Recent Nieuws zaterdag 04 oktober, 2025 11:44
Israël stopt met bombarderen als Hamas gijzelaars vrijlaat: zo ziet het vredesplan eruit
Het is er dan eindelijk: een concreet plan om een einde te maken aan de geweldscyclus in Gaza. Maar het is nog lang niet zeker dat het ook echt gaat werken. Het zogeheten vredesplan – vooral geïnitieerd door ex-president Donald Trump – is zonder enige Palestijnse betrokkenheid opgesteld, wat meteen al voor vragen zorgt. Toch lijkt er nu voor het eerst in maanden iets van beweging te komen.
Volgens het plan moet Hamas alle gijzelaars vrijlaten – zowel levend als overleden – en instemmen met een tijdelijk bestuur van de Gazastrook waarin zij zelf géén rol mogen spelen. In plaats daarvan komt er een apolitiek comité van ‘gekwalificeerde Palestijnen’ én internationale experts die de regio tijdelijk leiden. Onder hen: niemand minder dan voormalig Britse premier Tony Blair. Ook staat er in het plan dat niemand gedwongen mag worden Gaza te verlaten, en dat infrastructuur zoals tunnels en wapenfabrieken van Hamas ontmanteld moeten worden.
Trump liet tegenover Hamas weten dat ze tot maandag 00.00 uur de tijd hadden om te reageren. Anders, zo waarschuwde hij, zou “voor Hamas de hel uitbreken zoals niemand die ooit heeft gezien.” Iets voor 22.00 uur gisteravond kwam het antwoord: Hamas is bereid om de gijzelaars vrij te laten en wil nú onderhandelingen starten via een bemiddelaar over de verdere details. Dat was genoeg voor Trump: hij gaf direct het bevel aan Israël om te stoppen met bombarderen.
Toch is er nog geen officiële wapenstilstand. De details van het plan – dat uit maar liefst twintig punten bestaat – moeten nog verder worden uitgewerkt. En niemand weet hoe lang dat gaat duren of of het uiteindelijk ook echt wordt uitgevoerd. Een belangrijk punt in het plan: als alles akkoord is, moet de humanitaire hulp naar Gaza direct weer volledig hervat worden. Daarna volgt een grootschalig economisch herstelplan om de verwoeste gebieden weer op te bouwen.
Ondertussen krijgt het plan flink wat steun van wereldleiders. Demissionair minister-president Dick Schoof hoopt dat dit het begin kan zijn van het einde van de oorlog. Italië noemt het een “keerpunt”, en EU-voorzitter António Costa roept iedereen op om “dit moment te grijpen”. Ook landen als Egypte, Jordanië, Saoedi-Arabië, Qatar, de VAE, Turkije, Indonesië en Pakistan hebben positief gereageerd. Ze prezen Trumps “oprechte inspanningen” en beloofden mee te werken aan de uitvoering.
Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, vindt het “bemoedigend” dat Hamas openstaat voor het vrijlaten van gijzelaars. “Dit moment moet aangegrepen worden,” schreef ze op X (voorheen Twitter).
Maar dan toch: ondanks de oproep tot stilstand, meldt de burgerbescherming in Gaza dat er afgelopen nacht sprake was van zware bombardementen, vooral in en rond Gaza-Stad. Dat is des te opvallender omdat het kantoor van Israëlische premier Benjamin Netanyahu eerder had gezegd dat de operatie om die stad te bezetten zou worden stopgezet. Het Israëlische leger benadrukt wel dat defensieve acties doorgaan. Volgens een woordvoerder blijft Gaza-Stad een “gevaarlijke gevechtszone”.
Kortom: er is hoop, er is beweging, maar het vuur is nog niet echt uit.
Stormachtige dag door restanten orkaan: Amy zorgt voor chaos in Nederland
Het is er weer eens eentje om te onthouden: een flinke pak slaag van het weer, dankzij wat er overblijft van orkaan Humberto. Die is inmiddels verworden tot storm Amy – ja, zo noemen ze dat tegenwoordig in Engeland – en die trekt nu met volle kracht over ons lieve landje. Het hele land zit onder de code geel, omdat er sprake is van zware tot zeer zware windstoten. En daar komt nog bij: stevige buien die je beter niet zonder paraplu trotseert.
