Sport Nieuws zaterdag 04 oktober, 2025 23:19
PSV boekt effortloze 4-0 overwinning bij PEC Zwolle
PSV heeft het dankzij een gevonden slotvak in de kalender een klein feestje meegepikt in Zwolle. Tegen PEC was het verschil simpelweg te groot: 0-4 en vier goals later kon iedereen al op tijd in de warme kleren, want het was zaterdagavond een koud kunstje. De Eindhovenaren pakken zo hun vierde uitoverwinning op rij in de Eredivisie en schuiven gelijk met een andere koploper op 19 punten uit 8 wedstrijden. Feyenoord kan (en waarschijnlijk ook wel wil) morgen weer afstand nemen met een deurtje tegen FC Utrecht.
Vroege streep door Saibari
De eerste twintig minuten was het nog een beetje kattebelletje, maar toen floot de 23e minuut plots de start van het gemak: Joey Veerman sneed de verdediging open, Couhaib Driouech legde de bal zacht aan, en Ismael Saibari tikte binnen: 0-1. Guus Til dacht er kort daarna nog een schepje bovenop te doen, maar zijn goal werd wegens buitenspel afgefloten.
Net voor de thee was het toch raak – al kwam de 0-2 deels in cadeaupapier. PEC-keeper Tom de Graaff verraste zijn eigen verdediger met een trucje, Dennis Man nam de miskleun gretig mee naar huis en knalde met links binnen.
Rode kaart breekt pot verder open
Na de thee zocht PEC naarstig naar een sprankje hoop, maar kreeg in plaats daarvan een rode kaart. Tristan Gooijer floot Joey Veerman onderuit en mocht na een direct rood inrukken meteen douchen. Werkelijke meters verderop, al in de 67e minuut, zette Veerman de 0-3 op het scorebord.
Omdat PSV uitstekend tegen tijdverlies kan voetballen, tikte de klok rustig door tot de wedstrijd op slot ging. In blessuretijd maakte invaller Ryan Flamingo met een rake kopbal er nog 0-4 van, waarna vooral de aanstormende jeugd wist dat ze mochten schitteren. Noah Fernandez – amper 17 – verving landgenoot Saibari in minuut 80 en debuteerde in het shirt van de Eindhovenaren.
Hier gaat het heen
De eerstvolgende Eredivisie-ronde komt pas ná de interlandbreak, wanneer PEC-watcher Go Ahead Eagles op bezoek komt in het Philips Stadion. Daarna staat de clash met Napoli in de Champions League op het menu. Eerst nog even bijkomen en de koffers pakken voor interlands, dus.
NAC slaat pas te laat aan: 1-2 nederlaag tegen FC Groningen
Wat normaal gesproken een gezellig avondje NAC moest worden, liep vrijdagavond uit op een teleurstellende 1-2 nederlaag in Breda. De ploeg had er tegen FC Groningen gewoon te lang over gedaan om het spel te maken.
Zwarte tenue in regen, doch pas later vuurwerk
Al voor de aftrap was het flink waten geblazen in het Rat Verlegh Stadion. NAC had namelijk haar nieuwe uittenue gepresenteerd: een stoer zwart exemplaar mét een knipoog naar ‘Avondje NAC’ en — hoe kan het ook anders — DJ Tiësto verwerkt in het design. De bekende Brabander mocht zelfs het veld betreden samen met de spelers en leidsman. Daarna volgde nog een minuut stilte voor clubicoon Tim Meeùs, die onlangs op 95-jarige leeftijd overleed en talloze rollen bij NAC vervulde.
Tikkertje en twee afgekeurde goals
Eénmaal begonnen leek het duel eerder een omslachtig schaakpotje dan een lovesúper. Beide ploegen hielden de stukken dicht bij de koning. Aan beide kanten viel één bal achter de keeper, maar al snel flapperde de vlag omhoog: buitenspel. Tot minuut 34 gebeurde er weinig voor de doelen.
Treffer tegen zijn oude lief
Juist dan dook FC Groningen op. Tika de Jonge — die ooit bij de NAC-jeugd speelde — liet de bal van ruim 25 meter over dat natte gras glijden en bam: 0-1 op het scorebord. De thuisploeg was tot dan toe amper gevaarlijk geweest en zo gingen de Bredanaars meteen voor vlug.
Na rust: eindelijk Breda, maar nogmaals bal achter Belica
Bij de rust leek NAC iets frisser. Na luttele minuten kopte Frederik Oldrup Jensen al recht op Etienne Vaessen. Even later bracht Daniel Belica nog een fraaie parel van een redding op een raket van Stije Resink. Vertrouwen in Breda: check. Maar binnen twee minuten was het einde verhaal: Thom van Bergen kapte na een lange sprint heerlijk bij twee verdedigers en deponeerde de bal koel achter Belica: 0-2.
