Sport Nieuws dinsdag 18 november, 2025 23:21
Na Sinner ook Alcaraz aan de kant: geen Davis Cup voor geblesseerde topserre
De ene na de andere tegenslag voor de Davis Cup Finals in Bologna. Nadat Jannik Sinner zich al had afgemeld voor het toernooi in eigen land, volgt nu ook de grote schaduw die over het evenement valt: Carlos Alcaraz trekt zich terug. De huidige nummer één van de wereld uit Spanje kan niet meedoen vanwege een beenblessure die hij opliep tijdens de finale van de ATP Finals afgelopen weekend.
En net als Sinner, die Italiaan en dus extra gemotiveerd zou zijn geweest om thuis te spelen, moet ook Alcaraz zijn dromen van glorie opzijschuiven – dit keer voor het Spaanse team. Spanje zou donderdag in actie moeten komen tegen Tsjechië, in wat de kwartfinales beloofden te worden. Wie daaruit komt, speelt tegen de winnaar van de strijd tussen Argentinië en Duitsland. De finale zelf staat gepland voor aanstaande zondag.
Voor Alcaraz is het een pijnlijke beslissing, letterlijk én figuurlijk. Op sociale media liet hij weten dat hij zich heeft teruggetrokken op medisch advies. “Spelen voor Spanje is altijd het mooiste wat er is”, schreef hij. “Ik keek er echt naar uit om mijn land te helpen in de strijd om de Davis Cup. Maar ik ga met pijn in het hart naar huis.”
Het was een zware week voor de Spanjaard. Hoewel hij dit jaar Roland Garros won en de US Open wist te pakken, moest hij op Wimbledon én in de ATP Finals beide keren genoegen nemen met zilver – beide keren achter dezelfde man: Jannik Sinner. Nu lijkt de fysieke tol te hoog geworden.
Terugblikkend op vorig jaar: toen werd Spanje verrassend uitgeschakeld in de kwartfinales door Nederland. Die Oranje-ploeg schopte het tot de finale, waar Italië uiteindelijk te sterk bleek. Dit jaar leek Spanje weer een serieuze titelkandidaat, vooral met Alcaraz aan boord. Maar zonder hun superster wordt het een stuk lastiger.
Suriname rustig, maar dicht bij historische WK-droom
Wie zou denken dat een wedstrijd die alles kan beslissen voor een WK-ticket zich afspeelt in een verlopen stadion in Guatemala? Toch is het precies daar – in het El Trébol-stadion in de hoofdstad – dat het Surinaamse elftal een van de belangrijkste momenten uit zijn geschiedenis hoopt te beleven. Komende nacht, om 02.00 uur Nederlandse tijd, speelt ‘Natio’ tegen Guatemala. Winnen, en liefst met een flink doelsaldo, en het WK in Qatar is binnen handbereik. Voor het eerst ooit.
Bondscoach Stanley Menzo had natuurlijk liever een soepel verlopende voorbereiding gehad, maar die was er niet helemaal. Zondag, de dag van aankomst, werd het team naar een verkeerde trainingslocatie gestuurd. Na een lange rit door de stad kwamen ze terecht op een terrein dat zo slecht onderhouden was dat de training kort moest worden gehouden. En maandag leek het weer tegen te zitten: hevige regenval liet de training op El Trébol afgeblazen worden. Pas laat op de avond konden de spelers nog even oefenen op het complex van het Guatemalteekse nationale team.
Toch zie je niks van stress of frustratie bij de ploeg. Integendeel. Jean-Paul Boëtius en Ridgeciano Haps lachen terwijl ze samen een balletje hoog houden. Keeper Etienne Vaessen laat zich ontspannen masseren langs de zijlijn. Aanvoerder Tjaronn Chery staat rustig te praten met Menzo in het midden van het veld. De sfeer is goed – net zoals tijdens de hele kwalificatiecampagne tot nu toe.
De stakes zijn enorm. Panama heeft evenveel punten als Suriname, maar een slechter doelsaldo. Als Suriname wint van Guatemala – en Panama niet met een groot aantal doelpunten wint van El Salvador – dan is de WK-deelname een feit. En wat voor feit: in het jaar dat Suriname vijftig jaar onafhankelijk is, zou het land voor het eerst meedoen aan een wereldkampioenschap voetbal.
Menzo weet hoezeer deze wedstrijd in het thuisland resoneert. “Na de wedstrijd tegen El Salvador hebben we een land achtergelaten dat compleet in vuur en vlam stond”, vertelt hij glimlachend in een klein zaaltje naast het druipnatte veld. “Iedereen voelt zich al gekwalificeerd. Maar wij weten beter. Het is nog één zware klus. Guatemala zal niet zomaar opzij stappen.”
Aanvoerder Shaquille Pinas beaamt dat. “De druk is er, dat zou ik stom zijn om te ontkennen”, zegt de ervaren verdediger, die ook speelde voor ADO Den Haag. “Ik probeer niet te denken aan feestjes of vieringen. We moeten gewoon winnen. Dit wordt de wedstrijd van mijn leven.”
