Recent Nieuws woensdag 06 augustus, 2025 11:44
Van zakenkantoor rouwplein: dit is waarom Mirjam de advocatuur vaarwel zei
“Ik trouw zó in mijn tuinstoel als ik via de Kerkstraat weer thuis kom,” lacht Mirjam terwijl haar twee imposante cane corso’s gezellig komen aankruipen. Precies twaalf maanden geleden kocht ze haar droomhuisje in Wouwse Plantage; de omgeving voelde meteen als een warm bad. Londen, Amsterdam, rotweilanden eromheen – meer heeft ze niet nodig om tot zichzelf te komen.
Mirjam’s overstap van juridische burelen naar rouwcentra ligt alweer tien jaar achter haar. Was ze uitsloven voor cliënten met glimmende leasesneden en stapel dikke dossiers wel een beetje beu. “Voldoening halen uit, nou ja, een hoger uurtarief… dat raakte op,” vertelt ze. De uitvaartbranche bood echter precies wat ze miste: echt contact maken en gezinnen in zware tijden iets lichter maken. “Ik kan nu hoop brengen in plaats van alleen maar pleisters plakken op juridische wonden, en ik merk dat dat echt verschil maakt.”
De persoonlijke prikkel achter haar keuze
In 2015 kreeg Mirjam zélf te maken met onverwacht verlies: haar man overleed aan een hartstilstand en achterliet haar met vier kinderen. Die ervaring werd haar kompas. “Wanneer iemand een kist van zijn mama of papa de zaal in ziet rollen, snap ik precies hoe die knoop in je keel voelt.” Ook het afgelopen jaar spendeerde ze bijna meer tijd in het Erasmus MC dan thuis – de laatste serie kankerbehandelingen zit er voorlopig op; tot de eindscan houdt ze haar hart vast. “We zijn ‘niet klaar, maar wel aan de overkant’,” zegt ze schouderophalend. En dat is op zich al winst.
Op bezoek bij haar stilte-paradijs
Op een gewone dinsdag hoor je in huis vooral twee dingen: het zachte getik van haar toetsenbord en het tevreden gesnurk van de honden. Die rust gebruikt Mirjam om columns te schrijven over haar werk – een uitlaatklep als een kinderuitvaart haar extra lang blijft achtervolgen of wanneer familie ruzies uit de hand lopen. Want hoewel officieel één persoon het laatste woord heeft over wie wel – en niet – wordt uitgenodigd, vindt ze dat sluiten van de deur weleens bar onrechtvaardig. “Dan wil ik als bemiddelaar optreden,” zegt ze. “Iedereen verdient afscheid naar eigen gevoel. Wie heb ik te beoordelen dat een oom opeens geschrapt wordt uit het verhaal?”
Brabant hartje “Rotterdamse kordate stijl” haalt
Ze had verwacht stugheid te treffen in haar nieuwe dorp – in plaats daarvan kreeg ze open armen. Buren brengen mokken koffie, iemand organiseert spontaan klusdag en vrouw uit de straat vraagt of haar retriever mag komen spelen. “Voor ik het wist, zat ik in de buurt-app, kreeg ik appeltaart toegestopt en werd ik overal bij gehaald,” grinnikt ze. Koeien voor de deur, groene weilanden die bij zonsondergang goud kleuren – voor Mirjam voelt dit inmiddels als zoveelste, meest onverwachte carrièrestap: wonen waar haar werk rustig naast haar ademt.
En hoe kijkt ze terug op dat sprong van advocatenkantoor naar rouwcentrum? “Oneindig veel mooier,” zegt ze simpel. En dan glimlacht ze, terwijl de honden vrolijk om haar heen draaien.
Van Rotterdamse stress naar Brabantse rust
“Ik vind het heerlijk om hier te ‘landen’ na een drukke werkdag.” Alweer een jaar woont Mirjam Boogaard (57) met haar twee stoere honden – Italiaanse cane corso’s – in haar droomhuisje in Wouwse Plantage. Ze is blij als een kind dat haar plan om naar Brabant te verhuizen eindelijk uitkwam. “De mensen hier zijn echt een verademing.”
