Recent Nieuws zaterdag 04 oktober, 2025 20:29
Horror in Ospel: varkens sterven in dichte rioollucht
Stel je voor: je wandelt de varkensstal binnen en wordt meteen geraakt door een stank van rotte eieren die je longen lijkt te verbranden. Precies dat overkwam het personeel in Ospel (Limburg) toen ze honderden varkens dood in de hokken aantroffen. Het schuldige gas? Waterstofsulfide – een sluipmoordenaar die je zelfs in lage concentraties al kan doden.
Waarom rook stal opeens naar riool?
Een defect ventilatiesysteem lijkt de boosdoener. Normaal voert zo’n systeem de vieze luchtjes vanuit de mestput af, maar nu bleef het giftige gas hangen. De 2400 varkens die er normaal vrolijk rondrennen, kregen dus letterlijk geen lucht meer. Zo’n 400 beesten haalden het niet, een flinke klap voor de boerderij.
Geen menselijk slachtoffer, maar wel emotioneel gewond
Gelukkig raakte niemand van het team gewond – ze kwamen er snel genoeg bij om het drama te ontdekken. Wellicht hebben ze zelf gasmaskers of adembescherming ingezet om nog even te checken wat er aan de hand was. Brandweer, politie en specialisten in knalgele pakken namen daarna het over: afzetting, meten van de lucht en de mestput flink doorspoelen met water om het gas te verdunnen. Zo hoopt men het gevaar snel te keren.
Veertig meter België tussen jou en de lekkerste vis van ons land
Hoezo buitenland?
Als je één voet over de grens zet, sta je al bij Vis en meer in Poppel. Precies veertig meter die kant op, en je hebt meteen de beste viswinkel van Nederland te pakken. Trotse eigenaren? Mark Verkennis (rondje Eindhoven) en Tanja uit Best. Twintig jaar geleden reden ze die paar meter België in en besloten er nooit meer weg te gaan. En nu gaat de vlag uit, want hún winkel is uitgeroepen tot de beste van… tja, Nederland dus.
“We zijn letterlijk een grensgeval”
De jury van de verkiezing twijfelde even. “Een Belgische zaak die meedingt naar een Nederlandse prijs?” Tanja lacht: “Ze zeiden dat we letterlijk én figuurlijk een grensgeval waren. Maar meer dan de helft van onze klanten komt gewoon uit Nederland, dus mochten we meedoen.” En winnen deden ze. “Gigantisch trots,” glundert Mark, “vooral ook op het team, voelt écht als familie.”
Twintig jaar, twee landen, één passie
Mark en Tanja begonnen samen, twee mensen en een lading verse vis. Inmiddels werken er zeventien mensen in de zaak. “Een hobby die compleet uit de hand is gelopen,” zegt Mark. “Zeven dagen per week van vroeg tot laat bezig met het allerbeste voor onze klanten.” Volgens hen zit het verschil vooral in de details: klantvriendelijkheid, service, én natuurlijk de ultieme versheid. “Die krijg je bij de supermarkt niet,” knikt Tanja.
Stammis Loek: “Ik reken het gewoon bij Nederland”
Loek uit Hilvarenbeek staat – hoe kan het ook anders – in de rij voor zijn wekelijkse portie vis. “Al twintig jaar lang, om de week. Lekker porties invriezen en klaar.” Waarom hier, achter de grens? “Verser kan het niet, ze bieden van alles aan kant-en-klaar, en dat praatje tussendoor is gratis,” lacht hij. “Voor mij is Poppel gewoon een stukje verlengd Nederland.”
Terug naar Nederland? “Nooit meer”
Toekomstplannen om de zaak te verhuizen naar Nederland? Mark schudt resoluut zijn hoofd. “Ik heb al twee winkels gehad, nooit meer. Dit is perfect zo.” Dus blijft de beste viszaak van Nederland lekker liggen in België – veertig meter verderop. Geen excuus dus om níét langs te gaan.
Babiš is terug: Tsjechië kiest vol voor populistische comeback
Zet je schrap, want de populairste politieke comeback-show van het jaar is net op gang gekomen. Miljardair Andrej Babiš – je weet wel, de CEO die niets liever doet dan Twitter-achtige slogans verzinnen – heeft met zijn ANO gisteren en vandaag de stekker uit de huidige regering getrokken. De uitslag: ANO schrijft 35 procent op haar naam, zo ongeveer twaalf procentpunten meer dan de coalitie van “Spolu” rond premier Petr Fiala.
