Recent Nieuws zaterdag 06 december, 2025 20:26
China laat buitenlandse media weten: pas op met berichtgeving over Hongkong-brand
De Chinese autoriteiten in Hongkong hebben een aantal internationale nieuwsorganisaties flink onder druk gezet over hun verslaggeving over de zware brand in een flatcomplex vorige week. Volgens Reuters heeft de lokale veiligheidsdienst een groep buitenlandse media uitgenodigd – of beter gezegd: opgeroepen – om duidelijk te maken dat ze geen “valse informatie” mogen verspreiden over de ramp. De boodschap was helder: stop met wat Peking beschouwt als een “lastercampagne” tegen het optreden van de regering bij de ergste brand in Hongkong sinds 70 jaar.
Bij die bijeenkomst waren onder anderen Bloomberg aanwezig, terwijl Reuters niet eens uitgenodigd was. Dat soort directe ingrepen door de overheid bij de journalistiek zijn vrij zeldzaam, vooral wanneer het gaat om één specifieke gebeurtenis. Maar dit keer greep de veiligheidsdienst wel degelijk in – en baseerde zich daarbij op een controversiële wet uit 2020. Die wet kwam er na de grote prodemocratische protesten en geeft de regering meer macht om actie te nemen tegen buitenlandse organisaties die volgens hen de veiligheid van de staat bedreigen.
Terwijl de media onder vuur liggen, staan er binnenkort verkiezingen op stapel in Hongkong. Die gaan door, ondanks veel frustratie onder de bevolking. Niet alleen over hoe de brand is aangepakt – waarbij minstens 159 mensen gewond raakten – maar ook over het feit dat er alleen gestemd mag worden op politici die trouw zijn aan China. Daardoor wordt verwacht dat er weinig mensen opkomst zullen tonen.
Ondertussen pakt de politie ook hard uit op sociale media. Vandaag werd een 71-jarige man gearresteerd omdat hij “opruiende inhoud” zou hebben gedeeld online. Ook zou een andere man zijn opgepakt omdat hij een petitie had gestart voor een onafhankelijk onderzoek naar de brand. Of die tweede arrestatie echt plaatsvond, bevestigt de politie nog niet. In totaal zitten er nu 21 mensen vast in verband met de brand in de Wang Fuk Court-flatgebouwen. Hun betrokkenheid zou te maken hebben met de recente renovatiewerkzaamheden, waarbij mogelijk slechte bouwmaterialen zijn gebruikt.
Sjoemelende dokter en oplichters in Brabant: dit gebeurde er vandaag
Van een kontroverse spermadokter met een gigantisch aantal nakomelingen tot een verdachte e-mailactie in Moerdijk – zo ziet het nieuws uit Brabant eruit op zondag. Hieronder de verhalen die je niet mag missen.
De spermadokter met honderden kinderen
Jan Karbaat, de voormalige arts die jarenlang sperma donoren liet spelen (maar eigenlijk zelf vaak ingreep), zou mogelijk duizend of meer kinderen hebben verwekt. Het is al lang geen klein zaakje meer: inmiddels zijn er 113 donorkinderen officieel geïdentificeerd, waaronder Annerie uit Eindhoven, die op zoek is naar haar biologische roots. Maar experts denken dat het werkelijke aantal veel hoger ligt – ook omdat er nakomelingen zijn verspreid over het buitenland. Haar verhaal lees je hieronder.
Gijzeling in de gevangenis van Vught
Vrijdag werd het rustig in de penitentiaire inrichting in Vught plots flink verstoord: Corné H. (29) nam drie medewerkers gegijzeld. Alleen was hij daar technisch gezien helemaal niet hoor te zijn. Ondanks een veroordeling tot tbs met dwangverpleging, moest hij in de gevangenis wachten vanwege volle klinieken. Wat precies de reden was van zijn actie, lees je in het volledige stuk.
Oplichtingsmails in Moerdijk
Bewoners van Moerdijk krijgen de laatste tijd raar post in hun mailbox: een zekere Joshua (achternaam onbekend) biedt ‘juridische bijstand’ aan voor 24,95 euro. Enkele details ontbreken echter – zoals een echt adres of telefoonnummer. Volgens experts is het duidelijk oplichting, waarbij misbruik wordt gemaakt van de angst die mensen voelen over de toekomst van hun dorp. Wil je weten hoe je dit herkent? Check dan hier wat er speelt.
Paddenstoel of nepzwam?
