Recent Nieuws donderdag 25 september, 2025 18:26
Hoofdroute naar ziekenhuis in Tilburg weer vrij na gekantelde brug
Goed nieuws voor verkeer in Tilburg: de Professor van Buchemlaan is weer open! Deze belangrijke weg naar het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis was urenlang afgesloten nadat donderdagochtend een vrachtwagen per ongeluk tegen een voetgangersbrug aanreed. Daardoor kantelde de brug en blokkeerde de doorgang volledig.
De brug, die maar liefst 14 ton weegt, moest met een grote hijskraan worden opgetakeld. Vier stevige kettingen werden eromheen bevestigd, waarna het hele gevaarte in één keer omhoog werd gehesen. Na een draai in de lucht belandde de brug uiteindelijk op een vrachtwagen, die hem daarna heeft afgevoerd.
Omdat de Professor van Buchemlaan een van de belangrijkste routes is naar het ziekenhuis, moesten ambulances en bezoekers tijdelijk omrijden. Gelukkig liep dat soepel. Volgens een woordvoerder van het ziekenhuis wist het ambulancepersoneel precies welke alternatieve routes te nemen. “Geen paniek, alles onder controle,” zo klonk het.
Helaas raakte bij het incident ook een voetganger gewond. De man kwam tussen de gekantelde brug en het voetpad vast te zitten en is met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Over zijn toestand is nog niets bekendgemaakt.
Nu de brug weg is, gaat de gemeente bekijken wat er verder mee gebeurt. Ook wordt onderzocht hoe de verbinding tussen het Leijpark en de nabijgelegen woonwijk opnieuw kan worden gerealiseerd. Tot die tijd moeten voetgangers dus een omweg maken.
Toch nog groen licht voor Brabantse cultuursubsidies na maandenlange wachttijd
Eindelijk: zes culturele instellingen in Noord-Brabant krijgen alsnog een subsidie voor de periode van 2025 tot en met 2028. De provincie heeft donderdag aangekondigd dat deze organisaties toch financiële steun ontvangen, terwijl hun aanvragen eerder waren afgewezen. Na bijna een jaar van onzekerheid is de opluchting groot.
De directeur van Stichting Grote of Onze Lieve Vrouwekerk in Breda zegt het simpel maar krachtig: “We zijn echt ontzettend blij.” Zij behoort tot één van de zes organisaties die nu alsnog in aanmerking komen voor geld. De andere instellingen zijn Stichting Kamerata Zuid, Stichting WArd/waRD en Artistieke Communicatie De Link (alle drie in Tilburg), Stichting Verkadefabriek in Den Bosch, Stichting Onomatopee in Eindhoven, en dus ook de Bredase kerk.
Van tegenslag naar hoop
Een jaar geleden legden meerdere culturele organisaties bezwaar na de eerste ronde van subsidies, omdat ze geen steun kregen terwijl ze daar wel op hadden gerekend. Sindsdien sleepte de procedure zich voort. Eind april begonnen de zorgen pas écht de kop op te steken – want er leek geen einde te komen aan de wachttijd. Projecten werden stilgelegd, plannen opgeschort. Voor veel instellingen betekende dit een moeilijke periode.
Bij de Grote Kerk in Breda was de spanning voelbaar. “We hoopten natuurlijk op een positieve afloop, maar we wisten ook dat er veel bezwaarschriften waren ingediend. De uitkomst was echt niet te voorspellen,” vertelt directeur Marieke Wiegel. Nu het besluit er is, kunnen ze weer verder. Met de subsidie willen ze onder meer jongeren betrekken bij gesprekken over hoe kunst en muziek mensen kunnen raken op kwetsbare momenten. Er komt zelfs een interactieve muziektour in samenwerking met Pepijn Lanen van Jeugd van Tegenwoordig.
Verkadefabriek kan eindelijk doorpakken
Ook de Verkadefabriek in Den Bosch is blij met de uitslag, al was de weg erheen zwaar. “Het was een lange, spannende periode. We moesten onze plannen voor een nieuwe productiefaciliteit helaas op hold zetten.” Nu het geld er is, kan de omzetting van de fabriek naar een volwaardige creatieve werkplaats eindelijk doorgang vinden.
