Sport Nieuws zondag 19 oktober, 2025 15:34
Geen titelkans voor De Ridder na eerste nederlaag, Belgaroui begint met een knaller
Reinier de Ridder heeft voor het eerst in zijn UFC-carrière moeten buigen. Tijdens het grote gevecht in Vancouver was hij geen partij meer voor Brendan Allen, die uiteindelijk via corner stoppage na de vierde ronde als winnaar uit de hoek kwam. De 35-jarige ‘Dutch Knight’, afkomstig uit Breda maar nu woonachtig in Florida, had in de eerste ronde nog het heft in handen, maar daarna zakte het tempo en verloor hij grip op de strijd. Vanaf de tweede ronde kon hij weinig tot niets meer beginnen tegen de Amerikaan.
Het was een flinke tegenvaller, vooral gezien de omstandigheden: Allen was eigenlijk een late vervanger. Hij nam de plaats in van Anthony Hernandez, die zich vorige maand met een blessure moest terugtrekken. Voor Allen betekent dit de tweede overwinning op rij, nadat hij eerder dit jaar nog verloor van – toevallig genoeg – Hernandez.
Voor De Ridder was er veel meer op het spel. Na zijn indrukwekkende zege op ex-kampioen Robert Whittaker in juli leek een titelgevecht binnen handbereik. Zijn doel was duidelijk: een clash met Russische topfavoriet Khamzat Chimaev om de riem in de middengewichtklasse (tot 84 kilo). Maar na deze nederlaag lijkt die droom voorlopig op nul te staan.
Gelukkig was er wel goed nieuws voor Nederland. Yousri Belgaroui, de 33-jarige vechter uit Amsterdam, maakte zijn UFC-debuut en deed dat met een klap. In de derde ronde zette hij de Russische Azamat Bekoev op de grond met een technische knockout. Een perfecte start voor Belgaroui in de grootste MMA-organisatie ter wereld.
Recordzege voor Kipchumba in Amsterdam, Choukoud en Luijten pakken NK-goud
Wat een dagje in de hoofdstad! De 48ste editie van de marathon van Amsterdam – dit jaar speciaal omdat het ook het vijftigjarig bestaan viert – leverde flink wat onvergetelijke momenten op. En met ‘onvergetelijk’ bedoelen we natuurlijk: sneller dan ooit.
Bij de heren was het Geoffrey Toroitich Kipchumba die het publiek de adem benam. De 25-jarige Keniaan sprintte niet alleen naar de overwinning, maar deed dat ook nog eens in een gloednieuw parcoursrecord: 2 uur, 3 minuten en 31 seconden. Dat is niet alleen een persoonlijk hoogtepunt voor hem, maar hij klopte er zelfs de tijd van Tamirat Tola mee – olympisch kampioen uit Parijs – die in 2021 hier won met 2.03.39. Kipchumba? Gewoon onder dat ding doorgedoken.
Ook bij de dames had je je ogen goed open moeten doen. Aynalem Desta, ook uit Kenia, pakte de zege in een stevige 2.17.38. Goed genoeg voor de eerste plaats, en zeker indrukwekkend gezien de omstandigheden.
Maar wacht, het ging in Amsterdam natuurlijk ook om de nationale titels. Dit jaar was de marathon namelijk tegelijkertijd het Nederlands kampioenschap. En daar speelde Khalid Choukoud weer een meesterrol. De man die al eerder goud pakte in 2016, 2021 en 2022, voegde nu zijn vierde NK-titel toe aan zijn collectie. Met een tijd van 2.08.00 hield hij zijn landgenoten ruim achter zich – slechts net iets langzamer dan zijn eigen beste prestatie.
“Één van mijn beste marathons ooit”, zei Choukoud na de finish, duidelijk trots. “De Nederlandse titel was het belangrijkste doel. Dat ik het op deze manier kan afwerken, maakt het extra mooi. Toon dat ik op mijn leeftijd nog steeds dit niveau haal. Dat geeft vertrouwen. Dit wil ik nog jaren volhouden.”
