Recent Nieuws vrijdag 17 oktober, 2025 11:44
Miljoenenboete voor Experian: dure les voor stiekeme kredietscorefabriek
Experian hoeft niet meer in Nederland actief te zijn, maar betaalt wel een flinke rekening. De Ierse databroker schikte met de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) voor een boete van miljoenen euro’s, omdat jarenlang persoonsgegevens werden verzameld en doorverk zonder duidelijke reden. Het bedrijf erkent de overtreding en trekt niet naar de rechter – een zeldzaam eerlijk gebaar in de privacy-wereld.
Geheim rapport zonder toestemming
Waar ging het mis? Experian bouwde een gigantische database met gegevens uit onder meer het Handelsregister, telecomproviders en energiebedrijven. Daarmee werden kredietwaardigheidsrapporten gemaakt die webwinkels, verhuurders en telecombedrijven gebruikten om te bepalen of jij een abonnement mocht afsluiten of achteraf mocht betalen. Een onzichtbaar cijfer bepaalde dus of je een extra hoge borg moest betalen of gewoon werd geweigerd – zonder dat je wist dat er een dossier over je bestond.
“Ik kon opeens niets meer bestellen”
De AP kreeg klappen van consumenten die plotseling geen betaalplan meer kreggen of een hoge borg zagen opduiken. “Doordat mensen niet op de hoogte waren van de kredietcheck, konden ze ook niet controleren of de gebruikte informatie wel klopte”, zegt AP-voorzitter Aleid Wolfsen. Foute gegevens? Pech gehad, want je wist niet eens dat ze bestonden.
Lagere boete dankzij schikking
De boete ligt ‘slechts’ in de miljoenen, veel minder dan eerder gedachte tientallen miljoenen. Reden: Experian wilde schikken en een dure rechtszaak voorkomen. De AP hield ook rekening met de Nederlandse omzet, die een stuk kleiner is dan die van het Ierse moederbedrijf. Nu de schikking een feit is, is de数据库 ‘nog dit jaar’ definitief gewist in Nederland.
Adresjes te koop, zelfs van beveiligde personen
Het onderzoek is niet de eerste tegenvaller voor Experian. Vorig jaar onthulde RTL Nieuws dat via dit soort datahandelars zelfs de adresgegevens van zwaarbeveiligde mensen – denk aan journalist John van den Heuvel en Kamerlid Ulysse Ellian – gewoon te koop waren. Na die storm van kritiek beloofde Experian te stoppen met de verkoop van adressen; de schikking maakt daar nu een definitief punt achter.
Schrik aan de pomp: Iedere roker moet nu een ID laten zien – en dat maakt het tankstation een stuk grimmiger
Sinds de kalender op 1 oktober ombladerde, staat er bij heel veel pompkolommen een nieuw bordje: “Altijd ID, altijd.” Geen onderscheid meer tussen 18-minners en 65-plussers; klap gewoon je paspoort of rijbewijs op de toonbank of je krijgt geen sigaretten. Het idee klonk simpel – geen discussie over leeftijd, minder agressie – maar de praktijk ziet er in Overijssel anders uit.
“Vroeg in de ochtend word ik al uitgemaakt voor alles wat lelijk is”
Een medewerkster in Zwolle vertelt anoniem aan RTV Oost dat ze bijna dagelijks wordt uitgescholden. Het werk was eerst haar favoriete bijbaan, zegt ze, “maar op deze manier slaat m’n motivatie als een baksteen naar beneden.” Haar collega in Almelo knikt zichtbaar vermoeid: “Vroeg in de ochtend krijg ik al de wind van voren en het gaat de hele dag zo door.”
Waarom ze dit überhaupt doen
De 100% regel komt uit de koker van brancheclubs als NOVE, BOVAG en Drive. Het is géén wettelijke plicht, maar de branche “adviseert dringend” ermee door te gaan. De gedachte: als iedereen, altijd, moet legitimeren, valt er niets meer te twisten. Ergo – minder boze blikken.
