Entertainment Nieuws donderdag 04 december, 2025 19:30
Rechtzaak tegen muzieklabel Armada: uitspraak eind januari verwacht
Er staat een belangrijke stap te gebeuren in de juridische strijd tussen artiestenbelangenorganisaties en het bekende Nederlandse platenlabel Armada. Eind januari wordt verwacht dat er een uitspraak komt in de zaak die draait om hoe streaminginkomsten worden verdeeld. De kern van de kritiek? Volgens de aanklagers houdt Armada vast aan ouderwetse manieren van royalty-berekening, die helemaal niet meer passen bij de realiteit van vandaag de dag – waarbij muziek vooral via platforms zoals Spotify en Apple Music wordt afgespeeld.
Organisaties die opkomen voor eerlijke beloning binnen de cultuursector zijn hierbij betrokken. Zij stellen dat artiesten onder dit systeem veel te weinig terugzien van wat hun muziek online oplevert. De verdeling zou oneerlijk zijn, met name ten opzichte van wie de muziek eigenlijk maakt.
Hoewel de datum van 21 januari als mogelijke uitspraakdag is genoemd, blijft het tot slot onzeker of de rechtbank daadwerkelijk op die dag tot een beslissing komt. Advocaat Schipper, betrokken bij de procedure, geeft aan dat er nog geen garantie is dat alles volgens planning verloopt.
Alles hangt nu af van wat de rechter uiteindelijk gaat beslissen – en hoe groot de impact zal zijn op de manier waarop muziekverdiensten in de toekomst worden uitgedeeld.
Cornald Maas reageert op terugtrekking Nederland bij Eurovisie 2026
Cornald Maas laat weten dat hij het besluit van AVROTROS om in 2026 niet deel te nemen aan het Eurovisie Songfestival respecteert. In een persoonlijk bericht benadrukt hij dat hij de afwegingen achter dit keuze begrijpt en serieus neemt. “Het besluit van AVROTROS om in 2026 niet mee te doen, respecteer ik – en ik weet zeker dat er goed over nagedacht is”, schrijft hij.
Toch geeft Maas ook duidelijk aan dat hij er anders tegen aankijkt, vooral vanuit zijn passie voor cultuur en muziek. “Mijn mening komt vooral voort uit mijn jarenlange betrokkenheid bij het songfestival en alles wat erbij hoort. Net zoals bij projecten als Volle Zalen, Oerol, het Theaterfestival of de VandenEnde Foundation, geloof ik in de kracht van verhalen en cultuur – vooral in tijden dat het even tegenzit. Cultuur verbindt mensen, en dat is precies waar het songfestival volgens mij voor zou moeten staan.”
Voor Maas is het songfestival in de afgelopen jaren juist een belangrijke kans geweest voor jonge muzikale talenten. “Het festival heeft veel jonge mensen weten te bereiken en fungeert als een internationale springplank voor nieuwe artiesten. Daarom vind ik het best jammer dat Nederland er in 2026 niet bij zal zijn.” Hij sluit af met hoop: “Ik hoop dat we in 2027 weer meedoen.”
Als lid van de selectiecommissie bevestigt Maas dat er wel degelijk een volledig selectietraject is doorlopen. Maar omdat Nederland zich heeft teruggetrokken, wordt er geen winnaar aangewezen. De artiesten die nog in de running waren, zijn inmiddels geïnformeerd over deze situatie.
Nederland stapt terug uit Eurovisie vanwege Israël
Nederland doet volgend jaar niet mee aan het Eurovisie Songfestival. Dat heeft AVROTROS, de omroep achter onze inzending, duidelijk gemaakt na een intensieve vergadering bij de EBU in Genève. De reden? Israël mag gewoon meedoen ondanks de oorlog in Gaza – en dat kan voor Nederland niet.
De NPO laat weten dat er geen andere Nederlandse omroep alsnog tussenbeide zal komen om een artiest te sturen. Toch blijft het Songfestival op televisie te zien: de zender zorgt ervoor dat het evenement hier wel wordt uitgezonden, ook al zijn wij zelf niet actief betrokken.
