Sport Nieuws maandag 13 oktober, 2025 23:20
“Cody is echt de beste spits van Oranje al jaaaaren!” Volgens Willy & René dan…
Cody Gakpo is in bloedvorm: drie goals in twee interlands en Nederland wint twee keer. Voor de Kerkhof-broers Willy & René geen verrassing. Willy luidt keihard: “Die knul is de beste aanvaller die wij sinds tijden hebben gehad.” René knikt mee: “Memphis Depay is natuurlijk een beest op de bal, maar qua pure spits is Cody nóg een stap verder.”
“Rob Rensenbrink? Nooit van gehoord” – Cody schuddend hoofd
Na afloop van de wedstrijd tegen Malta hoorde Gakpo dat hij de eerste Nederlander is sinds Rob Rensenbrink (1978) die twee keer vanaf de stip trefzeker is in één wedstrijd. Zijn reactie: “Sorry, zegt me helemaal niks.” René staat perplex. “Jongens van nu weten echt NIKS meer. Als je voor Oranje speelt moet je toch weten wie er in de WK-finales stond?” Willy is milder: “Tegenwoordig interesseert geschiedenis ze niks. Maar om met Robbie vergeleken te worden… daar mag hij trots op zijn.”
De “moderne” Nanninga, oftewel Wout met (zonder) sigaar
Ook Dick Nanninga komt ter sprake: de kopkraker uit de finale van ’78. Volgens de broers is Wout Weghorst z’n spiegelbeeld. “Zelfde type, alleen rookt Wout vast geen sigaret per kwartier zoals Dick,” lacht Willy. René beaamt: “Die mannen moesten nog snel een peuk opsteken voor de aftrap!”
Wout vs Cody over de pingel, plus Xavi’s chagrijn
Het stofje tussen Gakpo en Weghorst over wie er mocht schieten vindt René zielig. “Wout mag al blij zijn dat ie erbij zit, basisplaats? Nope.” En dus ook een sneer naar Xavi Simons: “Die jongen loopt altijd te mokken. Ik gun hem de WK-trip wel, maar speelminuten? We zullen zien…”
Even de blik op Eindhoven
De interlands zijn voorbij, de Eredivisie lonkt. Volgende horde voor PSV: Go Ahead Eagles. “Moet te doen zijn, maar vergeet niet dat we in 1973 met 10-0 wonnen…,” glundert René. Willy: “Vertel het nog een keer en die bal komt vanaf de parkeerplaats!”
Kleintje Kaapverdië zwemt naar grootste sportmoment ooit
Wat een nacht voor de Blauwe Haaien! Kaapverdië heeft zich voor het eerst in de geschiedenis verzekerd van een ticket voor het WK. Met een klinkende 3-0 zege in de slotwedstrijd tegen het bescheiden eSwathini en wederom een hoofdrol voor een Rotterdammer, mag het eilandstaatje in de Atlantische Oceaan komende zomer (Canada, Mexico & de VS) meedoen met de allerbesten.
Dobbelsteen in Praia belandt al snel op Livramento
De sfeer in het nationale stadion van hoofdstad Praia was júist gezellig, maar ook gespannen. Na een teleurstellend gelijkspel tegen Libië móest er nu gewonnen worden om Kameroen achter zich te houden. De eerste helft leek nergens naar: een paar slappe kansen van Jamiro Monteiro en Rakelings-langs-schot van Dailon Livramento vormden het enige startschot.
Gelukkig duurde de opluchting na rust nog geen drie minuten. Uit een rommelig hoekschop verdween de bal via wat medespelers Jurassic-Park-stijt onder Livramento’s voet en hij schoot razendsnel de 1-0 binnen. De vlam sloeg uit het dak.
De Rotterdamse inbreng – zes in totaal
Livramento (uitkomend voor Casa Pia in Portugal) is één van liefst zes in Nederland geboren spelers die dit seizoen in actie komen voor Kaapverdië. Tegen eSwathini stonden Monteiro (PEC Zwolle) en hij in de basis; later vielen de broers Deroy en Laros Duarte én Garry Rodrigues in en maakten het feestje van binnenaf mee. De 37-jarige veteraan Stopira rondde het plein in blessuretijd af: de 3-0 werd uitbundig gevierd met het publiek dat zanglesloeg.
Groepswinst en een statistiek om in te lijsten
Negen wedstrijden, zes zeges, één nederlaag – en nu dus groepswinst. Met minder dan 600.000 inwoners is Kaapverdië (FIFA-ranglijst: plek 70) het kleinste land ooit op een WK, sinds IJsland in 2018. Voor een natie die pas in 1975 onafhankelijk werd van Portugal, is dit haast onvoorstelbaar groot.
Gek word je ervan – en wij ook!
Oranje stormt naar WK, maar kent die vreemde Malta-nacht ook?
