Recent Nieuws donderdag 07 augustus, 2025 11:45
‘T Is wat rustiger, maar het vuur is nog lang niet gedoofd
Geklapper van helikopters is iets zachter geworden deze dagen. De brand in Aude blijft zich weliswaar uitbreiden, maar niet meer op die woeste, gierende manier van vorige week. Debarasseer je dus nog niet van je zakdoek; de weermannen voorspellen dat de warmte nog even blijft plakken – net zoals die vage rooklucht die hier al dagen hangt.
Kleine overwinning in de hele nachtmerrie
Vierkante kilometer blijven erbij, maar in het dorp waar alles vorige dinsdag ontbrandde, zeggen ze nu: “We hebben het spul onder controle.” Dat klinkt als een mini-overwinning in een verhaal dat nog lang niet klaar is. En of ze het daadwerkelijk bedwongen hebben? De cijfers spreken ook boekdelen:
- Ruim 2100 brandweerlieden stonden met zwarte gezichten klaar.
- 25 huizen liggen zwart en verkoold op hun fundamenten.
- Een 65-jarige buurvrouw wilde haar huis niet verlaten; ze is nu niet meer.
- Twee dorpsgenoten liggen in het ziekenhuis, waarvan één met zware brandwonden.
- Drie mensen zijn nog steeds nergens te vinden.
Premiers & ministers in asregen
François Bayrou trok vandaag samen met een stel ministers over de asgekleurde wegen. Zijn woorden: “Een catastrofe van een formaat dat we nog nooit zagen.” Minister Agnès Pannier-Runacher tikte er achteraf snel een berichtje uit op sociale media: ze kon amper geloven hoe snel het vuur alles had verpulverd.
Een black-outwaardige meting
Voor liefhebbers van bizarre statistieken: het verbrande oppervlak in deze ene regio komt al overeen met álle gebieden die in heel 2024 tot as werden verbrand. Als bonus is dat oppervlak dubbel zo groot als alles wat vorig jaar (2023) in rook opging. Knap staaltje rekenwerk van een ramp, dat dan weer wel.
Drie keer flink wat rook en vlammen in hetzelfde huis… gelukkig geen kwaad opzet
Vijftien dagen lang stond het pand aan het Hermelijnkwartier in Cuijk telkens weer in lichterlaaie. Drie keer ging de brandweer eraan te pas komen, maar toch valt er geen aansteker aan te wijzen. “We vinden geen spoor dat iemand het expres heeft gedaan”, aldus de politie. De twee mensen die eerst waren meegenomen? Die lopen inmiddels weer vrij rond.
Eerst was er wat geknal in de meterkast
Dinsdagmiddag was het raak voor de derde keer. Druk in de meterkast, rookwolken, alarmnummer bellen – het hele ritueel. De brandweer wist meteen dat het naastliggende huizen ook zwaar teisterde en besloot beide te ventileren. Bij een van die twee woningen moesten ze de deur forceren om binnen te komen. Gelukkig zaten er alleen twee viervoeters binnen – dikke blije honden die nergens last van hadden.
Een huis dat opeens onbewoonbaar wordt
Inmiddels is het huis roodgestempeld en mag niemand er meer blijven slapen. De bewoners slapen elders, maar weten nog niet hoe én waar het verdergaat. De politie houdt de lippen stijf op elkaar over wat nu wél de boosdoener zou kunnen zijn. Kortom: drie keer groot alarm, zonder dat iemand met pek en veren over straat kan worden gejaagd.
Het plan van Netanyahu: heel Gaza onder de voet, maar wie wil dat nog?
In Israël staat de politieke wereld op zijn kop. Premier Netanyahu wil het afgebrande Gazastrippie helemaal binnen de lijnen van het leger krijgen, maar zelfs in zijn eigen land klinkt allerwegen: “Dit is geen goed idee.” In de coalitie flirten de extreemrechtse ministers vurig met het plan, terwijl de generaals en veel burgers liever vandaag exit links maken. Het kabinet schijnt vandaag een definitief besluit te nemen, dus de spanning ligt er dik bovenop.
Hoe realistisch is een volledige bezetting?
Stel: Israël besluit morgen echt “alle hoeken van Gaza” binnen te rijden. Dat klinkt stoer, maar wie durft nog glacieren dat het ook kan? Denkers uit alle lagen van het spectrum – van tankdeskundigen tot koffiehuissociologen – zijn het roerend eens: een offensief om alles in te lijven zou bloederig worden, voor Palestijnen én Israëli’s. En een permanente bezetting? Het leger zou het simpelweg niet trekken, die marathon.
Nu nog controleert het IDF ongeveer driekwart van het gebied. Om de laatste heel precies 25 procent over te nemen, zou het tijdelijk de bezettingsgraad moeten opdrijven naar tienduizenden extra soldaten. Volgens de onthullingen van Haaretz zou zo’n operatie tot twee jaar duren. Sommigen noemen dat dus al optimistisch.
