Recent Nieuws zaterdag 01 november, 2025 18:28
Brabant stuurt Rosa Spruit (25) met ‘Geen Woorden Op Papier’ naar Regio Songfestival
Vanavond kleurt het Musis & Stadstheater in Arnhem weer Brabants. Rosa Spruit, 25 jaar en woonachtig in Eindhoven, zingt daar het kwetsbare ‘Geen Woorden Op Papier’ tijdens de grote finaleshow van het Regio Songfestival. Terwijl het podium officieel aan Gelderland toebehoort – vorig jaar won Emma Luca de titel – is het voor Rosa sowieso een thuismatch: haar geluid komt er, nu eindelijk zonder covers.
Wanneer een liedje ontstaat tijdens een zware relatieperiode
Rosa schreef het nummer toen een relatie op de klippen liep. “Ik was doodsbang dat ik iemand zou verliezen, maar intussen merkte ik dat het lied breedere gevoelens raakt”, vertelt ze. “Het kan om een break-up gaan, maar net zo goed om het gemis van een overleden dierbare. Of om het rare hol dat je voelt terwijl iemand nog naast je loopt.” Kortom: hoe moeilijk het soms is om dat verlies in woorden te vatten – en waarom ze het uiteindelijk maar in muziek goot.
Van glittergitaar in Bergeijk tot Regiofinale in Arnhem
Muzikale genen heeft Rosa duidelijk meegekregen. In Bergeijk stond op de eerste verdieping al snel een knalroze glittergitaar – kadootje van papa – en aansluitend begon de jacht op ijzersterke melodieën. Covers gingen geruime tijd voor haar eigen werk, totdat de vraag “schrijf je nu eens niks zelf?” steeds luider werd. Twee vliegen in één klap: het leverde de doorbraak op én nummer 1-noteringen in de Brabantse Top 100 met ‘Tussen stad en platteland’. En nu, ineens, een kaartje naar het Regio Songfestival.
Speciale shout-outs in het liveblog en na afloop
Dit liveblog blijft vannacht open om elk hoogtepunt uit Arnhem – optredens, jury-oordeel en uitslag – live te duiden. Houd hem dus in de gaten als je op het puntje van je stoel wilt meeleven met Brabants trots Rosa Spruit.
Kookadvies Utrecht blijft nog even staan
Een vervelende verrassing voor wie in Utrecht of omgeving woont: tot tenminste woensdagochtend moet al je kraanwater eerst drie minuten koken wil je het kunnen drinken. Drinkwaterbedrijf Vitens heeft het piepkleine maar veelzeggende beestje enterokokken teruggevonden. Of je het nu door de koffie, thee of limonade binnenkrijgt, eerst even op een rolletje laten borrelen.
Wat is er precies aan de hand?
Vannacht werd duidelijk dat er sh*t in het water zit – letterlijk. Enterokokken zitten normaal in de darmen van mens en dier en komen daarom eigenlijk nooit in schoon drinkwater voor. Toch is het voor gezonde mensen zelden gevaarlijk: je buik kan er hooguit wat van rumoeren. Maar ben je zwanger, oud of heb je een afweerprobleempje? Dan kan zo’n bacterie echt klachten geven, zoals een nare infectie.
Voor wie geldt het? (tl;dr: bijna iedereen rond Utrecht)
Je moet de kook-dans doen als je woont in:
– Utrecht zelf
– Bilthoven, Bosch en Duin, De Bilt, Bunnik, Groenekan, Maarssen, Oud Zuilen, Tienhoven, Westbroek én Zeist
Dat zijn samen ruim 125.000 huishoudens die elk sms, mail én een heftige rond-deur-actie hebben gekregen. Deel ook even met je buren die Vitens nog niet heeft bereikt – scheelt een hoop verkoudheidsaften van ongekookte thee.
Wat moet je (niet) koken?
- Wel koken: water dat je drinkt – dus voor koffie, thee, limonade, glas water op de nachtkast én je tandenborstel.
- Niet koken: douchen (behalve als je vaak open mond onder de straal staat), handen wassen en koken met water in de pan. Ja, spaghetti mag lekker gaar in dezelfde pan zonder voorgekookt water.
Snellere uitslag is er gewoon niet
Vitens heeft twintig monsters gepakt die nu twee dagen lang in de broedkast staan. Daarna moet er op twee dagen achter elkaar schoon resultaat komen. Kortom: een brute wachttijd waar niemand aan kan morrelen.
Oorzaak? Uiteindelijk toch een beestje of een kiertje
Water-experte Roberta Hofman-Caris vermoedt dat het niet in de productie misgaat, maar opslag de schuldige is. Denk: een dappere muis, een vogel of gewoon een gaatje bij werkzaamheden. Goed nieuws: een kookadvies is puur voorzorgsmaatregel en ligt erg laag; het water wordt al snel weer schoon verklaard.
Supermarkten leeg, ziekenhuizen creatief
Koffieautomaten in UMC Utrecht staan op non-actief, patiënten en personeel krijgen gratis flessenwater. Bij supermarkten was het vanochtend gekkenhuis: flessen zogenoemd “plat water” vlogen de schappen af. Sommige winkels zijn nu echt helemaal leeg, andere hebben nog wat restjes. Extra voorraad onderweg dus – maar place je bestelling voor middernacht, anders droog je uit!
