Recent Nieuws dinsdag 04 november, 2025 07:38
Zon schoof vandaag stiekem vanuit het zuiden naar binnen
Vanochtend trakteerde de hemel ons op een dik pak bewolking, maar wie goed keek zag hier en daar al een grapje van de zon. In het zuiden van het land kreeg die zon steeds meer zin om mee te doen en wist hij toch regelmatig door de wolken te breken. Het no-delen van Nederland blijft wat bescheiden: daar houdt de bewolking nog strak de hand aan de knoppen. Goed nieuws voor natte kleren: er valt geen druppel!
Zachte nacht, zachte dag
De thermometer werd vanmorgen met een luie 14 graden wakker, na een nacht die bijna net zo zacht aanvoelde als een deken. Prima weer om nog even met de koffie buiten te zitten dus. Aan zee blies een frisse zuidenwind, soms zelfs vrij krachtig tot krachtig (lees: je haar blijft niet goed model staan), met een harde variant voor de noordelijke kust. Windkracht 3-6, voor wie de cijfertjes fijn vindt.
Middag: zon pakt door in heel NL
Na de lunch maakt de zon een flinke ruk naar het noorden. Opklaringen verspreiden zich als een fanclub over het land zodat uiteindelijk vrijwel iedereen in de zon kan zitten. Wel blijft er nog een beetje sluierbewolking hangen waardoor je niet meteen zonnebrand factor 50 nodig hebt. Met 15-16 graden buiten, en een kleine 13 over de Waddeneilanden, draagt die lucht inmiddels het label “lente-light”. De zuidenwind blijft aardig doorwaaien, dus je parasol blijft beter thuis.
Avond en nacht: bewolking checkt even in
Vanavond blijft het opgeruimd en helder, al heeft die sluierbewolking nog wat moeite om nee te zeggen tegen haar eigen show. Vannacht komt er wat meer wolken-geweld over, maar in het oosten en zuidoosten krijgt de maan streepjes speelruimte. Het blijft gelukkig droog, het oogt fris maar valt mee: 10-12 graden aan de grond. De wind viert de avond door en blijft matig, aan zelfs nog vrij krachtig over zee. Je hoeft in elk geval je trui niet binnen te laten.
Morgen alweer een briesje lente
Morgen komt het zonnetje kort en krachtig uit de kleedkamer: zon- en wolkenvelden wisselen elkaar af, maar regen zit niet in het spel. Vooral het oosten en zuidoosten krijgen de meeste blauw-licht minuten. Temperatuur ruikt naar 14 graden op de Waddeneilanden tot een lokale 18 graden in het zuidoosten — genoeg om voorzichtig uit je dikke winterjas te glippen. De zon verlaat het toneel al vroeg (17:06 uur circa Utrecht), dus pak je moment! Er waait een matige tot vrij krachtige wind uit het zuiden tot zuidoosten; met andere woorden, je vlieger hoeft ook nog niet in de kast.
Kortom: zon, zon en nog eens zon, met temperaturen die zich halverwege de herfst als voorproefje op de lente gedragen. Als ze daarachter nog lente-kriebels krijgt, moet je ze maar eens vragen of ze aankomende dagen even aanhouden.
Nu al legendarisch: VS bungelt met langste shutdown ooit
Zaterdag tikte de huidige overheids-sluiting de vorige recorddag van 21 dagen aan, en hij gaat gewoon door. Ondertussen raken steeds meer diensten in de problemen – van de nationale luchtverkeersleiding tot voedselhulpprogramma’s voor armlastige gezinnen. “Feitelijk is dit nu dé langste shutdown die Amerika ooit heeft meegemaakt,” zegt onze correspondent Erik Mouthaan.
Waarom de sfeer steeds grimmiger wordt
Aan het begin van de shutdown legde Mouthaan al uit wat er misgaat: voedselinspecties komen niet van de grond, onderzoeken liggen stil en nieuwe overheidsaanbestedingen staan op slot. “De normale wereld draait gedeeltelijk door,” zegt hij nu vanuit Washington. “AOW-uitkeringen komen binnen en militairen blijven posten, maar de rest valt stil.”
