Recent Nieuws zaterdag 06 december, 2025 18:27
De beschermende kap van Tsjernobyl is geraakt – en houdt straling mogelijk niet meer goed tegen
Weet je nog die gigantische metalen boog die ze over de rampreactor in Tsjernobyl hebben gebouwd? Dat ding, ook wel de “schild” of “sarcófaag” genoemd, moest ervoor zorgen dat de straling binnen bleef en de buitenwereld veilig bleef. Maar nu blijkt: die bescherming is doorbroken.
Toen de ramp in 1986 toesloeg, werd er snel een betonnen muur om de vernielde reactor heen getimmerd. Helaas begon dat ding al snel te kraken, dus besloten experts jaren later een compleet nieuw, supersterk bouwwerk eroverheen te zetten. Die nieuwe kap, officieel de New Safe Confinement, is sinds 2019 operationeel – en trouwens gemaakt door het Nederlandse bedrijf Mammoet. Cool, toch?
Maar dan gebeurt het: op 14 februari van dit jaar wordt de kap geraakt door een drone. Er volgt een explosie, er breekt brand uit, en op beelden is duidelijk te zien: er zit een flink gat in het dak. De inslag werd zelfs op camerabeelden vastgelegd – onderaan zie je de video.
Oekraïne was meteen duidelijk: dit was een aanval van Rusland. Moskou ontkent natuurlijk alles. Toch is nu pas echt duidelijk wat de schade is, dankzij onderzoek van het Internationale Atoomagentschap (IAEA). Volgens hen zijn er alleen tijdelijke klusjes gedaan aan het dak. Maar dat is lang niet genoeg.
In een officiële verklaring staat: “Er zijn beperkte, tijdelijke reparaties uitgevoerd, maar een uitgebreide restauratie blijft essentieel om verdere achteruitgang te voorkomen en de nucleaire veiligheid op de lange termijn te garanderen.” Dat zegt directeur-generaal Rafael Grossi.
Goed nieuws: de IAEA meldt dat de draagconstructie zelf geen blijvende schade heeft opgelopen en dat de bewakingssystemen nog steeds werken. Dus direct gevaar voor stralingslekken? Nee, gelukkig niet – voor nu.
Maar laten we eerlijk zijn: als zo’n cruciale beschermkap al geraakt kan worden, hoe veilig is het dan écht?
Honderden huiseigenaren opgelicht bij zoektocht naar een nieuwe woning
Het is al lastig genoeg om tegenwoordig een huis te vinden, maar nu moeten woningzoekenden ook nog eens oppassen voor slimme oplichters. In 2025 kwamen er via de Fraudehelpdesk maar liefst 250 meldingen binnen over verhuurfraude – of pogingen daartoe. En minstens de helft van die mensen heeft écht geld verloren. Het echte aantal slachtoffers ligt waarschijnlijk nog hoger, want niet iedereen durft of weet dat hij of zij aangifte moet doen.
De truc? Oplichters zetten nepadvertenties neer op sociale media, waarin ze doen alsof ze echte woningen te huur aanbieden. Om betrouwbaar over te komen, pikken ze gewoon gegevens mee van legitieme verhuurders – zoals woningcorporatie Woonbedrijf uit Eindhoven. Ze gebruiken zelfs officiële teksten, het KvK-nummer en het adres van de corporatie, waardoor het lijkt alsof je zakendoet met een serieuze partij. Maar niets is minder waar.
Op platforms als TikTok zie je accounts zoals ‘Réal estate15’ en ‘Réal estate12’, waarop filmpjes draaien van willekeurige huizen. Vervolgens nemen de fraudeurs contact op via WhatsApp en vragen ze al snel om geld: 100 euro voor een bezichtiging, of zelfs 400 euro om als ‘enige kandidaat’ in aanmerking te komen. En soms gaat het bedrag nog veel verder de hoogte in.