Negen minuten extra tijd en toch nog spanning
Coach Carl Hoefkens gooite het roer om; Charles-Andres Brym werd wat keren gevaarlijk en Boy Kempers kop mikte naast de paal. De meevallende blessuretijd van negen minuten deed het stadion opleven. En ja hoor, Mohamed Nassoh knikte de 1-2 binnen. De overlevingsdrang denderde over het veld. Vier minuten voor het einde ranselde Cherrion Valerius nog de lat, waardoor de gelijkmaker uiteindelijk niet viel. Ongeacht die nattigheid bleef de sfeer uiteindelijk prima, maar de punten vlogen mee naar het noorden na een wedstrijd waaraan in de eerste zestig minuten geen koek vanaf hing. Met acht duels en zeven puntjes bungelt NAC nu net boven de gevarenzone.
Aankomend bakkie: PEC Zwolle
Nadat het nationale team uit de interlandperiode terugkeert, wacht NAC PEC Zwolle. Een bakkie dat echt gewonnen moet worden wil de ploeg echt boven de rode streep blijven.
Kluivert breekt weeruit: Bournemouth klopt Fulham en schiet even naar zilveren plek
Check die comeback! Justin Kluivert liet zijn allereerste Premier League-treffer maar meteen even mooi uitpakken. Zijn 2-1 bracht de vonk in het Bournemouth-stadion en zette The Cherries op weg naar een 3-1 zege op Fulham. Einduitslag: Bournemouth sluipt meteen naar plek twee, pal achter Liverpool – wie had dat begin september verwacht? Al moet die positie altijd nog kwetsbaar blijven, want als Arsenal morgenalen wint in ronde 7, zakken ze al terug.
Deze treffer smaakt extra zoet voor de Oranje-international. Door een frustrerende voorbereidingsblessure kwam hij traag op gang en was steevast een invalbeurt zijn rol; nu roffelt hij eindelijk op de juiste tramtickets.
Wieke Kaptein, ook in Engeland, tekende dan weer vroeg voor een feestje bij Chelsea Women. Al na negen minuten kopte zij de 1-0 binnen in de clash met Manchester United. Het bleek uiteindelijk een 1-1 gelijkspel, maar de Blues blijven wel de queens na vijf speelronden – twee puntjes los van United die op de hielen zit.
Europese kampioenstrui: zegen of commerciële domper?
Hoera, eén jaar rondcrossen met die sterrentrui!
Wielrenners dromen ervan: de Europese sterrentrui strikken op de EK in Frankrijk dit weekend. Hoe vet is het om een jaar lang in dat shirt te toeren? Volgens de renners zelf: extreem. Maar de ploegbazen kijken net even anders door hun brillenglazen. Iwan Spekenbrink (boss bij Picnic PostNL) is eerlijk: “Passen doet-ie goed, maar hij knijpt pijnlijk in je portemonnee.” Erwin Janssen van SD Worx-Protime lacht besmuikt: “Toen we vorig jaar Lotte wereldkampioen zagen worden én Lorena Europees kampioen én Blanka Hongaars kampioen én nog wat landen erbij, hadden we soms vijf van de zes rensters in andere truien rondrijden. De paars-rood-oranje huisstijl? Verdwenen in een regenboog van kleurtjes.”
Sponsorruimte verdampt, logo’s verbleken
Iedere vierkante centimeter op een koersbroek of trui is goud waard – letterlijk. Sponsoren betalen om hun naam zo zichtbaar mogelijk te maken. Ram je renners in meerdere kampioenstruien en je billboard verkleint meteen. Spekenbrink: “Ninety-six procent van onze inkomsten komt van partners. Als dat botst met hun merkherkenning, worden de renners daar op lange termijn ook niet beter van.” Janssen beaamt: “We voeren hier en daar discussies, maar het lukt meestal om de hoofdsponsor toch te paaien. Vraag ze om 100 % enthousiasme en je krijgt een vriendelijk streepje twijfel terug.”
Toen Sunweb de nationale driekleur wilde aanpassen
In 2017 schepte Team Sunweb opzien toen Ramon Sinkeldam het NK won. De ploeg onthulde een rood-wit-blauw ontwerp, maar met een Sunweb-twist. Twitter ontplofte: “Oneerbiedig!” en “Aan de vlag komen ze niet!” Sunweb zette door. Achteraf vindt Spekenbrink ze misschien “een tikje te progressief”, maar hij blijft bij zijn punt: “Andere sporten houden hun huisstijl keihard vast. Ferrari rijdt niet in het geel als ze de leiding pakken; PSV speelt niet in rood-wit-blauw na een kampioenschap. Wij krijgen simpelweg geen inspraak.”
Niet alleen de trui, zelfs het hele pak verandert
Tegenwoordig krijg je niet alleen een trui, maar een complete ‘race-suit’ – strakker, anders gevormd en met minder ruimte voor sponsorstickers. Spekenbrink zucht: “Laat ploegen de broeken ten minste zelf bedrukken, zodat logo’s dezelfde plek en grootte houden. Het heet een leiderstrui, geen leiderspak.” Voor renners betekent het dat ze ineens in vreemd materiaal zitten, terwijl hun eigen aerodynamische snufjes in de kast blijven liggen.