Menzo knikt. Het feest in Paramaribo mag nog even wachten. Eerst moet de kroon op het werk worden gezet. En die komt dinsdag om 19.00 uur lokale tijd, in een nat en oude stadion in Centraal-Amerika. Dan schrijft Suriname misschien eindelijk zijn naam in de wereldvoetbalgeschiedenis.
Alcaraz stapt terug bij Davis Cup door blessure
Carlos Alcaraz, de nummer één van de wereld en trots Spaans tennisas, zit helaas niet in het team voor de Davis Cup Finals deze week. De reden? Een vervelende beenblessure die hij binnensleepte tijdens de finale van de ATP Finals afgelopen weekend. Daarin moest hij zijn meerdere erkennen in Jannik Sinner – voor de tweede keer op rij dit najaar.
Normaal gesproken zou Alcaraz donderdag met Spanje in actie moeten komen tegen Tsjechië, in wat een spannende kwartfinale belooft te worden. Wie wint, speelt daarna tegen Argentinië of Duitsland om een plek in de finale. Die wordt namelijk aanstaande zondag gespeeld, en dus dichtbij genoeg om er serieus voor te kunnen gaan.
Maar helaas is dat nu zonder hun grootste ster. Vorig jaar ging Spanje al vroeg onderuit in de kwartfinales, verrassend genoeg door Nederland. En jawel, diezelfde Oranje-ploeg schopte het zelfs tot de eindstrijd, waar Italië uiteindelijk te sterk was.
Alcaraz liet via sociale media weten dat hij zich moest terugtrekken, en dat was geen makkelijke keuze. “Op doktersadvies stap ik terug,” schreef hij. “Spelen voor Spanje is altijd het mooiste wat ik kan doen. Ik keek er echt naar uit om ons team te helpen strijden om de Davis Cup. Maar nu moet ik met pijn in mijn hart naar huis gaan.”
Toch was het voor Alcaraz een topjaar: hij pakte dit jaar Roland Garros én de US Open, en bereikte ook de finale op Wimbledon – waar hij wéér verloor van diezelfde Sinner. Nu focust hij zich op herstel, zodat hij straks weer vol gas kan.
Deze Bredase speelt voor het eerst mee met Oranje
Lynn Groenewegen, een 22-jarige middenveldster uit Breda, heeft voor het eerst haar naam zien verschijnen op de selectielijst van het Nederlands vrouwenelftal. Een mooie beloning na een sterke start bij FC Twente, waar ze dit jaar naartoe overstapte van Excelsior. Bij de huidige koploper in de Eredivisie Vrouwen is ze een vaste waarde geworden.
Bondscoach Arjan Veurink koos 24 speelsters voor de komende oefenduels tegen Portugal en Zuid-Korea – en voor het eerst zit daar ook Groenewegen tussen. Eerder speelde ze als prof bij Feyenoord, maar haar roots liggen duidelijk in Brabant. In de jeugd kwam ze uit voor Madese Boys en de DIA Meisjes Academie.
Overigens is ze niet de enige Brabantse in de ploeg. Ook Caitlin Dijkstra (VfL Wolfsburg) uit Breda, Jackie Groenen (Paris Saint-Germain) uit Riel en Ilse van der Zanden (ACF Fiorentina) uit Deurne zijn opgeroepen. Daarnaast maakt Ashley van den Dungen uit Rosmalen haar debuut als tijdelijke assistent-trainer. Zij vervangt Roos Kwakkenbos, die er vanwege familieomstandigheden even niet bij kan zijn.
De Leeuwinnen nemen het vrijdag 28 november op tegen Portugal in Braga. Daarna ontvangen ze op dinsdag 2 december Zuid-Korea in het Mandemakers Stadion van RKC Waalwijk. Beide duels zijn bedoeld om te scherpstellen, want vanaf maart 2026 begint de kwalificatie voor het WK.
Willy en René zijn ervan overtuigd: Koeman stopt na het WK
Is het zo goed als zeker dat Ronald Koeman na het komende Wereldkampioenschap stopt als bondscoach van Oranje? Volgens de voetbalbroers Willy en René van de Kerkhof in elk geval wel. In de Willy en René Podcast van Omroep Brabant laten ze geen twijfel bestaan: de tijd van Koeman als leidsman van het Nederlands elftal loopt op zijn einde.
Koeman stapt op, Bosz klaar om over te nemen?
Waarom denken ze dat Koeman stopt? Willy geeft een persoonlijke reden: “Z’n vrouw is helaas niet goed ter been, en ik heb het idee dat hij na het WK gewoon meer tijd voor haar wil vrijmaken.” En wie volgt hem dan op? Geen mindere dan Peter Bosz, trainer van PSV. “Het is al jaren z’n grootste droom om bondscoach te worden,” zegt Willy. “Dus dat zou logisch aansluiten.”