Tijdens de bijeenkomst wilden AVROTROS en vier andere publieke omroepen – uit Ierland, IJsland, Spanje en Slovenië – dat de Israëlische publieke omroep uit het festival werd gehaald. Zij vrezen dat het evenement wordt gebruikt als politiek middel. Zo zou de Israëlische overheid een grote promotiecampagne hebben gerund rond hun inzending, wat volgens critici in strijd is met de geest van het Songfestival.
Naast Nederland trekt ook Spanje zich terug. Dat is best wel een klap, want RTVE is een van de grootste financiers van het evenement en staat daardoor automatisch in de finale. Ierland, met zeven overwinningen op zak, en Slovenië doen ook niet mee. IJsland wacht nog even af en kondigt pas volgende week aan of ze al dan niet meedoen.
Taco Zimmerman, algemeen directeur van AVROTROS, benadrukt dat dit besluit niet lichtvaardig is genomen. “We hechten enorm waarde aan het Songfestival. Cultuur verbindt mensen, maar niet ten koste van alles. Wat er het afgelopen jaar is gebeurd, gaat echt aan onze waarden voorbij. Menswaardigheid, vrijheid van meningsuiting – dat zijn grenzen die je niet kunt overschrijden.”
De sfeer in Genève was gespannen. Terwijl sommige landen voor uitsluiting waren, vochten anderen juist fel tegen een boycot. Duitsland en Oostenrijk, waar het festival volgend jaar in Wenen wordt gehouden, vonden het onacceptabel om Israël buitenspel te zetten. ORF, de Oostenrijkse omroep, noemde het gezien hun eigen geschiedenis tijdens de Tweede Wereldoorlog ondenkbaar om Israël nu buiten te laten.
Uiteindelijk kwam het niet tot een officiële stemming, waardoor Israël gewoon mag optreden. Maar er zijn wel nieuwe spelregels afgesproken. Kijkers kunnen voortaan maximaal tien stemmen uitbrengen (in plaats van twintig), om te voorkomen dat stemmen worden gemanipuleerd. Ook moeten overdreven mediacampagnes voor inzendingen in de toekomst worden ontmoedigd – hoewel nog niemand precies weet wat daar nu onder valt.
Gitarist Steve Cropper is er niet meer – de onzichtbare kracht achter de sound van Memphis
Je kent zijn muziek, ook al heb je nog nooit van Steve Cropper gehoord. Die gitaarlijnen die je altijd herkent in oude soulclassics? Dat was vaak hem. De legendarische gitarist en producent is gisteren overleden, en daarmee verdwijnt een van de grootste architecten van de Memphis-sound uit de muziekgeschiedenis.
Cropper was het levende bewijs dat je soms het meest impact maakt als je stilletjes op de achtergrond staat. Met zijn eigen band scoorde hij hits, hielp hij Otis Redding om wereldberoemd te worden, en schreef hij tijdloze nummers voor Wilson Pickett, Isaac Hayes en Sam & Dave. Toch bleef hij bescheiden: “Ik had gewoon geluk”, zei hij ooit. “We waren een generatie die rhythm and blues naar de rest van de wereld bracht. Maar eerlijk? We hadden geen idee wat we aan het doen waren. We deden het vooral voor de lol.”
Geboren in 1941 in Missouri, verhuisde hij als kind naar Memphis – precies op het moment dat de stad explodeerde met een unieke mix van gospel, jazz en rock-‘n-roll. Daar raakte hij voor het eerst onder de indruk van gospelmuziek via de radio. “Ik had nog nooit zoiets gehoord”, herinnerde hij zich. “Maar toen ik het hoorde, was ik verkocht.”
Zijn eerste gitaar kocht hij bij een postorderbedrijf. Les nemen deed hij niet – in plaats daarvan sloop hij mee met een vriend die wél les had. Alles wat die thuiskwam met oefeningen, probeerde Cropper meteen na te spelen. En het lukte. “Eigenlijk hoef je maar één noot te kennen”, lachte hij later. “Speel die maar op verschillende plekken, en je bent er al.”
Die eenvoudige benadering werkte wonderen. Als twintiger belandde hij bij Stax Records, waar hij deel werd van de beroemde sessiemuzikantenband Booker T. & the M.G.’s. In 1962 hadden ze een grote hit met Green Onions, een instrumentaal nummer dat het Hammondorgel definitief op de kaart zette in de popmuziek. En Croppers gitaarspel? Dat zorgde voor de fijne, subtiele contrapunten die alles samenhield.
