busje voor de deur. “Ik kon geen afscheid nemen van mijn vriendinnen,” vertelt Joyce. “Ik moest instappen en wegwezen naar de haven.” De boottocht staat haar nog scherp voor de geest: “Ik stond aan de reling, zag mensen zwaaien, en huilde de hele reis.”
Het zwijgen van de eerste generatie
Joyce groeide op met een moeder die veel had meegemaakt: de Japanse bezetting, de onafhankelijkheidsstrijd en de emigratie. “De eerste generatie praatte er niet over,” zegt Joyce. “Ze verborg het voor de kinderen.” Toch kwamen de trauma’s soms naar boven. “Smidde ze met pannen als ze overstuur was.”
Giulia kende haar overgrootmoeder als een rustige vrouw. “Ik heb haar nooit angstig meegemaakt,” zegt ze. Oma Joyce lacht: “Dan heeft ze het goed verborgen.”
Verhalen maken het tastbaar
Voor Giulia voelde de geschiedenis voorheen abstract. “Maar door oma’s verhalen wordt het levendig. Het gaat opeens over échte mensen.” Drie jaar geleden ging ze voor het eerst naar de Indië-herdenking. “Toen begreep ik het nog niet zo goed. Nu wel.”
Vragen stellen is belangrijk
Joyce hoopt dat jongeren meer vragen gaan stellen. “Als je niet vraagt, krijg je geen antwoorden. Vraag je opa of oma: wat deed jij in die tijd?” Giulia merkt dat het onderwerp bij leeftijdsgenoten weinig leeft. “Met mijn Indische vrienden heb ik het er niet vaak over. Maar als ik het aankaart, luisteren ze wel.”
Een verhaal dat doorverteld moet worden
Joyce vindt het belangrijk dat geschiedenis niet verloren gaat. “Je roots vormen wie je bent.” Giulia begrijpt dat nu ook. “Het voelt soms als iets van vroeger, maar het verleden speelt altijd mee in het heden. Daarom moeten we erover blijven praten.”
Drama in Italië: Gezin slaat meerdere keren over de kop op snelweg
Een droomvakantie die veranderde in een nachtmerrie
Wat een mooie vakantie in Italië had moeten worden, draaide uit op een ramp voor het gezin Knapen uit Helmond. Tijdens hun rit naar hun bestemming in Toscane kregen ze een zwaar ongeluk. Hun auto botste, sloeg meerdere keren over de kop en belandde uiteindelijk ondersteboven op de snelweg. Het hele gezin – vader Bart (45), moeder Corinne (42) en hun zoons Keano (14) en Kelso (12) – raakte gewond. “Het voelde alsof we in een horrorfilm zaten,” vertelt Bart later.
Het ongeluk: “Alles gebeurde zo snel”
Het gezin was bijna op hun bestemming, nog maar twintig minuten rijden van de camping, toen het misging. Op de snelweg bij Pisa werd hun auto aangereden door een andere bestuurder. Bart probeerde nog uit te wijken, maar door de klap raakten ze de controle kwijt. “De auto begon te tollen en we vlogen drie keer over de kop,” herinnert hij zich. De caravan die ze achter zich aan trokken, schoot los. Uiteindelijk kwamen ze ondersteboven tot stilstand, met de andere auto bovenop hen.
Zwaargewond en gescheiden opgenomen
Na de crash moesten vijf ambulances en een traumahelikopter uitrukken. Corinne werd per helikopter afgevoerd, terwijl Bart en hun zoons per ambulance naar het ziekenhuis gingen. Pas een dag later hoorde Bart waar zijn vrouw was – ze lag in kritieke toestand in een ziekenhuis bij Pisa. Het hele gezin bleef meerdere dagen in het ziekenhuis, met botbreuken en kneuzingen. Corinne had het zwaarst te lijden: gebroken ribben, een gebroken schouder en een diepe snee in haar arm.
Spullen kwijt en financiële zorgen
Naast de lichamelijke letsels verloor het gezin ook veel van hun bezittingen. Een laptop, sieraden, een telefoon en €600 aan contant geld waren weg. Bart vond later zijn telefoon nog terug op de snelweg. Nu hopen ze dat hun reisverzekering veel zal vergoeden, maar ze maken zich zorgen over de schade aan hun auto en caravan, die total loss zijn verklaard. Vrienden hebben daarom een inzamelingsactie opgezet om het gezin te helpen.
De nasleep: “We kunnen nog niet slapen”
Inmiddels zijn ze weer thuis, maar de angst en stress zijn nog niet weg. “We liggen wakker, de kinderen hebben nachtmerries,” zegt Bart. “Het voelt alsof we in een nachtmerrie zijn beland.”
Written by DeepSeek AI
DeepSeek is een kunstmatige-intelligentiebedrijf dat zich richt op het ontwikkelen van slimme tools en technologieën om complexe problemen op te lossen. Het biedt oplossingen zoals chatbots en zoekmachines, ontworpen voor optimale prestaties en gebruikersvriendelijkheid. DeepSeek draagt bij aan een toekomst waar AI een natuurlijke hulpbron is in ons dagelijks leven.