Tien jaar geleden: goodbye bling bling
Vroeger had Mirjam een zware baan als jurist in Rotterdam. “Echt wel zat, al dat gedoe met kapsones en dikke auto’s.” In plaats daarvan stapte ze de uitvaartwereld in. “Nu help ik mensen op het moment dat ze het écht nodig hebben. Geen saai papierwerk, maar écht meeleven. Véél fijner.” Ze weet als geen ander hoe dat voelt: haar man overleed in 2015, en het afgelopen jaar reed ze bijna dagelijks af en aan naar het Erasmus MC voor haar eigen kankerbehandeling. “Ik was inmiddels zo’n beetje vaste klant daar. Maar nu ben ik aan het herstellen. We zijn nog niet klaar, maar we zijn er wel – en dat is al een mega-overwinning!”
Stilte in Kerkstraat
Doordeweeks is het op de Kerkstraat zó stil dat je de vingers op het toetsenbord hoort tikken – afgezien van een paar blije hondenneuzen die af en toe komen kijken. Die rust is precies wat Mirjam nodig heeft om haar emoties te verwerken. Soms heeft ze meerdere uitvaarten per week, en soms blijft er eentje extra hangen, zoals een afscheid van een jonge ouder. “Dan staat daar een vader met z’n kroost bij de kist van hun mama… tjah, daar krijg ik het zwaar van. Dan ga ik daarna nog een paar keer op bezoek om te zien hoe het met ze gaat.”
Gezeik in familie: hoe los je dat nou op?
Mirjam ziet steeds vaker ruzies in nabestaandenland. “Eén iemand bepaalt wie er wel en niet komt opdagen. Dat moet echt anders. Iedereen verdient het om afscheid te nemen.” Gelukkig heeft haar recht-toe-recht-aan-Rotterdamse stijl haar geen windeieren gelegd. Ze zoekt altijd de dialoog.
Brabant, je bent oké
“Ik dacht eerst: ‘Zullen die Brabanders wel open zijn?’ Maar ze vielen als een blok voor mijn directe manier van doen.” Haar buren staan klaar met een praatje, een bak koffie of gewoon even langs. “Overal word ik bij betrokken. Als ik hier de koeien en weilanden zie, denk ik: fijn, ik ben weer thuis.”
Vriend gearresteerd na vondst overleden moeder in Schiedamse woning
Zo zwaar als het klinkt: vrijdag viel de politie binnen bij een huis aan de Rotterdamsedijk en trof niet alleen een dode vrouw aan, maar ook haar levenspartner die prompt werd meegenomen. Het kleine dochtertje van het koppel was nog in de woning toen de agenten arriveerden. Zonder al te veel details liet de politie weten dat het meisje nu “elders veilig ligt” – hoe oud ze precies is, houdt men liever voor zich.
Buurtgenoten wisten het eigenlijk al meteen: het ging om een jong gezin met een kindje erbij. En terwijl rechercheurs druk bezig zijn om uit te zoeken hoe de vrouw precies is omgekomen (er wordt zeker van een misdrijf uitgegaan), werd er afgelopen weekend actie gevoerd in Rotterdam. Nabestaanden van het slachtoffer liepen mee in een mars tegen femicide. Zij vertelden dat de vrouw al maandenlang fysiek in de knel zat en vaker was weggevlucht – helaas kennelijk nooit definitief genoeg.
Onder hen ook Wim, die op de barricade staat omdat hij eerder zijn eigen dochter Sanne verloor. Zijn verhaal en dat van meer nabestaanden is via onderstaande link te zien en te horen:
Taco’s met guacamole op Sardinië maken elf bezoekers ernstig ziek
Feestje loopt uit de hand
Wie gisteren op Sardinië naar een foodfestival ging en zin had in een taco met guacamole, had pech. Elf mensen – waaronder twee kinderen – belandden na de hap met hartkloppingen en verlammingen op de intensive care. De spoedeisende hulp stond op zijn kop; vermoeden: botulisme.
Avocadopulp uit Oosterhout verdacht
Waar zat de boosdoener? In de guacamole, en dus in de avocado dachten de Italiaanse artsen. Die groene vruchtenkwak kwam verpakt vanuit Oosterhout: avocadopulp van het merk Metro Chef, stevige eenkilo-zakken die normaal in bevroren vorm naar keukens rollen.
