Recent Nieuws dinsdag 09 december, 2025 20:26
De eenzame game-marathon van Bashar al-Assad in zijn Moskouse gouden kooi
Terwijl Syriërs hun oude leider met memes de grond in boren, zit de laatste Assad ergens in een penthouse-controller te hangen. Zijn dagelijkse menu? Twintig luxe appartementen in Moskva City, een villa buiten de stad en een PlayStation die overuren draait.
Van paleis tot penthouse – maar vooral gamekamer
Volgens Die Zeit heeft de gevluchte dictator inmiddels een strak ritme: opstaan, niet naar buiten gaan, gamen tot de zon weer onder is. Twintig appartementen in één wijk klinkt als Monopoly, maar het enige spelletje dat Assad echt speelt is “waar kan ik nog heen?” – en dat bord heeft geen uitgang. Zijn beveiligers mogen nog door de stad cruisen, maar de man zelf lijkt vast te plakken aan de bank.
Poetins huisbaas-bonus: eeuwige stilte
Waarom Moskou? Simpel: wie jarenlang vriendschapsbanden smeedt met bloed en bommen, verwacht uiteindelijk een soevereine sofa om op te crashen. Maar Poetin is geen liefdadigheidsinstelling, stelt Die Zeit. Met Assad veilig opgesloten houdt het Kremlin het monopolie op alle pikante details: wie bombardeerde eigenlijk die ziekenhuizen in Aleppo? En die gifgasaanvallen, wie bestelde die precies? Antwoorden blijven achter Russische tralies.
Nieuwe Syrische president vraagt Assad, Poetin zegt “niet thuis”
De Syrische opvolger Ahmed al-Sharaa probeerde het in oktober nog: “Mag ik onze oud-president mee naar huis nemen?” Het Kremlin draaide diplomatiek een dooddoener: “Proberen is leuk, meenemen mag niet.” Frankrijk kreeg hetzelfde antwoord. Conclusie: Assads enige reisbestemming blijft de virtuele wereld – tenzij een tribunal hem ooit weet te spawnen.
50 jaar Assad = 50 jaar angst, nu 1 jaar aan grappen
In Syrië is de naam Assad geen schrikwoord meer, eerder een stand-up-act. De familie die het land als privé-atelier gebruikte is nu “het onderwerp van moppen en Whatsapp-stickers”, zegt verslaggever Omar Diab. Laatste grappenmateriaal: gelekte autobeelden waar Assad lachend de puinhopen van eigen makelij fileert. Reactie van de straat: hij wordt belachelijk gemaakt, uitgemaakt, maar niet gemist.
Politie zonder knipoog, burgers zonder bibber
Voor het eerst in jaren kunner Syriërs ruziemaken zonder kogelregen. “Vroeger was een voorlichting bij de agent een doodvonnis, nu krijg je gewoon een bekeuring”, zegt Diab. De echte vraag blijft: wie jaagt de handlangers? Alle klerken arresteren is ondoenliar, maar families die lijden verliezen hun geduld niet. Voorlopig kiest de nieuwe macht voor “niet iedereen opsluiten, maar ook niet vergeten”.
Waar Assad nu echt bang voor moet zijn
Geen internationaal tribunaal, geen uitlevering, geen veroordeling: zijn grootste vijand is vergetelheid. Terwijl al-Sharaa selfies maakt met Trump, Poetin en Erdogan, verzamelt Assad alleen schuim op zijn energy-drank. Zijn dynastie van vijftig jaar eindigt met een controller in de hand en een eeuwige loading screen: “Searching for exit…”
APG gaat flink minder collega’s tellen: tot 1200 banen in 5,5 jaar weg
Pensioenuitvoerder APG – hét bedrijf achter pensioenen als ABP – schrooift zijn organisatie flink aan de graten. Uiterlijk in 2030 moeten er 1000 tot 1200 voltijdsbanen zijn verdwenen, dat is bijna een derde minder dan nu. Het uitgangspunt is simpel: minder kosten, snellere handelingen én bovenal gesneden voor het nieuwe pensioenstelsel.