Bij de vrouwen was het Anne Luijten die haar derde nationale kroon op rij veiligstelde. De 32-jarige atlete kwam er niet helemaal fris bij – vijf weken eerder eindigde ze als zeventiende op de WK – maar liet zien waarom ze toch één van de sterksten is in Nederland. Lang moest ze Mikky Keetels voor zich dulden, een stewardess én relatieve nieuwkomer op de marathon, die als een speer van start ging. Maar in de laatste kilometers begon Keetels te zakken, en Luijten greep haar kans. Ze finishte in 2.28.27, ruim een halve minuut voor Jill Holterman op twee.
Keetels zelf mag ook blij zijn: brons bij haar NK-debuut, en bovendien verbeterde ze haar persoonlijk record met bijna drie minuten (eindtijd: 2.31.23). Niet gek voor iemand die nog geen ervaren marathonner is.
Een feestje in Amsterdam? Zeker. Met records, emoties en Nederlandse glansmomenten erbij. Wat wil je nog meer?
Raul Fernández schrijft geschiedenis met eerste MotoGP-overwinning op Phillip Island
Wat een dag voor Raul Fernández! De Spaanse rijder van Aprilia heeft tijdens de Grand Prix van Australië zijn allereerste overwinning in de MotoGP geboekt – en dan niet zomaar: meteen de hoofdprijs, terwijl hij nog nooit eerder op het podium had gestaan. Na vier seizoenen vol doorzettingsvermogen en leren klautert hij eindelijk naar de hoogste trede, en dat op het snelle Phillip Island.
Fernández begon niet eens vanuit pole – dat was Fabio Quartararo – maar wist al snel mee te draaien bij de kopgroep. Bezzecchi schoot wel als een raket weg en nam de leiding, maar kreeg strafschade opgelegd voor een incident met Marc Márquez in Indonesië. Dat betekende twee ‘long laps’, wat hem in de vijfde en zesde ronde flink terugzette: ineens lag hij zo’n vier seconden achter.
Daar profiteerde Fernández keihard van. Samen met teamgenoot Pedro Acosta bleef hij aan de kop hangen, en toen Acosta en Alex Márquez achter elkaar in een felle strijd raakten, kon Raul het gat vergroten. Vanaf dat moment reed hij kalm en foutloos naar de finish, zonder serieuze druk van achteren.
Op de tweede plaats finishte uiteindelijk Fabio Di Giannantonio, die zich nog sterk herstelde in de slotfase. Bezzecchi moest genoegen nemen met plek drie na zijn straf, terwijl Quartararo als vierde over de streep kwam.
Voor de 25-jarige Spanjaard is dit een emotionele doorbraak. Na jaren werken aan zijn ritme, techniek en mentale kracht, pakt hij nu eindelijk de beloning. En wat voor één: zijn naam staat voortaan op de lijst van MotoGP-winnaars.
Deze 70-plussers gaan naar een WK – en Hans van Breukelen staat aan het roer
Voetbal, ja, dat blijft in de benen zitten. Zeker als je eenmaal de zeventig bent gepasseerd. Want komende week vertrekken een stel fitte senioren uit Nederland naar Spanje voor het WK Walking Football in Alicante. En jawel hoor: ook Brabant draagt zijn steentje bij. Cees Damen (72) uit Steenbergen en Jaap Rossen (78) uit Eindhoven zijn de enige twee Brabanders in de selectie. En wie staat er achter hen? Niemand minder dan oud-PSV-keeper Hans van Breukelen, die deze ‘walking’ ploeg als bondscoach leidt.
Walking Football is geen grap: het is echt voetballen, maar dan zonder rennen. De sport is in Nederland toegankelijk vanaf je 60e, maar voor dit WK is een speciale groep vanaf 70 jaar samengesteld. Hoe raak je daar nou bij? Nou, de KNVB riep op, spelers meldden zich aan, en na een intensieve selectiedag bleef uiteindelijk een kern van twaalf over. Van de oorspronkelijke 65 kandidaten dus. En hoewel het vooral mannen zijn, zitten er ook een paar vrouwelijke voetbalspeelsters tussen. Bij de keuze werd niet alleen gekeken naar techniek, maar ook of je gewoon lekker in je vel zit en goed met anderen kunt samenwerken.
Hans van Breukelen, zelf geen vreemde bij grote toernooien, heeft duidelijke doelen: “We willen laten zien hoe leuk Walking Football is. Het draait om plezier, beweging én contact. Dat geldt voor iedereen.” En dat laatste klinkt logisch – want voor veel van deze spelers is het ook gewoon weer eens gezelligheid vinden via de bal.