Stopzetting en terugroepactie
Salud Foodgroup Europe heeft meteen de stekker uit de distributie getrokken. “We leggen alles stil, ook al is het verband nog niet officieel bevestigd,” laat het bedrijf in een verklaring weten. Ze werken nu samen met Italiaanse onderzoekers en roepen alle zakken terug. Het Italiaanse ministerie van Volksgezondheid heeft die oproep intussen officieel gemaakt, waardoor supermarkten en cateraars de partijen uit de schappen moeten halen.
Volgende stap
Salud Food benadrukt dat het om puur voorzorgsmaatregelen gaat en dat de consumentenveiligheid bovenaan staat. Ondertussen gaan bij het Brabantse bedrijf interne controles én onafhankelijke laboratoriumtests van start om het dichtgetimmerde mysterie rond de avocadopulp te ontrafelen.
Karol Nawrocki is officieel de nieuwe baas van Polen!
Vanmiddag vierden de rode vloerbedekking en woeste flitslichten in de Sejm in Warschau een feestje: Karol Nawrocki, conservatief nationalist en man van stevige mening, werd er plechtig beëdigd als president. Met een eed en een speech meteen als dubbelportie om de steun van zijn partij goed te houden.
In zijn toespraak trapte hij af met een flinke dosis retoriek: “De Polen willen dat politici keihard hun campagne-beloftes nakomen.” En vooruit, hij beloofde meteen weer dat hij gaat knudden tegen het verhogen van de pensioensleeftijd, een stopzetten van illegale migratie én een dikke nee tegen de eurozone. Geen cent in die andere valuta!
Aan EU-steun voor Oekraïne stond hij ook al klaar met een flinke sabel over de schouder: “Zoek ander asiel, Oekraïne. De NAVO en EU? Alstublieft niet.” Een standpunt dat hem applaus opleverde van de PiS-bank, hoewel hij officieel geen lid meer is van de partij. (Officieel, hè.)
Buiten het paleis zwaaide het inmiddels van de vlaggen: aan de ene kant knalrode & witte zwermen van Nawrocki-fans, aan de andere kant zwarte rozen voor de tegendemonstranten die minder blij met het nieuws waren. De meningen blijven verdeeld, ook in de landelijke geluiden.
En Nawrocki? Hij stapt vandaag door een oester van ceremonies. Kransleggingen hier, mis daar, monumenten bezoeken, strijdkrachten symbolisch het bevel overdragen… Kortom: een rood-wit-blauwe baan die hem naar het presidentieel paleis voert – en naar een nek-aan-nekrace met de coalitie van premier Tusk, die het zwaar krijgt nu er een president met vetorecht tegenover hen staat.
Man steekt peuk aan met eeuwige vlam en tilt Vlaamse rust – Frankrijk in rep en roer
Ze zeggen wel eens dat roken dodelijk is, maar deze keer is het de sigaret bespaard gebleven terwijl het beeld van miljoenen gevallen Franse soldaten op het spel stond. Eergisteravond wist een onbekende kerel de eeuwige vlam onder de Arc de Triomphe te gebruiken als aansteker voor een snelle nicotine-fix. Het filmpje ging viraal en – jawel – prompt sloeg de gemoederen in Parijs behoorlijk hoog.
Minister Retailleau maakte via een kort berichtje op X bekend dat de man inmiddels is aangehouden en een bekentenis heeft afgelegd. Hij wordt ervan verdacht een herdenkingsmonument te hebben geschonden. Volgens persbureau AFP gebeurde het zondagavond; slechts een paar uur later, maandag rond het middaguur, zat hij al in de bak.
Minister van Veteranenzaken Patricia Miralles’ toonde zich niet mild: “Deze vlam brandt niet zodat jij even snel een peuk op kunt steken. Hij symboliseert de opoffering van miljoenen Franse soldaten. Dit sloeg helemaal nergens op en is een klap in het gezicht van ieder gezin dat ooit iemand is verloren.”
Voor wie het monument niet kent: onder de Arc de Triomphe prijkt Het Graf van de Onbekende Soldaat – daar liggen de resten van een Franse militair die sneuvelde tijdens de Eerste Wereldoorlog. Oorspronkelijk als eerbetoon aan alle Franse soldaten die hun leven gaven.
Update dinsdagmiddag: De verdachte blijft voorlopig nog vastzitten. De parketdienst onderzoekt of er extra wetgeving kan worden ingezet om dit soort gênante acts voortaan harder aan te pakken.
