Sport Nieuws zaterdag 11 oktober, 2025 15:33
Femke Bol zet horden achter zich en durft de 800 meter aan: ‘Ik ga erin als een beginner’
Als het over atletiek gaat, dan is één naam bijna synoniem met de 400 meter horden: Femke Bol. Met twee wereldtitels, olympische medailles en een tijd die haar tot de op één na snelste vrouw aller tijden maakt, heeft ze die afstand helemaal voor zichzelf opgeëist. De toekomst lijkt alweer goudkleurig te glanzen op dat nummer. Maar juist nu alles in kannen en kruiken lijkt, besluit Bol iets radicaals: ze stapt over naar de 800 meter.
Ja, je leest het goed. Die 800 meter – lang niet haar sterkste punt, eerder onbekend terrein. En toch zit ze vol enthousiasme als ze tijdens een persmoment in Papendal tegenover een kleine groep media plaatsneemt. Een beetje nerveus, maar vooral vastberaden.
“Ik heb vaak liggen piekeren: hoe wil ik terugblikken op mijn carrière?” vertelt ze in gesprek met de NOS. “En ik denk dat ik spijt zou hebben als ik nooit echt had geprobeerd om volledig voor de 800 meter te gaan.”
Tot nu toe stond alles bij Bol in dienst van de horden. Andere afstanden? Die moesten wachten. Maar de 800 meter roept iets in haar wakker. “Die horden blijven altijd speciaal voor me,” zegt ze warm. “Maar toen we over de 800 meter begonnen, kreeg ik ineens ook zo’n soort vlinders in mijn buik. Alles eraan trekt me – de uitdaging, de tactiek, het gevecht. Verliefd ben ik nog niet, daarvoor moet ik hem eerst lopen.”
En dat is nou juist het gekke: sinds haar doorbraak op internationaal niveau heeft Bol de 800 meter amper gelopen. Ze moet zelfs even nadenken over haar persoonlijk record. “Ik denk 2.22?” raadt ze, bijna verontschuldigend lachend. Het blijkt 2.19,51 te zijn – een tijd die al bijna acht jaar oud is. Ze liep die als 16-jarige. “Daarna heb ik hem gewoon nooit meer gerund. Oefenen kon ook niet echt, want het past niet in mijn hordentraining. Maar ik denk dat het goed komt. En als het een paar keer misgaat, leer ik er gewoon van.”
Veel mensen vroegen zich af of deze keuze misschien een reactie is op Sydney McLaughlin-Levrone, de Amerikaanse supersprinter die Bol telkens net voorbij was op de Olympische Spelen. Maar nee, zegt Bol duidelijk: “Dit doe ik voor mezelf. De concurrentie op de 800 meter is ook mega sterk, dus het is echt geen vluchtbeweging. Ik kijk gewoon uit naar iets nieuws.”
Het idee om over te stappen ontstond pas na de Spelen in Parijs. Samen met haar coach Laurent Meuwly begon ze na te denken over wat ze de afgelopen jaren heeft bereikt – en wat ze nog wil. “We hadden allebei het gevoel: misschien is dit wel het moment om de 800 meter eens serieus te proberen.” Uiteindelijk besloten ze het een jaar uit te stellen. Niet omdat ze twijfelden, maar om het goed te laten bezinken. En om afscheid te kunnen nemen van de horden. “Want dat is wel emotioneel, hoor.”
Het verschil tussen beide disciplines is groot. Bij de 400 meter horden is het ieder in zijn eigen baan, netjes en beheerst. De 800 meter? Dat is chaos. Duwen, trekken, elkaar afsnijden – alles gebeurt in de binnenbaan. “Ik vind dat niet per se leuk,” geeft Bol eerlijk toe. “Bij de 4×400 zie je het ook wel eens, je moet je plek pakken. Maar ik ga het nu écht leren kennen.”
