Recent Nieuws dinsdag 05 augustus, 2025 18:28
Gekke ontdekking in caravan: twee vreemde jongens aangetroffen tijdens vertrek
Onderwerp van artikel
Een man uit Roosendaal kreeg gisterenochtend een flinke schrik te verwerken toen hij zijn caravan wilde ophalen om op reis te gaan. Toen hij de deur opende, bleek er helemaal geen leeg huisje te staan – twee onbekende jongens lagen er gewoon te slapen!
De eigenaar had zijn caravan geparkeerd op de Egeraandijk in de stad en wilde even iets halen voordat hij zou vertrekken. Tot zijn verbazing zat de deur niet op slot. Binnen aangekomen trof hij totaal onverwacht twee jongens aan die daar sliepen. Hij belde direct de politie.
De jongens werden al snel wakker en verdwenen vervolgens met spoed, niet zonder eerst wat eten en drinken mee te nemen uit de caravan. Gelukkig kon de eigenaar het signalement goed doorbellen. De politie slaagde erin, slechts een uur na de melding, de eerste verdachte te pakken te krijgen op de Dijkrand. Even later werd de tweede verdachte gearresteerd in het Burgemeester Godwaldpark.
Minderjarige daders
Het blijkt dat het duo bestaat uit twee minderjarigen, 15 en 17 jaar oud. Ze hebben volgens de politie geen vast adres in Nederland en worden nu overgedragen aan de afdeling Vreemdelingenpolitie, Identificatie en Mensenhandel (AVIM). De caravaneigenaar heeft inmiddels aangifte gedaan en ook een getuige heeft een verklaring afgelegd. De politie denkt dat de jongens via een vernield raam naar binnen zijn geklommen.
12-jarig meisje neergestoken in Capelle aan den IJssel – twee minderjarige verdachten aangehouden
In de avond van gisteren heeft zich een ernstige steekpartij voorgedaan in Capelle aan den IJssel. Het slachtoffer? Een meisje van slechts 12 jaar oud. De politie heeft intussen twee jonge verdachten opgepakt: een 14-jarige jongen en een 15-jarig meisje. Beiden komen uit dezelfde plaats.
De steekpartij vond plaats op openbare wegen, vlakbij een supermarkt. Volgens berichten van Rijnmond is het slachtoffer ter plekke nog bij bewustzijn gebracht naar het ziekenhuis. Het meisje komt oorspronkelijk uit Rotterdam, maar over haar huidige toestand is niets bekendgemaakt.
De twee verdachten zitten nog vast en worden verhoord door de politie. Wat precies het motief achter de aanval is, of er een relatie was tussen de betrokkenen, is voor nu nog onduidelijk.
Gruwelijke moord op vrouwen in Zuid-Afrika leidt tot woede en protesten
Het gebeurde allemaal in augustus vorig jaar, maar pas nu komt de zaak serieus aan het rollen. De rechtszaak tegen drie verdachten van een schokkende moordzaak in Zuid-Afrika is deze week begonnen, en er komt steeds meer informatie naar buiten over wat er precies is gebeurd.
We spreken hier over Maria Makgato (45) en Lucia Ndlovu (34), twee vrouwen die hun dood tegemoet liepen terwijl ze op zoek waren naar eten op een boerderij. Volgens de aanklacht zijn ze daar neergeschoten door 60-jarige boer Zachariah Johannes Olivier, de eerste bekende verdachte in de zaak. Lucia’s man was bij hen en raakte gewond, maar wist te ontsnappen. Hij belde een dokter en maakte vervolgens aangifte bij de politie.
De lichamen van de vrouwen werden later aangetroffen in een varkensstal. Het vermoeden is dat de lichamen expres daar terechtgekomen zijn om bewijsmateriaal te vernietigen. Er gingen daarna geruchten dat de vrouwen grotendeels waren opgegeten door de varkens, maar volgens de minister van Landbouw is dat niet waar. Wat wel duidelijk is: de lichamen waren al behoorlijk ontbonden.