Neem Cees Damen, die speelt voor SC Welberg en actief is bij Baronie in Breda. Toen hij hoorde dat er gezocht werd naar internationals, wist hij even niet wat te doen. “Ik heb mijn zoon gevraagd: moet ik me nou melden?” Uiteindelijk schreef hij een briefje, en… bingo. Hij behoort nu tot de gelukkigen. “Echt fantastisch, hoor. Ik droomde altijd al van een WK, maar dan als toeschouwer. Nu mag ik mee spelen!” In de selectie wordt hij dan ook liefkozend ‘Cees NAC’ genoemd – gekleed in zijn NAC-trainingsjack en vol energie. Op de KNVB Campus in Zeist valt hij op tijdens de training: fit, scherp, en met schoten die de keeper regelmatig testen. “Met een beetje balgevoel kom je ver,” lacht hij. “Maar het mooiste? De sociale kant. We zijn snel een hechte groep geworden. Iedereen komt uit een ander hoekje van Nederland, heeft zijn eigen verhaal. Maar de klik was er meteen.”
Dan hebben we nog Jaap Rossen, de oudste van de ploeg op 78 jaar. Hij speelt bij PSV Old Stars en kijkt uit naar Spanje, ook al zijn daar een paar regels anders dan hier. Zo mag de bal tot hoofdhoogte gespeeld worden, terwijl dat in Nederland maximaal tot de heup mag. En de doelen zijn groter. “Maar het grootste verschil? Er zit een echte keeper in het doel. Veldspelers mogen daar niet komen, dus dat moet je goed opletten.”
En dan natuurlijk het belangrijkste: wandelen. Niet rennen. “Het gaat om de techniek van wandelen,” legt Rossen uit. “Je moet altijd één voet op de grond houden. Geen zweefmoment. En ook zonder bal mag je niet sprinten – dan fluit de scheids direct.”
Van Breukelen weet wat het is om te winnen – denk aan dat EK-trofee in 1988. Maar of Nederland ook dit toernooi gaat domineren? Daar is Rossen realistisch over. “Ik hoop vooral dat we individueel het beste uit onszelf halen en als team goed presteren. Dan ben ik al meer dan tevreden.”
Opmerkelijke momenten in de Eredivisie: van elleboogincidenten tot drama bij Twente
Hier lees je wat er allemaal gebeurde tijdens de negende speelronde van het Eredivisie-seizoen. We slorpen de wedstrijden af van achter naar voren, beginnend bij de laatste aftrap.
Ajax – AZ (0-2)
Ajax kon geen greep krijgen op de wedstrijd en zag AZ uiteindelijk met een comfortabele 0-2 zege vertrekken. De bezoekers uit Alkmaar waren efficiënt en wisten hun kansen te benutten, terwijl Ajax weer eens worstelde met het omzetten van druk in doelpunten.
NAC Breda – PEC Zwolle (2-2)
Spanning tot het einde! NAC en Zwolle deelden de punten na een verrassend open pot. Beide ploegen kwamen vooruit, maar uiteindelijk stond het 2-2 op de klok. Vooral defensief was er nog wel wat werk aan de winkel.
PSV – Go Ahead Eagles (2-1)
PSV had meer balbezit en creëerde kansen, maar liet ook weer te veel liggen. Toch was de thuisploeg uiteindelijk sterker: 2-1 staat er op het scorebord. De Eagles vochten mee, maar hadden niet genoeg om met iets mee te nemen.
FC Utrecht – FC Volendam (3-1)
Utrecht toonde kracht tegen promovendus Volendam. Hoewel de Amsterdamse club even terugkwam in de tweede helft, was de marge uiteindelijk duidelijk: 3-1. Volendam blijft moeite hebben met het niveau van de topklasse.
NEC – FC Twente (3-3)
Wat een doelpuntenfestijn! NEC en Twente gaven elkaar niets en eindigden in een spannende 3-3. Opvallend: er viel discussie over een opmerkelijke penaltybeslissing ten nadele van Twente. Ook was er een elleboogincident met Weghorst dat de social media deed opvlammen. Drama in Nijmegen, kortom.
