Recent Nieuws zondag 05 oktober, 2025 18:32
Waar zijn onze drie vrienden gebleven?
In de Sloveense Alpen wordt al enkele dagen gezocht naar drie Kroaten die zaterdag via de Tosc (2275 m) naar de top wilden. De kans is groot dat ze onder een lawine zijn beland terwijl hun maten veilig in een hut wachtten.
Een groepje van zevensplijtten zich vorig weekend op: vier mensen bleven in een schuilhut, drie besloten ondanks de worsening weather toch door te klimmen. Sindsdien is er geen teken van leven meer en nu zoeken verschillende reddingsteams koortsachtig naar hun spoor.
“De hulpverleners zijn onderweg, maar het is flink aan het sneeuwen en de lucht is ijzig koud,” vertelde de reddingscoördinator aan HRT. Door de sneeuwval kunnen helikopters nergens opstijgen. Slovenië kreeg vanmorgen een extra pak sneeuw over zich heen: het koufront bracht de sneeuwgrens in één klap tot op 800 meter hoogte.
Duizend avonturiers vast op én in de berg: Mount Everest in de sneeuw ingesloten
Yep, een duizendtal klimmers is letterlijk blijven steken op de oostkant van Mount Everest. Ze hangen precies aan de Nepalese flank van de piek.
De lokale reddingsploeg schiet te hulp
Gelukkig staan er bochten vol met Sherpa’s en andere dorpsbewoners klaar om iedereen op te pikken. Ze sleepten al een paar toeristen van de 4900 meter hoge kam naar het dal.
Van vrijdag tot zaterdag: non-stop sneeuw
De sneeuw begon op vrijdag te vallen en stopte pas de dag erna. Sinds dat nieuws naar buiten kwam – en flink wat mensen hulp vroegen via hun WeChat-profielen – zijn de tickets voor het gebied tijdelijk stopgezet.
Van vervallen monument tot droomboerderij: Peter’s klus van tien jaar
Ooit stond de karakteristieke boerderij aan de Kreijtenberg in Milheeze een decennium te koop, zonder dat ook maar iemand durfde. Tot Peter Valks (70) zijn onderhoudsbedrijf achter zich liet en besloot: “Dit monument moet weer leven!” Wat volgde was een avontuur van liefde, bouwvak en groenige dakpannen – en nu staat het resultaat te koop. Tijd voor een ander om ervan te genieten.
“Waar anderen beren zagen, zag ik potentie”
“Ik heb altijd een onderhoudsbedrijf gehad, dus ik kijk anders naar panden,” lacht Peter. “Mensen riepen: ‘Te groot, te oud, te veel werk.’ Maar ik zag alleen maar mogelijkheden.” Gelukkig stond ook zijn vrouw Elly 100% achter het plan. Samen rolden ze de mouwen op en gingen aan de slag met vrienden, eigen vakmanschap en een flinke portie doorzettingsvermogen.
Met eigen handen en groenige pannen
Peter legde de vloeren, ontwierp de indeling, verzamelde groenige dakpannen door heel Nederland en bewaarde elk authentiek detail. “Mariabeeldjes in oude nissen, gebinten als fotowand, alles mocht blijven. Mijn ziel en zaligheid zit erin,” vertelt hij trots. Het achterste deel van de boerderij – nu te koop voor € 895.000 – is een mix van historie en hedendaags comfort.
Monument met energielabel B: zelden vertoond
Oude panden en goede isolatie gaan niet vaak samen, maar Peter kreeg het voor elkaar. Dankzij infraroodvloerverwarming is het huis gasloos en behaalde hij energielabel B. “Zonnepanelen? Nee, die passen niet bij de uitstraling. Maar met deze vloer is het toch duurzaam én sfeervol.”
Alpaca’s als buren en vakantie in eigen tuin
Kijk je vanaf het terras, dan zie je alpaca’s grazen in de achterliggende weide – dit jaar zelfs met jonkies erbij. Het weiland maakt deel uit van een grootschalig landschapsherstel, compleet met nieuwe boomgaarden en hagen die bij het monument passen. “Elke dag voelt hier als vakantie,” zegt Peter. “Bossen en afgravingen om de hoek, en tegelijk een hechte buurt met een actieve app-groep. Het beste van twee werelden.”
