Sport Nieuws zaterdag 25 oktober, 2025 15:32
Onze jongens kwamen net 1 setje tekort voor EK-brons
Hoera! De Nederlandse padelmannen hebben hun beste EK ooit geëindigd: vierde plek in Cadiz. Maar ja, brons had ook mooi geweest. Ze stonden donderdag voor het eerst ooit in de halve finale, nadat ze in hun poule tweede waren geworden. Daar wachtten ze: het onklopbare Spanje.
Spanje was simpelweg nét iets te sterk
Thijs Roper en Sten Richters gingen in de openingswedstrijd met 6-4, 6-2 onderuit tegen Alejandro Ruiz en David Gala Sánchez. Daarna kregen we nog even hoop: Mats Groen en Nicolas van Betuw rekten hun duel naar drie sets, maar met 6-2 in set 3 gingen ook zij onderuit.
Troostfinale tegen Italië leverde alweer punten op voor de Italianen
Zaterdag moesten onze jongens de schade herstellen tegen Italië, dat hen in de groepsfase al 2-1 had getroefd. Het lukte niet: zowel Bart van Opstal en Menno Nolten als Youp de Kroon en Julian Prins verloren rechtstreeks in twee sets.
Conclusie: vierde plaats in plaats van medaille, maar wel weer een stap richting wereldtop
Let op: vorig jaar eindigden de mannen nog als vijfde. Ze klimmen dus met sprongen. De dames raakten in Cadiz overigens al in de poulefase vast.
Van winstreeks naar winloos: FC Eindhoven zit muurvast
De glans van de openingsdriedubbel is allang verdwenen. FC Eindhoven tikte de eerste drie competitieduels nog overtuigend binnen, maar sindsdien is het prijsgeven geblazen. Afgelopen vrijdag was het zelfs VVV-Venlo dat met 1-0 de Eindhovense kuip stillegde. Resultaat: nummer achttien in de Keuken Kampioen Divisie en een trainer die niet meer weet waar hij het zoeken moet – maar nog niet bij de pakken neerzit. “We mogen van elkaar niet elke week aankomen met een praatgroep,” zegt Maurice Verberne. Zijn woorden klinken mild, de boodschap is keihard: winnen moet er weer gaan worden.
De rotzooi in beeld
Wie de laatste weken langs de trainingsvelden loopt, treft een compleet ander FC Eindhoven dan het team dat in augustus nog bovenaan zweefde. Acht nederlagen en twee draws later is het zelfvertrouwen lager dan de waterpas. Tegen VVV leek dat even te kantelen – spetterend veldspel, meer constructie, defensief stond het als een huis – maar één verkeerd afgelegde bal belandde op schoen van een Venloër en het was meteen raak. “Echt zuur, want dit had echt niet gehoeven,” concludeert Verberne na afloop.
Survivalplan: paddelen & praten
Zuchtend is nog geen seizoen voorbij, dus de technische staf haalde de creatieve toverballen boven. De spelers krijgen afwisselend een ‘loop-met-z’n-allen’ op het veld en daarna regelmatig een tripje naar de padelbaan. Gewoon even wat anders, de kop leegmaken en ondertussen ook uitgebreid met elkaar aan de praat blijven. “We doen alles om die negatieve spiraal te doorbreken, maar uiteindelijk moeten ze zelf op het gras de knop omzetten. Er moet gewoon een succesmoment komen,” aldus Verberne, die nog altijd de glimlacht tovert bij de terugkeer van drie geblesseerden.
‘De kwaliteit is er nog gewoon’
Ook ervaren rot Sven Blummel (29) stelt de spiegel niet weg. De Schijndelnaar vond na de nederlaag even dat de koppies naar beneden zakten, maar schudde het team snel weer wakker. “We hebben eerder bewezen dat we kunnen voetballen. De overwinning komt eraan, gewoon al meteen woensdag in de beker tegen Hoek. We blijven knokken,” belooft hij.
Nu dus eerst op bezoek bij Tweededivisionist Hoek. Geen gemakkelijk bord, maar misschien precies wat FC Eindhoven nodig heeft: een overwinning om het slot uit de weg te spoelen.
Van de Wouw en Wiebes grabbelen goud in Chili
Het WK baanwielrennen in Santiago leverde Nederland niet één, maar twee wereldtitels op. Hetty van de Wouw kraste haar naam in de geschiedenboekjes door de individuele sprint te winnen, terwijl Lorena Wiebes haar omnium-trofee aan de al volle prijzenkast toevoegde.
Hetty’s sprint-hattrick: van zilver naar goud
Voor Van de Wouw was het een perfecte week. Ze pakte eerst al goud in de teamsprint samen met Steffie van der Peet en Kimberly Kalee, en nu dus ook die felbegeerde individuele titel. En dat terwijl ze vorig jaar nog moest toekijken hoe iemand anders het goud omhing. Tegen Japanse Mina Sato liet ze in twee razendsnelle heats zien waarom ze tot de wereldtop behoort:
- Heat 1: Van kop af knallen en net genoeg voorsprong houden.
- Heat 2: Van achteren opjagen, in de laatste bocht toch nog langszij komen en millimeters voor de streep passeren.
