Recent Nieuws zondag 16 november, 2025 18:27
Nederlander (53) overleden na zware aanrijding op Mallorca
Helaas is een Nederlandse man van 53 jaar het slachtoffer geworden van een ernstig verkeersongeluk op Mallorca. Het drama vond plaats tijdens een frontale botsing op een rotonde langs de Ma-3460, vlak bij Alcúdia in het noorden van het eiland.
De auto waarin de Nederlander zat, kwam in hevige aanrijding met een andere wagen, waarin drie vrouwen reden. Gelukkig raakten zij slechts lichtgewond, ondanks de heftigheid van de klap. Hulpdiensten waren snel ter plaatse en probeerden de man nog te reanimeren, maar alle inspanningen mochten niet meer baten.
Nu is de Spaanse politie bezig met een grondig onderzoek naar hoe het ongeluk precies kon gebeuren. Er wordt onder andere gekeken of één van de voertuigen mogelijk tegen de rijrichting in de rotonde is gereden – een theorie die door verschillende media wordt genoemd.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken bevestigt dat ze op de hoogte zijn van het incident en consulaire hulp verlenen aan de betrokken familie. Ongetwijfeld een enorme klap voor dierbenden.
Drie Tweede Kamerleden dingen naar voorzitterschap: Bosma, Van der Lee en Van Campen
Het is weer zover: er moet een nieuwe (of misschien beter: dezelfde) voorzitter van de Tweede Kamer worden gekozen. En ja hoor, er staan al drie kandidaten in de startblokken: Martin Bosma, Tom van der Lee en Thom van Campen. Dinsdag wordt het serieuze werk – tot dan mogen nog meer kandidaten zich aanmelden, maar op dit moment zijn het deze drie die hun hand hebben opgestoken.
Martin Bosma: rust en continuïteit?
Martin Bosma, bekend gezicht bij de PVV en sinds 2006 in de Tweede Kamer, wil graag nog een keer bovenaan gaan zitten. Hij werd eind 2023 al eens gekozen als voorzitter en stelt nu dat hij juist in deze “onstuimige tijden” een stabiele aanwezigheid kan zijn. Zijn redenering? De Kamerorganisatie moet een “bron van rust en continuïteit” zijn. Met zijn jarenlange ervaring als ondervoorzitter, zegt hij, heeft hij precies die senioriteit die nodig is in een periode waarin er veel verandering is binnen de Kamer.
In zijn sollicitatie laat hij weten dat zijn manier van leiding geven breed wordt gewaardeerd. Zo zou hij debatten strak houden, interrupties korter maken en er altijd voor zorgen dat het licht om 23.00 uur uitgaat. Leuk detail: hij begint elke vergaderweek met een gedicht, en tijdens het afscheid van 70 Kamerleden had hij voor iedereen een persoonlijk woord over. Ook met het personeel schijnt hij goed om te kunnen gaan.
Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Er is kritiek. Zo vond oud-voorzitter Gerdi Verbeet dat Bosma harder had moeten optreden tegen twee PVV’ers die AI-beelden van Frans Timmermans deelden – iets wat volgens haar de veiligheid van Timmermans in gevaar bracht. Daarnaast is Bosma om controverse veroorzakende uitspraken uit het verleden – zoals over “slavernijgedram” en “anti-blank racisme” – niet welkom bij de Nationale Herdenking Slavernijverleden. En hij heeft die uitspraken nooit ingetrokken.
Thom van Campen: jong, fris en klaar voor actie
Op donderdag, direct na de installatie van de nieuwe Kamer, kondigde VVD’er Thom van Campen zijn kandidatuur aan. Als hij wint, wordt hij met zijn 35 jaar de jongste Kamervoorzitter ooit. Hij zit al 4,5 jaar in de Tweede Kamer en heeft als ondervoorzitter al flink wat debatten geleid.