De realiteit: flessen dreigt en klanten lopen weg
Tankstationhouders in Borne gooien na een week al de handdoek. Het leuk vinden om kankerschelders te bedienen is immers geen hobby. In Rijssen geeft een eigenaar zijn jonge personeel stiekem de tip: “Als-ie overduidelijk 40 is en begint te schelden, geef die shag dan vooral mee.” Lekker veilig én klandizie behouden. Want: “Klanten laten hun brood, koffie én tankpas liggen en vertrekken woedend. Die komen nooit meer terug.”
Branche blijft volhouden: geduld, het went
Andre Braakman van Drive roept pompmedewerkers op vol te houden. Zodra iedereen de ID-controle als normaal beschouwt, krijgt niemand meer lucht, denkt hij. “Net zoals alcohol in de supermarkt nu gewoon is.”
Of de IJssellandse medewerkers dat nog volhouden? De teller van vierletterwoorden staat in elk geval op ‘record’ en de zinloosheid flikkert harder dan een neon-pomp.
Stilte in de stad? Vergeet het maar – Quiet blijft maar groeien
De geur van vers gezette koffie en thee slaat je meteen tegemoet als je op dinsdagochtend bij Quiet binnenstapt. In de Tilburgse wijk is deze inloopochtend al tien jaar lang een veilige haven voor mensen die rondkomen van een houtje-touwtje-budget. En hoewel de taart van het jubileum nog maar nét is afgerond, is er geen tijd om uit te rusten: de nood is groter dan ooit.
Chantal van Rijswijk werkt er inmiddels vijf jaar en zag de rij members maar één kant op gaan: omhoog. “Ik startte middenin corona. Daarna kwamen de hoge energieprijzen en de inflatie er nog bovenop. Plotseling stond ook de buurman met een vast contract in de rij voor een foodpakket.” Creatieve oplossingen – van spullen ruilen bij de kringloop tot ’s avonds laat de handwasmachine nog even aan zetten – raken langzaam uitgeput. Resultaat: 1.500 gezinnen (zo’n 4.500 Tilburgers) zijn inmiddels aangemeld, en er staan er nog 200 per jaar bij.
De grote verschuiver? De werkende armen. “Mensen die fulltime draaien, het liefst nog een bijbaantje zoeken, maar die netto niks overhouden omdat toeslagen wegvallen. Hoe harder ze werken, hoe verder ze achterop raken.” Gevolg: 75 procent van de leden is vrouw. Veel alleenstaande moeders rekenen voor: “Of ik betaal de opvang, of ik werk meer uren – maar dan verdien ik netto te weinig om eten van te kopen.” Die cirkel is bijna niet te doorbreken zonder hulp.
Quiet pakt daarom drie dingen tegelijk aan:
1. Verzachten – een avondje Willem II, een bioscoopkaartje of gewoon even geen zorgen om de boodschappen.
2. Versterken – van gratis cursus ‘Omgaan met schulden’ tot hulp bij administratie, zodat mensen zelf de knoppen weer durven om te draaien.
3. Vertellen – verhalen van mensen die leven in stil armoede, zodat de buurman snapt waarom ze nooit meegaat op vrijdagmiddagborrel.
En dus blijft de teller doorlopen. Met slechts zes betaalde medewerkers en een leger vrijwilligers houdt Quiet de stad in evenwicht. “We kunnen niet stoppen,” zegt Chantal. “We moeten ook scholen in om jongeren te leren hoe je een budget maakt. Want fysieke én mentale gezondheid, prima – maar financiële gezondheid verdient net zo’n plek in het lesrooster.”
De komende jaren dus geen rustige jurkjes aan, maar doorbouwen. Quiet viert tien jaar, maar de taak is groter dan ooit. En de koffiepot staat klaar – voor iedereen die even niet meer weet hoe hij of zij de eindjes aan elkaar moet knopen.