De wind speelt behoorlijk gek. Vooral aan de kust waait het echt hard, met windkracht 7 of zelfs 8. Dat voelt al snel als stormachtig, en houdt aan tot morgenochtend. Dan kunnen er nog steeds windstoten van 70 tot 80 km/u opduiken langs de kust. Daarna zal het langzaam afnemen, maar vandaag is het dus serieus: takken breken af, voorwerpen vliegen rond, en caravanrijden wordt sterk afgeraden. Weggebruikers moeten extra oplettend zijn.
Ook de luchtvaart krijgt het zwaar te verduren. Op Schiphol zijn tachtig binnenkomende vluchten geschrapt, en ruim zeventig uitgaande. De meeste zijn van KLM. Passagiers worden automatisch omgeboekt naar de eerstvolgende beschikbare vlucht, maar wie wil checken hoe het precies zit, moet even online kijken. Het is raadzaam om extra tijd in te plannen.
De veerdiensten naar de Waddeneilanden draaien op minder dan halve kracht. Niet alleen vanwege de woeste wind, maar ook door extreem hoogwater. De rederijen hebben hun handen vol aan het veilig beheren van de vaarroutes.
Ook op het culturele front valt er veel te schrappen. Gisteravond werd in Leiden al besloten om het traditionele vuurwerk bij het Leidens Ontzet te annuleren. “Door de windrichting en -kracht is dit gewoon te gevaarlijk”, gaf de organisatie aan. Vandaag volgde festival Roetz in natuurgebied Hitland (bij Nieuwerkerk) met dezelfde boodschap: afgelast. “We zijn immers een buitenevenement, dus zijn we kwetsbaar voor het weer.” Er wordt gezocht naar een nieuwe datum.
In Gouda gaat de open dag van politie, brandweer en ambulance niet door. Misschien wordt die komend voorjaar ingehaald. Ook de nationale motorcrosswedstrijden in Utrecht zijn van de baan, net als de fiets-Burltocht in Nunspeet. Op diverse plekken in het land gaan markten niet door. Kortom: het programma staat flink op z’n kop.
Al dit slechte weer komt eigenlijk van ver. Orkaan Humberto ontstond op 26 september op de Atlantische Oceaan en werd binnen een dag al een orkaan van de zwaarste categorie. Maar op 1 oktober was hij zo ver afgezwakt dat hij geen orkaan meer was. Toen nam de Britse weerdienst het over en gaf hem de naam Amy – de eerste storm van het seizoen. In Ierland had het noodweer ernstige gevolgen: een dode, ondergelopen straten, honderdduizenden huizen zonder stroom, en tientallen geannuleerde vluchten.
En dan nog even dit: volgende week komt er alweer een oude orkaan aan zetten. Imelda. Die zal hier waarschijnlijk niet zo hard razen, maar volgens het KNMI kan het wel leiden tot veel regen. Dus hou je jas maar binnen handbereik.
Conservatieve Takaichi nieuwe leider van Japanse regeringspartij: kan ze ook premier worden?
De Liberaal-Democratische Partij (LDP) in Japan heeft een nieuwe baas: Sanae Takaichi. De conservatieve politica is verkozen als partijleider en staat daarmee met één been in het premierschap. Als alles volgens plan gaat, wordt ze binnenkort de eerste vrouwelijke premier van Japan – een flinke mijlpaal in een land waar vrouwen in de top van de politiek nog altijd zeldzaam zijn.
Takaichi versloeg in de strijd om het LDP-leiderschap Shinjirō Koizumi, een veel gematigder en liberale figuur die populair was onder jongere kiezers. Toch kozen de ongeveer 1 miljoen LDP-leden voor Takaichi, een harde kernconservatief met duidelijke standpunten. Haar benoeming tot premier is nog niet definitief: het parlement moet akkoord geven. Maar gezien de geschiedenis van de LDP – die al bijna continu aan de macht is sinds 1955 – lijkt haar benoeming bijna een formaliteit.
Het zit er namelijk zo bij: de LDP heeft samen met hun coalitiepartner Komeito geen absolute meerderheid in beide kamers van het parlement. Dat maakt de situatie wel wat wankel, maar de oppositiepartijen zijn te versnipperd om een gemeenschappelijke kandidaat tegen haar op te stellen. Dus tenzij er iets onverwachts gebeurt, staat Takaichi op 15 oktober in de startblokken om formeel tot premier te worden benoemd.