Toppers in de poule
Met 16 uit 6 is Nederland de grote leider. Enkel Polen – 13 punten maar ook al zes potjes verder – kan nog roet in het eten gooien. Het doelsaldo spreekt nog duidelijker: Oranje staat op +19, Polen slechts op +6. Daarom hoeven de Polen het echt heel bont te spelen wil dat WK-ticket opeens naar hen varen.
Zo gaan de laatste twee wedstrijden eruitzien
- 14 november: Nederland-Polen in Warschau
- Daarna: Oranje-Litouwen in eigen huis
Polen moet nog naar Malta afreizen.
Wint Nederland op 14 november, dan is het feest. Een gelijkspel? Ook dan is het verschil zo groot dat Polen vrijwel kansloos is. Koeman wist pas later dat bij een gelijke stand niet de onderlinge uitslag, maar het doelsaldo telt.
De angstscenario’s
Stel: Nederland verliest in Warschau en krijgt daardoor precies evenveel punten als Polen aan de laatste speelronde mee. In dat geval is puntenverlies tegen Litouwen gevaarlijk – Polen zal waarschijnlijk met een zakdoekje bij Malta gaan scoren. Al wint Oranje dan wel, dan nog zou het doelsaldo moeten kelderen om te missen.
Maar… wie zich dat 12-1-verhaaltje van Spanje herinnert (21 december 1983), weet dat Malta vreemde dingen kan doen. Toen gooide Spanje er elf doelpunten in de tweede helft nog bovenop – de keeper van Malta was John Bonello, de pa van de huidige doelman Henry Bonello.
Cody Gakpo kent Rob Rensenbrink niet: ‘Sorry, zegt me niks’
Tijdens de persconferentie na Nederland – Malta kwam er een leuk staaltje generatiekloof naar boven. Cody Gakpo hing zijn derde doelpunt in twee duels aan de voet, maar kreeg te horen dat hij iets bijzonders had gedaan: voor het eerst sinds 1978 schoot een Oranje-speler namelijk twee strafschoppen in één wedstrijd raak. De vorige was Rob Rensenbrink.
Rob Rensenbrink? Gakpo schudde zijn hoofd. “Nee, zegt me niks, sorry.”
Willy en René van de Kerkhof konden hun oren niet geloven. In de Willy en René Podcast liet René zich ontvallen: “Als voetballer moet je toch weten wie er in WK-finales heeft gespeeld?” Willy was milder: “Deze generatie geeft niets om historie, maar Gakpo mag trots zijn: Robbie was een fenomenale speler.”
WK-finale 1978, jantje op de steiger
Tussen de twee broers extra olie schroeft, maar intussen gáát het gesprek over WK-reminescenties door. René schiet nog een kuit in, Dick Nanninga, de man die ooit in de finale scoorde. “Pure vergelijking met Weghorst,” vindt Willy. “Alleen rook Dick een pakje per uur.” René grinnikt: “Die moest soms nog even een sigaret opsteken in de catacomben.”
Weghorst op de bank, Simons met een kapsones
Gakpo’s discussie met Wout Weghorst over wie de eerste strafschop mocht nemen, leidt tot schamper commentaar. “Weghorst moet blij zijn dat hij nog geselecteerd wordt,” meent René. Willy is het roerend met eens: “Je kunt hem de laatste twintig minuten op de klok gooien om wat vuil spel te maken, maar basisspeler is hij allang niet meer.”
Xavi Simons krijgt ook een veeg uit de pan: “Altijd dat geïrriteerde gezicht. Hij leert het maar niet af. IK gun hem het WK, maar veel speeltijd zal hij niet krijgen.”
Terug naar de club nog even richting PSV
Nu de interlandcyclus erop zit, richt de camera zich weer op Eindhoven. Volgende tegenstander: Go Ahead Eagles. René verwacht weer een overwinning, al was 10-0 in 1973 natuurlijk een uitzondering. “Ik krulde toen nog een bal van 25 meter binnen,” sommelt hij. Willy wrijft dubbel: “Binnenkort komt-ie van buiten het stadion, zo te horen.”
Sherida Spitse zet Oranje-avontuur na 247 potjes op slot
Hey! Groot nieuws: Sherida Spitse stopt. De 35-jarige Ajax-middenvelder besloot dat haar tijd bij Oranje erop zit. In bijna twee decennia kwam ze tot maar liefst 247 interlands, een Europees record voor vrouwen.
“Mijn hart zegt dat het tijd is”
Sherida deelde meteen hoe het zit: ze heeft de afgelopen periode flink overlegd met familie, vrienden, haar management en bondscoach Arjan Veurink. Al hun verhalen en haar eigen gevoel kwamen op hetzelfde neer: loslaten dus.
Ze zegt zelf heel eerlijk hoe zwaar het soms was:
“Oranje was mijn leven. Heel veel moois, maar ook bakken offers. Dat deed ik met liefde. Nu kies ik voor mijn kinderen en een nieuwe toekomst als trainer.”
Kortom, ze sluit haar laatste hoofdstuk als international af en opent er meteen een nieuwe als (hopelijk) toekomstig coach.