Op de horden was ze de jager die iedereen probeerde te vangen. Op de 800 meter wordt ze de prooi – of juist weer de jager, maar dan zonder ervaring. “Ik ga erin als een groentje. Geen favoriet, gewoon één van de nieuwkomers. Ik ga dat hele onderdeel ontdekken, en daar kijk ik ontzettend naar uit.”
Ze is gewend om in de Diamond League als topfavoriet aan te komen. Nu moet ze eerst zien of ze er überhaupt in komt. “Dat vraagt een hele andere mindset. Volgend jaar begin ik helemaal opnieuw.”
Al heeft ze een troef in haar achterzak: Ellen van Langen. De olympisch kampioene van 1992 en nog steeds houder van het Nederlandse record (1.55,54!) op de 800 meter. Bol heeft al koffie met haar gedronken. “Ellen verwachtte wel dat ik dit ooit zou doen, maar niet nu. Toch was ze superenthousiast.” En wie weet wordt Van Langen straks meer dan alleen een kopje koffie: “Ik denk echt dat ze een mentor voor me kan zijn. Ze legde me al veel uit over hoe het werkt, hoe je moet denken.”
Nieuwe koffiemomenten zullen volgen. En uiteindelijk? Wie weet komt ook dat Nederlandse record in zicht. Maar Bol houdt het rustig. “Eerst kijken welke tijden ik haal, zeker in die eerste wedstrijden. Mijn doel is simpel: een echte 800 meter-atleet worden. Maar daar heb ik tijd voor nodig. Veel tijd.”
Cadillac wil oude Ferrari gebruiken om pitcrews op te leiden
Je kent het wel: als je voor het eerst iets nieuws moet doen, voel je je vaak een beetje overweldigd. Dat geldt ook voor een nieuw Formule 1-team. Cadillac stapt in 2026 de F1-scène binnen als elfde team, met topcoureurs Valtteri Bottas en Sergio Pérez achter het stuur. Maar wát nou als je monteurs nog nooit met een echte F1-auto hebben gewerkt? Geen paniek – daar heeft Cadillac een slim plan voor.
Het idee? Een oude Ferrari lenen. Niet om sneller rondjes te draaien of geheime technische trucs te ontdekken, maar puur om de eigen pitcrew ervaring op te laten doen. “Andere teams hoeven zich geen zorgen te maken dat we hierdoor ineens een groot voordeel pakken”, stelt Lowdon duidelijk. “We testen niet de auto, we testen de mensen.”
Het doel is simpel: zorgen dat hun monteurs net zo scherp zijn als die van alle andere teams, die elke dag met Formule 1-wagens bezig zijn. Want in de pitstopsecondes telt elk fractie van een seconde. En ja, ook al lijkt het een simpele klus – banden verwisselen, onderdelen checken – zonder praktijkervaring is dat veel lastiger dan het eruitziet.
Cadillac krijgt de eerste jaren motoren van Ferrari, dus er is al een hechte band. Vanaf 2029 wil moederbedrijf General Motors zelf een motor ontwikkelen, wat de overstap naar volledige onafhankelijkheid markeert. Maar eerst: oefenen. En daarvoor moet natuurlijk wel toestemming komen van de FIA, de wereldwijde autosportfederatie. “We houden alles transparant”, benadrukt Lowdon. “De FIA is bij dit hele proces betrokken, want we hebben niets te verbergen.”
Tsiba en Danilova staken kwalificatiepoging voor Olympische Winterspelen
Het Nederlandse kunstschaatsduo Michel Tsiba en Daria Danilova heeft zijn eerste kans op kwalificatie voor de komende Olympische Winterspelen moeten staken. Hun poging in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, liep spaak doordat Tsiba last blijft houden van een schouderblessure. Door die blessure kon het paar niet uitkomen in het vrije programma.
Eerder probeerden ze zich al te plaatsen tijdens de Wereldkampioenschappen in Boston, eind maart. Daar eindigden ze als vijftiende – nét buiten de boot, want alleen de top veertien plaatst zich automatisch. Omdat Nederland nog geen ticket had binnen, moest er dus een andere weg worden gevonden.