Administratie-bot of gewoon goedkoper?
APG beantwoordt nu nog alle deelnemersvragen, regelt premie-inning bij werkgevers en beheert tientallen miljarden aan beleggingen – zo’n beetje alles wat jouw pensioenproces maar nodig heeft. Dankzij kunstmatige intelligentie, meer automatisering en uniforme systemen wil APG hetzelfde werk doen met minder mensen. De verhoging is ook efficiënt: flink geld op de randen, want het bedrijf wil tussen de 240 en 270 miljoen euro besparen.
Niet iedereen zal via ontslag de deur uitgaan
Directeur Annette Mosman belooft dat er voor kerst geen medewerker hoeft te vrezen voor zijn of haar baan. Voor het andere werk loopt natuurlijk verloop en aflopende tijdelijke contracten de boeken. Maar gezien de omvang van het personeel is een paar rondes reorganisaties niet te vermijden, zo erkent Mosman.
Vooral Nederland aan de beurt
Nog zo’n 4300 mensen werken bij APG. 300 tot 400 van hen zitten in het buitenland; de rest zit in Amsterdam en Heerlen. Door de sanering zullen de hardste klappen dus in Nederland vallen, zowel aan de vermogensbeheerkant als bij de pensioendienstverlening. APG stopt bovendien met het beheer van drie fondsen, maar blijft straks wel nieuwe opdrachtgevers bedienen. Volgens Mosman heeft APG nu helder zicht op de pensioenwereld ná de grote stelselwijziging: “Dan wil je relevant zijn – en daar hoort een kritische blik op de kostenboekhouding bij.”
Gezondheidsraad schrikt Herpen niet: “De geiten blijven gewoon”
Zo’n duizend meter van stal tot voordeur – in Herpen is dat eerder regel dan uitzondering. Bijna alle 3.000 dorpsbewoners leven op minder dan een kilometer van een megastal vol geiten, en een verse Gezondheidsraad-oproep verandert daar weinig aan. Volgens het rapport lopen mensen die dichtbij zo’n houderij wonen 19 % meer risico op een longontsteking; op minder dan 500 meter is dat zelfs 73 %. Klinkt heftig, maar op straat schudt menal.
Manuela lacht terwijl ze langs de stal fietst: “Ik ben er donderdag nog door gelopen, nog steeds kerngezond. Ze willen gewoon álle dieren uit de wereld hebben, denk ik.” Haar reactie is typerend. Toos, die al twee longontstekingen achter de rug heeft, is nog korter van stof: “Dit is al jaren bekend. Heb je er last van? Dan verhuis je toch.” Ondanks haar COPD denkt ze überhaupt niet aan vertrek: “Is de snelweg daar gezonder? Of de stikstof van de auto’s voor m’n deur?”
‘Vapen is erger’
Ook Gerard ziet het niet als probleem. “Ik woon in de risicozone, maar vapen vind ik veel schadelijker. Soms heb je pech, punt.” Hij vindt dat de stal niet per se weg moet: “Ideaal zou zijn: meer afstand tot huizen. Maar zo gegroeid over de jaren, daar krijg je t nu niet meer uit.”
Omwonenden klaren het over een andere boeg
Niet iedereen lacht het weg. Moshe uit Vught loopt dinsdag met z’n hond door de straten en steekt de loftrompet: “Die stallen moeten een flinke demping krijgen. Mensengezondheid gaat altijd voor!” Hij zelf woekt vier kilometer van een stal; dicht genoeg om het in z’n neus te hebben, ver genoeg om zijn hond er niet langs te hoeven.
een tikkeltje dichterbij: Liesbeth woont nog geen 800 meter van de stal. “Ik schrik hier niet van weg, maar ik vind het wél verschrikkelijk,” vertelt ze. Ze en haar man hebben eerder Q-koerts opgelopen en slaan er nog steeds een boog omheen. Toch hoeft de stal niet meteen te verdwijnen: “Je gunt de boer ook zijn boterham. Moeilijk, heel moeilijk.” Stefzwiecht: “Misschien moeten ze de geiten naar de polder verhuizen, het dorp uit.”