Op 26 oktober vond Roos Langen een vreemd uitziende paddenstoel in het bos. Ze haalde snel haar telefoon erbij en gebruikte een beeldherkenningsapp. Die concludeerde: geschubde inktzwam. Maar Roos twijfelde. Gelukkig kon boswachter Frans uitsluitsel geven. Wat het écht was? Dat lees je hier.
Gebouwen uit een traumatische jeugd
Theo Taen had een zware jeugd: ontvoerd door zowel zijn vader als zijn opa, en daarna jaren vastgehouden in een Jappenkamp tijdens de oorlog. Toch heeft hij later indrukwekkende architectuur nagelaten in Brabant. Denk aan het oude raadhuis in Valkenswaard uit 1927 – één van de mooiste voorbeelden van zijn creatieve visie. Hoe zijn pijnlijke verleden invloed had op zijn bouwwerken? Lees er meer over hieronder.
Politie pakt flink vuurwerkzootje op in grensdorp Baarle
Zaterdagmiddag had de politie in het Brabantse grensdorp Baarle-Nassau weer eens een succesvolle middag. Tijdens een controle aan de Chaamseweg werd in totaal maar liefst 140 kilo illegaal vuurwerk uit twee auto’s gehaald. Een behoorlijke vangst, zo benadrukken de agenten zelf ook. Het spul is daarna door een gespecialiseerd bedrijf afgevoerd en vernietigd.
Het begon met een automobilist in een grote personenauto die vuurwerk vervoerde – iets wat natuurlijk helemaal niet mag. Toch doen veel Nederlanders er wel aan mee, vooral rond oud en nieuw. Ze halen hun rotjes en sierpijlen namelijk massaal in België, waar het in Baarle-Hertog meerdere winkels vol vuurwerk telt. En dat trekt dus veel bezoekers van over de grens.
Toen de agenten de auto controleerden, bleek de bestuurder ruim 100 kilo aan knallers bij zich te hebben. “Dat zien we echt als een grote vangst,” zeggen ze tegen Omroep Brabant. En blijkbaar hoeft de politie niet lang te zoeken: “Als je hier in Baarle-Nassau voertuigen controleert, heb je binnen no-time beet.”
Maar daar hield het niet op. In een tweede auto werd nog eens 40 kilo vuurwerk aangetroffen. Ook dat is uiteindelijk opgehaald en vernietigd.
De controles worden trouwens warm onthaald door bewoners. Terwijl de agenten bezig waren, werden ze verschillende keren aangesproken door lokale inwoners én zelfs een wethouder. Allemaal om hun dankbaarheid te uiten. Veel mensen in het dorp zijn namelijk bang voor de risico’s van al dat vuurwerk dat rondgereden wordt – vooral in bestelbusjes tussen depots en winkels.
Eerder werd al gewaarschuwd dat die busjes net ‘tikkende tijdbommen’ zijn. Geen speciale vrachtwagens, maar gewone bestelwagens, vaak bestuurd door jonge chauffeurs, volgeladen met honderden kilo’s explosief materiaal. Dat maakt het gevoel van onveiligheid alleen maar groter.
Zorgen over slechte sanitatie in Gaza: ‘Dit voelt niet als leven’
Het tentenkamp Al Jawazat in Gaza is één van de vele plekken waar duizenden mensen zijn beland na verwoesting en evacuatie. Hier proberen ze een nieuw begin te maken, maar de omstandigheden zijn allesbehalve menswaardig. Schoon drinkwater? Daar dromen ze nog maar over. Sanitaire voorzieningen? Die ontbreken grotendeels. In plaats daarvan zien bewoners zich geconfronteerd met open rioolstank, stapels afval en regenwater dat overal binnenkomt.
Shadia Abu Sultan is één van hen. Ze moest uit Beit Lahia vluchten en woont nu samen met haar dochter, schoondochter en vijftien kleinkinderen – waarvan er veel wezen zijn – in een simpele tent. “We hebben echt helemaal niets,” vertelt ze. “Geen bedden, geen dekens, niks. We hebben van alles nodig. Het leven hier is zwaar. Dit is geen leven.” Haar stem trilt als ze laat zien hoe ze hun behoeften doen: in een gat in de grond binnen de tent, afgedekt met een eenvoudig houten deksel.
Hulporganisaties zien het probleem ook. Mirjam van Dorssen van Oxfam is op bezoek in Gaza en legt uit hoe mensen zelf improviseren. “Mensen bouwen hun eigen toiletten, soms binnen of naast de tent. Vaak met een soort beerput ernaast – een zelfgemaakte put waar de uitwerpselen in terechtkomen. Maar die zijn natuurlijk niet aangesloten op een riolering.” Het wordt pas echt gevaarlijk als die putten vol raken. “Ze moeten dan worden afgesloten, maar de middelen om dat veilig te doen, ontbreken gewoon.”