Toch is er ook wat nuance. “De blijdschap overheerst,” zegt een woordvoerder, “maar we beseffen ook dat dit een bittere pil is voor anderen die buiten beeld blijven.” Zo noemen ze expliciet Paleis voor Volksvlijt en Festival Cement, die hun zaak niet hebben gewonnen.
Provincie erkent fouten
Er was flink wat belangstelling voor de subsidies, en de eerste verdeling zorgde voor veel discussie. Bas Maes, gedeputeerde voor cultuur en vrije tijd in Noord-Brabant, geeft toe dat het lang heeft geduurd. “Ik vind het vervelend dat de procedure zo traag verliep en onrust heeft veroorzaakt. We nemen de kritiek serieus.”
Om ervaringen op te doen voor de toekomst laat de provincie de hele subsidieverstrekking onderzoeken door een onafhankelijk bureau. Maes: “We willen leren van deze situatie, zodat het de volgende keer beter en soepeler loopt.”
Komt de nieuwe behandeling voor mij op tijd?
Sinds het grote nieuws over een mogelijke doorbraak bij de ziekte van Huntington de wereld overging, staat de mailbox van hoogleraar Eric Reits bol van de vragen. En terecht, vindt hij zelf. Patiënten, familieleden, mensen die weten dat ze het gen dragen – iedereen houdt zijn adem in. “De eerste resultaten uit het onderzoek zijn echt hoopgevend,” zegt Reits, hoogleraar medische biologie aan het Amsterdam UMC en expert op dit gebied. “Voor wie het gen draagt, of er mee te maken heeft in de familie, is dit enorm belangrijk nieuws.”
Huntington is geen lichte aandoening. Het is een erfelijke hersenziekte die je met alle kracht uitholt. Denk aan een mix van symptomen zoals bij Parkinson, ALS én Alzheimer. Eerst beginnen er psychische klachten: rusteloosheid, depressies, soms agressief gedrag. Dan volgt de motoriek: bewegingen worden onbeheerst, spraak onsamenhangend. Van buitenaf lijkt het alsof je dronken bent. En geleidelijk aan gaan hersencellen afsterven, wat leidt tot vergeetachtigheid en uiteindelijk dementie.
Wie een ouder heeft met het gen, heeft 50% kans om het zelf ook te dragen. En wie het gen heeft, krijgt de ziekte gegarandeerd. Meestal breekt die zich uit tussen je dertigste en veertigste jaar. Gemiddeld leven patiënten daarna nog zo’n 17 tot 20 jaar.
In Nederland hebben officieel zo’n 1700 mensen de ziekte. Ongeveer 10.000 mensen zijn gendrager of risicodrager. Maar volgens Reits is dat cijfer waarschijnlijk veel te laag. “Slechts 10 tot 15 procent van de mensen laat zich testen. Velen willen het gewoon niet weten.” Om dat taboe te doorbreken, lanceerde hij samen met anderen de campagne doodgezwegen.nl.
En nu komt er hoop. Britse artsen melden dat ze met een nieuwe behandeling de ziekte bij deelnemers aan een klinische studie met gemiddeld 75% hebben vertraagd. De methode? Een virus wordt via een injectie diep in de hersenen gebracht. Niet om ziek te maken, maar om een stukje DNA af te leveren dat een molecuul activeert dat de productie van het schadelijke huntington-eiwit remt. Dit eiwit klontert normaal samen in de hersencellen en stoort zo hun functie – uiteindelijk sterven ze af.
Door deze behandeling verloopt de achteruitgang vier keer langzamer dan normaal. Sommige experts spreken al over ‘decennia aan goede kwaliteit van leven’ die hier mogelijk bij kunnen komen.
Reits is enthousiast, maar houdt de voet aan de rem. “Dit was fase één van het onderzoek. Die focust vooral op veiligheid – en daar heeft de behandeling glansrijk aan voldaan. Geen schadelijke bijwerkingen. Dat betekent: doorgaan naar fase twee, waar we echt gaan kijken of het werkt.”