Om alsnog door te kunnen gaan naar Milaan, moet het duo volgens de regels van het NOCNSF minimaal 173,89 punten halen op een erkende internationale wedstrijd. Ze hadden oorspronkelijk twee mogelijkheden daarvoor, waarvan Tbilisi de eerste was. Maar nu dat is mislukt vanwege de blessure, hebben zowel de KNSB als het NOCNSF besloten om hen een tweede start vanuit de blokken te geven.
De eerstvolgende kans ligt op 7 en 8 november, tijdens een wedstrijd in Osaka, Japan. Als het daar niet zou lukken, volgt er nog een laatste poging op 5 en 6 december in Zagreb. Mocht het slagen, dan zouden Tsiba en Danilova het allereerste Nederlandse paar kunnen worden dat zich plaatst voor de Olympische Spelen in kunstschaatsen.
PSV-ster verrast rouwende familie met hartverwarmend bezoek
Het was een moment dat niemand in de familie De Koning zo snel zal vergeten. Deze week kreeg de rouwende familie namelijk onverwacht bezoek van geen geringe mindere dan Ivan Perisic, aanvaller van PSV. Het hele spektakel vond plaats in eetcafé De Verlenging, waar de familie was uitgenodigd voor wat ze dachten een gewonnen lunch te zijn. Maar het was veel meer dan dat.
Al sinds het tragische motorongeluk in april, waarbij de vader van het gezin om het leven kwam, zijn de kinderen fanatiek van Perisic. Ze hoopten al tijdens de fandag in juli een foto met hem te kunnen maken, maar dat liep toen mis – hij stond toevallig aan de andere kant van het stadion. De zus van de overleden man besloot daarop PSV te schrijven, en geloof het of niet: het werkte.
Terwijl de familie rustig zit te eten, stormt plotseling Perisic binnen met een brede glimlach: “Hi guys!” De reacties spreken boekdelen. Een meisje draait zich geschokt om, een jongen slaat zijn hand voor de mond van pure verbazing. En dan die woorden: “Smakelijk eten.”
Maar het wordt nog intenser. Perisic informeert hoe het met iedereen gaat, en als hij hoort dat het meisje emotioneel is, trekt hij haar dicht tegen zich aan. “Ik zie het,” zegt hij zacht, terwijl hij haar knuffelt. “Niet verdrietig zijn, het is goed zo.”
Hij legt uit dat hij hun verhaal had gehoord en direct wist dat hij moest komen. “Het spijt me van jullie vader. Toen ik het hoorde, twijfelde ik geen seconde. Jullie steunen ons elke week hier in het stadion – dit is wel het minste wat ik voor jullie kan doen. Blijf sterk. Voor jullie moeder, opa en tante. Ik hoop dat jullie hier kracht uit halen.”
Een moment van pure menselijkheid, midden in de rouw. En misschien precies wat de familie nodig had.
Marianne Vos schittert met zilver op WK Gravel
Zaterdag was het weer zo ver: gravel, modder en renners die alles geven voor de regenboogtrui. En ook dit jaar stond Marianne Vos uit Den Bosch er weer middenin. De Brabantse wielrenlegende pakte tijdens het WK Gravel 2025 in Limburg een mooie tweede plek – dus helaas net geen goud, maar wel een glanzend zilveren medaille om de hals.
De overwinning ging naar niemand minder dan Lorena Wiebes, die normaal rijdt voor SD Worx-Protime. Wiebes was op het cruciale moment net iets sneller dan Vos en sprintte naar goud. Afgelopen jaar eindigde ze al als derde, dus dit is duidelijk een stapje vooruit. Het brons werd ingepikt door de Italiaanse Silvia Persico, die zich ook goed wist te mengen in de top.
Opvallend moment in de koers: Shirin van Anrooij, afkomstig uit Zeeland, leek even de winst binnen te halen. In de slotfase reed ze namelijk solo aan kop, met hoop op een verrassing. Maar net voor de finish kregen de anderen haar te pakken – hard, maar eerlijk. Dan moet je gewoon sneller zijn.