In zijn sollicitatiebrief legt hij uit dat hij al jong koos voor politiek: “om te strijden voor vrijheid. Om te mogen zijn wie je bent, te houden van wie je wilt.” Op amper 21 werd hij het jongste gemeenteraadslid, en later fractievoorzitter van de VVD in Zwolle. Als voorzitter wil hij zorgen dat alle stemmen in de Kamer gehoord worden – want laten we eerlijk zijn, de Kamer is een spiegel van onze samenleving. En hij pleit voor respectvolle omgang: “Niet met een opgeheven vinger, maar met een vaste hand en, waar passend, met humor.”
Tom van der Lee: tweede poging, grotere ambitie?
Ook GroenLinks-PvdA’er Tom van der Lee gooit zijn hoed in de ring. Hij deed al een poging in 2023, maar moest toen wijken voor Bosma. Nu probeert hij het opnieuw. In zijn brief benadrukt hij dat hij “betekenisvol” wil bijdragen aan een betere politieke cultuur. “Ik ken de Kamer als mijn broekzak,” zegt hij zelfverzekerd.
Van der Lee zit sinds 2017 in de Tweede Kamer, was campagneleider voor GroenLinks en is al acht jaar ondervoorzitter én lid van het presidium. Hij leidde ook de enquêtecommissie rond de gaswinning in Groningen – dus hij weet hoe lastig parlementair werk kan zijn. Toch kan het een nadeel zijn dat zijn partijgenoot Mei Li Vos net voorzitter is geworden van de Eerste Kamer. Het is eigenlijk gebruikelijk dat de voorzitters van beide Kamers uit verschillende politieke kampen komen.
Er is nog ruimte voor meer kandidaten: tot maandag 12.00 uur kunnen anderen zich nog aanmelden. Maar voor nu zijn het dus Bosma, Van Campen en Van der Lee die de race zijn ingegaan.
Twee katten in één week doorboord met pijl uit kruisboog in Eindhoven
Het begon vorig weekend toen een geschrokken katteneigenaar hun viervoeter naar het Dierenziekenhuis Eindhoven bracht – met een echte pijl in de buik. Dierenarts Bernard Valkenburg was erbij en kon zijn ogen bijna niet geloven: “De kat was duidelijk geraakt, ik zag de pijl zitten.” Het baasje had de pijl zelfs al eruit getrokken, maar besloot op aanraden van Valkenburg toch naar een gespecialiseerde dierenarts te gaan. Dat besluit redde waarschijnlijk het leven van de kat.
“Er bleek sprake van een geperforeerde darm”, legt Valkenburg uit. “Zonder operatie had het dier het niet overleefd.” Hoewel het incident ontzettend zwaar was, dacht hij destijds dat het om een eenmalige gebeurtenis ging. Totdat vandaag – in dezelfde straat – weer een kat binnenkwam met een pijl erin. Deze keer door het hoofd. Ook dit dier heeft de aanval wonder boven wonder overleefd.
Valkenburg ziet in zijn carrière af en toe wel eens dieren die gewond zijn geraakt, maar twee kruisboogaanvallen in zo’n korte tijd, in dezelfde buurt? Dat is volgens hem uniek. “We zien soms luchtbuksincidenten, maar die zijn meestal niet levensbedreigend. Deze pijlen zijn twintig centimeter lang – dat is echt dodelijk spul.”
Zowel het ziekenhuis als de betrokken eigenaars hebben direct aangifte gedaan bij de politie. De politie reageert nog niet op de zaak. Maar Valkenburg vermoedt sterk dat er één dader achter zit. “Het voelt alsof er iets aan de hand is in de buurt. Alsof iemand hier doelbewust actief is.”
Hij en zijn collega’s zijn nu extra alert. “Ook dit weekend werd er alweer een kat vermist uit dezelfde wijk. We houden alles goed in de gaten – samen met de buurtbewoners.” Ondertussen wordt het gebruik van kattentrackers steeds populairder, zodat baasjes hun dieren beter kunnen volgen en sneller kunnen reageren bij verdachte situaties.
Natuurlijke bescherming tegen stijgende zee: gat in dijk juist een goed idee?