Op straat zie je de gevolgen: lange rijen bij voedselbanken, waarin ambtenaren hun eigen collega’s van een gratis maaltijd voorzien. “Ruim 1,4 miljoen federale werknemers kregen geen oktober-loonstrook,” vertelt Mouthaan. “Sommigen moeten nog steeds komen opdagen omdat ze ‘essentieel’ zijn – denk aan luchtverkeersleiders – maar ze doen het nu zonder salaris.” Steeds meer onbetaalde overheidsmedewerkers laten zich “ziek” melden uit pure frustratie.
Wie gaat de knoop doorhakken?
Bijna iedereen roept hetzelfde: “Trump moet partijleiders naar de tafel lokken en knopen doorhakken.” Maar de president toont vooralsnog weinig haast. “Volgens de planning wil hij later deze week een voorstel op tafel leggen om met de Democraten een begrotingsdeal te sluiten,” zegt Mouthaan. “Het is afwachten of dat lukt en hoelang deze geschiedenis nog duurt.”
Deadline-drama in Brussel: Kunnen klimaatministers de knoop nog doorhakken?
Vandaag kost het Wopke Hoekstra waarschijnlijk zweet en zenuwen om de EU-lidstaten rond de klimaattafel te houden. Hij gooit het loodje naar een 90-procent-reductie in 2040, maar een meerderheid vindt dat geluid te gortig. Vooral Polen, Tsjechië, Slowakije en Hongarije zien liever een lager getal. Tegengeluid komt van Nederland, Spanje en Denemarken: zij zeggen ‘gewoon doen’, want heldere doelen geven bedrijven rust. Tussen deze kampen bevindt zich een flinke groep zwevende landen – waar Frankrijk en Duitsland prominent – die het streefgetal niet willen minderen, maar wel ruimere spelregels eisen, uit angst dat Europese bedrijven de boot missen.
Nieuwe wisseltruc van de Europese Commissie
Om de twijfelaars over de streep te trekken ligt er een afgezwakte tekst klaar. De hoofdlijn: elke twee jaar mag de Commissie checken of die 90 procent nog wel haalbaar is op basis van de nieuwste wetenschap, technologie en concurrentiekracht. Blijkt van niet, dan mag Brussel bijsturen. Leuk voor de flexzoekers, maar critici vrezen dat het doel dan elk jaar opnieuw op de helling komt te staan – net als vorig jaar met andere klimaatwetten.
Buitenland-uitstoot, bosbrand-boetes en geitenpaadjes
“Mag straks 5 procent van onze klimaatwinst in het buitenland worden gescoord?” Die vraag hangt nu boven de vergadertafel. Nu mag al 3 procent via boomplanten in Zuid-Amerika of elektrische bussen in Azië, maar sommige landen willen er snel twee extra puntjes bij. Wetenschappers fronsen: leidt af van investeringen binnen de EU en is onzeker of het überhaupt klopt.
Daarnaast piekert een land als Frankrijk over bosbranden en natuurlijke CO₂-opname die tegenvalt. Hun noodremidee: als de natuur minder CO₂ opslokt, mogen we simpelweg van die 90 procent afhalen in plaats van extra te verminderen.
Spannende slotfase
Alle landen hebben nog kleine wensenlijstjes, dus de verwachting is dat het een lange, broze middag wordt. Toch is de deadline acuut, want Hoekstra moet eind deze maand in Brazilië een EU-doel presenteren. Geen deal vandaag? Dan staat hij daar met lege handen – móói voor diens prestige. Als de ministers het eens worden, moet het Europees Parlement volgende week nog even knikken.
Recordbrekende overheidssluiting: Washington blijft muurvast zitten
De shutdown gaat maar door. Inmiddels liggen er hele lagen aan overheidsdienplat en het raakt steeds meer mensen. Zo draaien de luchtvaartdiensten op halve kracht en stokt de voedselhulp. De Amerikaanse geschiedenis kende nog nooit zo’n lange bevriezing van de federale overheid, en dat merk je overal.