Daarmee is ze pas de tweede Nederlandse vrouw die deze titel ooit binnen sleept, na Ingrid Haringa in 1991. “Ik kan het nog steeds niet bevatten. Het is echt super gaaf!” klonk het met een brede grijns. Komend weekend rijdt ze nog de kilometertijdrit en haar favoriete keirin, dus wie weet volgt er nog meer feest.
Lorena’s omnium-kunstje: rekenen én racen
Wiebes had al een WK gravel en een WK scratch in haar zak en besloot er gewoon nog een schepje bovenop te doen. Het omnium is een vierkamp van scratch, tempo, afvalkoers en puntenkoers – en op elk onderdeel scoorde ze als een tierelier:
- Ze won scratch en afvalkoers.
- In de tempo verloor ze een paar puntjes, maar bleef toch aan kop.
- De beslissende puntenkoers werd een kat-en-muisspelletje met de Franse Marrion Borras.
Borras knalde er tussenuit, pakte een ronde en twintig bonuspunten, en Wiebes moest plots zeven ronden lang rekenen én bijhouden. Dankzij tussensprints en een razendsnelle eindsprint dichtte ze het gat en finishte ze met één punt voorsprong. “Drie wereldtitels in twee weken – ik had het niet durven dromen,” glunderde ze. “Ik ben steeds beter in dat tactische gedeelte, ipv alleen maar lomp hard te trappen.”
Barça mist zoveel topspelers in El Clásico dat het bijna een B-elftal wordt
“Elk team zou Raphinha missen, maar het is wat het is. Hij is geblesseerd”, zei Sorg tijdens een persconferentie. FC Barcelona moet het ook stellen zonder onder anderen Dani Olmo, Robert Lewandowski, Gavi en keepers Joan Garcia en Marc-André ter Stegen. Frenkie de Jong, die deze week niet volledig meetrainde omdat hij ziek was, lijkt wel weer op tijd fit. Het ontbreken van Flick is volgens Sorg ook een “nadeel” voor de Catalanen. “Hij zal altijd gemist worden, omdat hij een van de belangrijkste onderdelen van het team is.” Het duel tussen koploper Real Madrid en nummer 2 FC Barcelona begint zondag om 16.15 uur.
Harrie doet het weer: z’n derde goud binnen één WK en nóg steeds hongerig
In het verre Santiago pakt Harrie Lavreysen – op z’n Frankey-locatie-berg bestempeld als tijger – weer kleur. Met 57,978 seconden op de kilometer tijdrit schaatste hij – nou ja, fietste – naar het goud. Daarmee tikt hij bijna nummer-20 af: negentiende wereldtitel overall.
Hij maakte wel even een harde rekenfout in z’n hoofd. “De laatste ronde viel ik helemaal stil”, bekende hij bij de NOS. “Ik dacht: nóg een paar watt en het is over. Jeffrey reed ook als een bezetene.” Het verschil met zilver-broer-in-arms Jeffrey Hoogland bleek miniem; Joseph Truman mocht met brons knikken.
Dictator van de piste
Tot nu toe klopt de planning als een klontje boter:
– Teamsprint – goud (samen met Roy en Jeff)
– Keirin – goud
– Kilometer – goud
20 minuten voor de start van de tijdrit leek het team nog te discussiëren over één tandje meer of minder. Besluit: geen tandje minder, gewoon voluit. “Dit heeft me veel gekost, maar dit toernooi kan eigenlijk al niet meer stuk”, grijnsde hij stilletjes.
Zondag beetpakken
Zondag is dé kans op de quadruple. Kan hij als eerste mens ooit vier titels tegelijk grijpen? De individuele sprint lonkt. “De vorm is echt bomvol. Nu ff uitrusten en dan muurvast gaan.” En of het publiek in Chili dus maar een paar uur kan slapen; de Dutch Lion heeft nog één finale in z’n vizier.
Van de Wouw in de bloemen: eerste wereldtitel sprint!
Hey, wat een feestje vandaag! Steffie van de Wouw uit Kaatsheuvel heeft er gewoon een wereldtitel bij. De sprint was nog nooit eerder van haar, maar nu wel – en hoe!
Ze was niet helemaal onbekend met het podium, hoor. Vorig jaar pakte ze al zilver op de WK en samen met Steffie van der Peet en Kim Kalee schreef ze eerder tijdens ditzelfde toernooi het goud op de teamsprint al op haar naam. Die goede lijn zette ze dus vandaag in stijl door.
Al op de Spelen van vorig jaar liet Van de Wouw van zich horen met zilver op de keirin, maar deze regenboogtrui voelt natuurlijk nog specialer. Ze is nu pas de tweede Nederlandse ooit op de sprint, na Ingrid Haringa in 1991 – dus dat is lang geleden! In gesprek met de NOS verwoordde Steffie het wel zo lief: “Ik besef het nog niet helemaal… het is supergaaf.” Ze vertelde dat ze zich super sterk voelde nadat ze olympisch kampioene Ellesse Andrews uit het toernooi had geknikkerd in de kwartfinales. “Wereldkampioene worden is wel bizar, hoor. Het ging bij mij met stapjes, geen sprongen, maar nu weet ik tactisch precies hoe het werkt en mijn lichaam kan dit gewoon aan.”
Een welverdiende kers op de taart dus – gefeliciteerd, Steffie!