Apartheid-erfenis speelt nog steeds rol
Afrikacorrespondent Sophie van Leeuwen legt uit dat Zuid-Afrika helaas geen vreemde is in extreme geweldplekken. “In dit land wordt gemiddeld zeventig mensen per dag vermoord. We staan daarmee wereldwijd bovenaan per hoofd van de bevolking.” Toch is deze zaak zo gruwelijk dat het landelijke ophef veroorzaakt en demonstraties op gang heeft gebracht. Met name omdat het ook weer gaat over thema’s als apartheid en racisme, die voor veel Zuid-Afrikanen nog altijd pijnlijke herinneringen oproepen.
Ondanks dat de apartheid officieel ruim dertig jaar geleden is afgeschaft, blijft ongelijkheid voelbaar – met name op het platteland. Daar blijft de meeste landbouwgrond in handen van witte boeren, terwijl zwarte werknemers vaak voor weinig geld het zware werk doen. “Die ongelijkheid zit echt diep verweven in de maatschappij,” benadrukt Van Leeuwen. En juist deze zaak toont dat opnieuw aan.
Misleidende mythe van ‘witte genocide’ roept reacties op
Er is in Zuid-Afrika ook veel discussie over het begrip ‘witte genocide’, een term die sinds enkele jaren steeds vaker gebruikt wordt. Witte boeren beweren dat zij slachtoffer zijn van een gewelddadige samenleving en dat ze worden bedreigd of zelfs systematisch vermoord. Alleen kloppen de cijfers die ze daarbij noemen volgens experts niet. Deze desinformatie draagt echter wel bij aan het idee dat sommige witte boeren zich moeten bewapenen en snel moeten schieten als ze zich in gevaar wanen.
“Vanuit hun perspectief is het dan zelfverdediging,” legt Van Leeuwen uit. “Maar als je naar de feiten kijkt, zie je iets heel anders: de meeste doden in Zuid-Afrika zijn nog steeds zwarte mensen.”
Bij deze zaak gaat het om zwakke mensen die letterlijk in de onderste regionen van de maatschappij stonden – en dat maakt het extra tragisch. Dat het ook nog eens twee vrouwen betreft, versterkt de woede in het land. Er zijn al protesten geweest met slogans zoals “stop killing our women”.
Slachtoffers achterlaten grote leegte
Maria Makgato was alleenstaande moeder van vier kinderen, tussen de 5 en 22 jaar oud. Haar oudste zoon vertelde aan de BBC hoeveel ze voor haar gezin betekende: “Mijn moeder is op een verschrikkelijke manier gestorven. Ze was een liefhebbende moeder die alles voor ons deed. Dankzij haar ontbrak het ons aan niets.”
Toch is het volgens Van Leeuwen belangrijk om niet in een zwart-witdenken te vervallen. “Alle kinderen in Zuid-Afrika leren op school over het wrede verleden waarin veel zwarte mensen werden vermoord door een autoritair regime. Tegelijkertijd zijn de hoge criminaliteitscijfers en de mythe van de ‘witte genocide’ ook een groot zorgpunt voor veel politici.”
Politiek verdeeld over aanpak
Naast het ANC, de partij van Nelson Mandela, heeft ook de regeringspartij Democratic Alliance haar zorgen geuit over het toenemende geweld. Tegelijkertijd staat partijleider John Steenhuisen, die ook minister van Landbouw is, onder vuur omdat hij volgens critici te weinig doet om het probleem effectief aan te pakken.
Deze rechtszaak is dus veel meer dan een juridische kwestie – het is een spiegel van de diepe ongelijkheid die Zuid-Afrika nog steeds teisteren.
Verdachte getuigt tegen baas
Vandaag werd de gruwelijke moord bevestigd door de tweede verdachte, Adrian de Wet (20). De jonge landarbeider verklaarde dat hij gedwongen werd door zijn werkgever om de lichamen van de vrouwen in het varkensverblijf te dumpen. Sowieso het Openbaar Ministerie als zijn advocaat bevestigden dat hij als kroongetuige zal optreden. Als de rechter hem gelooft, kan dat leiden tot het stoppen van de strafvervolging tegen hem.