Wat gebeurt er precies?
RTL-correspondent Erik Mouthaan legt uit: “Een groot deel van het land blijft gewoon draaien—pensioengeld komt binnen, en militairen patrouilleren de straten. Maar alles wat als niet-essentieel wordt bestempeld ligt plat.” Denk aan voedselinspecties die niet uitgevoerd worden, wetenschappelijke projecten die stilvallen en aanbestedingen die worden afgezegd.
Rijen bij de bank en in de supermarkt
De realiteit is hard. “Voedselbanken in de VS lopen over van mensen die normaal een stabiel overheidsloon hadden,” vertelt Mouthaan. “Een kleine 1,4 miljoen ambtenaren kregen geen januari-uitbetaling, terwijl sommigen wél verplicht zijn om te komen opdagen—denk aan luchtverkeersleiders en douanebeambten.” Wie dat niet uit vrijwilligheid doet, meldt zich soms ziek uit pure frustratie.
Wie breekt de impasse?
Op straat klinkt steeds luider de roep dat president Trump zijn partijen en de Democraten om tafel moet brengen. Tot nu toe blijft hij echter uit de onderhandelingskamer. Volgens Washington-watchers wil Trump later deze week alsnog een politieke doorbraak forceren, zodat de stopknop weer om kan.
Negen lange jaren onzekerheid: vandaag beslist de Hoge Raad over Insiya’s lot
Vandaag valt het laatste juridische woord in Nederland over de brute ontvoering van Insiya. Moeder Nadia kijkt al negen jaar langs een leeg plekje aan tafel – en hoopt dat dit het einde van de nachtmerrie inluidt.
Wat gebeurde er precies op die bewuste dag?
Op 29 september 2016 stond de wereld even stil in het huis van oma in Amsterdam. Drie mannen stormden binnen, gristen de tweejarige Insiya – klaarwakker in een romper en schone luier – uit haar bed en renden de deur uit. Even later werd het meisje overgedragen aan haar vader, Shehzad H. Via een omweg door Duitsland verdween het vliegtuig richting India. Vanaf dat moment raakte Nadia haar dochter fysiek, digitaal en emotioneel volledig kwijt.
Een moeder in voortdurende schijnveiligheid
“Ik heb haar al negen jaar niet in mijn armen gehad,” zegt Nadia dof. “Geen knuffel, geen kus, en al zeven jaar haar stem niet gehoord. In mijn hoofd is ze nog steeds die peuter die net haar eerste zinnetjes leerde, maar ondertussen is ze al elf.”
Wat Nadia doormaakt is officieel ‘levend verlies’: je rouwt om iemand die er nog is, maar die je niet kunt bereiken. Elke verjaardag is een afrekening met wat er had kunnen zijn, elke Kerst een bevestiging van wat ontbreekt.
Het glas halfvol glas halfleeg: drie Skypesessies en nadien stilte
In 2018 drong de Indiase Hoge Raad aan op Skype-contact, vier keer per week – goed voor Insiya’s ontwikkeling, vonden ze. Nadia zag haar drie keer. “Ze glom, lachte, wees naar mij en mompelde ‘mama’,” herinnert Nadia zich. “Toen haar vader merkte dat het sneeuwbaleffect had, was de verbinding per direct verbroken.” Sindsdien is het stil in beeld én geluid.
Waarom moeders niet opgeven, zelfs als alles stukloopt
Volgens rouwdeskundige Leoniek van der Maarel is het aanhoudende gevecht juist een overlevingsmechanisme.
“Door actief te blijven – brieven sturen, filmpjes maken, lobbyen – houd je als ouder een gevoel van controle,” legt ze uit. “Bij een ontvoering blijft de rouw altijd open, want het kind kan morgen weer op de stoep staan. De klassieke rouwfases passen dus niet; ouders blijven vastzitten tussen hoop en angst.”