Experian stopt met geheime kredietscores na fikse tik op de vingers
Hoezo, mijn data in de etalage?
De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft kredietbureau Experian een flinke waarschuwing in de vorm van 2,7 miljoen euro gegeven. Wat bleek? Het Ierse bedrijf – en dus ook de Nederlandse tak – slingerde jarenlang betaalgedrag, schulden en faillissementsgegevens van consumenten door het internet, zonder dat die mensen het wisten. Energiebedrijven, winkels en telecomproviders kochten die gegevens om te checken of jij wel betrouwbaar genoeg was voor een abonnement. Resultaat: de een kon moeiteloos overstappen en de ander kreeg een enorme borg opgadouwd. En jij? Jij hbt geen idee waarom.
Klachten als startschot
De AP kreeg tientallen meldingen binnen: “Ik mocht ineens niets meer op afbetaling kopen,” of “Ik moest 500 euro borg betalen voor m’n nieuwe energiecontract.” Onderzoek ingesteld en al snel rolde de bomenkommer van misstanden uit de kast. Experian viste gegevens uit openbare bronnen zoals het Handelsregister, kocht er wat datasets van zorg- en nutsbedrijven bij en smijt die tot een geheime score. Fout, zei de AP: “Je moet mensen duidelijk informeren én toestemming vragen.” Experian gaf uiteindelijk toe dat de regels werden genegeerd.
Stoppen en veegpoets beloofd
Goed nieuws: Experian heeft de stekker uit die praktijk getrokken. Op de Nederlandse website meldt het bedrijf zelf dat “de diensten zijn beëindigd”. Alle Nederlandse dossiers verdwijnen dit jaar nog uit de servers. En tegen de boete gaat het bedrijf niet in beroep; 2,7 miljoen is definitief. Voorzitter Aleid Wolfsen van de AP relativeert: “De meeste getroffen mensen wisten niet eens dat ze een dossier hadden. Daardoor konden ze ook geen onjuiste informatie rechtzetten. Dat is knap vervelend.”
Wat kun jij doen?
- Check jezelf: via gratis tools van onder andere de Kamer van Koophandel kun je zien of jouw bedrijfs- of persoonsgegevens nog ergens openbaar staan.
- Vraag het na: heb je ooit een abonnement of lening geweigerd gekregen zonder duidelijke reden? Vraag het bedrijf waarom precies.
- Weiger commerciële dataverkoop: bij nieuwe contracten kun je vaak aangeven dat je geen gegarandeerde gegevensdeling wilt – lees de kleine lettertjes.
Vijftien jaar lang sekswerker bezoeken: 71-jarige Hans vertelt hoe dat is
Veel mensen komen er niet voor uit dat ze naar een sekswerker gaan. Dit omdat ze bang zijn voor de reacties of zich schamen. Hans (71) uit Eindhoven heeft daar geen last van. “Het zou eigenlijk heel normaal moeten zijn, net als dat je naar de groenteboer gaat.”
Op zoek naar een oplossing
Zo’n vijftien jaar geleden vertelde Hans een goede vriend dat hij niet zomaar aan seks toekomt. “‘Dan neem je toch een escort?’, zei die vriend toen. Zo is het eigenlijk begonnen.” Benieuwd naar de ervaringen van Hans? In de nieuwe podcast Voorbij het rode licht duiken journalisten van Omroep Brabant in de wereld van mannelijke sekswerkers. Ze spreken uitgebreid met Dennis, de sekswerker waar Hans al vijftien jaar komt.
Gezicht voor pik
Hans gaat online op zoek naar een betaalde seksdate. Waar hij dan op let? “Ik hoef niet meteen een pik te zien, ik zie liever een hoofd. Ik wil ook gewoon weten hoe diegene eruitziet, dat doet me ook wat.” “Je wilt toch wel iemand die je aantrekkelijk vindt, een gezicht en lichaam wat je bevalt.”
