Sport Nieuws zaterdag 13 september, 2025 23:22
Pepi is terug en pikt zijn favoriete hobby weer op: scoren!
Zaterdag keerde Ricardo Pepi eindelijk weer in de basis terug na een lange revalidatie van zijn zware knieblessure. En hoe: binnen anderhalf uur had hij al twee keer de bal achter de NEC-doelman geknald. Niet verkeerd voor een gast die in januari nog met een gekraakte knie naar huis strompelde!
Het was even wachten, maar nu knalt hij er weer in
Na die kloteblessure tegen Liverpool kreeg Pepi te horen dat hij zes tot zeven maanden uit de roulatie zou zijn. Maar na lange maanden van revalideren en harken met de PSV-medische staf was het zaterdagavond dan zover: Peter Bosz gaf hem het vertrouwen als echte spits. Resultaat: een typische “Pepi-goal” plus een strakke kopbal erachteraan.
“Ik zit nog niet op honderd procent”, gaf Pepi zelf ook eerlijk toe. “Maar man, wat is het fijn om weer vanaf minuut 1 te mogen meedoen.”
“Voetballend was het niet altijd even relaxt”, aldus Bosz
Trainer Bosz lachte breed na de 3-5, maar gaf eerlijk toe dat hij amper op zijn stoel had gezeten. “We waren slordig in de opbouw en NEC gooide er flink wat druk tegenaan.” Toch loopt het uiteindelijk gesmeerd en pakt PSV dik verdiend de drie punten. “Zelden zie je twee ploegen elkaar zo opboksen; dit was voetbal voor de neutrale kijker – en het NEC-publiek zong keihard mee. Top!”
Straks ‘zijn’ seizoen nog maken
Aan het begin van het jaar liet Pepi al doorschemeren dat hij 2024 wilde claimen. Nu vraagt iedereen natuurlijk wat zijn geheime doelen zijn, maar op die vraag houdt hij zijn lippen stijf op elkaar: “Ik hou ze lekker voor me, jullie zien het vanzelf wel.”
Of we weer mogen rekenen op een reeks Pepi-goals? De spits krult zijn tenen alweer. Wij kijken uit naar de volgende pot.
Oud-rot Wagtmans verrast met titel: ‘Echt even snikken!’
Even ging het kwaliet zo! Rini Wagtmans schoot zaterdag in de raadzaal vol toen burgemeester Marjolein van der Meer Mohr hem ineens vooraan riep en hem het predicaat ereburger van Rucphen omhingde. “Ik keek m’n ogen uit en voelde meteen een brok in m’n keel. Wat een knalrode klapper – ik stond echt te snikken,” lacht de 78-jarige ex-renner nog na. Hij had geen spec cache draaien zitten toen hij de uitleg over de achtste Yellow Jersey Classic aan het aanschuiven was, maar plotselinge stond half z’n familie op en pakten de tranen meesterlijk veld.
Met deze eer sluit hij het rijtje van slechts drie ereburgers uit Rucphen af. “Ook fijn voor m’n vrouw en kids: Pa was altijd weg, maar blijkbaar heeft er toch wat in huis gezeten,” glimlacht Rini. Vanaf nu hoeft hij niet meer zelf alles af te stempelen voor de legendarische ronde met ex-geeltruiers – dit jaar is ook meteen zijn laatste tournee als baas. “Het wordt koudwatervrees, want je werkt met zoveel hartelijke vrijwilligers. Maar wie het over wil nemen, krijgt van mij direct een duwtje in de rug.”
Aan het vertrek stonden natuurlijk weer allerlei oude maten: Erik Breukink, Henk Lubberding, Mieke Havik, Johan van der Velde, Jan Janssen én Tour-winnaar Stephen Roche. “Hij belde me op: Kom je naar Rucphen? Natuurlijk, man! Als je die kerels pas na jaren weer ziet, lijkt het net gisteren dat je met ze sloeg,” lacht de Ierse legende.
Onderweg maakte het peloton een tussenstop in Sint Willebrord waar een pluimpje onthuld werd: tegels met alle Nederlandse geletruidragers erop. Rini keek trots toe, maar blijft niet stilzitten. Achter de schermen sleutelt hij gestaag aan een nieuw wielermuseum in het Oude Raadhuis van Etten-Leur. “Zomer 2026 gaan we open – als het zover is, krijgt Brabant er weer een heus fietsparadijs bij!”
Een knotsgek avondje in Nijmegen: PSV wint met 5-3 en toch staat Bosz te juichen én te vloeken
Wat een reuring in De Goffert! PSV ramde zondagavond liefst vijf keer de biscuit, maar liet NEC ondertussen ook nog eens drie keer juichen. Amper een paasopknapper voor het net had, alles bij elkaar een heerlijke pot voetbal. En jawel: de drie punten zijn mee naar Eindhoven, dus de achterstand op week één van de competitie is weer ingelopen.