Ronald Koeman zelf houdt zich nog stil over zijn toekomstplannen, maar broer René heeft er geen enkele twijfel over: “Hij stopt hoe dan ook na het WK. Punt uit.” Of Bosz direct overstapt naar het Nederlands elftal? Daar twijfelt René aan. “Als hij weer kampioen wordt met PSV – en dat gaat-ie zeker worden – dan blijft hij daar misschien nog wel twee jaar. Die man staat nog elke dag graag op het veld, hoor.”
Minder indruk van Oranje, maar kwalificatie telt
Hoewel Nederland zich maandagavond definitief plaatste voor het WK, waren de gebroeders niet echt onder de indruk van de laatste optredens. Tegen Polen was het “slaapverwekkend”, en tegen Litouwen liet de voorhoede weinig zien.
“Gakpo bleef maar lopen, maar liep zich telkens vast,” zegt Willy. “Malen scoorde een mooie goal, maar verder deed-ie niks. En Depay? Als hij in twee wedstrijden samen tweehonderd meter heeft gelopen, dan is dat al veel. Echt een schande. Ik zeg het gewoon zoals het is.”
Toch benadrukken ze: het enige wat echt telt, is dat Oranje erbij is. En dat is hard genoeg verdiend.
René blikte terug op zijn eigen gloriejaren
René mag trots zijn op zijn eigen rol in de geschiedenis van het Nederlands voetbal. “In 1977 scoorde ik de enige goal tegen België, waardoor we naar het EK gingen. En in 1979? Dan maakte ik die wereldgoal tegen de DDR: keeper voorbij, bijna vanaf de achterlijn… En dan word je honderdduizend mensen stil.” Zijn ogen glimmen bij de herinnering.
Loftime voor ex-PSV’er Jan Poortvliet
Ook een andere oude bekende uit de PSV-hoek krijgt lof: Jan Poortvliet, sinds kort interim-trainer van FC Eindhoven. “Een fantastische trainer om in je team te hebben,” roemt René. “En op z’n leeftijd nog zo gedreven? Chapeau, Jantje!” Willy voegt eraan toe: “Een echte vakman. Die is zeven dagen per week op het veld, traint amateurtjes van RPC, doet alles met passie. Samen met Ernie Brandts draait-ie er flink wat uren in.”
Wordt Bosz de nieuwe bondscoach na Koeman?
Gaat het Wereldkampioenschap volgende week het laatste grote toernooi worden onder leiding van Ronald Koeman als bondscoach? En staat Peter Bosz klaar om hem op te volgen? Volgens voormalig international Willy van de Kerkhof is dat precies wat er gaat gebeuren. En hij twijfelt geen seconde: het antwoord op beide vragen is een duidelijk ‘ja’.
In de Willy en René Podcast van Omroep Brabant legt Willy uit waarom hij denkt dat Koeman na het WK stopt. “Z’n vrouw is helaas niet zo gezond, en ik heb het idee dat hij daarna meer tijd aan haar wil besteden.” En dan is er natuurlijk Bosz, die volgens Willy al jaren droomt van die rol. “Het is echt zijn ultieme doel om ooit bondscoach te worden. Dus logisch dat hij dan wordt aangesteld.”
Koeman zelf houdt zich vooralsnog stil over zijn toekomst, maar ook zijn broer René van de Kerkhof is ervan overtuigd: “Hij stapt sowieso af na het WK. Geen twijfel over.”
Maar of PSV meteen een nieuwe trainer moet zoeken? Daar twijfelt René nog aan. “Als Bosz weer kampioen wordt – en dat wordt-ie zeker – dan blijft hij misschien gewoon nog twee jaar. Die man staat elke dag graag op het veld, hij leeft voor het voetbal.”
Oranje heeft in elk geval wél geplaatst voor het WK, dat maandagavond officieel werd vastgesteld. Maar de gebroeders Van de Kerkhof waren niet bepaald onder de indruk van hoe het team presteerde. “Tegen Polen was het slopend saai”, zegt Willy. “En tegen Litouwen? De voorhoede deed niks. Gakpo rende continu in zijn eigen voetjes, Malen scoorde wel een mooie treffer, maar verder was het mager. En Depay… als ik die zie spelen, zakt mijn broek van schaamte. Tweehonderd meter rennen in twee wedstrijden, als dat al. Echt belachelijk.”
Toch erkent ook René: uiteindelijk telt alleen dat Oranje erbij is. Hij weet er alles van – in de jaren 70 was hij zelf twee keer cruciaal bij het kwalificeren voor een eindronde. “In 1977 scoorde ik de enige goal tegen België. En in 1979 maakte ik die wereldgoal tegen de DDR: keeper voorbij, bijna vanaf de achterlijn. Toen werd het honderdduizend man stil. Dat vergeet je nooit.”
Ook praten ze lovend over een andere PSV-legende: Jan Poortvliet, die onlangs interim-trainer werd bij FC Eindhoven. “Een fantastische kerel om in je team te hebben”, zegt René. “Op z’n leeftijd nog zo gedreven? Echt chapeau, Jantje!” Willy knikt instemmend: “Een echte vakman. Dag en nacht bezig met voetbal, zeven dagen per week op het veld. En samen met Ernie Brandts traint-ie zelfs nog de amateurs van RPC uit Eindhoven.”