Dennis de favoriet
Na een aantal afspraakjes met verschillende sekswerkers kwam hij bij Dennis uit en sindsdien gaat hij ongeveer een keer per maand naar hem toe. “Dennis is wel mijn favoriet, hij is heel professioneel en doet het heel goed. Ook het contact eromheen is fijn. Dat kan ik heel erg waarderen”, aldus Hans.
Gewoon even kletsen
Volgens hem is het heel persoonlijk of je juist wel of juist niet veel informatie wilt weten en delen met een sekswerker. “Als iemand getrouwd is, wil je het misschien zo anoniem mogelijk houden. Maar voor mij werkt dat niet.” Hans spreekt vaak twee of drie uur af met Dennis. “Het eerste uur zijn we meestal aan het kletsen.” Ze delen problemen met elkaar en vragen om elkaars mening of bespreken juist leuke dingen die ze hebben meegemaakt. “Langzamerhand komt dan het gevoel dat ik wel even tegen hem aan wil zitten en zo komt het op gang, zullen we maar zeggen.”
Nooit te oud voor plezier
Soms denkt de 71-jarige Hans dat mensen hem te oud vinden om naar een sekswerker te gaan. “Dan denken mensen: wil je nog wel seks op die leeftijd? Nou, ik wel. Het doet me nog steeds deugd. Ik vind het fijn.”
Net als de groenteboer
Als het aan Hans ligt, zou het heel normaal moeten zijn om te vertellen dat je naar een sekswerker gaat. “Ik zou, bij wijze van spreken, net als ik een groenteboer bezoek, ook een sekswerker moeten kunnen bezoeken. Dat je kunt zeggen: ‘Ik ga even seks halen’, net zoals je kunt zeggen dat je groenten gaat halen.” Maar volgens hem heeft zo’n verandering tijd nodig. “Het is niet te regelen van de een op andere dag, maar moeten we menselijke warmte dan maar verstoppen? Moeten we daar niet voor uitkomen? Ik denk van niet.” Voor Hans is het duidelijk: “Het is belangrijk dat we naar een situatie streven waarin het meer normaal wordt.”
Van hit-clip naar museumhit: hoe Taylors nieuwste clip een oud schilderij naar de top katapulteerde
De beste Swifties snapten het als eerste: die glimp in The Fate of Ophelia was geen gewoon beeld, maar een directe knipoog naar een klassieker uit 1900. Voor wie minder vaak de theorieboeken openslaat én niet elk frame van Taylors clips kent: het frisse nummer – al een week nummer 1 – duikt in het verdriet van Shakespeares Ophelia. Oftewel: geliefde van Hamlet die uiteindelijk in het water verdwijnt. En precies dat tafereel toont Swift, glazig starend en rozen omringd, inde eerste secondenvan de clip.
[inline video if possible – anders lekker lezen!]
Die seconden zijn afgekeken van het ene doek van Friedrich Wilhelm Theodor Heyser. Sinds de dag dat de clip online kwam, stroomt het Museum Wiesbaden vol fans die het origineel live willen checken. Cristina vloog helemaal uit Amerika: “Zodra ik het in de clip zag, stond ik op het vliegtuig. Het lijkt alsof het water echt rimpelt, en dat licht tegen het donker is puur magisch.” Ze is niet de enige; deze week al slingerden er honderden Swift-koppen door dezelfde gangen, allemaal op zoek naar het geluksmoment dat ze Taylor’s Ophelia van dichtbij zien.
Daar krijgen ze trouwens nog bonus bij: het museum pakt groots uit. Begin november organiseren ze een Swift-spesiaal met een rondleiding verweven met het nummer én het Hamlet-verhaal. Bonus sweet deal: kom verkleed als de tragische dame zelf ón droop je binnen in een door Taylor geïnspireerde look, dan is de toegang gratis. Geen verrassing dus dat het Ophelia-feestje inmiddels vol-zat.
