Entertainment Nieuws woensdag 10 december, 2025 19:33
Anja Meulenbelt wint dé Nederlandse oeuvre-prijs
Yes! De P.C. Hooft-prijs 2025 is voor activist en schrijfster Anja Meulenbelt. De allergrootste literatuur-onderscheiding voor je complete werk – en dat is na ruim vijftig boeken een flinke stapel.
Het boek dat alles losmaakte: De schaamte voorbij
Megaklassieker uit 1976. Toen kwam Meulenbelt als jonge moeder uit de kast: openhartig, woest en zonder schaamte over haar lijf, onvrede en feminisme. De jury vindt het nu, bijna vijftig jaar later, nog steeds rauw en actueel. “Nieuwe generaties pakken het op, alsof het vorige week is geschreven.” Best knap voor een werkje uit de jaren 70.
Meer hits: van Een kleine moeite tot Palestijnse rapporten
Na De schaamte voorbij volgden Alba, De bewondering en – na haar reis naar Gaza – boeken als Het beroofde land en De tweede intifada. Ze schreef niet alleen, maar dook ook in de vrouwenbeweging, de SP-Eerste Kamer én ondernam actie voor Palestijnse rechten. Gewoon, omdat het moest.
“Ik? Een literatuurprijs? Hoe dan?”
Toen de jury belde, schoot er één ding door haar hoofd: “Dit kan helemaal niet, ik ben veel te controversieel.” Al snel vulde trots het gat: “Mijn werk doet ertoe. Mensen zeggen weleens: jij zet op papier wat ik denk. Dat is toch hét compliment.”
Eerste vrouw ooit in dit rijtje
Grappig detail: de P.C. Hooft-prijs (sinds 1947) ging voor beschouwend proza nog nooit naar een vrouw – hoewel Meulenbelt zelf in de jaren 80 al de Anna Bijns Prijs oprichtte om dat onevenwicht aan te pakken. Nu krijgt ze zélf de hoofdprijs én een feestelijke uitreiking in mei én een envelop met € 60.000. Niet verkeerd voor iemand die haar eigen “afwas-ideologie” als schrijfbrandstof gebruikt.
Sydney laat haar fanbase weten: “Geen fillers, geen Botox, nada!”
“Ik ben zo bang voor naalden, echt waar,” verzuchtte Sydney. “Als jullie een ongemakkelijke puberfoto van me uit 2012 naast een red-carpetbeeld van nu leggen, denkt natuurlijk iedereen dat er een hoop gekale knipt en geïnjecteerd is. Maar dan zie je gewoon 14 jaar ouder worden, plus een flinke dosis professionele make-up en perfect licht. Logisch dat mijn gezicht er dan anders uitziet.”
Ze grapte nog dat als ze wél allerlei cosmetische toeters en bellen had laten plaatsen, haar gezicht er nu strak symmetrisch uit zou zien – en dat is dus zeker niet het geval. “Kijk maar, mijn rechteroog staat verder open dan mijn linker. Komt door een oude wakeboard-wipe-out; ik had hechtingen vlak bij dat oog en sindsdien blijft het een beetje scheef.” Het openhartige gesprek vond plaats met niemand minder dan Amanda Seyfried, tijdens een promo-ronde voor hun aankomende thriller The Housemaid. Het verhaal – losjes gebaseerd op Freida McFaddens gelijknamige boek – draait om een huishoudster die zich waagt aan het glanzende leven van een superrijke familie en daarna alles behalve huiselijk wordt. “Ik ben al jaren dol op psychologische kat-en-muisspelletjes, en dit script had precies die knijp-in-je-maag spanning,” vertelde Sydney enthousiast over haar rol.
Shopaholic-voerster Sophie Kinsella (55) overleden aan hersentumor
Alsof een winkel sluitende deuren op vrijdagavond
Ik kon het niet geloven toen ik op Instagram zag dat Sophie Kinsella er niet meer is. De vrouw die ons leerde dat je met te veel schoenen en nog meer creditcardschulden toch de liefde (en een beetje jezelf) kunt vinden is op 55-jarige leeftijd gestorven aan de gevolgen van een agressieve hersentumor. Ze had er sinds 2022 mee te kampen – in stilte – en nu is haar laatste hoofdstuk al geschreven.