Naast De Wet en Olivier wordt ook een derde verdachte – een andere landarbeider – vervolgd. Ze staan niet alleen terecht voor moord, maar ook voor poging tot moord op Lucia’s partner, illegaal wapenbezit en het verdoezelen van bewijsmateriaal. De rechtszaak gaat volgende week verder.
Wat ging er mis met de onderzeeër Titan?
Het ongeluk met de onderzeeër Titan in juni 2023, waarbij vijf mensen het leven lieten, was volgens een rapport van de Amerikaanse kustwacht een voorkombare tragedie. OceanGate, het bedrijf achter de duikboot, had jarenlang essentiële veiligheidsmaatregelen genegeerd.
Gebrekkige bouw en geen toezicht
De Titan was opgebouwd uit koolstofvezel – beter bekend als carbon – wat bijzonder ongebruikelijk is voor een onderzeeër. Meestal worden deze vaartuigen gemaakt van titanium of staal, materialen die veel beter bestand zijn tegen de enorme druk op grote diepte. Tests hadden al aangetoond dat de romp van de Titan mogelijk niet sterk genoeg was om veilig naar grote dieptes af te dalen, maar daar werd weinig tot niets mee gedaan.
OceanGate bood luxe expedities aan naar het wrak van de Titanic, ergens in de Noord-Atlantische Oceaan. Het idee trok avonturiers en rijke klanten, maar de manier waarop het bedrijf omging met veiligheidscriteria was zorgwekkend. Er was namelijk geen enkel extern toezicht: het vaartuig werd nooit getest of gecertificeerd door erkende instanties.
Giftige werkcultuur en stilzwijgende waarschuwingen
Binnen OceanGate heerste een giftige werkcultuur, zo blijkt uit het rapport. De oprichter van het bedrijf, Stockton Rush, negeerde diverse signalen van gevaar. Medewerkers die zich zorgen maakten over de structuur van de boot en het risico op implosie werden onder druk gezet of zelfs ontslagen. Cruciale inspecties, data-analyses en preventief onderhoud werden simpelweg overgeslagen.
In een Netflix-documentaire over het drama zie je hoe Rush geen tegenspraak duldt. Hij negeert tijdens vergaderingen herhaaldelijk kritiek van experts en lijkt meer geïnteresseerd in marketing dan in technische details.
De laatste reis van de Titan
Op 18 juni 2023 begon de fatale reis. Tijdens de afdaling naar het wrak van de Titanic verloor men het contact met de Titan. Na meerdere dagen intensief zoeken werd duidelijk: het vaartuig was geïmplodeerd kort na het begin van de duik. Brokstukken werden later op de zeebodem gevonden. Alle vijf inzittenden kwamen om het leven, onder wie Rush zelf, de Pakistaanse vader en zoon Shahzada Dawood en Suleman, Britse avonturier Hamish Harding en Franse Titanic-expert Paul-Henri Nargeolet.
175 landen proberen eindelijk grip te krijgen op plasticproductie
Weet je nog hoe we vroeger bijna nergens plastic tegenkwamen? In het jaar 2000 werd er wereldwijd ongeveer 200 miljoen ton plastic geproduceerd. Vijfentwintig jaar later is dat aantal meer dan verdubbeld. Tegenwoordig zit plastic overal: in onze verpakkingen, kleding, meubels en zelfs in ons eten – ja, echt waar.
Maar die overvloed aan plastic heeft wel een keerzijde. Het is niet alleen slecht voor het milieu en het klimaat, maar ook voor de gezondheid blijkt steeds duidelijker. Daarom zijn al sinds 2022 drie keer per jaar internationale vergaderingen georganiseerd onder leiding van de Verenigde Naties. In totaal zijn er al vijf bijeenkomsten geweest, met als doel om tot een wereldwijde afspraak te komen over minder plasticproductie.