Je zou denken: een gat in de dijk? Dat klinkt als een fout. Maar in Lauwersoog, aan de rand van het Groningse Lauwersmeer, is precies dat gedaan – en bewust. Want dit gat moet juist helpen om Nederland beter te beschermen tegen de opkomende zee. Met de zeespiegel die langzaam maar zeker blijft stijgen, zoeken we hier niet naar hoge dammen of technische megaprojecten, maar juist naar slimme samenwerking met de natuur.
Het idee is eenvoudig én geniaal: laat de zee af en toe binnenstromen via een doorgang in de dijk. Tijdens vloed komt zeewater binnen, en bij eb stroomt het weer terug. Maar elke keer blijft er wat slib en sediment achter. Op die manier bouwt zich langzaam maar zeker een hoger stuk land op – een soort natuurlijk stootkussen dat straks kan helpen bij stormvloeden of zelfs een eventuele dijkdoorbraak.
Alex Hekman van ingenieursbureau Sweco legt uit dat we hier eigenlijk teruggrijpen naar oude wijsheid, maar dan met een moderne twist: “Vroeger werkten we veel met de natuur, later gingen we voor harde oplossingen zoals de Deltawerken. Nu combineren we beide: we laten de natuur werken, maar geven haar een duwtje in de rug.”
Waarom is dit zo belangrijk?
Kijk je naar Nederland van opzij, dan zie je meteen dat we in een delta leven – laag, kwetsbaar, en sterk afhankelijk van slimme waterbeheersing. De Waddenzee dreigt steeds meer onder druk te staan door de stijgende zeespiegel. Gebieden die normaal wisselend droog en nat zijn – zoals slikken, schorren en kwelders – komen steeds vaker permanent onder water. En dat is vervelend, want daar leven talloze dieren, planten en trekvogels die juist op die plekken rusten en voedsel zoeken.
Door nu stukjes land op natuurlijke wijze te verhogen, blijven die ecologisch waardevolle gebieden behouden. Twee winsten in één keer: meer natuur én meer veiligheid.
Natuur helpt zichzelf – als je ruimte geeft
In Zeeland heeft men al eeuwenlange ervaring met dit fenomeen. In het Verdronken Land van Saeftinghe is dankzij eb en vloed al twee à drie meter slib afgezet. Het land stijgt daar sneller dan de zeespiegel! Dat betekent extra bescherming voor de polders erachter – en minder druk op de bestaande dijken.
Maar het helpt ook bij de waterkwaliteit. Door harde afscheidingen zoals de Afsluitdijk en de Deltawerken is de natuurlijke stroming tussen zee en rivier vaak weggevallen. Gevolg: zuurstofarm water, dode vis en hoge kosten. Door de verbinding met de zee weer open te stellen, komt de natuurlijke balans terug – en daarmee ook gezonder water.
Toch is dit soort projecten niet zomaar van de grond te tillen. “Je moet echt een stuk land teruggeven aan de natuur,” benadrukt Hekman. “Dat betekent dat je de dijk een paar honderd meter verderop herbouwt, en het oude stuk gewoon laat overstromen. Dat vraagt moed van beleidsmakers.”
Wereldwijd interesse
Terwijl Nederland aan deze innovatieve aanpak werkt, wordt er wereldwijd stevig nagedacht over hoe landen zich moeten wapenen tegen de gevolgen van klimaatverandering. Op de klimaattop in Belém in Brazilië staat dat hoog op de agenda. Niet alleen gaat het over het tegengaan van klimaatverandering, maar ook over hoe je je kunt beschermen tegen dingen die onvermijdelijk zijn geworden: hogere zeespiegels, extreem weer, overstromingen.
En ja, het draait uiteindelijk ook weer om geld. Arme landen willen niet alles zelf betalen en roepen op tot grotere steun van rijke landen. Maar de technologie en expertise die Nederland ontwikkelt – zoals in Lauwersoog – wekt internationale belangstelling. Denk aan de noordkust van Java, de Mekongdelta of Bangladesh. Daar zijn ze al benieuwd naar hoe je op natuurlijke wijze veiligheid en leefbaarheid kunt vergroten.
Eén ding is duidelijk: als de zeespiegel blijft stijgen – en dat zal gebeuren – dan moeten we slim zijn. Soms is de beste bescherming niet een muur tegen de zee, maar juist een gat in de dijk.