De overheid telt nu 841 longontstekingen per jaar toe aan geitenbedrijven. In Herpen lijken vooral de geiten zelf al te weten hoe het afloopt: lekker doorkauwen, ondertussen rekent de boer rustig verder.
Duitsland schakelt een tandje bij met ‘Bau-Turbo’ om woningtekort snel aan te pakken
Op dit moment staan er een miljoen mensen in Duitsland zonder vaste woonplek of zelfs dakloos. Tegelijkertijd daalt het aantal nieuwe huizen. Daar wil de overheid nu razendsnel verandering in brengen met een nieuwe truc: de ‘Bau-Turbo’. Gewoon roepen is natuurlijk niet genoeg: er komt een hele bak aan regelversoepelingen aan te pas.
Snelheid boven regels
De kern: waar een stad het turbopakket inzet, mogen de gebruikelijke rapportjes, vergunningen en bestemmingsplannen opzij geschoven worden. Gewoon bouwen op grond waar dat eigenlijk niet mag? Check. Kleine klusjes doorzetten zonder papierwerk? Kan. En tij voor gemeenteambtenaren: ligt een aanvraag langer dan drie maanden stil, dan staat hij vanaf heden per direct op ‘goedgekeurd’. Wat normaal jaren kan duren, gebeurt nu in weken.
Pankow (Berlijn) wil vól gas
Vrijwel elk Berlijns stadsdeel kiest zelf of het de turbo uitschakelt of volgas geeft. Pankow, de snelst groeiende parel van de hoofdstad, kiest voor het laatste. Districtbestuurder Cornelius Bechtler legt uit: “We zijn in een paar jaar tijd met 350.000 mensen gegroeid, terwijl er amper woningen bijkwamen. De markt zit op slot.” Met de turbo kan er bijvoorbeeld op een kavel met eengezinswoningen ineens een knus appartementencomplex verrijzen of extra huizen bovenop een supermarkt worden geschoven. Daarnaast gaat 8.600 nieuwbouwwoningen verrijzen op een voormalig braakliggend terrein. “Houten prefab-woningen die ergens al klaar staan, worden hier als Playmobil-blokjes op z’n plek gezet,” zegt stadsontwikkelaar Heiko Ruddigkeit.
Groene plekjes geviseerd?
Natuurlijk is er ook scepsis. Architect Theresa Keilhacker vreest dat groepen bewoners buiten de boot vallen. “Je gaat simpelweg moeilijke belangen wegstrepen. Milieuregels? Burger inspraak? Weg ermee.” Zij pleit liever voor een ‘ombouwturbo’: verdiepingen op bestaande panden, leegstaande kantoorgebouwen omtoveren tot huizen – de ziel van de wijk blijft behouden. In de Grüner Kiez in Pankow is al protest. Bijna honderd woningen op een gezamenlijke binnenplaats, daar zien omwonenden absoluut niets in.
Risico op peperdure nieuwbouw
Oppositiepartij De Groenen in Berlijn schat dat de turbo de 30% betaalbaarheids-eis voor nieuwbouw om zeep helpt. Daarmee vermijden projectontwikkelaars de plicht om sociale huurwoningen te bouwen. Volgens Julian Schwarze belandt de hele buurt straks in handen van de duurdere middenklasse.
“Gewoon proberen”
Districtbestuurder Bechtler relativeert: “We kunnen niet zomaar alles neerzetten. De meeste bouwregels blijven intact en projecten groter dan twee hectare krijgen nog steeds inspraakavonden.” De Bau-Turbo maakt vooral de planning goedkoper en sneller. Bouwbedrijven merken dat sommige gemeenten nog wat afwachten, maar Ruddigkeit lacht: “We zien dit als een experiment. Niks wagen, niks bouwen.”
