Recent Nieuws donderdag 15 mei, 2025 18:29
Mysterieuze Roof: Warhol-Kunst Nog Altijd Kwijt Na Galeriedrama
Nou, dit is een behoorlijk gek verhaal. De zeefdrukken van Andy Warhol die eind Oktober uit een galerie in Oisterwijk werden gestolen, zijn nog steeds nergens te bekennen. Donderdag kwam er een van de verdachten voor het eerst voor in de rechtbank in Breda. E.S., een 24-jarige jongen uit Den Bosch, zit al een half jaar vast en houdt zijn mond stijf dicht.
In de nacht van Halloween op Allerheiligen werd de MPV Gallery aan de Dorpsstraat in Oisterwijk letterlijk opengeblazen door een paar schurken. Ze gristen vier Warhol-zeefdrukken mee, maar haastig als ze waren, lieten ze er twee achter op straat. Een van de verdachten is dus deze E.S., een knul die tijdens de zitting heel gewoon overkwam. Hij zwaaide zelfs lief naar oma en moeder in de zaal. Maar wie hij eigenlijk is en hoe hij bij deze kunstroof betrokken raakte, dat blijft een groot vraagteken. En waar zijn medeplichtige uithangt? Geen idee.
E.S. probeerde in de rechtbank een deal te sluiten om weer op vrije voeten te komen. Hij mist zijn vriendin en familie, en moet binnenkort ook een ernstige operatie ondergaan. Maar de officier van justitie was niet geïnteresseerd in genade. Ze vond het onacceptabel dat hij vrijkomt terwijl hij niets wil vertellen en de kunstwerken nog steeds zoek zijn. De rechter stemde daarmee volledig in. Dus tot minstens begin augustus blijft E.S. vastzitten. Daarna zal de zaak hopelijk sneller worden afgerond. Op 3 juni wordt hij nog een keer verhoord, en dan wil hij eindelijk iets loslaten. Of dat echt zo gaat, weet alleen de tijd.
De kunstroof in Oisterwijk was geen kleinigheid. Die nacht gebruikten de dieven zware explosieven, wat enorme schade aanrichtte in de buurt. Tientallen panden kregen kapotte ramen, en reclameborden vielen eraf. Het geluid van de explosie was kilometersver te horen. De officier van justitie herinnerde er ook aan dat dit soort criminelen niet alleen bezig zijn met schilderijen jatten. Zo werden er een paar jaar geleden juwelen gestolen op klaarlichte dag op de kunstbeurs Tefaf in Maastricht, en een gouden helm uit een museum in Assen is nog steeds niet terug.
Wat betreft de gestolen Warhol-zeefdrukken: ze komen uit dezelfde serie als een exemplaar dat ooit per ongeluk door de gemeente Maashorst als vuilnis werd weggegooid. Warhol maakte in 1985 een serie van zestien portretten van regerende koninginnen. De galerie had er vier van in bezit. Twee van de portretten (Beatrix en Ntombi Twala) werden op straat gevonden, nog in hun lijsten. De andere twee (Elizabeth en Margrethe) hebben de dieven meegenomen. Volgens de galeriehouder zijn de gestolen werken praktisch onverkoopbaar omdat ze wereldberoemd zijn en waarschijnlijk beschadigd zijn.
Wil je weten waarom beroemde kunstwerken gestolen worden en hoe ze soms in het criminele circuit terechtkomen? Kijk dan eens naar deze uitlegvideo die we eerder maakten.
Probleem met huisbezoeken bij demonstranten
De Inspectie Justitie en Veiligheid heeft een punt aan de kaak gesteld dat niet onbelangrijk is: sommige politiemethodes om informatie te verzamelen over demonstraties kunnen eigenlijk meer schade dan baat brengen. Stel je voor, je bent actief in een actiegroep en opeens staan er twee agenten op je stoep die vragen stellen over jouw betrokkenheid. Dat kan best intimiderend voelen, terwijl de bedoeling van de politie juist is om open communicatie te stimuleren. In plaats van vertrouwen te creëren, kan dit soort bezoeken het wantrouwen tegenover de autoriteiten juist vergroten.
Volgens de inspectie moet de politie goed nadenken over hoe ze dergelijke benaderingen uitvoert. Ze adviseren de Nationale Politie om deze werkwijze “grondig te evalueren” en te bekijken of andere methodes misschien net zo effectief zijn. Bijvoorbeeld een eenvoudig telefoongesprek in plaats van een persoonlijk bezoek. En ja, de politie staat al open voor verbeteringen. Dat kwam ook naar voren tijdens een kort geding dat Extinction Rebellion aansprak omdat ze hun manier van opereren kritisch zagen. De politie erkende zelfs dat een vrouw in Amersfoort onnodig last had van een bezoekje van twee agenten. Ze bood excuses aan en wilde kijken of ze in de toekomst minder indringend kan optreden.