Van kantoor naar parlement: een parkeerplaats met gouden randje
Die puike score is meteen ook een wake-up call voor het parlement van 200 zetels: de huidige meerderheid van Fiala is in één klap geschrapt. Waar de Spolu-alliantie steken blijft steken op 23 procent, krijgt Babiš weer alle ruimte om zijn oude werkplek te heropenen. Hij deed dat overigens al van 2017 tot 2021 – premieren deed hij centrum-links, maar nu klinkt zijn verhaal feller en bevuiler.
Trump, Orbán & de Blauwe Petjes
Je herkent het stijltje wel: petjes (!) met “Sterk Tsjechië”, knipooggedicht aan Trumps MAGA-baseballcaps. Ook het papier werd anders: ondertekend samen met Orbáns Fidesz en een handvol andere radicaal-rechtse partijen tot het gloednieuwe clubje “Patriotten voor Europa” in het Europees Parlement. Vlaams Belang, PVV en Rassemblement National vierden met koffie en slagroom mee.
Het achterliggende verhaal
Waarom haalde de Tsjech het hoofd er echt bij? Inflatie die steeds hoger klom, salarissen die krimp in plaats van winst boekten en woekerprijzen op de boodschappenlijst. Fiala stuurde op een slankere begroting, maar werd afgerekend door kiezers die dat rauw op de vingers voelden. Sinds 1996 is het trouwens raak: geen enkel zittend kabinet overleefde een tweede ronde in de zestien jaar erna.
Nu het echte spanningsveld: regeren hoe dan?
Babi̚š heeft al laten weten dat hij geen uitnodigde bloemenbouquet nodig heeft – wel “instemming” van alle kanten. In zijn vizier: de anti-immigratiepartij SPD en de gloednieuwe club “Motoristen”, twee fracties die letterlijk rechts-rechts op de kaart liggen. De wens: belastingen eraf, klimaatplannen de prullenbak in en Oekraïne-op-tournee wordt een stuk minder toegankelijk. Dat botst natuurlijk met Fiala’s all-time favourite: Kyiv volop blijven ondersteunen.
Vrijdag om twee uur ’s middags gingen de stembureaus open en vanmiddag om dezelfde tijd klapten ze weer dicht. Premier Fiala had geen moment nagedacht – hij feliciteerde Babiš al vlot. De echo in de telefoon: “Laten we de boel klaarzetten.”
Franse fotograaf komt om na drone-aanslag in Oekraïne
De aanval gebeurde gisterochtend rond 9:00 uur. Lallican was in Oekraïne voor een fotoreportage voor zijn Franse agentschap. Ook raakte Oekraïense journalist Heorgiy Ivanchenko gewond. Dat melden de Internationale en Europese Federatie van Journalisten (IFJ-EFJ). De omstandigheden van de dood worden nog onderzocht. De twee zouden kogelwerende vesten hebben gedragen waar het woord ‘pers’ op stond. De Franse president Emmanuel Macron deeltop Xzijn condoleances aan de familie van Lallican en zijn medeleven aan ‘al zijn collega’s die, met gevaar voor eigen leven, ons op de hoogte houden en getuigen van de realiteit van de oorlog’. De Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Andrii Sybiha uit ook zijn medeleven in een bericht. Hij beschuldigt Rusland van ‘een gruwelijke misdaad’ en ‘een schending van het internationaal humanitair recht’. Antoni Lallican kwam uit Parijs en zijn foto’s verschenen in verschillende grote Europese media, zoals Le Monde en Der Spiegel. In 2024 nam hij de Victor Hugo-prijs in ontvangst voor een fotoreportage over de oorlog in Oekraïne. Als eerste op de hoogte van het laatste nieuws
Toen Frank opeens mannelijke borstkanker bleek te hebben: “Een vrouwending? Ik dacht van niet!”
“Meneer, het is borstkanker.” Voor Frank Vermeeren uit Oosterhout kwam die boodschap compleet uit de lucht vallen. Niet eerder had hij nagedacht over borstkanker bij mannen – logisch, want jaarlijks krijgen zo’n 18.000 vrouwen deze diagnose, en slechts zo’n 200 mannen. Toch was hij er eentje van. Vorig jaar veranderde zijn wereld op slag. Zijn vrouw Carina spotte iets raars op zijn borst, de huisarts stelde hem gerust (“bij mannen zie ik dit nooit”), maar voor de zekerheid werd toch onderzoek gedaan. Bingo – prijs helaas niet fijn.