Drentse wolvenstrijd: vier schapenmassa’s, één verdachte, een kogel op komst
DNA zegt genoeg: één en dezelfde wolf uit het Drents-Friese Wold-roedel is vier keer langs geweest om schapen te grijpen. Een vijfde melding bleek een false alarm – boze buurthond. Omdat het beest keer op keer over een wolfwerend raster springt, valt hij officieel in de “probleemwolf-categorie”. Landelijke regels zeggen dan: kogel door de kop. Dus trekt Drenthe nu een afschotvergunning open. “We gaan het proces starten om deze wolf uit de populatie te halen,” klinkt het stoer. Friesland doet mee, want het dier heeft daar ook al schapenleed veroorzaakt. De zoektocht is dus een duo-actie.
Extra sloten op de stal
De getroffen boer had zijn schapen achter een mobiel raster gezet met vijf stroomdraden, de bovenste op 1,20 m, de onderste max 20 cm boven de grond. Extra gadget-alert: fladderlinten die in de wind slaan, camera’s en flitslichten. Allemaal goedgekeurd door de provincie, maar de wolf vond gewoon een gaatje. Dat Drenthe wél alles heeft geprobeerd, is belangrijk: in Gelderland sneefde eerder een afschotvergunning omdat rechter vond dat er te weinig alternatieven waren uitgeprobeerd.
Wolven-bingo: Bram en Hubertus
Vorige week ging op de Utrechtse Heuvelrug al een kogel door de bekende wolf “Bram”. DNA moet nog bevestigen of het echt Bram was, maar de vergunning was binnen. In Gelderland loopt roofdier “Hubertus” nog vrij rond; zijn afschotvergunning is verlengd, maar vrijdag krijgt hij mogelijk een veiligheidshaven als de rechter in Arnhem de zaak van Faunabescherming en Animal Rights gunt. Wolven blijven hot, Drenthe zet de volgende jacht open.
De kerstster, dé tropische must-have in december
Met de feestdagen voor de deur schiet er weer één plant in de koppen van veel winkelende Brabanders: de kerstster. Kweekster Bianca van Veltom haalt haar schouders op als ze de opmerking hoort dat de plant ‘lastig’ is: “Kerstmis zonder kerstster? Voor mij ondenkbaar.” Ze tilt een exemplaar op en laat de felrode bladtop glanzen in het winterlicht van de kas. “Echte bloemen zie je hier niet; deze rood uitgeslagen blaadjes zijn puur een trucje van de plant om het tekort aan zonlicht te compenseren.”
Mexico in je woonkamer
Hoewel de naam doet vermoeden dat de plant een winterkindje is, komt hij eigenlijk uit warm Mexico. “Veel zon, weinig natheid”, somt Van Veltom op. Desondanks kreeg de rode verschijning eeuwen geleden een kerstverhaal mee: een arm meisje zou een bosje onkruid langs de weg hebben geplukt als arm cadeautje. Onder die troep zat een kerstster die prompt ging ‘bloeien’. Wonder, dus traditie – en zo belandde de tropische kameraad tussen oliebollen en marsepein.
Kieskeurige gast op de vensterbank
Een kerstster binnen houden is een soort mini-vakantie voor je plant peoples skills: te veel water en de bladeren verzopen, te weinig licht en het rood verdwijnt. “Geregeld roept iemand al in de winkel: ‘Bij mij doet-ie ’t nooit langer dan twee dagen’”, lacht Van Veltom. De truc is simpel: een licht plekje en liever één keer per week een beetje water dan dagelijks een volle gieter. “En nooit zomaar buiten neerzetten; hij verdracht geen kipgriep-temperaturen.”
Mocht rood je ding niet zijn, dan loopt er nog een ‘zusje’ rond: de kerstroos met zonnig gele bloemen. Die kun je wél op het balkon kwijt, mits het niet gaat vriezen. Maar volgens Van Veltom: “Kerstroos of kerstster, zolang er maar kleur is. Er is altijd nét dat ene hoekje op de vensterbank waar zo’n rode Mexicaan het leven van je december een stuk vrolijker maakt.”