Communicatie tussen politie en demonstranten
Weet je wat echt interessant is? Volgens een rapport van de Inspectie Justitie en Veiligheid blijkt dat de manier waarop de politie communiceert met demonstranten niet altijd even constructief is. Het probleem ligt vaak in de vaardigheden van de agenten. Communiceren met mensen die protesteren vraagt namelijk heel andere skills dan wat je nodig hebt bij regulier politiewerk. Sommige agenten hebben daar wel talent voor en weten zelfs in stressvolle situaties een gesprek te beginnen. Maar dat is helaas niet ieders sterkste punt. Daarom adviseert de inspectie om agenten die moeite hebben met dit soort interacties extra trainingen te geven.
En dan heb je nog de Mobiele Eenheid (ME). Die is soms gewoon té zichtbaar bij demonstraties. Voor sommige mensen voelt dat als een rode lap op een stier, terwijl de politie juist probeert escalaties te voorkomen. Dus het wordt tijd om eens goed na te denken wanneer de ME inzetbaar is en wanneer dat misschien beter niet kan. Want als je constant de ME nodig hebt, ontstaat er een tekort aan agenten voor andere taken.
Wat verwachten we eigenlijk van de politie bij demonstraties?
Een laatste belangrijke conclusie uit het rapport van de inspectie is dat er binnen de samenleving verschillende ideeën zijn over wat de politie precies moet doen bij demonstraties. Aan de ene kant moeten ze het recht op het houden van een demonstratie mogelijk maken, maar aan de andere kant ook zorgen dat alles veilig en ordegevend verloopt. En ja, dat zijn soms contradictorische doelen. Soms wordt het recht om te demonstreren ingeperkt omdat men bang is dat de openbare orde verstoord wordt.
Daarom vraagt de inspectie de minister van Justitie en Veiligheid om samen met de politie en de minister van Binnenlandse Zaken heldere afspraken te maken. Wat zijn precies de rollen en verantwoordelijkheden van iedereen? Wie doet wat? Op dit moment staat dat nergens duidelijk op papier en dat maakt het allemaal alleen maar lastiger.
Een halve boom veroorzaakt schade bij twee auto’s
Gisteren gebeurde er iets wat geen enkele automobilist graag meemaakt: twee auto’s kregen flinke schade omdat een groot stuk van een boom op ze terechtkwam. Het incident vond plaats op een drukke middag in de Swindenstraat, midden in Eindhoven. Gelukkig zaten er op dat moment geen mensen in de voertuigen, dus iedereen blijft ongedeerd.
De brandweer kwam snel ter plekke om het afgebroken gedeelte van de boom te verwijderen. Ze zaagden het boomstuk netjes kort om de weg vrij te maken voor andere gebruikers. De politie is nu op zoek naar de eigenaren van de beschadigde auto’s om hen te informeren over de situatie. Tussen haakjes, de bomen in deze straat zijn eigendom van de gemeente, dus misschien komt daar wel een interessant gesprek van.
Nederlandstalige weergave van het thema:
Twee voertuigen liepen schade op nadat een groot deel van een boom boven op ze viel. Geen menselijke slachtoffers, maar wel een hoop rommel die snel moest worden opgeruimd!
Verdeeldheid over hogere defensieuitgaven blijft bestaan tijdens NAVO-top in Turkije
Nou, het is duidelijk dat er nog stevig gediscussieerd wordt tussen de landen van de NAVO over het verhogen van de geldelijke bijdragen aan defensie. Landen die vlakbij Rusland liggen willen dat er heel snel een stijging komt naar vijf procent of zelfs meer. Maar de zuidelijke Europese landen trekken hard op de rem. De norm van de NAVO bepaalt hoeveel elk land moet investeren in zijn eigen veiligheid, uitgedrukt als een percentage van hun economische omvang.
De Amerikaanse president Trump vindt dat iedereen net zo veel zou moeten betalen als de VS, namelijk vijf procent. Maar zoals het er nu voor staat, halen de meeste landen amper de twee procent. Neem België bijvoorbeeld: ze hebben al moeite met die eerder afgesproken grens. Daarom kwam Maxime Prévot, de Belgische minister van Buitenlandse Zaken, naar Antalya om te benadrukken dat België voorlopig geen extra geld kan vrijmaken voor hun defensie.