Wat uniek was aan die groep: in het gesegregeerde Zuiden speelden blanke en zwarte muzikanten gewoon samen – zonder dat iemand er iets van dacht. “Bij Stax keken we niet naar kleur”, zei Cropper. “We waren er allemaal voor dezelfde reden: een hit maken.”
En dat lukte regelmatig. Tussen 1961 en 1970 was hij betrokken bij vrijwel elk plaatje dat Stax uitbracht. Voor Wilson Pickett schreef hij In the Midnight Hour, geïnspireerd door een gospelzinnetje: “I’ll see my Jesus in the midnight hour”. Bij Sam & Dave begeleidde hij het onweerstaanbare Soul Man – en ja, dat enthousiaste “Play it, Steve!” in het nummer? Dat is echt hem, die reageert op zijn eigen gitaarrif.
“Mijn kracht is dat ik net dat tikkeltje extra kan toevoegen”, zei hij ooit. Zijn geheim? Goed luisteren. “Ik hoor hoe iemand een nummer zingt, en dan speel ik eromheen.”
Hij was er ook bij toen Otis Redding voor het eerst auditie deed bij Stax – toevallig omdat hij chauffeur was voor een andere artiest. “Toen hij These Arms of Mine begon te zingen, kreeg ik kippenvel”, herinnerde Cropper zich. “Toen ik zei dat hij moest stoppen, vroeg hij of ik het niet mooi vond. Ik zei: ‘Nee, ik ben er juist weg van!’”
Net toen hij samen met Redding Sittin’ on) The Dock of the Bay afwerkte, kwam het vreselijke nieuws: de 26-jarige zanger was omgekomen bij een vliegtuigongeluk. Het nummer werd postuum Reddings grootste hit.
Cropper verliet Stax in 1970, maar bleef actief. Hij speelde met giganten als B.B. King, John Lennon, Rod Stewart en Paul Simon. Op de lijst van Rolling Stone van de 250 beste gitaristen staat hij op nummer 45 – tussen Frank Zappa en Johnny Ramone.
In 1980 kreeg hij een tweede bloeiperiode dankzij The Blues Brothers. Hij speelde mee als lid van de band en zag zijn eigen klassiekers – Soul Man, Hold On, I’m Comin’, Time Is Tight – weer voorbij komen. Hij keerde zelfs terug voor de sequel in 1998.
Steve Cropper overleed gisteren in Nashville, op 84-jarige leeftijd. De exacte doodsoorzaak is niet bekendgemaakt. Wel was hij onlangs gevallen, maar volgens een vriend werkte hij nog steeds aan nieuwe muziek.
Een echte legende. Rust in muziek, Steve.
Israël mag gewoon meedoen aan Eurovisie – Nederland stapt op
Goed nieuws voor de fans van glitter, glittershirts en over-the-top optredens: Israël is niet uitgesloten van het komende Eurovisie Songfestival. Dat wordt volgend jaar gehouden in Oostenrijk, nadat ze met een knaller van een liedje de editie van dit jaar wonnen. De beslissing viel tijdens een spannende vergadering van Europese publieke omroepen (de EBU) in Genève. En jawel hoor, daar bleek gelijk ook wat gevolgen aan te hangen.
AVROTROS, de Nederlandse omroep die normaal gesproken onze kandidaat naar Eurovisie stuurt, trekt zich terug uit het proces. Ze kondigden direct aan dat ze zich terugtrekken uit de organisatie rondom het festival. Toch zal het Songfestival wel gewoon te zien zijn in Nederland – de NPO zorgt ervoor dat het programma beschikbaar blijft voor kijkers. Maar er komt geen nieuwe Nederlandse inzending. Ook gaat geen andere Nederlandse omroep die rol overnemen. Dus: geen Dutch entry volgend jaar.
