Sport Nieuws woensdag 15 oktober, 2025 23:20
Curaçao houdt Trinidad en Tobago op 1-1 en blijft in de race voor WK-ticket
Curaçao heeft een enorm belangrijk stapje gezet richting het WK 2026. In een bloedhete Willemstad hielden de mannen van Dick Advocaat Trinidad en Tobago op 1-1. Met dit puntje ligt de kwalificatie uit Groep B nog volledig in eigen handen.
Doelpunt Gorré bezorgt rust met een glimlach
Het was Kenji Gorré die het stadion liet ontploffen. Nog voor de thee knalde hij de bal tegen de touwen, waardoor Curaçao met een 1-0 voorsprong de kleedkamer opzocht. Even leek het erop dat de eilandbewoners het vizier al op de volgende ronde mochten richten, maar…
Spicer maakt Curaçao-teleurstelling compleet
Na rust kwam Trinidad en Tobago meer en meer in de wedstrijd. Tyrese Spicer kreeg de bal voor zijn voeten en liet de Curaçaose goalie kansloos: 1-1. Meteen daarna probeerde beide ploegen er nog vol tegenaan te gaan, maar het scorebord veranderde niet meer. Eindstand: 1-1.
Deze maand twee lastige uitklusjes
De beslissing over wie Groep B wint, valt pas in november. Dan wachten nog twee moeilijke uitwedstrijden. Op 11 november reist het team af naar Bermuda, vijf dagen later moet er worden afgerekend in Jamaica. Alleen de groepswinst geeft een rechtsreeks ticket voor het WK in de VS, Canada en Mexico. Halen Curaçao het niet, dan is er nog een extra kans via de play-offs.
Curaçao is nog nooit op een WK geweest. Langzaam maar zeker groeit de hoop dat 2026 het jaar wordt dat de eilandnatie de grootste voetbal-show ter wereld eindelijk van binnenuit beleeft.
Rico Verhoeven z’n volgende tegenstander nog lang niet bekend: last-man-standingtoernooi wijzigt hele planning
Hey vechtsportfans, even slikken: die razend spannende ‘Last Heavyweight Standing’-finale die op 13 december op de planning stond? Die schuift Glory gewoon door naar begin 2026. Het event van die dag in Arnhem blijft staan, maar het hele toernooi krijgt een make-over. Eigenlijk wil Glory de winnaar van dat kampioenschap pas daarna tegen de algemeen kampioen gooien – jawel, tegen koning Rico Verhoeven. Maar Rico had toch al laten weten dat hij 13 december oversloeg, dus nu krijgt iedereen gewoon even lucht.
Extra hersteltijd, minder chaos
“Twas geen makkelijke keuze,” gaf baas Marshall Zelaznik toe. “Door de datum verschuiven krijgt elk gevecht meer rust en kunnen alle jongens piekfijn aantreden.” Klinkt logisch, want acht zwaargewichten op één avond rammen is niet niks.
Wie zitten er al in de halve finale?
Tot nu toe staan er zes namen op het scorebord:
– Anis Bouzid
– Nico Horta
– Tariq Osaro
– Mory Kromah
– Sofian Laïdouni (nieuw binnen sinds afgelopen zaterdag)
– Milos Cvjeticanin (ook vers van de pers)
Voor de laatste twee stoeltjes zouden eigenlijk twee wildcards worden uitgedeeld. Nou ja, dacht Glory, dat is altijd gekibbel, dus daar schieten ze nu dus liever niets mee op.
Nieuwe regeling op ‘Collision8’
Tijdens datzelfde 13 december-event gaat de organisatie lekker democratisch te werk: er worden twee superfights ingelast waarin de laatste twee finaleplaatsen letterlijk worden afgevochten. Geen jury, geen politiek: binnen de roes dúidt het lot wie mee mag.
Zelaznik onthult nog even achter de schermen: “De hele wildcard-discussie leverde zoveel hoofdbrekens op dat we dachten: laat ze maar vechten.” Eerlijk is eerlijk, wie wil er nou niet kijken naar twee sudden-death-gevechten om die felbegeerde slotplekken?
Merlier tikt Kooij op de neus in openingsrit Tour of Holland
De eerste ‘echte’ dag in de NIBC Tour of Holland is meteen een vette knaller geworden. Tim Merlier pakte in Dordrecht – na 119 km koers – de ritzege door amper een fietslengte eerder over de streep te knallen dan Olav Kooij. De Belg van Soudal Quick-Step tekende daarmee voor zijn zestiende (!) overwinning van het seizoen. Door de bonificaties in de tussensprint wist Jakob Söderqvist (Lidl-Trek) bovendien de oranje leiderstrui over te nemen van proloogwinnaar Ethan Hayter.
Vroege vlucht, vroege pech
Amper uit de startblokken smeet een handvol renners zich al vooruit: Stijn Appel, Jelle Bouma, Niek Hoornsman, Luke Verburg en Javier Serrano. Hun voorsprong bleef beperkt tot maximaal een minuut, en Appel gooide al snel de handdoek toen zijn materiaal het begaf. Met nog 22 km op de klok was de koers weer helemaal gesloten.