Tijd om het stokje door te geven
Na jaren restaureren is het project af. Peter kijkt met voldoening terug: “We hebben onze droom gerealiseerd. Nu mag een ander het karakter, de rust en het verhaal van deze plek verder beleven. Het is geen standaard huis, maar een monument vol liefde – en dat verdient een nieuwe hoofdstuk.”
“Geen bananenpak tussen de Oeteldonkers”, grapt prins Amadeiro
Even terug naar zijn vestingstad: een uitzonderlijk weekend-uitstapje
Normaal gesproken verschijnt prins Amadeiro XXVII alleen tijdens carnaval in Oeteldonk, maar dit weekend maakt hij een zeldzame zijsprong. Ter gelegenheid van het (143-jarig) feestje van de Oeteldonkse Club trekt hij even naar Den Bosch. Zo’n bezoek buiten het uitbundige carnavalsfestijn gebeurt maar eens in de zoveel jaar, dus de spanning is te snijden. “Wauw, we mogen al terug naar ons pronkjuweel—da’s best uniek”, lacht hij zondagmiddag tegen de microfoon.
Van geheim agent tot volleerd prins: het ontmaskeringsmoment
Een vorig jaar pakte de vorige prins onverwachts zijn koffers. Zijn opvolger, Jean-Philippe Monod de Froideville, werd stilzwijgend ingewijd en hield zich diep verborgen tot zijn allereerste megashow tijdens carnaval. “Niets zo leuk als iedereen in spanning houden totdat de treindeuren opengaan en opeens de allereerste traan van de Peer valt,” glundert hij nog na.
Eindeloze meet & greets, tranen en tienduizenden selfies
Zijn agenda tijdens de dagen van Oeteldonk is één lange reeks: vanaf 11:11 uur op Oeteldonk Centraol tot de begrafenis van Knillis in de late uurtjes op dinsdag. Op tocht, in rijtuig of te voet: overal worden selfies gemaakt, handjes gedrukt en verhalen uitgewisseld. Juist die emotie en de warme ontvangst geven carnaval voor hem een gouden randje. “Zoveel ontmoetingen in een paar dagen, te gek voor woorden,” zegt hij.
Prins als mensenmagneet: boxende kinderen en knuffels in overvloed
Een echte Oeteldonk-prins moet een échte mensenmens zijn. Amadeiro bewijst dat vandaag weer bij zijn aankomst op de Parade. Hij zwaait uitbundig, plant kussen, knuffelt en geeft zowaar een snelle boksles aan een paar kids. “We blijven elkaar opzoeken, we willen horen waarom iedereen zo losgaat op ons feest. Dat houden we vol, en ik hoop dat Oeteldonk dat voelt,” stelt hij.
De geheime batterij van de prins
Na zo’n jaar beseft hij des te meer hoe belangrijk het is om elke seconde vol te houden voor de mensen. “Mijn adjudant en ik hebben echt een aparte accu voor Oeteldonk. Valt onze energie even stil, klikken we de spare-batterij erbij en stampen we verder,” grapt hij.
Terug naar het winterpaleis: plannen smeden voor volgend jaar
Na het korte Bossche intermezzo keert hij naar zijn ‘winterpaleis’, gewoon z’n huis buiten carnaval. Daar schikt hij alles in voor volgend jaar en smeedt hij plannen. “Hopen dat het een feest wordt zonder ongemakken; laat iedereen carnaval viert zoals het hoort, mét respekt en samen één grote familie,” droomt hij hardop.
Steeds meer bezoekers: “Gewoon meevieren in onze outfit”
Oeteldonk trekt jaarlijks meer mensen van buiten de stad. Maar wie komt, moet zich in zijn ogen aftrekken aan de plaatselijke tradities. “Doe gewoon mee in onze outfit, dan smelten we samen. Loop je liever in een bananenpak rond—dan moet je nog een halte blijven zitten,” besluit hij met een brede grijns.
Van storm Amy naar kalm herfstweer: de kalme weerswiebel
Heey, dat was even schudden dit weekend, hè? Met storm Amy op bezoek leek Nederland een wild ritje in een nieuwe achtbaan. Gelukkig klapt de attractie nu z’n gordijnen dicht en schuifelen we rustig de uitgang uit. De wind houdt vandaag nog eventjes vol, vooral aan zee, maar het echte spektakel is voorbij.