Takaichi, 64 jaar oud en voormalig minister van Binnenlandse Zaken, staat bekend als een nationalistische en zeer conservatieve politica. Ze is tegen homohuwelijk, pleit voor beperkte immigratie en wil flink investeren in defensie. Haar rolmodel? Geen ander dan Margaret Thatcher, de Britse ‘IJzeren Dame’. Daarom wordt ze ook wel de ‘Japanse Thatcher’ genoemd. Ook houdt ze zich aan de ideeën van de langstzittende Japanse premier Shinzo Abe, die in 2022 tijdens een toespraak werd vermoord.
In haar overwinningsspeech liet Takaichi weten dat iedereen harder moet gaan werken. Ze vindt dat Japan weer sterk moet worden – economisch én op het wereldtoneel – en dat het land vooral moet draaien om de Japanners zelf. De balans tussen werk en privé? Daar zit volgens haar nu te veel aandacht op; hard werken komt voor.
Of ze straks echt de baas wordt in het Japanse regeringsapparaat, zien we op 15 oktober. Maar één ding is duidelijk: Japan staat voor een flinke verschuiving naar rechts.
Waarom de beurzen afgelopen week flink omhoog gingen: Hoe stevig staat het kaartenhuis eigenlijk?
Afgelopen week konden de beurzen weer eens op een mooie prestatie terugkijken – er werden records gebrand. Maar wat zit er nou achter die stijgende cijfers op het scherm? Beurscommentator Durk Veenstra van RTL Z en marktanalist Tehupuring wijzen allebei in dezelfde richting: de techsector trekt hard aan de touwtjes.
Cloudcomputing, en vooral kunstmatige intelligentie (AI), zijn op dit moment de grote drijfveren. Techbedrijven willen absoluut geen achterstand oplopen, dus investeren ze massaal. En dat voelt de hele keten – ook hier in Nederland. Denk aan bedrijven zoals ASML, ASM International (ASMI) en Besi, die allemaal chipmachines maken. Maar ook Prosus, dat zich bezighoudt met investeringen in internet- en techbedrijven, profiteert mee. Door al deze positieve stroom kwam de AEX zelfs tot een piek van 963,46 punten.
Maar het blijft niet bij tech alleen. Ook banken doen het goed in de AEX. “Als de economie meewerkt, lopen de banken automatisch winst binnen,” legt Veenstra uit. Volgens hem is er momenteel geen sprake van recessievrees, dus de toekomst ziet er voorlopig rooskleurig uit. “De banken zitten echt in hun element,” zegt hij. Tehupuring voegt daar nog iets belangrijks aan toe: de rentemarge. Dat is het verschil tussen wat banken verdienen met leningen en wat ze betalen aan spaarders. Die marge is flink gegroeid, waardoor banken nu lekker kunnen verdienen.
Toch is het beeld niet overal even rooskleurig. “De AEX geeft maar een fragment van de werkelijkheid,” benadrukt Tehupuring. Bedrijven als Unilever, Shell, DSM-Firmenich en AkzoNobel blijven achter. Hetzelfde geldt internationaal: de S&P 500-index, die de grootste Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven vertegenwoordigt, wordt ook vooral omhoog getrokken door tech. “Veel andere sectoren doen het gewoon niet zo goed,” merkt hij op.
En dan is er nog een addertje onder het gras voor Nederlandse beleggers met Amerikaanse aandelen: de koerswinst valt vaak tegen. Waarom? Omdat de Amerikaanse dollar dit jaar al meer dan 11 procent in waarde daalde ten opzichte van de euro. Dus al win je op de beurs, door de wisselkoers kan dat snel weer wegsmelten.
Gelukkig hoeven we in Europa niet met lege handen te zitten. De Britse FTSE 100, de Duitse DAX en de Franse CAC 40 deden het afgelopen week namelijk ook goed. Een belangrijke reden: defensiebedrijven. Door hogere militaire uitgaven stijgen hun koersen, terwijl geopolitieke spanningen blijkbaar nog geen negatief effect hebben op de markt.
Eerder dit jaar was het even stormachtig. Toen president Donald Trump importheffingen aankondigde, daalden de koersen flink in april. Maar sindsdien is de rust teruggekeerd, mede dankzij handelsafspraken. “De tarievensoep wordt minder heet gegeten dan opgediend,” vat Tehupuring het mooi samen. De beurzen hebben zich volledig hersteld van het dal in het voorjaar.