Woonbedrijf heeft inmiddels minstens 20 meldingen gehad van mensen die zijn opgelicht. De corporatie heeft aangifte gedaan van het misbruik van hun bedrijfsgegevens. Volgens Marcel Trip van de Woonbond is dit een gevaarlijke ontwikkeling: “Er is al jaren sprake van fraude op de huurmarkt, maar dat oplichters nu ook corporaties gebruiken om betrouwbaar over te komen… dat is nieuw.” Hij noemt het ‘een nieuw dieptepunt’.
Trip vindt het extra erg omdat mensen die via corporaties zoeken vaak financieel al kwetsbaarder zijn. “Die hebben geen dikke portemonnee, dus elk verloren euro telt dubbel.” Hij benadrukt duidelijk: woningen bij corporaties reserveren doe je via hun eigen website – niet via TikTok, Facebook of WhatsApp. “Dat soort berichten zijn altijd een val.”
Eén van de slachtoffers is Nikki uit Den Haag. Zij reageerde op een advertentie op Facebook, moest ter plekke een aanbetaling doen, en later nog meer. Uiteindelijk verdween de ‘verhuurder’ van de radar – en was zij vijfhonderd euro rijker. “Ik zit nu al een jaar zonder eigen plek. Het ergste is dat je nergens meer durft te reageren, bang als je bent om weer opgelicht te worden.”
Trip begrijpt wel dat mensen in deze stressvolle situatie makkelijk in de val lopen. “Veel mensen zijn wanhopig op zoek. Misschien moeten ze snel hun huidige huis uit, of slapen ze nu al bij vrienden op de bank. Dan ben je sneller geneigd risico’s te nemen.”
Om dit soort fraude in de kiem te smoren, wil minister Mona Keijzer komend jaar een wetsvoorstel indienen voor een landelijk online huurregister. Daarin moeten alle verhuurders en hun panden verplicht worden opgenomen. Trip is enthousiast: “Zo’n register kan echt helpen. Transparantie is hier key.”
Danique tatoeëert liefdevolle herinnering aan opa: het fluitketeltje van Annie M.G. Schmidt
Als het om warme, knusse jeugdherinneringen gaat, dan draait bij Danique Gounalakis-van Beers (27) uit Alphen alles om vrijdagmiddagen bij opa en oma. Elk bezoekje aan haar 87-jarige oma in Loon op Zand is een moment van verbinding – vol verhalen, lachen en terugblikken op vroeger. En juist die tijd samen inspireerde haar tot een bijzondere tattoo.
Danique groeide op met de zorg en aandacht van haar grootouders. Toen ze nog naar school ging, hoefde zij of haar broer nooit naar de opvang: opa en oma waren er altijd voor hen. Wandelingen door het bos, dagjes naar de Efteling of gewoon lui luieren in de tuin – dat waren de dingen die echt telde. “Het voelde altijd als thuiskomen”, vertelt ze. “We hadden zo’n hechte band.”
Een van de mooiste herinneringen? Die vrijdagmiddagboterhammen. Oma haalde dan altijd een visje – een makreel – en samen met opa zat Danique er vol overgave in te duiken. Maar het allerliefst denkt ze terug aan de momenten dat ze op opa’s schoot kroop terwijl hij uit ‘Het Fluitketeltje’ van Annie M.G. Schmidt voorlas. Met dramatische stemmetjes, veel gevoel en altijd die specifieke illustratie waar hij trots op wees. “Dat boek was magie. Hij las het met zoveel inleving, alsof je er zelf bij was.”
Toen Danique tien was, verloor ze haar vader na een lange ziekte. Opa en oma stonden toen als rots in de branding, ook voor hun dochter. “Ze waren niet alleen mijn grootouders, maar ook een enorme steun voor mijn moeder.” De band werd daardoor nóg sterker.