Eerst Madeleine, toen Sophie
Voordat Sophie Kinsella bestond, was er Madeleine Sophie Wickham. Na een paar jaar als financieel journaliste draaide ze in 1995 haar eerste roman The Tennis Party uit haar mouw – nog gewoon onder haar eigen naam. Prima ontvangst, maar echt een bestseller werd het niet. Ze schreef er zes boeken onder die naam, maar de echte hit kwam pas toen ze in 2000 onder haar pseudoniem de stoel wipte en Confessions of a Shopaholic uitbracht.
Becky Bloomwood: de meest bodemerloze portemonnee van de literatuur
Becky Bloomwood, de lieveling van Nederlandse en buitenlandse chick-lit-liefhebbers, worstelde precies met dingen waar veel vrouwen om kunnen glimlachen of huilen: opengevallen rotkrediet, wonderlijke aankopen en dat eeuwige gedoe met relaties. Wereldwijd vlogen de acht delen (en nog wat bijverhalen) over de toonbank – meer dan 50 miljoen exemplaren in zestig landen, vertaald naar ruim veertig talen.
In 2009 probeerden Isla Fisher & co. het verhaal op het witte doek te proppen. De film kreeg bakken kritiek, maar bracht toch 90 miljoen euro op – genoeg om ook Becky’s creditcard weer even in stijl schoon te schulden.
Haar laatste woorden op papier
In 2024 kwam What Does It Feel Like? uit, in het Nederlands Hoe voelt het?. Voor het eerst krijgt haar hoofdpersoon – jawel – kanker. Sophie vertelde vorig jaar in Linda.: “Ik heb altijd al geschreven wat me dwarszat. Te veel shoppen, verliefd worden, kantoorgezeik… dit dus ook.” Ze zag het als manier om alles te verwerken.
Haar afscheidsbericht op Instagram is rauw en warm tegelijk: “We kunnen ons de wereld niet meer voorstellen zonder haar energie en levenslust.” Ondanks de pijn zag ze zichzelf als “gezegend” met haar gezin, vrienden én het succes dat ze als romancière wist te verzamelen.
Van nonna’s tortellini tot Netflix-tiramisu: de Italiaanse keuken is nu officieel werelderfgoed
Sinds vandaag kunnen pasta, pizza en risotto trots een extra labeltje meeslepen: de hele Italiaanse keuken staat op de lijst met immaterieel cultureel erfgoed van Unesco. Niet alleen één schoteltje, maar ál die heerlijkheid is nu uitgeroepen tot ‘iets dat we nooit mogen verliezen’.
Geen portie carbonara, maar een portie cultuur
Waar het precies om gaat? Geen borden vol tagliatelle of een magisch Napolitaans pizzarecept. Unesco bekijkt het breder: ze waardeert de rond-de-tafel-rituelen van Italiaanse families. Denk aan zondagmiddag bij nonna thuis; kinderen die het tortellinideeg leren vouwen; of simpelweg het samen delen van een maaltijd. Kortom, de passie achter het pruttelen is nu op de lijst gezet.
Zijn Italianen daadwerkelijk 24/7 met eten bezig?
Volgens Luca Adámo – de baas van Trattoria Enoteca in Haarlem – wel. Zijn zaak werd dit jaar uitgeroepen tot beste Italiaanse restaurant van Nederland, dus hij weet een beetje waar hij het over heeft. In Radio 1 Journaal vertelde hij hoe hij ooit op Italiaans strand lag en alleen maar hoorde praten over sausjes en knoflook. “Die mensen discussieerden letterlijk de hele dag over hoe je de perfecte tomaat snijdt. Urenlang. Voor een kind is dat gek, maar ik realiseer me nu dat eten gewoon in hun DNA zit.”
Van water & meel tot kunst op je bord
Italië telt twintig regio’s en elk heeft weer een eigen stijl. Toch bindt één gouden stelregel ze allemaal: met maar een paar simpele ingrediënten iets groots maken. Adámo: “Pasta is eigenlijk niets meer dan bloem en water. Toch toveren ze daar een feestje mee op tafel.” Volgens hem maakt die pure passie het logisch dat de Italiaanse keuken nu geregistreerd staat als erfgoed: “Die manier van koken straalt gewoon een andere energie uit. Terecht dat het erkend wordt.”