De troepen krijgen de kriebels
De bezem steel door de kazernes: de stafchef zelf, generaal Zamir, trekt nu al troepen terug voor verlof. De moraal in legerkringen is zakgeld-waardig. Dienstplichtigen en reservisten melden zich steeds vaker ziek of komen gewoon niet opdagen als ze geroepen worden. Politicologen als Ely Karmon knikken instemmend: “In juli verloren we al 40 soldaten zonder echt strategisch gewin. Mensen zien in dat we dan in zware dichtbevolkte woonschaats-gebieden naar binnen moeten. Dat risico willen veel ouders, partners en vrienden niet tegen hun geliefden nemen.”
Mouin Rabbani, een onafhankelijke analist van het Middle East Council on Global Affairs, knippert geen wimpers. “Een bezetting is geen crash die je snel achter je laat. Je moet elke dag weer bewijzen dat je nog steeds de baas bent. Maar het leger is uitgeblust, en het weet dat een slapend leger uiteindelijk weer wakker moet staan tegen een lamslapende guerrilla-aanval – een ellende voor beide kanten.”
Wat als de bevolking op de loop moet?
Pak even afvaart naar al-Mawasi, een 14 km² grote kuststrook waar bij elke aanval de restanten van 500.000 mensen in plastic tentjes en krotten bij elkaar vallen. Israël hanteerde al-Mawasi ooit als “veilige zone”, maar bommen zijn er meerdere keren ingedeukt. Als een algehele bezetting er komt, trekken nog meer vluchtelingen straks aan dat draadjeslijpe stuk strand – pal onder de loop van het leger. De hoge dichtheid en gebrek aan alles leiden makkelijk tot nieuwe humanitaire drama’s.
De gijzelaars: stiekeme doodvonnissen?
Daniel Shek, vroeger ambassadeur in Frankrijk, en nu woordvoerder van het Hostages and Missing Families Forum, houdt een schokkende kaart. “Als we echt alles binnenrollen, is de kans groot dat Hamas de rest van de overlevende gijzelaars meteen laat onthoofden. We vermoeden dat er bij hen een voortdurend commando rondslingert: ‘Alles rafelen de minuten daarna dat het IDF de hoek om ligt.’” In augustus vorig jaar vond het leger al zes dode gijzelaars; toneelstuk van de executie voltrok zich net voor aankomst van de troepen.
Prijskaartje: hoge rekening, kapot draadwerk
Een verlengd offensief klinkt als een onweerstaanbare ramp voor de schatkist, zegt Karmon. “We zouden elk gezin in Gaza van eten, water en een flinke lap zorg moeten voorzien – een rekening die het land al niet meer kan betalen.” Tel daar de diplomatieke kosten bij op. Landen als Canada, Frankrijk en het VK hebben onlangs stappen ondernomen waarvan Israël vroeger dacht: “Die doen we vooral niet.” Karmon voegt toe: “Volledig bezetten zal leiden tot erkenning van een Palestijnse staat door nog meer landen. Antisemitisme schiet overal nog wat hoger op, en dat is al hoog genoeg.”
Amerikaanse jager overlijdt na plotselinge aanval door Afrikaanse buffel
Op een meerdaagse jachtsafari in Zuid-Afrika is de Amerikaanse onroerendgoedhandelaar Ronald Watkins om het leven gekomen nadat hij werd aangevallen door een Afrikaanse buffel. De organisatie Coenraad Vermaak Safaris laat weten dat het incident volkomen onverwacht gebeurde – het dier leek uit het niets op te duiken en veroorzaakte dodelijke verwondingen alvorens te verdwijnen.
Dé gevaarlijkste van de Big Five
De buffel mag dan de ‘Big Five’ niet qua formaat aanvoeren, volgens veel waarnemers is het juist het beest waar jagers het bangst voor zijn. Volgens Coenraad Vermaak Safaris vallen er jaarlijks tal van slachtoffers, ook al denk je dat je raak hebt geschoten. “Zelfs gewond kan een buffel koelbloedig en razendsnel toeslaan. Een stevige hand en kalm blijven zijn dan cruciaal,” klinkt het op hun site. De andere leden van die iconische club? De olifant, leeuw, neushoorn én luipaard.
Familie erbij tijdens de reis
Watkins, die regelmatig pronkte met dode herten, poema’s en eenden op sociale media, had een flinke smak geld neergeteld: zo’n 10.000 dollar (ongeveer 8.500 euro) voor deze jachtvakantie. Zijn moeder, stiefvader en broer waren getuige van het fatale moment. De safari-organisatie zegt het gezin met raad en daad bij te staan: “We helpen hen op alle mogelijke manieren tijdens deze vreselijke periode.”
Schok bij zijn kinderen
Ook Watkins’ ex-vrouw laat van zich horen. Ze vertelt dat hun dochter zwaar onder de indruk is van het plotselinge verlies. “Samen proberen we dit verwerkingsproces aan te pakken,” aldus haar boodschap.