En dan komt de winter eraan. De eerste hevige regenbuien hebben al flink huisgehouden in de kampen. Ook de tent van Shadia werd overspoeld. “Alles werd nat – de tent, de matrassen. We sliepen dagenlang op natte ondergrond. De kinderen werden ziek.” Van Dorssen legt uit dat het regenwater ook de zelfgemaakte putten doet overstromen. “Dan stroomt het rioolwater overal heen. Kinderen lopen erin rond, mensen ook. En zo verspreiden zich ziektes razendsnel.”
De cijfers spreken boekdelen: 30 procent van de mensen die medische hulp zoeken, heeft acute diarree. Voor kwetsbare groepen zoals kinderen, ouderen en mensen die al lang ondervoed zijn, is dat levensgevaarlijk. Naast maag-darmklachten zien artsen ook steeds meer gevallen van huidziektes. En ongedierte – muggen, vliegen, ratten – profiteert van de chaos.
Ondanks het bestand en toegenomen noodhulp blijft de situatie kritiek. Medische voorzieningen zijn nog altijd ontoereikend, waardoor kleine klachten snel ernstig kunnen worden. “Het is een zeer gevaarlijke situatie,” benadrukt Van Dorssen.
Hulporganisaties staan klaar om te helpen, maar botsen op een groot obstakel: Israël. Volgens de VN heeft Israël sinds het staakt-het-vuren al meer dan honderd verzoeken voor humanitaire hulp geblokkeerd. Denk aan dekens, winterkleding, of materialen om water- en rioleringssystemen te herstellen. In ruim de helft van de gevallen wordt het verzoek afgewezen omdat Israël vindt dat de organisatie niet bevoegd is om hulp naar Gaza te brengen.
Ook Oxfam loopt vast. Ze hebben materiaal in Jordanië staan – inclusief snelle latrines en reparatiemateriaal voor watervoorzieningen – maar mogen het niet invoeren. “We werken al jaren in de Palestijnse gebieden, maar nu moeten we ons opnieuw registreren bij Israël,” zegt Van Dorssen. “Zolang dat proces loopt, mogen we niets binnenbrengen. Terwijl het bestand juist voorziet in een opschaling van de hulp. Wij ervaren precies het tegenovergestelde: tegenwerking.”
Andere hulporganisaties staan voor hetzelfde dilemma. Hoe snel de situatie in Gaza daadwerkelijk verbetert, is dus maar zeer de vraag. Intussen zit Shadia in haar natte tent, machteloos. “Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Moge God de situatie verbeteren.”
Vierjarig meisje laat Rotterdam Centraal oplichten met kerstboom vol wensen
Met een klein drukje op de knop zorgde de 5-jarige Eva gisteren voor een magisch moment op het plein voor Rotterdam Centraal. Samen met haar broertjes ontstak ze de enorme kerstboom, versierd met maar liefst 25.000 lichtjes. Elk lampje staat symbool voor een vervulde wens van Stichting Ambulance Wens – een stichting die sinds 2007 ongeneeslijk zieke mensen helpt hun droom te beleven.
Deze boom is extra bijzonder, want ook Eva’s wens is dankzij de stichting uitgekomen. Zij houdt namelijk mateloos veel van lichtjes, en dat bleek tijdens een ‘light safari’ in safaripark Beekse Bergen – een eerder verhaal dat al diep raakte bij iedereen die erbij was. “Normaal gesproken vervullen we één laatste wens per persoon,” vertelt Jan, een van de begeleiders van de stichting. “Maar toen we zagen hoe Eva straalde tijdens de safari, konden we geen nee zeggen. We maakten een uitzondering.”
Omdat Eva niet kan praten, communiceert ze vooral met haar ogen. En volgens Jan sprak die blik boekdelen. “Je zag haar helemaal opbloeien. Het was alsof ze met haar oogjes ‘dit is mijn moment’ zei.” Voor het team van Ambulance Wens is het een emotionele ervaring. “We doen dit werk al jaren, maar het is zeldzaam dat je zo jong iemand begeleidt. Dat raakt natuurlijk diep. Toch ben ik blij dat we iets moois konden geven aan Eva en haar familie.”
Het ontsteken van de kerstboom is voor Jan meer dan alleen een knopje indrukken. “Het is een herinnering die ze nooit meer kwijtraken. En voor ons ook. Zo’n wens blijft hangen.” Hij roept daarom iedereen op om langs te komen: “Kom kijken naar de boom, voel het moment, en denk even aan Eva. Want ook voor haar brandt er een lichtje.”