Premier Meloni juicht: “Dit ís onze identiteit”
Premier Giorgia Meloni vierde het nieuws met een duidelijke boodschap: “Voor ons Italiaanen is eten géén snelle hap. Het is cultuur, traditie, werk én trots.” Kortom: pizza is niet zomaar een cirkel deeg met kaas, maar een cirkel van nationale identiteit.
En de rest van de wereld dan?
Italië is lang niet de eerste keuken die zo’n hoge status krijgt.
– Al sinds 2010 bungelt de Franse “gastronomische maaltijd” op de lijst.
– Nieuwkomers dit jaar zijn:
– Het hindoeïstische lichtjesfeest Diwali (India)
– Mandenvlechttradities uit Polen
– De ijzige zwembadcultuur van IJsland
– Cidercultuur uit Asturië (Spanje)
– Kaasmaken in Minas Gerais (Brazilië)
– De Belgische staafmarionetten
– En uiteraard dus de Italiaanse keuken in zijn geheel
Conclusie: Als je volgende keer overweegt om op zondag met half-Napels diepgelooide tomaten in de keuken te staan, weet dan dat je cultureel erfgoed in stand houdt. Buon appetito!
Dit was de boeman in Expeditie Robinson voor Twan Kuyper
“Dit was doodsbenauwd”
Voor veel kandidaten is het vissen voor sterke medespelers of de machtsstrijd dé nachtmerrie van Expeditie Robinson. Voor influencer Twan Kuyper echter niet: hij sliep slecht van iets simpelers – het op een briefje moeten schrijven van een naam. In een korte vlog op zijn kanaal legt hij uit hoe groot die stress voor hem was. Elk keer dat hij met de stomme eilandraad een stem moet opschrijven en de hele tribune meekijkt, krijgt hij bibbers.
“Iedere ronde moest ik opletten of ik F met een F of met een V beschreef… En ja, natuurlijk zijn er van die flessen met onze namen erop, maar geen labels nog diggels,” relativeert hij lachend. Toch hield hij stiekem spanning vast. “Mensen met dyslexie of iemand in hun omgeving herkennen dit vast: dat knagende ‘wat als ik het nou verkeerd doe?’ Als ik terugkijk, geef ik toe: dit was mijn allergrootste angst voordat ik instapte!”
“Wij herkennen dit”
Onder de video stromen reacties binnen. Gevolgd door tienduizenden likes klinkt het massaal ‘felt this’. Fans met dyslexie delen hun eigen stemming-briefjes-drama en sturen hartjes. Want wie herkent goed hoe beangstigend het is om letter voor letter live onder presure leuk te moeten schrijven.
Kasse Balkt Tussen De Grote Jongens: Thuiswinkelprogramma Op Televizier-Ring Longlist
Yes! Kassa heeft zich met een sidderende bedraadstaart op de lange lijst van de Gouden Televizier-Ring geklikt. Het misdaad- en lifestyle-blok van BNNVARA staat daarmee tussen de 64 programma’s die nog kans maken om later dit jaar Ring-te worden op 1 november 2024 in de Johan Cruijff ArenA.
Het programma van presentator Daphne Broers toert al sinds 2004 langs kapotte vaatwassers, ruzies met webshops en verborgen cameratests. Vorig seizoen haalde Kassa een piek van 1,6 miljoen kijkers en schopte het tot ‘marktleider in klantbemiddeling’. Daarmee lijkt het op een podium tussen stoïcijnse iconen als Wie is de Mol? en The Voice of Holland. Of de rode koopjesknaller het gaat redden tot de shortlist van 15 titles weten we pas in augustus, als de tweede selectieronde wordt afgevlagd.
Over nog geen maand, eind mei, vallen de eerste hapklare vijf namen die sowieso doorgaan. Daarna blijft het aftellen tot 3 september: de slotdag waarop de laatste schifting wordt gedaan en bekend wordt wie het podium echt gaat betreden.