Operatie, bestraling en een hoop vermoeidheid
Frank werd geopereerd en kreeg bestraling; de laatste scans laten geen kanker meer zien, dus medisch zit het wel goed. Toch is hij nog lang niet “de oude”. “Ik ben er kapot van hoe snel ik moe ben”, zegt hij. Slecht kunnen omgaan met die vermoeidheid maakt het erger; vooral het gevoel dat hij Carina tot last is, knaagt. “Gelukkig helpt ze me fantastisch”, voegt hij er meteen aan toe. Carina knikt instemmend; volgens haar misten ze vooral begeleiding op het mentale vlak. “Bij vrouwen zijn veel lotgenotengroepen en hulpmiddelen. Bij mannen hoor je amper iets over een borstoperatie of een litteken.”
“Lotgenieters” in plaats van lotgenoten
Daarom zat Frank zaterdag z’n hart uit te spreken in cultureel centrum De Cammeleur in Dongen. Samen met zo’n zeventig andere mensen – man én vrouw – ging hij op zoek naar herkenning, informatie en tips. De cardioloog Robbert van Alphen uit het ETZ Tilburg stond daar klaar met cijfers én een oproep. “Borstkanker bij mannen is zeldzaam, maar vroegsignalering werkt net zo goed. Ga niet denken dat het níet kan gebeuren.” De aanwezigen hebben het lief over “lotgenieters”; met een knipoog vinden ze dat ze nog steeds van het leven mogen genieten.
Frank blijft hoopvol. “Het traject ná de behandeling is pittig, maar ik richt me nu op fitter worden. Stiekem blijf ik bang dat het terugkomt, maar ik probeer daar niet bij stil te staan.” Missie voor vandaag: volledig herstellen en zijn vrouw níet als last ervaren. Die laatste missie is – als je Carina hoort – allang geslaagd.
Syrische stembus: een eerste wankel stapje na Assad
Na het vallen van Assad probeert Syrië langzaam opnieuw te beginnen. Morgen wordt bekend hoe het nieuwe parlement eruitziet. Hoera, democratie? Nou… het is geen geheim dat veel Syriërs sceptisch kijken naar deze eerste “verkiezingen” sinds de revolutie. Geen stembiljetten voor het volk, maar een lappendeken van benoemde commissies die beslissen wie er op de bankjes in Damascus komen.
Mohammad Wali van de hogere kiescommissie vertelt in z’n kleffe kantoor dat we “in een overgangsfase” zitten. Makkelijk gezegd als jij zelf één van de elf bent die bepaalt wie er mee mag doen. Die elf zijn trouwens allemaal aangewezen via presidentieel decreet – geen verkiezing, geen inspraak, gewoon ondertekend en wegwezen. Toch houdt Hanan al Balkhi, een van de twee vrouwen in het team, de moed erin: “Er komen straks 20% vrouwen in het parlement, dat is al een stuk beter dan nul.”
Zo werkt het circus
Geen stemmers, wel een puzzel van tientallen subcommissies:
1. Provinciale kiesraden kiezen een vertegenwoordiger
2. Die doen een kandidatenlijst in de bus
3. Mensen mogen bezwaar maken (of dat helpt, is de vraag)
4. De centrale commissie plukt er twee derde uit
5. De president benoemt de laatste derde
Transparant? Voor sommigen klinkt het als “doe maar wat, wij kijken wel”. Maar volgens Wali is dit de enige manier om in 2025 nog iets te organiseren na twaalf jaar oorlog en een economie die op z’n gat ligt. Directe verkiezingen? Geen tijd, geen geld, geen veiligheid.
Niet iedereen doet mee
Op de kaart zie je gaten zo groot als Afrin. In delen van Raqqa, Hasakah en Sweida zijn geen verkiezingen. Officieel: “te gevaarlijk”. In de praktijk: die gebieden luisteren niet naar de regering in Damascus en roepen “boycot”. De lege zetels blijven op de plank liggen, zegt Wali – “voor later als het wel lukt”.
In de winkelstraat: “Wanneer is het?”
Op Souq al-Hamidiyah schuifelt het winkelend publiek tussen de schoenen en de specerijen. Vraag ze naar de verkiezingen en je krijgt een schouderophalen. Mounira en haar dochter weten van niks. “Ik heb best ideeën hoor,” zegt de dochter terwijl ze een t-shirt vasthoudt, “maar niemand vraagt ons wat.” In het Rawda café tikt Azzam op z’n waterpijp. “Een programma willen we: wat ga je doen en hoe kun je dat meten? Anders blijft het bij oude wijn in nieuwe zakken.”
Conclusie: het is geen stormloop naar de stembus, eerder een sluipende wandeling over glas. De meeste Syriërs willen wel geloven in een frisse start, maar ze weten ook: naar echte verkiezingen zoals in Europa is het nog een eind hollen. Voorlopig nemen ze genoegen met dit “eerste wankel stapje” en hopen ze dat de volgende stap iets steviger is.