Ondanks zware strijd geeft Lars natuurdroom niet op: ‘Het voelt als iets belangrijks achterlaten’
De 39-jarige Lars van Peij uit Oeffelt kent geen gemakkelijke weg. Hij kampt met de ziekte van Huntington, een erfelijke aandoening die geleidelijk aan lichaam en geest aantast. Toch laat hij zich daar niet door tegenhouden – integendeel. Zijn passie voor het unieke Maasheggenlandschap brandt harder dan ooit.
Al tien jaar lang zet hij alles op alles om dit bijzondere stuk natuur in Brabant weer tot leven te brengen. En dat terwijl hij zelf weet dat zijn tijd misschien beperkt is. “Ik wil gewoon iets tastbaars nalaten”, vertelt Lars, terwijl hij tussen de jonge heggen door loopt, net buiten zijn dorpje. De ochtendzon glinstert op het natte gras, en de vogels fluiten vrolijk in de takken.
Terug naar het oude landschap
“Hier wandelen we nu door een gloednieuw stukje Maasheggen”, wijst hij trots. “Tien jaar geleden was dit maïsveld. Nu hebben we twaalf hectare teruggetransformeerd naar hoe het er in 1950 uitzag. Alle heggen worden opnieuw aangelegd. Zo krijg je een klein beetje terug hoe het oude cultuurlandschap er echt bij lag.”
De Maasheggen zijn geen gewone bossen of weilanden. Dit is het oudste cultuurlandschap van Nederland, en sinds 2018 officieel onderdeel van UNESCO’s biosfeerreservaten – plekken waar mens en natuur hand in hand werken. “Vroeger zag heel Nederland er zo uit. Nu is dit vrijwel het enige overgebleven heggennetwerk dat nog echt functioneert. We praten hier over een landschap van maar liefst 2000 jaar oud. Dat is gewoon ontzettend bijzonder.”
Eeuwenlang gebruikten boeren gevlochten heggen om hun vee binnen te houden, maar ze bleken ook een paradijs voor flora en fauna. “Ze hielpen tegen roofdieren, hielden koeien op hun plek, en werden zelfs gebruikt om Romeinse legers buiten te sluiten. Die merkten al snel dat dit geen makkelijk terrein was om doorheen te trekken!”
Maar na 1950 verdwenen steeds meer heggen, onder andere door de opkomst van prikkeldraad en intensieve landbouw. Lars’ droom? Die verloren geschiedenis letterlijk herplanten.
Van studiebos tot persoonlijke strijd
Zijn liefde voor de natuur begon al jong, met vogelspotten in het bos. “In veel bossen in Nederland zie je amper nog wat, maar hier, in de Maasheggen? Loop even rond en je hoort ze overal. Dat komt direct door die heggen. Ze bieden schuilplaats, voedsel, bescherming.”
Na zijn studie bos- en natuurbeheer in Wageningen keerde hij direct terug naar zijn roots. “Ongeveer tien jaar geleden werd ik projectleider hier. Maar toen kreeg ik de diagnose: ziekte van Huntington. Dat is een mix van Parkinson, Alzheimer en MS. Mijn moeder had het, mijn opa ook. Het zit in de familie.”
Hij vertelt het rustig, maar het is duidelijk dat het hem raakt. “Er is niets tegen. Je weet niet wanneer het gaat escaleren, of hoe oud je wordt. Het werk werd steeds zwaarder. Uiteindelijk ben ik volledig afgekeurd. De druk, deadlines, mensenmassa’s… dat kon ik gewoon niet meer aan.”
Een nieuwe manier om betekenis te vinden
Met meer tijd thuis, geniet hij intens van zijn vrouw en zijn tweejarige zoontje. Maar zijn hart blijft bij de natuur. Dus bedacht hij een nieuwe manier om bij te dragen: via crowdfunding en actie.
“Ik wilde gewoon doorgaan. Dus startte ik een inzamelactie. Om geld te verdienen, liep ik de Kennedymars – een lange tocht die me fysiek wel wat kostte, maar mentaal enorm goed deed.” Dankzij zijn inzet en honderden vrijwilligers heeft hij al ruim 22.000 euro opgehaald.