Toch kijkt ook hij ‘door de oogharen’. Bij de 24 patiënten die werden behandeld, ging de ziekte duidelijk trager. “Een prachtig voorlopig resultaat. Heel bemoedigend. Maar de groep is klein. We moeten wachten op grotere studies voor harde conclusies.”
Voor Manon Maag-Nibourg (40) is het nieuws emotioneel. Zij weet sinds haar negentiende dat ze het gen draagt. “Ik leef al mijn hele volwassen leven tussen hoop en angst,” vertelt ze. “Elke keer als ik moe ben, vraag ik mezelf: is dit gewoon vermoeidheid… of begint het?”
Haar oma had het gen, hoewel nooit formeel vastgesteld. Haar vader kreeg symptomen rond zijn 40ste: concentratieproblemen, stemmingswisselingen, vergeetachtigheid. Hij ontkende het langdurig. Later verslechterde het snel – lichamelijk én mentaal. Hij overleed net voor zijn 58ste verjaardag.
Het fijne van deze ziekte? Er is slechts één gen betrokken, en dat is bij iedereen identiek. Dus één behandeling zou theoretisch voor iedereen werken. Geen gepersonaliseerde geneeskunde nodig. En het middel blijft mogelijk jaren, of zelfs permanent actief.
Maar de ingreep is heftig. Een operatie waarbij een naald diep in de hersenen gaat. “Het is ingrijpend,” bevestigt Reits. “Maar het voordeel is de duurzaamheid.”
Voor Manon roept het nieuws gemengde gevoelens op. “Ik heb flink staan huilen op zolder. Het geeft hoop… maar ook onzekerheid. Het is confronterend. Want de vraag die direct opkomt: komt dit voor mij op tijd?”
Ze ziet lotgenoten van haar leeftijd al worstelen met eerste klachten. Ze is bestuurslid van Stichting Campagneteam Huntington en voelt de spanning in de gemeenschap. “Wanneer kan de behandeling starten? Wordt het goedgekeurd in Nederland? Zal de zorgverzekeraar het vergoeden?”
Zal ze zelf de behandeling ondergaan? “Nog niet. Ik heb nog geen klachten. Maar als die er wel zijn, pak ik de kans. Absoluut.”
Haar grootste wens? Haar kinderen – die gelukkig het gen niet dragen – zien opgroeien. “Ik wil ze liefst oud zien worden. Voor hen willen zijn. Voor het eerst in mijn leven mag ik daarop hopen. Er was nooit hoop. Nu opeens wel. En dat is… geweldig.”
Nederland trekt stekker uit wereldwijd klimaatcentrum in Rotterdam
Het kabinet heeft jarenlang zijn best gedaan om een belangrijk internationaal klimaatcentrum naar Nederland te halen – en het leek te lukken. Maar nu, na nog geen paar jaar, trekt de overheid plotseling de steun weer in. En dat zorgt voor behoorlijk wat consternatie.
Patrick Verkooijen, baas van het Global Centre on Adaptation (GCA), snapt er niets van. “Dit is echt een slechte beslissing,” zegt hij. Volgens hem loopt Nederland nu het risico dat het centrum gewoon vertrekt. En dat zou jammer zijn, want er staat veel op het spel. In de komende decennia gaan er namelijk miljarden euro’s stromen in projecten rond klimaatadaptatie. Met onze expertise op het gebied van waterbeheer en landbouw had Nederland perfect kunnen meeprofiteren. Maar als het GCA hier weggaat, wordt die kans een stuk kleiner.
Het GCA helpt landen om beter klaar te zijn voor de gevolgen van klimaatverandering – denk aan hevige stormen, extreme droogtes of juist overstromingen. Al snel na de start kregen ze hulpvragen uit allerlei hoeken. Zo vroegen de Malediven om bijstand bij de bescherming van hun kustlijn. Niet alleen met dijken, maar ook door mangrovebossen aan te planten, die natuurlijke barrières vormen tegen stijgende zeespiegels.