Restjes van de storm
Vanavond hangt er een grijs dek boven ons hoofd, een enkele miezerbuie vliegt er tussendoor. Richting het oosten koelt het af naar een frisse 10 graden, aan zee blijft het met 14 graden een stuk vriendelijker. De wind slaat een tandje terug, al blijft het boven het strand nog steeds lekker wapperen.
Tijdens de nacht prikken er hier en daar wat opklaringen door het wolkendek, en dat merk je in het binnenland: de temperatuur duikt richting de 8-9 graden. Tijd voor dekbedden, dus!
Morgen: grijs met een druppel erbij
Grote grijze lappen wolken verstoppen de zon morgen zo goed als de hele dag, af en toe valt er een plukje motregen – vooral aan de middelste en oostelijke strook van het land. Pak een paraplu mee als je op pad gaat. Qua temperatuur valt het best mee: 14 tot 16 graden. De wind is eindelijk gaan chillen: een zwakke tot matige bries uit het westen, alleen heel dicht bij de kust kan hij opeens weer wat steviger uitpakken.
Dagen daarna: saai, maar best oké
Dinsdag en woensdag voelen een tik warmer aan – denk 17-18 graden – terwijl het decor blijft grijs maar overwegend droog. Geen wapperende regenjassen meer, geen bezorgde berichten op je telefoon. De wind kruipt helemaal op een laag pitje.
Vanaf donderdag glundert de zon zo nu en dan door het wolkenpak heen. De temperatuur zakt een graadje of twee, maar dat valt wel mee. Door die rust in de lucht krijgen we ‘s nachts meer kans op mistbanken – fijn voor foto’s, iets minder fijn voor de ochtendrit.
Conclusie: pak die jas en ga naar buiten
Kort gezegd: Amy is oud nieuws. We krijgen rustig, precies goed herfstweer met temperaturen zoals het hoort, weinig geklier van de wind en een voorzichtig zonnetje. Trek die regenbestendige schoenen aan, gooi een extra trui in je rugzak en maak die wandeling – je hoeft binnenkort geen kapotte paraplu’s meer op te ruimen.
Minister Rubio: “We weten snel of Hamas écht meedoet” – gijzelingen-vrije dag nog niet in zicht
Er is pas een eerste knip gemaakt in de loodzware knoop rond Gaza. Israël zei donderdagochtend ‘ja’ tegen een dik Amerikaans stappenplan met maar liefst twintig afspraken, bedoeld om de krijgsgevangenen eindelijk naar huis te krijgen én een vaag vooruitzicht van rust in de strook. Maar, zo klinkt het nu, over de hoekjes en kantjes gaat Hofstad nog even door.
Wat heeft Hamas nu echt toegezegd?
De beweging wil dat het straks niet langer zelf aan het knopje zit in Gaza. In plaats daarvan denken ze aan een stel technische nestors die neutraal het bestuur overnemen: geen wapens, geen vlaggen, gewoon Excel-ologen die de boel draaiende houden. Hamas zegt ook méteen te willen schuiven met gevangenenruil, maar bij andere punten blijft het ‘eens, maar’.
Morgen in Egypte: klamme handen
De gesprekken daarover starten morgen in Egypte. Israelische tonpraters pakken nú hun koffers. Netanyahu roept alvast dat hij ‘technische details’ wil uitwerken. Marco Rubio, de Amerikaanse minister die deze week met een helikopterwoord over het conflict zoefte, zei vanochtend bij Meet the Press van NBC:
“We zullen heel snel zien of Hamas serieus is of gewoon parkeerplaats aan het spelen is.”
Hij wreef er nog enthousiast bovenop dat de onderhandelaars ‘nog nooit zo dicht bij een totaal vrijgelaten groep gijzelaars’ waren gekomen. En laat dat vooral de kleine lettertjes niet vergeten, voegde hij eraan toe.
Maar het wordt pas echt spannend na de ruil
Rubio heeft een grote maar: fase twee. Deze woensdagmiddag had hij het al over een “nog lastiger” stuk. Volgens hem moet je nu bedenken hoe je een Palestijnse regering van technocraten opbouwt die niet in de achterzak van Hamas zit, én hoe je de gewapende vriendjes ontmantelt. Zijn ultieme conclusie:
“Los je dat niet op, dan krijg je geen blijvende rust – period.”