In Antalya hebben de ministers van Buitenlandse Zaken recentelijk voor het eerst flink nagedacht over dit onderwerp. Ze bereiden zich immers voor op de grote NAVO-top volgende maand in Den Haag. Op 24 en 25 juni gaat het erom afspraken te maken over een nieuwe, hogere norm. NAVO-baas Mark Rutte heeft een compromisvoorstel klaar: stijging naar 3,5 procent directe defensieuitgaven tegen 2032, plus nog eens 1,5 procent voor andere veiligheidskwesties zoals infrastructuur en cyberveiligheid.
Maar dat is voor België echt te veel gevraagd, volgens buitenlandminister Maxime Prévot. Hij zoekt bondgenoten zoals Italië en Spanje om langzamer te gaan met deze enorme financiële verhogingen. Nederland daarentegen heeft al herhaaldelijk aangegeven dat hogere defensieuitgaven noodzakelijk zijn. Alleen wat de precieze details betreft, houdt Nederland zijn kaarten nog dicht tegen de borst.
Vanochtend benadrukte Mark Rutte nogmaals dat gewoon niets doen niet optie is. Ook Washington blijft druk uitoefenen. Volgens buitenlandminister Rubio hangt de sterkte van het NAVO-bondgenootschap af van de zwakste schakel. President Trump eist dat Europa minder leunt op de Verenigde Staten en meer hun eigen verdediging regelt. Hoewel Rubio toegeeft dat zulke veranderingen niet overeenkomstig kunnen gebeuren.
Rutte blijft hoopvol dat er binnen zes weken tijd, tijdens de top in Den Haag, toch een akkoord bereikt kan worden. Journalist Roel Schreinemachers merkt echter op dat de verschillende standpunten nog steeds ver uit elkaar liggen. Het lijkt erop dat baas Rutte nog heel wat werk te doen heeft om alle landen dezelfde kant op te krijgen. Want als de ambities te laag blijven, dan is de kans groot dat de Amerikanen ontevreden zullen zijn. En ja, mislukking van de top ligt dus nog steeds op de loer.
Toekomst van onderzoek in Nederland: vrijheid wordt bedreigd
Hey, even een serieus gesprekje over wat er momenteel speelt in de wereld van wetenschappelijk onderzoek. Weet je nog hoe belangrijk het is dat onderzoekers gewoon hun ding kunnen doen zonder dat ze continu gecontroleerd of belemmerd worden? Nou, volgens een nieuw rapport van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) staat die vrijheid op dit moment behoorlijk onder druk.
Volgens André Nollkaemper, een van de grote bazen bij de commissie van vrije wetenschapsbeoefening van de KNAW, is de situatie “zorgelijk”. Ja, zorgelijk! Want steeds meer onderzoekers klagen dat ze minder ruimte hebben om zelf te beslissen wat ze willen onderzoeken. En dan heb je ook nog de politiek, die soms echt niet helpt door wetenschappers te intimideren met harde woorden of regels.
De KNAW deed onderzoek omdat blijkt uit verschillende rapporten dat Nederland eigenlijk onder het Europese gemiddelde scoort als het gaat om academische vrijheid. Echt waar, we staan zelfs onderaan de lijst samen met landen zoals Hongarije en Polen. Dat is niet cool, hè? Terwijl buurlanden zoals Duitsland en België het veel beter doen.
Een interessant verhaal komt van Fleur Zeldenrust, een neurowetenschapper die onlangs een paar woordjes uit de titel van haar artikel moest schrappen, zoals ‘diversity’. Ze noemt het zelfs “zelfcensuur”. Waarom? Nou, omdat ze bang was dat haar onderzoek anders niet gepubliceerd zou worden. Stel je voor, ze bestudeert elektrische eigenschappen van hersencellen, dus het heeft niets te maken met politiek of maatschappelijke discussies. Maar ja, de sfeer is zo gespannen dat ze toch maar een stapje terug deed om problemen te voorkomen.
Het probleem ligt ook aan hoe onderzoek gefinancierd wordt. Veel geld gaat naar projecten die op korte termijn nuttig zijn voor de samenleving, terwijl langere termijnonderzoeken vaak achteraan komen. En wie vindt nou dat leuk? Onderzoekers moeten ook gewoon eens kunnen werken uit pure nieuwsgierigheid, zonder dat alles direct resultaat moet opleveren.