Waarom die uitgang achterin de cabine niet als bagageruim mag dienen
“Mijn collega kon precies op tijd ontsnappen, maar deze foto maakt meteen duidelijk waarom we zo moeilijk doen over dat ene deurtje,” schrijft machinist Edwin van der Vegte op LinkedIn. Hij deelde een beeld waarop de gehele bestuurderscabine is vertrapt en het raam op ooghoogte van de machinist flink is ingedeukt.
Gisteren vertelde machinist Anton van den Tweel bij RTL Nieuws waarom dat kleine vluchtdeurtje door het gangpad geen tas, koffer of fiets mag tegenkomen. Ziet een machinist in de verte iets geks op het spoor, dan slaat hij onmiddellijk op de noodrem, waarschuwt hij collega’s in de buurt en vlucht hij via de achterdeur de cabine uit. Niet geheel toevallig hangt er in veel moderne treinen groot een bordje: uitgang vrijhouden.
Van den Tweel heeft een simpele tip voor alle beginnende machinisten: check op drukke stations, zeker op Schiphol, even of niemand z’n bagage voor dat deurtje heeft gedropt. “Gewoon doen – het is letterlijk je vluchtrichting.”
En toch krijgt het treinpersoneel volgens Van der Vegte nogal eens een mug voor de kop als ze er iets van zeggen. “Mensen weten tóch precies dat stapel koffers of die fiets maar even in het gangetje erbij kan.”
Door de botsing van afgelopen donderdag ligt het spoor tussen Den Bosch en Geldermalsen flink overhoop. Er rijdt in elk geval tot en met vrijdag geen trein op dat traject. Wil je zelf even zien hoe die trein vol gas tegen een vrachtwagen aan knalde? Klik dan hieronder:
Toen mama Sanne haar 8-jarige dochter haar arm liet ontwerpen: Een panda, een tattoo en een dikke knipoog naar imperfectie
“Mama, mag ik een tattoo voor je tekenen?”
Kinderen komen dagelijks met gekke ideeën. De meeste ouders zeggen “nee” en gaan door met opruimen. Sanne Salvetti uit Tilburg antwoordde opeens: “Maar natúúrlijk!” Haar oudste Lana (toen 8, inmiddels 10) vroeg op een avond of ze ooit een eigen ontwerp voor een tattoo mag maken. Sanne dacht eerst nergens van, maar later die avond op de bank ging er een lampje branden: unieke tatoeages vind ze te gek, en wat is nou exclusiever dan iets rechtstreeks uit het hoofd van je eigen dochter?
Een halve eetkamer-tafel vol concentratie
Speelgoed schiet opzij, Lana ligt half over de tafel, tong uit de mond: tekenmodus aan. Na dertig minuten rennen komt ze terug met een panda. Niet zomaar getekend, maar mét de typische oogjes die ze ook altijd op poppetjes zet. Eén blik en Sanne weet het zeker: dit moet er komen. Maar Lana’s gezicht vertrekt: “Is ie wel goed genoeg?” Faalangst slaat toe. Moeder schrikt en realiseert zich dat één verbetering haar dochter indirect “niet goed genoeg” doet voelen. Nope, zo gaan we het niet doen.
Geen voorbeeld, wél het origineel
Met de tekening onder de arm staat Sanne bij de tattooshop met één duidelijke boodschap: “Zet precies dit neer. Geen single lijntje aanpassen.” En dat gebeurt. De panda prijkt nu op de bovenarm, mét oneffen lijntjes en al – precies zoals Lana hem maakte. Thuis grijnst het meisje haar kaken los: “Echt, mama?! Hij zit er echt?!” Stiekem heeft Sanne nog ruimte over. Heeft ze nog drie kinderen (8, 6 en vier maanden), dus de volgende portefeuille met kinderkunst is slechts een paar jaar verwijderd.
Het compliment dat niemand verwacht
Voorbijgangers die zeggen dat een tattoo “zo door een kind getekend” lijkt, krijgen van Sanne het breedste glimlach-antwoord ooit: “Correct! En hij is mijn favoriet.” Als Lana erbij staat, zwelt het trotse koppie tot waaier-format. Sanne hoopt vooral dat dit haar kinderen leert dat fouten er mogen zijn. In een tijd waarin alles door AI tot in de puntjes bijgeschaafd kan worden, is er een oerkracht in iets dat écht, rauw en ongepolijst is. Perfect imperfect dus.
Straatracers blijven Amsterdamse haven onveilig maken: ‘We worden gek zonder onze hobby’
In het Westelijk Havengebied van Amsterdam is het in het weekend een dolle boel. Terwijl de vrachtwagens stil staan, komen er tientallen – soms zelfs honderden – straatracers uit heel het land samen om met gillende banden en knallende uitlaten over het asfalt te scheuren. De politie en het havenbedrijf proberen van alles, maar het aantal races stijgt alleen maar.