Uiteindelijk wint de sport, maar de boekhouder kijkt mee
Janssen besluit laconiek: “Uiteraard gaat het sportieve voor, maar we willen onze sponsors nóg beter bedienen. Een Nederlands vlaggetje over de hele borst? Niet aan de orde.” Spekenbrink klinkt iets meliger: “Ik word zelf ook stilletjes gelukkig van een gele of roze trui. De traditie koesteren we. Maar iedere renner verdient ook economisch wat hem of haar toekomt. Zonde als zoveel continentale ek-titels het sponsorbudget wegsnoepen zonder eeuwige roem.”
En soms verschijnt die EK-trui helemaal niet
Grappig detail: presteer je het dubbel en win je ook nog het WK later op het jaar, dan verdringt de regenboog simpelweg de Europese ster. Dat gebeurt zó. Tadej Pogačar en Remco Evenepoel droegen na de WK-tijdrit van vorige week vrolijk de wereldbanden in plaats van de EK-streep. Voor de mannen is zondag zelfs scenario denkbaar dat Pogačar de Europese wegtitel pakt, maar straks gewoon in zijn regenboogtrui blijft rijden. Sponsors zullen opgelucht ademhalen: komend jaar is die ster weer even uit beeld.
Een verrassende Ajax-opstelling tegen Sparta
Er komt een smetteloos groen grasmat boven de Kuip uit, weet je nog? Alleen is dit keer Het Kasteel in Rotterdam, niet De Kuip. Ajax trapt daar straks af met een elftal dat een paar wenkbrauwen zal doen fronsen. Ko Itakura en Owen Wijndal zitten namelijk helemaal niet in de wedstrijdselectie; wedstrijdritme of een klein pijntje? De club houdt het nog even geheim.
Tussen de palen staat de Tsjech Vitezslav Jaros. Voor hem bouwt Erik ten Hag, eh… sorry, John van ’t Schip, een vrij jonge achterhoede op: Lucas Rosa links, rechts Jorthy Mokio, en in het hart Josip Sutalo samen met Youri Baas. Met Mokio en Baas staan er meteen twee debutanten of bijna-debutanten in de basis. Spannend!
Op het middenveld is het weer raak voor de aficionados van Kian Fitz-Jim. Hij krijgt namelijk de voorkeur boven de Israëlische kliek-sensatie Oscar Gloukh, die voorlopig lekker warm blijft op de bank. Voor de rest gewoon de vertrouwde namen: Davy Klaassen en Kenneth Taylor, die met z’n drieën het tempo moeten gaan bepalen.
Voorin vliegen Mika Godts en Raúl Moro over beide vleugels, oftewel lijndienst tot aan de achterlijn. En wie wacht daar op de buitenspelval? Juist, Wout Weghorst – de meest besproken lange spits sinds de uitvinding van de voorhoede – gewoon vanaf minuut één in de punt. Aftrap: 16.30 uur, neem de bitterballen mee, het belooft een frisse zaterdagmiddag te worden.
Kok knalt keihard baanrecord 1500 m uit de boeken
Mijn god, wat een knalrijtje was dat! Met de pre-season nog maar net begonnen trapte Femke Kok het baanrecord van Thialf bijna een volle drietentigste steviger in de prullenbak. In haar trainingswedstrijd tikte de teller na 1 500 meter aan op een razendknappe 1.52,69. Sorry, Antoinette Rijpma-de Jong — jouw 1.52,95 is officieel passé.
Een duik terug richting oude liefde
We kennen Kok vooral als de dreumes-turbine op de 500 meter (drie keer wereldkampioen, no big deal), maar eigenlijk begon ze haar carrière op de 1 500 m. Tijdje geleden, toen ze nog in juniorenland doorrekende, veroverde ze er zelfs de wereldtitel. Daarna week ze af naar de korte sprint — overgoten in goud — en liet de middellange afstand stof happen. Gisteren maakte ze haar eerste 1 500 sinds 2023, en meteen toonde ze: het zit nog hartstikke in de benen.
Snelste tijd buiten de hooglanden
Kijk je ook even mee over de grens, dan tikt Kok inmiddels bijna aan de absolute wereldtop. Alleen Joy Beune was ooit buiten de hooglandbanen van Salt Lake City en Calgary nog rapper: 1.52,11 in Milwaukee en 1.52,65 in Inzell. Daarmee eindigt Kok nu op de derde plek op de eeuwige virtuele ranglijst — al werd dat allemaal even lekker in een trainingsrondje gedaan.
Even een blik bij de mannen
Terwijl Kok perfect uit haar openingsweek komt, staat Patrick Roest nog wat te zoeken. Op het NK voor clubs klom hij over de — bij de mannen officieus — 3 000 meter naar 3.40,51. Dat is ongeveer hetzelfde tempo als vorig seizoen, een jaar waarin hij afrekende met gezondheidsissues. Roest blijft nuchter: “Ik had gehoopt iets sneller te gaan, maar was dit. Ik schrik er niet van. We moeten nog wat schaven, maar ik weet dat ik vooruitgang kan boeken.”