Vandaag probeert het GCA tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York geld los te peuteren bij andere landen. Het doel? Het financiële gat dichten dat ontstaat nu Nederland stopt met meebetalen. En Verkooijen is optimistisch: “Dat gaat zeker lukken.” Landen als Noorwegen, Canada en Denemarken zouden al extra geld hebben beloofd.
RTL Nieuws vroeg het ministerie van Buitenlandse Zaken waarom Nederland stopt met steun. Het antwoord? Er wordt momenteel nog één project gefinancierd: een klimaatadaptatieproject in Afrika dat medio 2026 afloopt. Daarna niet meer. Omdat er sprake is van ‘nieuw beleid’, kiest Nederland voortaan voor andere manieren van klimaatfinanciering. “Daardoor is steun voor het GCA-project niet langer logisch,” aldus een woordvoerder.
Ook Ban Ki-moon, oud-gezaghebber van de VN en erevoorzitter van het GCA, reageert teleurgesteld. Hij vindt het besluit kortzichtig. Verkooijen richt zich dan ook rechtstreeks tot politieke partijen die weinig belang hechten aan klimaatproblemen en liever focussen op asiel en migratie: “Als je niks met klimaatverandering hebt, bedenk dan dit: investeren in klimaatadaptatie helpt juist om migratie te voorkomen. Als we arme landen niet helpen met slimme oplossingen, zullen er straks nog veel meer mensen aan onze grens staan.”
Het hoofdkantoor van het GCA is gevestigd in wat ooit het grootste drijvende kantoor ter wereld was – een mooi symbool voor innovatie. Bij de opening waren geen minder grote figuren aanwezig dan koning Willem-Alexander, Ban Ki-moon én leiders van het IMF en de WTO.
Inmiddels werken er 110 mensen voor het GCA, waarvan 75 in Nederland. De afgelopen jaren was het centrum actief in zo’n 40 landen, vaak samen met de Wereldbank en het Internationale Monetaire Fonds. En ja, daar profiteert ook Nederland van. Neem bijvoorbeeld een nieuwe weg in Kenia, van Nairobi naar Mombasa. Die wordt gefinancierd via een lening van de Wereldbank – en het GCA zorgt ervoor dat de weg klimaatbestendig wordt gebouwd. Dus hoger gelegd, met meer bomen eromheen, zodat hij beter bestand is tegen extreem weer.
Juist daarbij heeft Nederland veel kennis in huis. “We kijken eerst altijd naar lokale partners in Afrika,” zegt Verkooijen, “maar als dat niet genoeg is, komen we vaak terecht bij organisaties zoals Deltares, TU Delft of Wageningen Universiteit.”
Deltares zelf wil niet inhoudelijk reageren op de terugtrekking van de steun. “We hebben in het verleden samen gewerkt aan een paar projecten, maar verder hebben we geen inzicht in de financiële situatie of de toekomst van het GCA.”
Zes Brabantse cultuurfondsen krijgen alsnog geld: ‘We zijn ontzettend blij’
Goed nieuws voor een handvol culturele instellingen in Noord-Brabant: na een lange en nerveuze wachttijd is het er eindelijk van gekomen. Zes organisaties krijgen toch subsidie voor de periode 2025 tot en met 2028. De provincie heeft dat donderdag officieel bekendgemaakt – een welkome opluchting voor de betrokkenen, die maandenlang in het ongewisse zaten.
Het begon allemaal met een afwijzing. Een jaar geleden kregen deze instellingen te horen dat hun subsidieaanvraag geen groen licht kreeg. Daarop hebben ze bezwaar aangetekend. En nu, bijna twaalf maanden later, komt er toch positief nieuws. “We zijn echt ontzettend blij”, vertelt Marieke Wiegel, directeur van Stichting Grote of Onze Lieve Vrouwekerk in Breda. “We hoopten er natuurlijk op, maar we wisten ook dat er veel bezwaarschriften waren ingediend. Wat de uitslag zou worden? Dat was echt niet te voorspellen.”