En het goede nieuws? Deze groeiende beurzen helpen niet alleen actieve beleggers. Ook mensen die zelf geen aandelen hebben, profiteren – denk aan pensioenfondsen. “Die gaan er flink op vooruit,” zegt Veenstra. En als beleggers meer winst maken, geven ze vaak ook meer uit, wat de hele economie een duwtje in de rug geeft.
Toch kijken zowel Veenstra als Tehupuring met enige voorzichtigheid naar de toekomst. Ze gebruiken beide het woord ‘bubbel’. Er stroomt veel geld naar tech en AI, misschien wel te veel. Als de hype groter wordt dan wat bedrijven écht kunnen leveren, loop je risico op een harde landing. Maar niemand heeft een glazen bol. Niemand weet precies wanneer of hoe hard de koersen omlaag kunnen gaan.
Tehupuring raadt beleggers daarom aan om nu juist te spreiden: niet alles in één sector gooien, zeker niet alleen in tech. Hij noemt het een kaartenhuis. Hoe stevig dat staat? Dat blijkt pas later. Misschien houdt het stand, misschien stort het in.
Voorlopig verwacht Veenstra echter dat de koersen nog even kunnen blijven stijgen. “Ik zou er niet van opkijken als er een terugval komt, maar ik zie nu nog geen donderwolken hangen. Records smaken blijkbaar naar meer records.”
In de onderstaande video legt beursanalist Jacob Schoenmaker uit waarom beleggers wel of juist niet moeten uitstappen:
Anton zet zijn vliegtuigdroomhuis te koop: “Ik ga het echt missen”
Ben je een echte vliegtuigfanaat en op zoek naar een unieke woning? Dan heb je straks misschien een serieuze kans in Bosschenhoofd. Daar verkoopt Anton Zagers (66) zijn droomhuis vlak naast de landingsbaan van Breda International Airport. En ja, dat betekent precies wat je denkt: vliegtuigen scheren regelmatig rakelings langs zijn tuin.
“Dit huis is voor mij 35 jaar lang mijn paradijsje geweest”, vertelt Anton met een glimlach – net als er weer een klein vliegtuigje krachtig omhoogschiet achter hem. Maar met pijn in zijn hart heeft hij besloten om los te laten. “Twee jaar geleden kreeg ik een hartinfarct. Sindsdien moet ik het rustiger aan doen. Het onderhoud van de tuin, het zwembad, het huis… Dat wordt me gewoon te veel. De kinderen zijn al lang weg, ik woon hier nu alleen. Het is mooi geweest.”
Terwijl hij praat, vliegt er op steenworp afstand weer een toestel van de vliegschool laag over. Geen probleem, zegt Anton. “Binnen hoor je amper iets. Ik vind het juist fantastisch. Vanuit mijn serre heb ik vrij uitzicht over de hele baan. Dan zit ik daar vaak met mijn verrekijker, gewoon om het goed te kunnen zien.”
Zijn huis aan de Pastoor van Breugelstraat staat sinds vorige week vrijdag te koop. De eerste afspraken voor bezichtigingen zijn al gemaakt. “Wat de locatie betreft, is dit wel het meest bijzondere huis dat ik ooit in mijn carrière heb aangeboden”, zegt makelaar Suzanne Wilderom van Heijblom Makelaardij. Volgens haar lopen de reacties nogal uiteen: van enthousiast tot twijfelend. “Veel mensen denken meteen: ‘Daar is het vast herrie’, maar niets is minder waar. Het is hier juist heel rustig, met enorm veel ruimte en vrijheid.”
Anton bevestigt dat. “Doordeweeks is het niet druk op het vliegveld, ’s avonds is het altijd stil. Alleen in het weekend, bij mooi weer, zie je meer activiteit.” Hij was zelf ook jarenlang vrijwillig brandweerman in de buurt, dus onveilig heeft hij zich nooit gevoeld. “Ik heb hier één keer een dodelijk ongeluk meegemaakt, ja. Maar mensen die naast een spoorlijn of een drukke weg wonen, lopen ook risico’s. Dat hoort er nou eenmaal bij.”
Binnenkort verhuist Anton naar een appartement in het dorp. “Dan kan ik ook eens wat vaker zelf in een vliegtuig stappen, voor een vakantie.” En wat hoopt hij voor de nieuwe bewoners? “Dat ze net zo gek zijn op vliegtuigen als ik. Of in elk geval: dat ze er geen hekel aan hebben.”