Hier bouw je een band op met je kerstboom: “Ik kom kaalnekje ophalen!”
Sinterklaas is alweer terug naar Spanje, dus de tijd is rijp om de kerststemming in huis te halen. Maar laten we eerlijk zijn: tegenwoordig vindt een hoop mensen het best zonde om elk jaar een levende boom af te zagen, er drie weken feest mee te vieren en hem dan weer achter de deur te zetten voor het grofvuil. In Cromvoirt hebben ze daar een knappe oplossing voor bedacht – en het voelt bijna alsof je een huisdier adopteert.
Bij De Loverense Hof kun je namelijk een kerstboom lenen. Ja, je leest het goed: lenen. Na de feestdagen breng je hem gewoon weer terug, waar hij met zorg wordt verzorgd tot hij volgend jaar weer mag gaan stralen in jouw woonkamer. En het gekke? Mensen beginnen écht een band met hun boompje op te bouwen.
“Ik kom kaalnekje ophalen!” roept een vaste klant lachend als hij het terrein op loopt. Zijn dennenboom heeft een kale top, maar dat maakt hem juist herkenbaar. Dit is al de vijfde keer dat ze hem ophalen. “Hij is misschien niet de mooiste, maar wij vinden het gewoon superleuk dat hij steeds terugkomt. Het is duurzamer én persoonlijker.”
En nee, het zijn niet alleen wat ‘mislukte’ exemplaren die teruggaan. Er staan ook prachtige, volle bomen klaar. Maar sommige klanten kiezen bewust voor hun eigen boompje, zelfs als die wat minder perfect is. “Deze zag er de eerste keer ook zo mooi uit”, vertelt één van hen. “Maar nu wordt-ie ieder jaar een beetje kaalder. Toch houden we hem. Hij hoort bij ons.”
Even later komt er een gezin aan met drie kinderen. De 8-jarige Fie rent enthousiast naar binnen: “Wij komen voor Kiki Kaka!” roept ze. De naam zegt niets tegen de buitenwereld, maar voor de medewerkers van de tuincentrale is het direct duidelijk welke boom er wordt bedoeld. Ze lopen naar de overkapping en al snel zien ze hun geliefde boom staan. “Dat is hem!” gilt Fie. “Wow! Hij is zó groot geworden!” En ze heeft gelijk – de boom is minstens vijf centimeter gegroeid sinds vorig jaar. Voorzichtig helpen ze hem in de auto, alsof het een familielid is.
Het idee achter dit unieke systeem komt van Frederieke Praasterink (62) uit Cromvoirt. Ruim negen jaar geleden vond ze het al raar dat zoveel levende bomen elk jaar werden weggegooid. “Die kunnen toch veel langer leven?” dacht ze. Zo begon ze met potgekweekte kerstbomen – bomen die in een pot blijven, met alle wortels intact. Elk jaar worden ze in een grotere pot gezet, zodat ze rustig door kunnen groeien. En elk jaar mogen ze weer meegaan naar hun ‘familie’.
Soms zijn er zelfs verrassingen in de takken: vogelnestjes, bijvoorbeeld. “Die laten we gewoon zitten”, zegt Frederieke. “En de kinderen vinden het hartstikke leuk om er een kerstbal tussen te hangen.”
Natuurlijk gaat het niet altijd goed. Soms overleeft een boom de reis of de droge woonkamer toch niet. “Maar de kans dat ‘ie het haalt, is groot. Ik denk dat zo’n tachtig procent weer terugkomt voor kerst,” vertelt Frederieke. De bomen die na twee tot vijf jaar genoeg hebben gehad van de kerststress, krijgen pensioen in het speciaal aangelegde ‘pensioenbos’. Daar kunnen ze vrij verder groeien, zonder kerstballen, maar met alle ruimte om volwassen te worden. “Sommige maken daar nog een flinke groeispurt”, zegt haar dochter Marente, die het bedrijf samen met haar moeder runt.
Aan het einde van de ophaaldag staat de hele familie trots bij het kampvuur met een glaasje. Het is immers een echt familiebedrijf, waar iedereen meehelpt in deze drukke periode. “Het is zwaar werk, maar ook ontzettend fijn om dit samen te doen,” zegt Frederieke. En de vraag stijgt: dit jaar was er zelfs een gigantische wachtlijst. “We hoeven niet eens reclame te maken. We raken altijd uitverkocht.” Blijkbaar snapt steeds meer volk dat een kerstboom geen eenmalig feestje hoeft te zijn – maar een relatie die groeit, net als de boom zelf.