“Het is een levensstijl”
Mike Pijl is een van de drifters – zo noemen de racers zichzelf. “Als ik twee weken niet rijd, word ik gek. Het is puur stoom afblazen.” Voor hem en zijn vrienden is het meer dan een uitstapje: het is een passie. Ze komen met gezin en al, soms barbecueën ze er een dagje aan vast. “Op drukke dagen staan er wel vijfhonderd mensen. Het is één grote community.”
Bedrijven krijgen de brokken
Voor de 1500 bedrijven in het havengebied is het weekendplezier een nachtmerrie. Kees Jan Hendriks werkt bij een logistiek bedrijf aan een van de favoriete race routes. “Het lawaai is oorverdovend en het is levensgevaarlijk. Bovendien ligt er na afloop een kolerezooi. Bandensporen, blikjes, flessen – alles waait zo ons terrein op.”
Raymond Neijman van Fetim Group beaamt dat. “Onze mensen voelen zich niet veilig. Stel je voor dat er bij ons een auto in de fik vliegt.” De ondernemersvereniging ORAM krijgt klachten over wetteloosheid. “Wat je de volgende dag aantreft, weet je gewoon niet”, zegt woordvoerder Kees Noorman.
Brandweer slaapt slecht
Zelfs de brandweerpost in het havengebied heeft er last van. “Onze collega’s kunnen door het lawaai niet slapen”, laat een woordvoerder weten. De ongelukken stapelen zich op: een motor tegen een busje, een motor tegen een boom, een auto total loss. Hendriks wijst naar een boomstam. “Daar kwam een motor tot stilstand. De bestuurder raakte zwaargewond. Het is wachten op de volgende ramp.”
Politie: “We kunnen niet overal tegelijk zijn”
De politie grijpt wel in, maar de haven is groot en de racers mobiel. “We hebben maar twee wijkagenten voor het hele gebied”, zegt een woordvoerder. “Bovendien moeten we ze op heterdaad betrappen. Zodra ze ons zien, verdwijnen ze. Vijf minuten later kun je opnieuw beginnen.”
Camera’s en betonplaten – die het slalommen lastiger moeten maken – helpen een beetje, maar sluiten geen races uit. “We proberen het onaantrekkelijk te maken, maar we kunnen niet overal tegelijk zijn”, aldus Ronne Bakker van Port of Amsterdam.
Oplossing: een eigen circuit?
De drifters zelf hebben het antwoord paraat: geef ons een betaalbare, legale plek. “Gemeenten stoppen tonnen in het tegenwerken, terwijl ze met een klein budget een locatie kunnen regelen”, zegt Pijl. Het Circuit van Zandvoort is voor veel straatracers te duur. “Maar als we ergens veilig en goedkoop kunnen rijden, zijn we morgen van de openbare weg af.”
Voorlopig blijft het kat-en-muisspel dus voortduren. De racers zoeken de lege straten, de politie zoekt de racers en de bedrijven houden hun hart vast. Of er ooit een definitieve oplossing komt, is nog ongewis. Eén ding is zeker: zolang er geen plek is om legaal te racen, blijft de Amsterdamse haven het decor van gevaarlijke uitspattingen.
‘Bivakmutsen op, verhuislift klaar: halve miljard buit uit Louvre!’
In Parijs mochten de eerste arrestanten vandaag al komen uitleggen hoe ze precies in elkaar zitten. Het OM zwijgt nog steeds over precies hoeveel mensen daar daadwerkelijk voor een rechter moesten verschijnen. In totaal zitten er zeven personen vast voor deze spectaculaire slag. De politie plukte er al twee op heterdaad vanaf, waarna er vorige week nog eens vijf bijkwamen.
Een van de nieuwste aanwinsten binnen de cel is een 38-jarige vrouw die nu officieel wordt beschuldigd van: “meehelpen aan een goed georganiseerde diefstal én rondbazuinen dat je van plan bent iets strafbaars te gaan doen”. De Parijse aanklager Laure Beccuau liet deze week doorschemeren dat twee dieven gedeeltelijk hebben bekennen.
Zo gebeurde het: een verhuislift werd pal voor het Louvre geparkeerd. Twee figuranten met bivakmutsen namen de lift naar boven, klommen via een raam de Apollogalerij in en joegen met een hamer en een vals sleutel de vitrines kapot terwijl het museum net open ging. Toeristen filmden alles in volle gang. Toen ze klaar waren, lieten de dieven zich netjes weer naar beneden zakken en stapten over in een wachtende vluchtauto – alsof ze net een bank bij het station hadden opgehaald.
Helaas voor de overvallers, het gerucht dat de buit zo’n 88 miljoen euro aan Franse kroonjuwelen zou zijn, blijft tot op heden onvindbaar. Geen speld – of in dit geval geen diamanten tiara – is teruggevonden.
De schrik zit er goed in bij de museum-directie en de Franse minister van Cultuur; de beveiliging was duidelijk op rolletjes (niet de goede) en er komt nu een dik pakket extra maatregelen tegen inbrekers. Want als een verhuislift je zwakste schakel blijkt… dan weet je dat er werk aan de winkel is.