Samen hebben ze kilometers aan nieuwe heggen aangelegd. Alleen in het laatste plantseizoen (november 2024 tot februari 2025) ging er bijna drie kilometer bij. Zo groeit het oude landschap langzaam weer terug.
Door velen wordt hij al ‘Koning van de Maasheggen’ genoemd. Maar Lars schudt bescheiden zijn hoofd. “Gortig hoor, dat helemaal niet. Ik probeer gewoon mensen te laten zien hoe krachtig de natuur is. En dat iedereen, ondanks alles, iets kan doen.”
Een vrijstaand huis in het hart van Kaatsheuvel, zonder dure prijskaartje
Stel je voor: een vrijstaande woning midden in het dorp, maar dan zonder dat je meteen je spaarrekening moet legen. Dat is precies wat je vindt aan de Vaartstraat 15 in Kaatsheuvel. En volgens makelaar Chantal van AMB Makelaars is dit huis echt iets bijzonders – vooral als je kijkt naar de prijs.
“Eigenlijk koop je hier een vrijstaand huis tegen de prijs van een tweekamerwoning”, zegt ze. “Het valt op tussen alle andere huizen in deze klasse.” Hoewel het geen grote oprit of garage heeft, heb je hier wel écht vrij wonen. Geen aangrenzende buren aan beide zijden, je eigen perceel en flink wat privacy. “Dat maakt het uniek,” benadrukt Chantal.
Warm, ruim en verrassend gezellig
Het huis komt uit 1939, dus het heeft karakter. Vanaf buiten lijkt het misschien bescheiden, maar binnen is het een totale verrassing. “Mensen zeggen tijdens bezichtigingen vaak: ‘Het is veel groter dan we dachten!’” lacht Chantal. En dat hoor je natuurlijk graag als verkoper.
Met 141 vierkante meter oppervlakte, vier slaapkamers en een grondoppervlak van 225 vierkante meter, is er genoeg ruimte om je te settelen. De vraagprijs? 489.500 euro – een bedrag dat volgens de makelaar hard maakt wat je krijgt.
De huidige bewoners hebben het huis met veel smaak ingericht. De woonkamer straalt warmte uit, dankzij een mooie houten vloer en veel lichtinval. Aan de achterzijde vind je een lichte tuinkamer met dubbele tuindeuren én vloerverwarming. “Echt een plek waar je heerlijk kunt ontspannen na een drukke dag.”
Slimme verbouwingen en duurzaam gedacht
De afgelopen jaren is er flink geïnvesteerd in comfort én duurzaamheid. Denk aan zeventien zonnepanelen, een nieuwe cv-ketel (uit 2020) en vernieuwde kozijnen met HR++-glas. Maar één keuze noemt Chantal echt ‘slim’: de isolatie. “Ze hebben de zoldervloer geïsoleerd in plaats van het dak. Zo blijft de warmte beneden, waar je die ook daadwerkelijk wil hebben.”
Daarnaast is er een diepe tuin met een overkapping en een stenen berging. “De bewoners zijn veel buitenshuis, zowel in de tuin als in de tuinkamer. Het is een huis waar je gewoon direct kunt gaan wonen – geen renovaties nodig.”
Weg met een droom: gelijkvloers wonen in België
Waarom staat het huis te koop? Omdat de huidige eigenaren een droom hebben: op termijn verhuizen naar België. “Niet per se voor meer grond, maar vooral om gelijkvloers te kunnen wonen. Ze hebben een hond, dus wat extra buitenruimte is mooi meegenomen.”
De locatie is trouwens top: aan de Loonse Vaart, midden in het gezellige Kaatsheuvel. “Het is een buurt waar mensen elkaar kennen, maar elkaar ook hun ruimte geven. Je bent overal snel: de Drunense Duinen, Waalwijk, het centrum van Kaatsheuvel… En je woont ver genoeg van de Efteling, dus je hoeft je niet druk te maken over toeristen die voor je deur parkeren.”