Helaas overleed opa toen Danique zestien was. Jaren later besloot ze iets te doen waarmee ze hem altijd bij zich zou hebben: een tattoo van de beroemde illustratie uit ‘Het Fluitketeltje’. “Die afbeelding is me altijd bijgebleven. Het voelt als een klein stukje van hem op mijn ribben.” Ze lacht: “Ik weet zeker dat oma dat boekje nog ergens heeft liggen. Als ik ernaar vraag, komt het gegarandeerd tevoorschijn.”
Nu woont Danique samen met haar man in Alphen, maar elke week is er weer tijd voor oma. Quality time, zoals ze het zelf noemt. En wie weet wordt die traditie ooit doorgegeven. “Ik heb nog geen kinderen, maar het is wel de bedoeling. Dus ik hoop dat oma nog heel wat jaren fit blijft. Misschien kan ze dan ooit zelf weer voorlezen uit Het Fluitketeltje – nu aan haar achterkleinkinderen.”
De aangevallen boot had Suriname als bestemming, niet de VS
Begin september werd een boot door het Amerikaanse leger aangevallen in internationale wateren bij Venezuela. Althans, dat dacht iedereen – want er komt nu een verrassende wending in het verhaal. Volgens nieuwe informatie zou die boot helemaal niet op weg zijn geweest naar de Verenigde Staten, maar juist naar Suriname.
Dat hebben bronnen binnen het Amerikaanse Congres aan CNN verteld. Zij waren erbij tijdens een gesloten briefing van marine-admiraal Frank Bradley, die de aanval heeft bevolen. Ook persbureau AP meldt het nieuws, wat de geloofwaardigheid er niet minder op maakt.
Tijdens die briefing kwam naar voren dat de zogenaamde ‘drugsboot’ eigenlijk onderweg was om een ander schip te ontmoeten – en dat schip had Suriname als eindbestemming. De plan? Drugs overladen, waarna ze mogelijk via een omweg alsnog de VS zouden bereiken. Maar volgens de Amerikaanse inlichtingen kon het leger dat tweede vaartuig gewoonweg niet vinden.
Op 2 september werd de boot in het vizier genomen. Omdat men dacht dat er drugs werden gesmokkeld richting de VS, werd er vuur geopend. Het resultaat? De boot werd volledig opgeblazen. En dan wordt het nog grimmiger: kort daarna volgde een tweede aanval. Twee overlevenden, die zich vastklampten aan het wrak, werden ook gedood.
Deze nieuwe info over de bestemming – Suriname – gooit roet in het eten van het officiële verhaal van de Trump-regering. Die beweerde namelijk dat de aanval nodig was om de VS te beschermen tegen een direct dreigend gevaar. President Trump zelf postte destijds al op social media dat “terroristen” illegale drugs vervoerden naar Amerika. Maar als de boot eigenlijk naar Suriname ging, dan klopt dat verhaal ineens een stuk minder.
Admiraal Bradley gaf donderdag tijdens de besloten vergadering toe dat het inderdaad mogelijk is dat de drugs uiteindelijk via een andere route de VS hadden kunnen bereiken. Maar of dat reden is voor een dubbele aanval, waarbij ook mensen in nood worden uitgeschakeld? Dat is precies waar de controverse om draait.
Critici noemen het doden van schipbreukelingen een oorlogsmisdaad. En dat zorgt al weken voor heftige discussies in de Amerikaanse politiek.
Ondertussen blijft minister van Defensie Hegseth achter de actie staan, hoewel hij beweert dat hij niet direct betrokken was bij de tweede aanval. Hij zag de eerste aanval live, maar vertrok daarna. Pas uren later hoorde hij dat Bradley had bevolen om het wrak alsnog onder vuur te nemen. Volgens Bradley lag er nog cocaïne in de romp – en hij wilde voorkomen dat kartels die later zouden komen ophalen.
De regering-Trump presenteert de aanval als onderdeel van een grotere strijd tegen drugs op zee. Maar dit incident op 2 september was wel de allereerste keer dat het Amerikaanse leger een verdachte boot volledig vernietigde. Inmiddels zijn meer dan twintig boten tot zinken gebracht en zijn ruim tachtig mensen omgekomen.