Pechduel van twee weken geleden weggewerkt
Nog geen twee weken geleden stond PSV pinkelen tegen Telstar: 0-2, thuis, en de wenkbrauwen gingen fiks omhoog. Trainer Peter Bosz kon er wederom weinig van maken en had duidelijk zin in een stukje revanche. De nacht erna in Nijmegen kreeg hij die – al was het met een flinke dot zwarte rand.
Voorin feest, achterin verbouwing
In de eerste helft liep PSV via twee razendsnelle combinaties en twee kopkogels uit naar een geruststellende voorsprong. Helaas, defensief bleek het wederom een avondje behelpen: iedere NEC-aanval oogde wel een beetje gevaarlijk en drie keer rolde de bal alsnog rustig het doel in. Te gek voor de neutrale kijker, fris voor iedere PSV-defensie-analist.
De tweede helft: goals, kaarten en gekte
Na de pauze gooide PSV er nog eens drie scheppen bovenop (inclusief een scrimmage-goal waarbij nog net geen linten kapot gingen), maar de 5-3 stond ook dankzij keeper-pruts en flinterdun dekwerk nog lang niet vast. Trainer Bosz gilde, furieerde en kreeg uiteindelijk nog een gele prent van scheidsrechter Danny Makkelie omdat hij het spektakel niet kon beteugelen. Vlag uit, ‘sorry Danny’, en weer vol gas.
Vooruitkijken: Ajax én Union op komst
PSV staat nu met 12 streepjes in vijf wedstrijden en krijgt volgende week zondag dadelijk de klassieker tegen Ajax op bezoek. Dinsdagavonddienst in de Champions League: Union SG, ook alweer op het Philips Stadion. Kortom, de agenda barst van de afspraken – hopelijk barst de verdediging niet elke week zo lek.
Menno Vloon valt op tijdens polsstokfinales: pakt met 5,75 m z’n ticket
Yep, hij deed het weer! Menno Vloon heeft zich op de WK atletiek keurig geplaatst voor de finale van het polsstokhoogspringen. Hij schoot soepel over 5,75 meter en mocht door. Geen alledaags succes voor hem, want op grote toernooien loopt het nogal eens stroef: in Boedapest 2023 sneuvelde hij al in de kwalificatie, en een jaar eerder in Eugene kwam hij in de finale zelfs de openingshoogte niet eens over. Vorig jaar stond hij tijdens de Spelen wél in de finale – daar eindigde hij als elfde – maar zijn echte klapper kwam pas dit voorjaar: in Apeldoorn pakte hij zijn allereerste internationale medaille, een Europees indoorkampioenschap. De absolute topfavoriet? Dat is natuurlijk Armand Duplantis; de Zweed heeft al twee wereldtitels en olympisch goud op zak én schoof het wereldrecord deze zomer door naar 6,29 meter.
Kwalificaties alweer op zak voor The Bullet uit Geldrop!
Jeffrey Herlings komt in Shanghai niet van z’n voetstuk: de KTM-coureur pakte daar zaterdag vlot de kwalificatierace van de GP van China. In z’n kielzog finishten Tim Gajser (Sloveen) en de regerend WK-leider Romain Febvre (Frankrijk).
Sinds vorig jaar leveren deze sprints echte wereldkampioenschapspunten op, dus elk gaatje is fijn. Al speelt Herlings, ondanks z’n laatste twee GP-zegetjes, geen hoofdrol meer in het klassement: door blessureleed mistte hij een flink deel van het seizoen.
Komende zondag moet hij nog twee hoofdraces gaan knallen.
Sleutelbeen kwam weer even in scène
De blessure-spreekwoord was begin juli – in een training in Arnhem – een letterlijke: Herlings brak z’n sleutelbeen. “Ik maakte gewoon een bochtje en viel eigenlijk rustig op mijn zijkant. Door de druk klapte mijn sleutelbeen meteen – dat voelde ik met de hand door,” blikte hij later terug. De 30-jarige Brabander vecht zich er telkens doorheen en dat werkt dus weer aardig.
De zware, maar hoopvolle eerste weken van Vitesse-coach Rehm
In de rustige omgeving van Wijdewormer keek trainer Robin Rehm even terug op een periode die nergens op sloeg. Hij vertelde openhartig over de rollercoaster die Vitesse net doormaakte: eerst was de licentie weg, toen – hopelijk voor goed – weer terug. “Er waren dagen dat ik mezelf echt op moest peppen om te blijven geloven”, grinnikte hij, “maar het heeft geholpen.”
De Duitser stapte in juli naar Arnhem en had destijds geen seconde gedacht dat het zover zou kunnen komen. Ooit was hij baas bij clubs als Waldhof Mannheim, FC Ingolstadt, Wehen Wiesbaden en Arminia Bielefeld – nooit eerder werd zijn werkweek zo onvoorspelbaar. Toch bleef de groep stug doortrainen, steeds met andere gezichten door al het wisselvallige nieuws. Nu de licentie weer binnen is, straalt Rehm: “Eindelijk kunnen we écht aan de slag en wedstrijden spelen. Tijd om te bouwen aan iets moois.”