De laatste poging vond plaats in Busan, Zuid-Korea, eind vorig jaar. Maar helaas lukte het daar niet om tot een akkoord te komen. De hoop is nu gevestigd op Genève, waar momenteel weer landen samenstromen om een nieuw verdrag op te stellen. Als dat lukt, zou het betekenen dat er straks jaarlijks of tweemaandelijks een soort COP-top wordt gehouden, zoals bij klimaatverdragen gebruikelijk is.
Tot en met volgende week donderdag zijn delegaties uit 175 landen aanwezig in de Zwitserse stad. Ook wetenschappers, ngo’s en lobbyisten zijn van de partij. Ze pleiten ervoor om de productie van nieuw plastic serieus terug te schroeven. Want hoewel recycling vaak als oplossing wordt genoemd, is dat slechts een klein stukje van het probleem. Minder dan 10 procent van het plastic dat we gebruiken, wordt daadwerkelijk hergebruikt. De rest belandt in de natuur, wordt verbrand of weggegooid.
Waar gaat het precies om?
De kern van deze top is simpel: minder nieuw plastic maken. Niet iedereen is daar echter even happig op. Sommige landen en bedrijven denken namelijk dat opruimen en recycling de beste manier zijn om het probleem aan te pakken. Andere groepen, zoals kleine eilandstaten, Panama en Mexico, lijden juist direct onder de vervuiling. Zij importeren veel producten en krijgen vervolgens het afval letterlijk aangespoeld.
In Europa zijn landen als Frankrijk, Engeland, Noorwegen en Zwitserland erg actief in de discussie. Nederland houdt zich nog grotendeels op de vlakte, maar is wel lid van de “High Ambition Coalition to End Plastic Pollution”. Dat is een groep van zo’n honderd landen die echt iets wil veranderen wat betreft plastic.
Er zijn ook andere thema’s op tafel gekomen tijdens de besprekingen. Denk aan duurzamer ontwerp van plasticproducten, zodat ze makkelijker herbruikbaar zijn. Of hoe zorgen dat producenten verantwoordelijk worden gehouden voor hun afval. En dan is er ook nog het aspect van rechtvaardigheid: arme regio’s kunnen het vaak niet aan om met vervuiling om te gaan, terwijl zij er wel het meeste last van hebben.
Waarom is plastic eigenlijk zo slecht?
Plastic is goedkoop om te maken, omdat het gemaakt wordt van olie – een fossiele brandstof. Tijdens de productie worden giftige stoffen toegevoegd, en die komen vrij wanneer het plastic uiteindelijk verbrand wordt. Zo raakt de atmosfeer vervuild. Bovendien spoelt een groot deel van het afval gewoon de natuur in, zoals rivieren en oceanen.
Dat heeft grote gevolgen voor het mariene leven, maar ook voor ons klimaat. Bijvoorbeeld door het fytoplankton in de oceaan, dat CO2 opneemt, minder goed werkt. En dan heb je nog nanoplastics – triljoenen kleine deeltjes – die zich verspreiden door ecosystemen en mogelijk onze gezondheid beïnvloeden. Onderzoek wijst al uit dat plastic kan spelen met onze vruchtbaarheid.
Wat komt eruit?
Een belangrijk knelpunt is de manier van besluiten nemen. Omdat alles unaniem moet gebeuren, is het lastig om tot een streng of ambitieus akkoord te komen. Vooral olielanden zoals Saudi-Arabië, Iran en de VS zijn tegen een productielimiet. Die zien juist groei in de plasticmarkt, nu de vraag naar olie voor auto’s langzaam afneemt.
Toch is er hoop. Als de regels over besluitvorming flexibel worden gehanteerd, zou er misschien toch nog een akkoord kunnen komen. En wellicht al komende donderdag al.