Volledige Gekte bij Bezoek van The A-Team
Stel je voor: het is Paasweekend 1984, en in plaats van rustig paaseieren gaan zoeken of een flesje limonade drinken op het terras, breekt er in Nederland letterlijk de gekte uit. Tienduizenden tieners schreeuwen, huilen, klauteren over hekken en rennen als bezetenen door elkaar – allemaal voor één ding: een glimp opvangen van hun tv-helden uit The A-Team. Ja, je leest het goed: we hadden hier een volwaardige massahysterie, midden in ons meestal zo keurige landje. En het hoogtepunt? Een bezoek aan Valkenswaard, waar maar liefst 25.000 mensen zich hadden verzameld. Het was geen concert, geen sportevenement – nee, het was een rondreis van vier acteurs uit een Amerikaanse serie. En het liep behoorlijk uit de hand.
The A-Team, voor wie het even ontgaat: dat was dé populaire actieshow van de jaren tachtig. Vier ex-militairen die met hun iconic gele busje door Amerika reden, problemen oplosten met vuurwapens, explosies en slimme plannetjes – maar zonder dat iemand écht doodging (natuurlijk). Je kende ze allemaal: Face, de charmante gladjanus; Hannibal, de brein achter alles met zijn sigaar en zijn vaste zin “I love it when a plan comes together”; B.A. Baracus, de stoere, gouden ketting dragende Mr T die bang was voor vliegen; en Murdock, de compleet losgeslagen piloot die altijd in een straatlantaarn zat te praten alsof hij daar woonde.
De TROS, destijds nog een grote speler in het Nederlandse televisielandschap, zag haar kans schoon. De serie trok massa’s kijkers, dus waarom dan niet die populariteit ook live benutten? Dus werd er een tour georganiseerd: The A-Team zou per helikopter van stad naar stad vliegen, gewoon om fans gedag te zeggen. Lekker makkelijk, toch? Nou, niets was minder waar.
Al bij de landing op Schiphol begon het drama. George Peppard, oftewel Hannibal, was er niet bij. Hij had afgezegd “wegens andere verplichtingen”. Geen probleem, dachten ze misschien, de andere drie zijn er toch! Maar nee: zelfs zonder de baas van het team brak er chaos uit. Jongeren klommen op daken, sprongen over afscheidingen, schreeuwden zich suf. Mr T, alias B.A., moest zich letterlijk een weg banen door de menigte, terwijl hij luidkeels “I love you!” riep – net zoals Cassius Clay (of nou ja, Muhammad Ali) in zijn beste tijd zou doen. En dat was slechts het voorspel.
Overal waar de helikopter landde, was hetzelfde beeld: mensenmassa’s, hysterie, agenten die volledig overstuur waren. De acteurs konden nauwelijks iets doen of de menigte stormde toe. Veel optredens werden na vijf minuten al afgeblazen omdat de sterren onder de voet dreigden te worden gelopen. Ze gingen er zelf niet ongeschonden uitkomen – blauwe plekken, schrammen, pure stress. “Zelfs Mr T was bang,” liet iemand van de TROS weten tegen De Telegraaf. “Elke keer als die helikopterdeur openzwaaide en die menigte op hem afkwam… dan wist je het wel.”
In Valkenswaard was het culmineerpunt. 25.000 mensen stroomden de atletiekbaan op. Er was zelfs een programma met lokale ambachten, muziek, alles mooi opgezet. Maar het kwam er niet van. Na twee rondjes in een paardenkar – ja, echt – braken fans weer door de hekken. Chaos. Paniek. De A-Team maakte dat ze wegkwamen. Zelfs een gigantische sigaar, speciaal voor Hannibal meegenomen, bleef onaangeroerd liggen. Wat een symboliek.
Journalist Peter Hofstede vatte het weken later treffend samen in Nieuwsblad van het Noorden: dit was geen fanatiek publiek, dit was een agressieve massapsychose. “Wat beangstigend is,” schreef hij, “is hoe weinig nodig is om duizenden mensen tot waanzin te drijven.” En hij had een punt: het geweld zat niet in de serie, maar in de toeschouwers zelf.
De acteurs? Vooral verbijsterd. “Dit is onze eerste buitenlandse tour,” zeiden ze. “We wisten dat we populair waren… maar dit? Dit is beangstigend.”