De gelukkige winnaars dit keer zijn:
– Stichting Kamerata Zuid
– Stichting WArd/waRD en Artistieke Communicatie De Link (Tilburg)
– Stichting Verkadefabriek (Den Bosch)
– Stichting Onomatopee (Eindhoven)
– Stichting Grote of Onze Lieve Vrouwekerk (Breda)
Voor sommige van deze organisaties betekent dit een reddende engel. Zo lag bij de Grote Kerk in Breda een belangrijk project op losse schroeven: een interactieve muziektour met Pepijn Lanen van Jeugd van Tegenwoordig. Het doel? Jongeren betrekken bij kunst en muziek, vooral in emotioneel kwetsbare momenten. Nu de subsidie er is, kan dat plan eindelijk doorgaan.
Ook de Verkadefabriek in Den Bosch ademt uit. “Het was een lange, spannende periode”, zeggen ze. “Onze plannen voor een productiefaciliteit moesten we noodgedwongen op hold zetten.” Met het toegewezen geld kunnen ze nu verder bouwen aan een volwaardige creatieve hub. “De blijdschap overheerst”, zo stellen ze, “maar we denken ook aan de anderen die buiten beeld blijven – zoals Paleis voor Volksvlijt en Festival Cement.”
En ja, het proces liep allesbehalve soepel. Eind april al waarschuwden verschillende instellingen dat de behandeling van hun bezwaar veel te lang duurde. Projecten stonden stil, mensen waren onzeker over hun toekomst. Gedeputeerde Bas Maes (cultuur en vrije tijd) erkent dat: “Ik vind het vervelend dat het zo lang heeft geduurd en onrust heeft veroorzaakt. We nemen de kritiek serieus.”
Om te voorkomen dat dit zich in de toekomst herhaalt, laat de provincie Noord-Brabant de hele subsidieverstrekking onderzoeken door een onafhankelijk bureau. Maes: “Van die evaluatie moeten we leren, zodat het volgende keer beter en sneller gaat.”
Ingestorte voetgangersbrug in Tilburg opgehaald: weg naar ziekenhuis bijna weer vrij
Goed nieuws voor verkeer in Tilburg: rond vijf uur donderdagmiddag wordt de Professor van Buchemlaan waarschijnlijk weer openbaar toegankelijk. De weg was al urenlang afgesloten nadat een vrachtwagen per ongeluk tegen een voetgangersbrug was gebotst, waardoor die kantelde en gedeeltelijk instortte. Met behulp van een flinke hijskraan is de zware brug – die maar liefst 14 ton weegt – uiteindelijk veilig van de weg getakeld en op een vrachtwagen geladen om te worden afgevoerd.
De Professor van Buchemlaan is geen gewone straat: het is een belangrijke doorgaande route richting het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis. Daardoor moesten ambulances en bezoekers tijdelijk een grote omweg maken. Gelukkig bleef het daarbij bij een omweg – geen chaos. Volgens een woordvoerder van het ziekenhuis liep alles soepel: “Het ambulancepersoneel weet precies welke routes ze nu moeten nemen. Er zijn geen noodsituaties vertraging opgelopen.”
Helaas kwam bij het ongeluk wel een voetganger gewond te raken. De man raakte geklemd tussen de schuin hangende brug en de rand van het voetpad. Hij is met spoed naar het ziekenhuis gebracht, meer details over zijn toestand zijn er nog niet bekend.
Ter plaatse werd een grote hijskraan ingezet om de zware constructie veilig op te tillen. Vier stevige kettingen werden strak om de brug geslagen, waarna deze langzaam in de lucht werd gehesen. Na een draai in de lucht belandde de brug uiteindelijk op een speciale vrachtwagen.
Wat er nu verder met de plek gaat gebeuren, moet nog worden onderzocht. De gemeente gaat kijken hoe de verbinding tussen het Leijpark en de aangrenzende wijk kan worden hersteld. Ook wordt uitgezocht of en wanneer er een nieuwe loopbrug komt.