Wordt de ‘rotte kiezen’ van Grave eindelijk opgeknapt? Omwonenden zien weinig reden tot optimisme
In het centrum van Grave staat een pand dat al jarenlang als een soort ‘rots in de branding’ is gaan gelden, maar dan wel een die niemand wil. Het gaat om Klinkerstraat 5, een rijksmonument dat eruitziet alsof het elk moment verder kan instorten. Terwijl de rest van de winkelstraat langzaam wordt opgeknapt, blijft dit roze pand een pijnlijk contrast.
De eigenaar, Hans Lobenstein uit Renkum, heeft ondertussen wel een omgevingsvergunning gekregen van de gemeente Land van Cuijk. Maar of hij ook daadwerkelijk aan de slag gaat, daar zijn omwonenden allesbehalve zeker van. De kozijnen rotten weg, pleisterwerk brokkelt af en vocht verspreidt zich naar aangrenzende gebouwen. Het beeld dat het afgeeft? Volgens makelaar Anita Klomp van WOON Makelaars trekt het juist potentiële kopers én toeristen weg. “Het heeft echt invloed op de waarde en de verkoopbaarheid van andere panden in de buurt,” vertelt ze.
Terras tegenover de troep
Voor Lutijn Groeneveldt van Café-restaurant Poort van Cleve is het zelfs dagelijkse kost. Zijn terras ligt recht tegenover het vervallen pand. “Mensen die hier zitten, kijken alleen maar tegen die lelijke gevel aan. Ze vragen zich af of hier ooit nog iets wordt gedaan,” zegt hij. En dat geloof je hem meteen: wie hier komt geniet van eten en drinken, maar krijgt tegelijkertijd een flinke portie wantrouwen in de toekomst van de straat voor de moeite.
Ook Liesette Bovens-Verkuijlen, bestuurslid van Grave Promotie en buurvrouw van het pand, is niet blij. “Dit is echt een rotte kies in een klein, verzorgd winkelpandjesblokje,” zegt ze scherp. Ze maakt zich bovendien zorgen over de veiligheid. “Er kunnen stukken metselwerk naar beneden komen. Mensen blijven staan, wijzen en maken foto’s. Soms vragen ze zelfs of het te koop is. Maar ik weet helaas beter: er gebeurt gewoon niks.”
Bekende pandjesbaas
Hans Lobenstein is geen onbekende in deze regio. In Oosterbeek was hij vorig jaar al betrokken bij een conflict over een verwaarloosd pand. En nu dus weer hier in Grave. Wat er precies speelt, begrijpen omwonenden niet. Tijdens een telefoongesprek liet Lobenstein weten druk bezig te zijn met zijn drankenhandel, geen tijd te hebben voor een reactie en ook niet meer gebeld te willen worden.
Maar pas een week eerder had hij wél groen licht gekregen van de gemeente. Met een ingediend renovatieplan kreeg hij een omgevingsvergunning, waarmee hij binnen 26 weken moet beginnen met verbouwen. De vergunning is slechts één jaar geldig. Als het werk niet begint, vervalt de vergunning automatisch.
Geen garantie op actie
Alleen: veel mensen in de buurt hechten er weinig hoop aan dat Lobenstein daadwerkelijk aan de slag gaat. Vorig jaar werd al eens een last onder dwangsom opgelegd, maar uiteindelijk werd de boete nooit geïnd – om de relatie niet te verpesten. Ook de nieuwe vergunning voelt voor sommigen niet als garantie.
Monumentenexpert Frank Haans laat weten dat het er van buitenaf inderdaad behoorlijk zorgwekkend uitziet. Of het pand op instorten staat? Dat is lastig te zeggen zonder een grondige inspectie. Juridisch is het lastig vast te stellen dat het monument ernstig genoeg verwaarloosd is om actie te kunnen forceren.
Rem op ontwikkeling
En zo blijft het pand wat betreft bewoners en ondernemers een blok aan het been van de stad. “Grave wordt steeds mooier, maar die paar rotte kiezen verpesten het hele beeld,” concludeert Klomp. “En dat mag echt niet langer duren.”