Schietpartij in illegale kroeg Zuid-Afrika: minstens 11 doden, ook jonge slachtoffers
Er is gisterenochtend een gruwelijke schietpartij geweest in een pand vlakbij Pretoria in Zuid-Afrika. Helaas zijn er minstens elf mensen om het leven gekomen, en liggen er veertien gewonden in het ziekenhuis. De daders zijn na het incident spoorloos verdwenen – de politie is hard op zoek naar wie hier verantwoordelijk voor zijn.
Het gebeurde in Saulsville, een wijk ten westen van Pretoria, waar een groep mensen aan het feesten was in wat eigenlijk een illegaal café was. Het gebouw zou ook als hostel gebruikt worden. Volgens de autoriteiten zijn er minstens drie gewapende mannen rond vier uur ’s nachts het pand binnengevallen. Ze begonnen zonder waarschuwing te schieten, recht in de menigte.
Pas rond zes uur werden de hulpdiensten gewaarschuwd. Toen ze arriveerden, troffen ze een dramatisch tafereel aan. Onder de overledenen zijn twee jonge tieners – een van 12 en een van 16 jaar – en zelfs een kind van maar drie jaar oud. De rest waren volwassenen.
Tot nu toe is er nog niets bekend over het motief achter de schietpartij. De politie onderzoekt alles, maar heeft nog geen verdachten aangehouden. Wat wel duidelijk is: illegale drankverkoop is een groot probleem in Zuid-Afrika. Deze soort verboden kroegen zijn vaak het toneel van geweld. Dit jaar al zijn tijdens grote acties bijna 12.000 van zulke illegale plekken gesloten.
Gilde houdt eeuwenoude speerpunt in handen – maar hoe oud is-ie echt?
Het Sint-Sebastiaangilde uit Oirschot heeft al jaren iets bijzonders in hun bezit: een glimmende bronzen speerpunt die prachtig op de dekenstok prijkt. Maar wat precies de leeftijd is van dat metalen uiteinde? Dat weten ze nog steeds niet zeker – en daar wil het gilde graag verandering in brengen.
De dekenstok is een soort officieel attribuut dat de deken, oftewel de secretaris van het gilde, gebruikt tijdens plechtigheden. En daar zit dus die stoere bronzen punt bovenop. Al een tijdje geleden suggereerde de voormalige burgemeester én amateurarcheoloog Frits Speetjens dat het om een echt oud stuk zou kunnen gaan. Vanaf dat moment werd de speerpunt extra koestert – en regelmatig flink opgepoetst, zodat hij weer mooi glom.
Maar goed nieuws: er is een kans om toch achter de waarheid te komen. Want hoewel het patina – die natuurlijke oxidatielaag die veel kan vertellen over ouderdom – verdwenen is door het poetsen, is er nog hoop. In de eerste aflevering van Kluizen van Brabant op Brabant+ wordt namelijk onderzoek gedaan met een speciale XRF-spectrometer. Dat is een soort draagbaar röntgenapparaat dat de samenstelling van metalen kan analyseren. Denk aan een supermarktscanner, maar dan voor archeologie.
Op naar Amersfoort, waar materiaaldeskundige Bertil van Os van het Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) klaarstaat. Ook archeoloog Liesbeth Theunissen, gespecialiseerd in de Bronstijd, kijkt nieuwsgierig mee. Zodra de speerpunt uit zijn beschermhoes komt, ziet ze al: “Dit ziet er echt oud uit.” En ja, hij lijkt sterk op andere bronzen punten die in Nederland zijn opgegraven – zo’n vierhonderd in totaal.
Bertil pakt zijn apparaatje en scant de speerpunt. Na amper tien seconden verschijnen er cijfers op het schermpje: percentages van koper, tin, zink en lood. “Aha, ik zie het al,” zegt hij met een blik vol verwachting. Wat hij precies ontdekte? Daarvoor moet je Kluizen van Brabant zien – want het antwoord is dichterbij dan ooit.