Telstar – sc Heerenveen (12.15 uur)
De zaterdag begon vroeg met de ontmoeting tussen Telstar en Heerenveen. Aftrap om 12.15 uur – ideaal voor de ochtendfans. Wat er precies uitkwam? Dat lees je hierboven al in de stand.
Excelsior – Fortuna Sittard (14.30 uur)
Twee ploegen op zoek naar stabiliteit. Excelsior en Fortuna botsten om 14.30 uur op elkaar. Hoe het er uiteindelijk voor stond? Check de samenvattingen hierboven voor de resultaten.
FC Groningen – Sparta Rotterdam (14.30 uur)
Groningen kreeg Sparta over de vloer, eveneens om 14.30 uur. Twee teams die worstelen, op zoek naar momentum. Of dat lukte? Het eindresultaat spreekt boekdelen.
Heracles Almelo – Feyenoord (16.45 uur)
De zaterdagavondwedstrijd stond onder leiding van Heracles en Feyenoord. Aftrap om 16.45 uur – een klassieker in de Eredivisie. Of Feyenoord de punten mee naar Rotterdam nam, lees je in de samenvattingen.
Wil je weten hoe de stand er nu uitziet in de Eredivisie? Bekijk hem hierboven voor een actueel overzicht na negen speeldagen.
Bijzondere eer voor Luuk de Jong tijdens emotioneel afscheid bij PSV
Zaterdagavond was het dan zo ver: Luuk de Jong nam op hartverwarmende wijze afscheid van PSV en de fans in het Philips Stadion. En wat voor een moment was het! De aanvaller, die deze zomer transfervrij vertrok naar FC Porto, kreeg tijdens een speciaal ceremonieel een uniek cadeau: een bronzen aanvoerdersband. Een mooi symbool voor iemand die jarenlang met lef, kracht en loyaliteit het shirt heeft gedragen.
Emotioneel en duidelijk aangegrepen door de situatie sprak De Jong zijn dank uit aan het publiek. “Acht jaar bij PSV… zonder jullie had ik dit nooit gekund. Elke dag naar deze club”, zei hij met trillende stem. Maar hij liet ook geen twijfel over waar zijn wensen liggen: “Eén ding: zorg dat het kampioensfeest dit seizoen weer hier in het Zuiden is. Want dat moet. Elk jaar!”
En alsof dat nog niet genoeg was, braken de fans spontaan uit in een gejuich van “Luuk de Jong, Luuk de Jong!” – een moment dat je gewoon voelt, tot in je tenen.
Van fanlieveling naar legende
Hoewel De Jong momenteel herstelt van een blessure en dit weekend niet kan spelen voor FC Porto, mocht hij natuurlijk niet ontbreken bij deze bijzondere avond. PSV liet zien hoeveel ze om hem geven: de persruimte in het stadion is vanaf nu officieel vernoemd naar hem. Tijdens de onthulling stond de 35-jarige spits er trots bij, samen met zijn gezin. Naast zijn naam bij de ingang sieren ook talloze foto’s van zijn loopbaan bij PSV de muren.
Maar daar hield het niet op. Eerder deze week werd al bekend dat er een tegel voor hem komt in de Walk of Fame – iets wat nog nooit eerder gebeurde voor een actieve speler. Deze groene loper in het stadion is normaal gereserveerd voor clublegendes die hun carrière al hebben afgesloten. Dat De Jong daar nu al bij hoort? Dat zegt genoeg.
Tijdens een ereronde langs de tribunes – volgepropt met fans die later die avond zouden kijken naar de wedstrijd tegen Go Ahead Eagles – werd de tegel voor het eerst publiekelijk getoond. Het applaus bleef niet uit.
Woorden van waardering van boven
Vlak voor de aftrap kreeg De Jong lovende woorden te horen van algemeen directeur Marcel Brands en technisch directeur Earnest Stewart. Ze benadrukten zijn enorme impact: “Luuk heeft statistieken neergezet die tegenwoordig haast onmogelijk lijken. En hij was een echte leider – de groep volgde hem blindelings.”
Brands sloot zijn speech af met een mooie toekomstboodschap: “Geen vaarwel, maar een tot ziens.”
En dat voelde precies goed. Want hoewel hij nu in Portugal speelt, blijft Luuk de Jong voor altijd één van de pijlers van PSV.