De lange juridische sleeptocht
De mannen die de ontvoering uitvoerden, kregen rond 2020 hun eerste veroordeling – feestje voor niemand want ze gingen meteen in hoger beroep. Na een herhaling van zetten vorig jaar, stapten ze naar de Hoge Raad. De uitspraak daarvan valt vandaag.
Feit: chocola of straf, in Nederland loopt daarna geen enkele procedure meer. Nadia: “Ik dwing mezelf om te blijven geloven in dat wonder: Insiya is Nederlands, ze hoort hier thuis. Komt het niet vanzelf, dan maar met sancties.”
Kinderontvoering in cijfers: het wordt een tikkeltje minder
Opvallend: het aantal internationale kindontvoeringen daalt. Van 188 zaken in 2022 naar 148 in 2024, meldt het Centrum Internationale Kinderontvoering (IKO). Grotendeels dankzij trainingen voor douane, politie en jeugdbescherming; zij leren signalen sneller herkennen.
80% van de ontvoeringen wordt gepleegd door moeders (tegen de vaak gedomesticeerde perceptie), topbestemmingen: Polen, Duitsland en de VS. Uiteindelijk komt 50 tot 75% van de kinderen na procedures terug – een statistiek die Nadia nu als leidraad gebruikt in plaats van als zinloos cijfer.
Minder lege panden worden omgetoverd tot woningen: de makkelijke slag is er al uit
Steeds vaker klinkt het plan: gewoon lege kantoorgebouwen of winkels omtoveren tot slaapkamers en huiskamers. Klinkt handig toch? Helaas valt het in de praktijk een beetje tegen: vorig jaar daalde het aantal transformaties met 10 procent. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat er slechts 7.900 woningen bijkwamen, terwijl het kabinet eigenlijk op 15.000 had gerekend.
Waarom is dat aantal zo tegenvallend? Nou, op de bonnefooi kun je niet elk verlaten schooltje of winkelpand omtoveren tot appartement. Er zijn best strikte regels: voldoende daglicht binnen, geen gezellige snelweg pal naast je raam en een industrieel terrein maakt nou eenmaal geen fijne woonwijk. Peter Boelhouwer, hoogleraar woningmarkt aan de TU Delft, verwoordt het droog: “Een kantoor aan de rand van een bedrijventerrein is nou eenmaal geen thuis.”
Volgens Stefan Groot, huizenmarkteconoom bij de Rabobank, is de eenvoudige boel wel gedaan: “Het laaghangend fruit is geplukt. De panden die overblijven zijn vaak alleen met maatwerk om te bouwen.” Gemeentelijke regels spelen ook een grote rol: omwonenden die in bezwaar gaan, winkeliers die hun straatje leeg dreigt te vallen en parkeerproblemen: het komt allemaal voorbij.
Voor Tim van der Lugt, eigenaar van bouwbedrijf VDL, is dit geen theorie maar dagelijkse praktijk. Hij heeft drie transformaties lopen en – jawel – alle drie kampen met omwonenden die bezwaren indienen. “Elk project loopt vertraging op vanwege inspraakprocedures,” zegt hij. “Sinds de Omgevingswet moet je de omgeving extra betrekken. Dat klinkt mooi, maar bewoners maken zich zorgen om lege etalages en extra auto’s in de wijk. Soms duurt het twee tot drie jaar voordat we écht kunnen beginnen.”
Investeerders hoor je ook steeds minder snel juichen sindsde Wet Betaalbare Huur en de hogere belasting in box 3. Frank Notten van het CBS bevestigt dat driekwart van de transformaties vorig jaar werd uitgevoerd door particuliere verhuurders, maar dat die zich nu een beetje terugtrekken. “Dat kan zeker hebben bijgedragen aan de daling,” zegt hij.
Kortom, je lost het enorme woningtekort er niet mee op, maar transformatie blijft een slimmigheidje om toch een paar extra huizen toe te voegen. Alleen is het laatste fruit inmiddels toch net wat minder laag, waardoor je écht moet klimmen.