Nog iets wat de KNAW ziet: wetenschappers durven zich steeds minder uit te spreken vanwege intimidatie, vooral online. Dat is super jammer, want juist het delen van kennis met de samenleving is ontzettend belangrijk. Politici spelen hier ook een rol, want soms praten ze over wetenschap op een manier die de spanningen alleen maar vergroot.
Er zijn ook plannen voor nieuwe wetten, zoals een screeningswet, die het lastiger kan maken om met buitenlandse collega’s samen te werken. De KNAW heeft daarover wel wat zorgen, omdat ze bang zijn dat Nederland daardoor kennis misloopt.
Om dit allemaal aan te pakken, wil de KNAW kijken hoe wetenschappelijke vrijheid beter juridisch beschermd kan worden. Misschien door het in de Grondwet op te nemen? Dat zou een sterk signaal zijn. Wetenschap is namelijk enorm belangrijk voor ons begrip van allerlei grote thema’s zoals klimaatverandering, gezondheid en technologie.
Dus, kortom: laten we onze onderzoekers goed ondersteunen en hun de ruimte geven om te doen wat ze het beste kunnen – onderzoeken!
Het Eurovisiesongfestival probeert politiek te ontlopen, maar Gaza blijft aanwezig
Nou, het liedjesfeest is eigenlijk bedoeld om een plek te zijn waar muziek de boventoon voert en politiek buiten de deur wordt gehouden. Dat is al vanaf het begin in 1956 zo: Europa bij elkaar brengen met een paar toffe nummers. Maar laatst lijkt het alsof polarisatie meer speelt dan dat alles gewoon gezellig samenkomt. En ja, dat heeft vooral te maken met Israël.
Het songfestival wil graag a-politiek zijn, maar weet je wat? Dat lukt niet echt als er een oorlog woedt zoals die tussen Israël en Gaza. De burgerbevolking in Gaza lijdt enorm onder het conflict en honger speelt ook een steeds grotere rol. Dus, terwijl iedereen zich verheugt op muziek en glitter, zijn er natuurlijk veel mensen die vragen of Israël wel mag meedoen. Vorig jaar was er al flink wat protest tegen hun deelname, en dit jaar klinkt dat geluid nog harder.
Vanavond staat Yuval Raphael, een Israëlische artieste, op het podium in de tweede halve finale. Ze overleefde zelf de aanval van Hamas op 7 oktober tijdens een festival en schreef daarover een liedje genaamd ‘New day will rise’. Je raadt het al: dat nummer gaat over het overwinnen van pijnlijke ervaringen en verwijst duidelijk naar die dag. Toch proberen ze bij het festival alles neutraal te houden. Vorig jaar mocht Eden Golan pas optreden nadat de tekst van haar liedje werd aangepast omdat die te expliciet was over de gebeurtenissen.
Volgens songfestivalkenner Chiel Troost valt het altijd op hoe landen stemmen. Vorig jaar gaf de vakjury bijvoorbeeld weinig punten aan Israël, terwijl de publiekstemming hen op de tweede plaats zette. “Ik ben heel benieuwd hoe dat dit jaar gaat,” zegt hij.
In de geschiedenis van het festival zijn alleen Rusland en Wit-Rusland geschorst, en dat had goede redenen. Maar nu zien we dat sommige omroepen zich afvragen of Israël misschien ook uitgesloten zou moeten worden. Spannend, hè? Spaanse, Ierse en Belgische omroepen hebben zelfs een discussie gestart bij de EBU. Nederland steunt die oproep voorlopig niet, want volgens AVROTROS is dit geen podium om conflicten op te lossen.
Er zijn ook oud-deelnemers die een open brief ondertekenden om Israël uit te sluiten. Ze spreken over ernstige zaken zoals genocide en apartheid. De EBU ontkent echter dat geldelijke belangen – zoals een belangrijke sponsoring door een Israëlisch bedrijf – invloed hebben op hun beslissingen. Zij blijven herhalen dat het een niet-politiek evenement is en dat uitsluiten van Israël juist een politieke boodschap zou zijn.
Sinds kort zijn de regels voor artiesten strikter. Ze mogen alleen de vlag van hun eigen land op het podium laten zien. Palestijnse vlaggen en andere symbolen mogen in de zaal wapperen, maar niet op het podium zelf. Protestgeluiden als fluiten en boegeroep kun je sowieso niet tegenhouden, zegt Lonneke Haveman van RTL Nieuws.
En tja, Nederland haalt het ook weer. Claude nam namens ons een plek in de finale!