Bonusseconde-bingo voor Söderqvist
Even later lag er een tussensprint op de route – mét bonusseconden. Söderqvist ging er als eerste vandoor en verzamelde net genoeg seconden om Hayter te passeren in het klassement. De Zweed begon de rit als nummer drie in het algemeen klassement en sluit nu in oranje aan.
Finale op de Zwijndrechtsebrug
De voorbereidende treintjes knalden over de laatste kilometers richting de Zwijndrechtsebrug. Merlier en Kooij – dé sprinterskopstukken van de dag – lieten zich keurig aanzwengelen en sprintten in een nek-aan-nekrace naar de streep. Merlier trok het kortste tijdje en mocht juichend de armen in de lucht steken.
Tijdrit op komst
Donderdag wacht de renners een 15 kilometer lange individuele tijdrit in Etten-Leur. Söderqvist vertrekt als laatste man, dus we weten precies hoe hard hij moet trappen om die knaloranje trui te houden.
Mercedes bevestigt: Russell én Antonelli blijven ook in 2026 aan boord
Mercedes heeft het gerucht de kop ingedrukt: George Russell en Andrea Kimi Antonelli blijven ook na 2025 in dezelfde cockpit zitten. Het team bevestigde vandaag dat het duo gewoon door rijdt in 2026. Voor Russell betekent dat hij minstens vijf seizoenen op rij voor de zilveren pijlen uitkomt; voor Antonelli dat hij zijn vuurdoop dit jaar niet meteen zijn laatste dans wordt.
Russell’s rollercoaster-seizoen
Russell liet zich dit jaar al tweemaal op het hoogste podium zien. Zijn eerste zege was in Canada, de twee een week of anderhalve geleden in Singapore. Met die dubbel klom hij naar de vierde plaats in het wereldkampioenschap. Niet verkeerd voor een coureur die nog steeds wacht op die ene grote doorbraak naar de titelstrijd.
Antonelli’s streep door het F1-landschap
Antonelli maakt dit jaar zijn debuut in de koningsklasse en liet meteen van zich horen. Zijn enige podium tot nu toe dateert van de Grand Prix van Canada, waar hij als derde over de streep kwam. Een solide start voor de jongeling die met deze contractverlenging alle ruimte krijgt om zich verder te ontwikkelen binnen het Mercedes-nest.
Suzan Lamens sneuvelt in Osaka tegen favoriet Naomi Osaka
Het feestje dat Suzan vorig jaar nog gaf in Osaka, kon ze dit keer niet herhalen. In de achtste finales van hetzelfde WTA-toernooi liep ze met flink wat schade uit de arena: 6-7 6-3 2-6 tegen niemand minder dan thuisfavoriet Naomi Osaka.
Spannende start in set één
De eerste set was een echte thriller. Suzan stond zelfs voor met 5-4 en mocht serveren, maar liet de lucifers – oftewel de setpunten – uit haar handen glippen. Osaka moest uiteindelijk tot setpunt nummer vijf tekenen voordat de set binnen was.
Volle gas in set twee
Daarna klapte Suzan keihard terug: 3-0 in no-time en de stand in sets was weer gelijk. Helaas was dat het laatste moment dat het withete; daarna sloeg Osaka aan als een ninjazwaard. Suzan keek roerloos toe hoe de Japanse wegliep naar een 0-5 voorsprong in set drie.
Medische time-out als reddingsboei
Met slapende benen en een nul op het scorebord nodigde Osaka zowaar een medische time-out uit – of dat nu tactiek of pijn was, weten we niet. In elk geval gaf het Suzan even lucht, waardoor ze nog knokte naar 2-5. Maar daarmee was de poort dicht: 2-6 en de halve finales in rook op.
Strijd gaat door, ranking daalt
Het verlies kost in één klap 26 plekken op de wereldranglijst; Suzan tuimelt van 57 naar 83 en zal ongetwijfeld extra honger hebben om snel terug te klimmen.
Afscheid van basketbalicoon Wiel (74): coach met een gouden randje
Wiel was een van die namen die in Nederland iedereen in de basketbalwereld kende, maar die daarbuiten toch vaak in de schaduw bleef. Toch was zijn carrière allesbehalve gewoontjes. Nadat hij zelf de bal aan de kant had gelegd, vertrok hij naar de Verenigde Staten, waar hij een plekje wist te veroveren op de technische staf van niemand minder dan de Los Angeles Lakers. Een droombaan voor veel coaches, maar voor Wiel bleef het altijd iets bijzonders dat hij in de NBA-marges mocht meewerken.
Terug in eigen land kreeg hij het stuur in handen bij EiffelTowers Den Bosch. Van 2005 tot 2009 gaf hij daar zijn visie vorm, en met resultaat: twee keer schreef hij zijn naam op het landskampioenschap. Voor de fans was hij de coach die de club weer op de kaart zette, maar voor de spelers was hij vooral de leermeester die wist hoe het hoogste niveau in de VS er écht aan toe ging.