Trump en Poetin praten binnenkort face-to-face: zo staat het ervoor
Er staat haast iets heel groots op stapel: volgens een woordvoerder van het Kremlin zullen de Russische president Poetin en de Amerikaanse president Trump elkaar binnen enkele dagen echt gaan zitten voor een topoverleg. Waar dat precies gebeurt, houdt het Kremlin nog even geheim, maar een locatie zou al wel vastliggen.
“Kans dat we aan het eind komen van een lange weg”
Trump had gisteravond al laten doorschemeren dat hij Poetin heel snel wil spreken. Hij zei opgetogen dat de gesprekken met Moskou tot nu toe “goed” verlopen. Quote-alert: “We hebben goede gesprekken met president Poetin gehad. En er is een goede kans dat we aan het eind komen van een lange weg.” Het Witte Huis voegde daar aan toe dat Trump ook openstaat voor een gesprek met de Oekraïense president Zelensky. Het Kremlin bevestigt dat dit idee inderdaad is gedeeld, maar zwijgt verder over een eventuele driehoekstop.
Ultimatum, diplomatie en een zijsprong naar India
De afgelopen weken heeft Trump het stoken van vredesgesprekken flink opgevoerd.
-
Ultimatum: vóór 8 augustus moet Rusland volgens Trump serieuze stappen richting vrede met Oekraïne zetten, anders volgen “economische maatregelen”.
-
Lange onderhandelingen gisteren: de Amerikaanse topdiplomaat Witkoff zat drie uur lang met Poetin om tafel in Moskou.
-
Concurrentie op de stoelbank: kort daarna kondigde Trump 25% extra importheffingen tegen India af, omdat het land nog steeds Russische olie blijft kopen. Ook voor China en andere Russische handelspartners dreigen nieuwe sancties.
Zelensky belt hele route kaart van Europa
Zelensky laat vandaag weten op X dat hij meteen de telefoon pakt. Op zijn agenda: Merz (Duitsland), plus collega’s uit Frankrijk en Italië. Voor hem geldt: “Een bestand heeft de hoogste prioriteit.” Hij zegt nog steeds héél graag direct met Poetin aan tafel te willen zitten. De afgelopen maanden deed hij dat voorstel meermaals, maar vooralsnak kwam er alleen overleg tussen onderhandelaars in plaats van een échte presidentiële ontmoeting.
Met Trump en Poetin nu op ramkoers naar een bilaterale top kan deze zomer een keerpunt worden – al blijft het big question mark of Zelensky er alsnog bij wordt betrokken.
Van vrachtwagen naar vinyl en vriendschap: Frank heeft zijn droombaan gevonden
Wanneer je de Kerkstraat in Vorstenbosch instapt, word je zo van je sokken geblazen door een deuntje. De bron? Een oud huisje vol tweedehands platen: Blue Records van Frank. Maar deze winkel is méér dan muziek alleen – het is een plek waar mensen met een verstandelijke beperking volop meedoen in het dagelijks leven.
Speaker aan de deur
Een buitenluidspreker geeft al vrij snel aan waar die vrolijke klanken vandaan komen. “Vandaag draai ik Mexico van Les Humphries Singers. Hopelijk krijgt mensen het er zo warm van dat ze binnen komen wippen”, vertelt Silke, een van de platenbazen. Daarna schenkt ze – tussendoor – verse koffie, om vervolgens netjes de lp’s op alfabet te zetten. “Lekker zo’n gestructureerd klusje,” grinnikt ze. “En bovendien doe je met je hobby mee. Muziek én gezelligheid in één: wat wil je nog meer?”
Van chauffeur tot zorgmuso
Op een paar meter afstand kijkt Frank hoe Silke tevreden tussen de dragers staat. “Heerlijk om te zien,” zegt hij trots. “Ze staan hier midden in de maatschappij én groeien als mens. Ik word daar echt wárm van.”
Vroeger reed hij dertig jaar in een grote vrachtwagen. Maar tien jaar geleden schakelde hij radicaal om. “Toen studeerde ik om in de zorg te kunnen werken. Dit kwam mijn pad op en het voelde als een cadeau.” Blue Records richt zich op iets simpels, maar oh-zo-belangrijk: fijne, zinvolle werkplekken. “Zorg, plaatjes én praatjes – dat is onze formule. Muziek draagt nu eenmaal altijd zonnetjes met zich mee.”
Naast sorteren ook vloggen én wassen
Word Bram niet te ver weg geroepen, want hij staat klaar met zijn weeklijkse vlog over – jawel – een Rod Stewart-album. “Ik beluister elke plaat en google me suf over de artiest. Niet mijn standaard genre? Ach, daardoor leer ik altijd bij en dat is nóg leuker.” Iets verderom slaat Wilco de knop van een speciale wasmachine om: “Ik geef stoffige lp’s een frisse start. Na die schoonmaakbeurt klinkt het geluid echt strakker.” Zijn voorkeur? BZN. Frans denkt daar anders over, dus er wordt flink gelachen – en met een knipoog van Frank wordt direct volgende plaat ingelegd.
De belofte is simpel: deze vinyl-haven draait voorlopig nog lang mee in Vorstenbosch.
Bekijk origineel artikel