De reden? AVROTROS vond samen met vier andere omroepen – uit Ierland, IJsland, Spanje en Slovenië – dat Israël niet zou mogen deelnemen vanwege de oorlog in Gaza. Volgens hen wordt het festival door de Israëlische regering gebruikt als politiek middel, vooral vanwege een grote promotiecampagne rond hun eigen inzending. “Het is niet over één nacht ijs gegaan”, aldus Taco Zimmerman, algemeen directeur van AVROTROS. “Het Songfestival betekent veel voor ons. Cultuur verbindt mensen, maar niet ten koste van alles. Wat er dit afgelopen jaar is gebeurd, raakt onze morele grenzen. Menselijkheid, vrijheid van meningsuiting – dat soort dingen zijn voor ons heilig.”
De sfeer binnen de EBU was dan ook behoorlijk gespannen. Terwijl sommige landen druk uitoefenden om Israël buiten te houden, waren anderen juist fel tegen zo’n boycot. Denk aan Duitsland en gastland Oostenrijk. Die laatste vindt het gezien hun eigen geschiedenis met oorlog en antisemitisme ondenkbaar om Israël nu buitenspel te zetten. Duitsland denkt daar net zo over.
Intussen heeft de EBU alvast nieuwe spelregels afgekondigd om misbruik in toom te houden. Zo mag je als kijker straks maximaal twintig stemmen uitbrengen in plaats van tien. En worden grootschalige mediacampagnes voor bepaalde artiesten afgeraden – al is nog niet helemaal duidelijk wat precies ‘buitensporig’ betekent.
Eén ding is zeker: het debat over cultuur, politiek en verantwoordelijkheid blijft spelen. Maar het feest in Wenen gaat door – zonder Nederlandse kandidaat, maar met Israël er wél bij.
Hanna Verboom breekt het stilzwijgen over haar bipolaire stoornis: ‘Het is oké om niet oké te zijn’
“Wat ik twintig jaar binnenhield, heb ik uiteindelijk letterlijk naar buiten gebracht.” Zo omschrijft Hanna Verboom een belangrijk keerpunt in haar leven. De bekende actrice heeft lang geleefd met een geheim – haar bipolaire stoornis – maar sinds ze er openlijk over praat, voelt ze zich vrijer dan ooit.
‘Jezelf accepteren is geen eendagswerk’, vertelt ze eerlijk. ‘Het is meer een proces dat blijft schommelen.’ Toch merkt ze dat ze steeds bewuster leeft volgens wat háár echt dierbaar is. “Je zou kunnen zeggen dat mijn innerlijke kompas langzaam scherper wordt afgesteld.”
Een grote stap zette ze met de documentaire Uit de schaduw, waarin ze voor het eerst publiekelijk sprak over haar mentale gezondheid. “Alles wat jarenlang in me speelde, bracht ik toen naar buiten. Het was alsof ik een zware rugzak afzette die ik al decennia met me meetorste.” Het delen van haar verhaal bleek bevrijdend. “Ik hoefde niet meer bang te zijn dat mijn geheim uitkwam. Dat maakte iets in me los.”
Hanna weet nu uit ervaring hoe krachtig openheid kan zijn. “Mensen denken vaak: je moet wel normaal zijn. Maar weet je wat? Het is eigenlijk helemaal normaal om niet altijd ‘normaal’ te zijn.”
Tegenwoordig gaat het mentaal goed met haar. Ze kent nog steeds ups en downs in energie en stemming, maar ernstige pieken of dalen – zoals manie of depressie – zijn al geruime tijd weg. Tijdens haar zwangerschappen was het wel anders; hevige slapeloosheid leidde zelfs tot een ziekenhuisopname. Toch koos ze bewust voor transparantie. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor haar kinderen. “Als ik mezelf zou verstoppen, leerde ik hen dat je pas telt als je perfect bent. En dat wil ik juist niet.”
Die overtuiging draagt ze ook over in haar werk. Met initiatieven als Cinetree, het HER Film Festival en haar documentaires probeert ze ruimte te creëren voor echte, kwetsbare verhalen. Volgens Hanna moeten psychische stoornissen niet alleen worden gezien als zwakte. “Ik ben bijvoorbeeld hoogsensitief én supercreatief. In plaats van mensen labels op te plakken waarmee ze meteen achterlopen, kunnen we beter kijken naar wat ze wél kunnen. Naar hun kwaliteiten.”
Eerder vertelde Hanna al over een psychose die ze kreeg tijdens een Hollywoodfeest van Elton John. Meer daarover zie je in de video hieronder.