Dit was trouwens al de vierde editie waarbij er op gravel om de wereldtitel werd gevlogen. Dus ja, gravel is echt niet meer weg te fietsen – en met rijders als Vos en Wiebes erbij, zorgt het ook voor serieuze spanning.
Fem van Empel breekt haar stilte over mentale struggle: ‘Ik was mezelf kwijt’
Fem van Empel, de 23-jarige wielertoptalent uit Den Dungen, heeft een flinke knak gehad – en dat zegt ze nu ook gewoon hardop. Na een topcarrière met drie wereldtitels op rij in het veldrijden, voelde ze zich plots helemaal leeg. Geen euforie na haar laatste gouden medaille, maar juist onrust. En dus nam ze een moedige besluit: ze stapte er tijdelijk helemaal tussenuit.
Het afgelopen half jaar zag je haar nergens op de startlijn. Geen races, geen podiums, geen interviews. In plaats daarvan koos Fem voor rust, reflectie en herstel. En dat heeft haar veranderd – als mens én als atlete.
“Lang ben ik alleen bezig geweest met de sporter Fem, niet met de mens Fem,” vertelt ze eerlijk. “Daardoor heb ik veel te weinig genoten. Ik deed alles perfect, maar had er geen plezier meer in.” Dat perfectionisme, dat haar sportief zo ver bracht, werd uiteindelijk haar valkuil. Alles moest kloppen: trainingen, voeding, slapen. Plezier? Daar was geen ruimte voor.
Na haar derde wereldkampioenschap in februari voelde ze niets. Geen blijdschap, geen trots – terwijl ze wist dat dit iets was wat heel bijzonder was. “Nu ik erop terugkijk, snap ik pas hoe uniek dat is geweest. Maar toen… kon ik er gewoon niet mee in contact komen.”
De druk, de focus, het constante streven naar perfectie – het had haar langzaam uitgehold. Ze stond nog wel aan de start, maar zonder motivatie. Trainingen voelden eindeloos. En al die felicitaties na haar laatste zege? Die liet ze langs zich heen glijden – behalve dan die paar kritische reacties. Daar draaide haar hoofd wel om.
Gelukkig durfde ze erover te praten. Bij Team Visma | Lease a Bike kreeg ze alle ruimte en steun. “Toen ik het vertelde, viel er echt een last van me af,” zegt ze. “Ik ging daarna zelfs gewoon een ijsje eten in de stad. Voor anderen misschien niks bijzonders, maar voor mij was dat enorm. Want normaal zou ik dat nooit doen tijdens het seizoen.”
In haar break ontdekte ze weer wat simpel plezier is: wandelen met haar oom (zelfs 30 kilometer lang), meedoen aan loopwedstrijden, bakken, tuinieren. Ze sprak met een mental coach, haar trainer en andere topsporters die soortgelijke worstelingen hadden gekend.
En nu? Nu is ze klaar voor een nieuwe start. Op zondag 19 oktober begint haar nieuwe seizoen in Ruddervoorde – puur in het veld. Weg met de druk van de weg, want daar ligt haar hart. “Ik wil me richten op waar ik écht lol in heb,” zegt ze. “Team Visma staat daar vol achter. Fulltime crossen, daar ben ik dankbaar voor.”
Ze is nog steeds competitief, nog steeds een winnaar. “Ik ben gestopt als wereldkampioen, en ik begin weer als wereldkampioen,” zegt ze met glans in haar ogen. “Maar ik ben minder perfectionistisch, blijf dicht bij mezelf en maak me niet druk om dingen die ik niet kan beïnvloeden.”
Ze beseft dat ze net op tijd de alarmbel heeft getrokken. “Misschien zelfs nét te laat. Maar het had ook anders kunnen aflopen: dan was ik nooit meer op de fiets gestapt.”
